امام سجاد (ع) و سجده فراوان‏

امام سجاد (ع) و سجده فراوان‏

http://file.tebyan.net/a433b6090c/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D9%87%20%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86%20%D9%86%D8%A7%D9%85/%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%B2/%D8%B3%D8%AC%D8%A7%D8%AF(%D8%B9).jpeg

قال الباقر - علیه السلام -:
ان ابی علی بن الحسین ما ذکر لله - عزوجل - نعمة علیه الا سجد، ولا قرأ آیة من کتاب الله - عزوجل - فیها السجود الا سجد، ولا دفع الله - عزوجل - عه سوء یخشاه او کید کائد الا سجد، ولافرغ من صلاة مفروضة الا سجد، و لاوفق لأصلاح بین اثنین، الا سجد، و کان اثر السجود فی جمیع مواضع سوده فسمی السجاد لذلک؛
امام باقر - علیه السلام - فرمود: پدرم هرگاه نعمتی را که خداوند بر او ارزانی داشته به یاد می‏آورد سجده می‏کرد و چون آیاتی که فرمان سجده - چه واجب چه مستحب - داشت می‏خواند به سجده می‏رفت و هرگاه خداوند متعال بلایی را از او دور می‏کرد به سجده می‏رفت و از هر نماز واجب فراغت می‏یافت، سر به سجده می‏گذارد و زمانی که کدورت میان دو نفر را از بین می‏برد و دوستی میان آنان برقرار می‏کرد سر به سجده می‏نهاد، از این رو اثر سجود بر تمامی مواضع سجود او دیده می‏شد و سجاد (زیاد سجده کننده) خوانده شد.
(بحارالانوار، ج 46، ص 6)


ادامه مطلب


[ یک شنبه 29 آذر 1394  ] [ 6:09 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

سجده امام باقر (ع)

سجده امام باقر (ع)

http://file.tebyan.net/a433b6090c/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D9%87%20%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86%20%D9%86%D8%A7%D9%85/%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%B2/1111.jpg

عن ابی عبیدة قال سمعت ابا جعفر - علیه السلام - یقول و هو ساجد:
اسألک بحق حبیبک محمد - صلی الله علیه و آله - الا بدلت سیئاتی حسنات و حاسبتنی حساباً یسیراً ثم قال فی الثانیة: اسألک بحق حبیبک محمد الا کفیتنی مونة الدنیا و کل هون دون الجنة و قال فی الثالثة: اسألک بحق حبیبک محمدلما غفرت لی الکثیر من الذنوب و القلیل و قبلت منی عملی الیسره ثم قال فی الرابعة: اسألک بحق حبییک محمد لما ادخلتنی الجنة، و جعلتنی من سکانها و لما نجیتنی من سفعات النار برحمتک و صلی الله علی محمد وآله؛
ابو عبیده گوید: از امام باقر (ع) شنیدم که در حال سجده می‏گفت: خدایا! به حق حبیبت محمد (ص) از تو می‏خواهم که بدیهایم را به خوبیها تبدیل کنی، و در حساب بر من آسان‏گیری و در سجده دوم گفت: به حق حبیبت محمد (ص) از تو می‏خواهم که هزینه زندگی دنیا و هر چیزی که مانع رفتن به بهشت است کفایت کنی، و در سجده سوم فرمود: به حق حبیبت محمد (ص) از تو می‏خواهم که گناه بسیار و اندک مرا ببخشی و عمل کم مرا بپذیری و در سجده چهارم: به حق حبیبت محمد (ص) از تو می‏خواهم که مرا به بهشت ببری و به رحمتت از ساکنانش قرار دهی و از شعله‏های آتش نجاتم دهی و درود خدا بر محمد و آلش.
(بحارالانوار، ج 85، ص 131)


ادامه مطلب


[ یک شنبه 29 آذر 1394  ] [ 6:06 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

سجده بر پشت دست‏

سجده بر پشت دست‏

http://file.tebyan.net/a433b6090c/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D9%87%20%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86%20%D9%86%D8%A7%D9%85/%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%B2/%D8%A7%D9%88%D9%84%20%D9%88%D9%82%D8%AA2.jpg

عن عبدالله بن جماد، عن ابی بصیر قال:
قلت لابی عبدالله - علیه السلام -: جعلت فداک، الرجل یکون فی السفر فیقطع علیه الطریق فیبقی عریاناً فی سراویل و لایجد ما یسجد علیه و یخاف ان سجد علی الرمضاء احترقت وجهه قال: یسجد علی ظهر کفه فانها احد المساجد؛
ابو بصیر گوید: از امام صادق - علیه السلام - پرسیدم: فدایت شوم، شخصی در سفر است و دزد مال او را می‏برد و با یک شلوار و برهنه می‏ماند و چیزی نمی‏یابد که بر آن سجده کند و می‏ترسد که اگر بر ریگها سجده کند، صورتش بسوزد. (تکلیف او چیست؟) فرمود: بر پشت دستش سجده می‏کند؛ زیرا پشت دست، یکی از سجده گاهها است.
(بحارالانوار، ج 85، ص 132)


ادامه مطلب


[ یک شنبه 29 آذر 1394  ] [ 6:03 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

سجده زن‏

سجده زن‏

53323288550915723226.jpeg;

عن علی بن جعفر عن اخیه - علیه السلام -:
سألته عن المرأة اذا سجدت یقع بعض جبهتها علی الارض و بعضها یغطیه الشعر هل یجوز؟ قال: لا حتی تضع جبهتها علی الارض؛
زنی به سجده می‏رود و قسمتی از پیشانی‏اش روی زمین (خاک یا هرچه سجده بر آن صحیح است) قرار می‏گیرد و قسمتی را موی سر مانع می‏شود آیا درست است؟ فرمود: نه تا آنگاه که پیشانی را بر زمین بگذارد.
(بحارالانوار، ج 85، ص 130)


ادامه مطلب


[ یک شنبه 29 آذر 1394  ] [ 5:59 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]