تفسیر نماز؛ «مالِك يَوْمِ الدّينِ»

http://uupload.ir/files/smp8_2.jpg

🌷﷽؛

🍀 تفسیر نماز؛ «مالِك يَوْمِ الدّينِ» 🍀  
 
🌟 او مالك روز جزاست. مالكيت خدا واقعى است، نه اعتبارى و قراردادى. گرچه خداوند هم مالكِ دنياست و هم آخرت، اما چون انسان در دنيا خود را مالك اشيا و امور مى ‏بيند از مالكِ اصلى غافل مى شود، ولى در آن روز كه همه اسباب قطع و نسبت‏ ها محو و زبان ها مُهر زده مى شود، مالكيتِ الهى را به خوبى احساس و ادراك مى ‏كند، لذا به او خطاب مى شود: «لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْم» امروز حكومت از آن كيست؟ و او كه تازه چشمش باز شده مى گويد: «لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَّهار» «سوره غافر، آيه 16»

🌟 خداوند هم مالك است و هم مَلِك. بر هستی هم مالكيّت دارد و هم سلطنت و حكومت او. چنانكه انسان نيز نسبت به اعضاى بدن خود هم مالک است و هم حاكم و فرمانروا.

🌟 نمازگزارى كه در هر نماز مى گويد: خداوند «مالك يوم‏ الدين‏» است همواره در يادِ معاد و قيامت است و هر كارى كه مى ‏خواهد بكند از ابتدا به فكر حساب و كتاب روز جزاست.

📚 استاد قرائتی؛ تفسير نماز، ص: 106




ادامه مطلب


[ شنبه 25 آذر 1396  ] [ 5:23 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

تفسیر نماز؛ «الرَّحْمنِ الرَّحيمِ»

http://uupload.ir/files/9rfg_2.jpg

🌷﷽؛

🦋 تفسیر نماز؛ «الرَّحْمنِ الرَّحيمِ» 🦋
 
🍀 ترجمه اين دو كلمه به «بخشنده مهربان» ترجمه كامل و رسائى نيست، زيرا به قول علّامه شهيد مطهّرى، بخشنده مهربان ترجمه جواد و رئوف است، نه رحمن و رحيم و اصولًا براى اين دو كلمه، واژه معادلِ فارسى يافت نشده است.

🍀 گرچه «رحمن» و «رحيم» هر دو از ريشه «رحمة» گرفته شده ‏اند، امّا «رحمن» به رحمتِ گسترده الهى گفته مى شود كه ابتدائى است و همه انسان ها را شامل مى شود، ولى «رحيم» رحمتى است كه به عنوان پاداش و نتيجه كار هاى خوب تنها بر نيكوكاران نازل‏ مى شود. لذا به فرموده امام صادق عليه السلام خداوند نسبت به تمام مخلوقات «رحمن» است، اما تنها به مؤمنان رحيم است.

🍀 رحمن، نام مخصوص خداست زيرا تنها رحمت او گسترده و فراگير و هميشگى است. ديگران يا رحمتى ندارند و يا گسترده نيست، علاوه بر آنكه ديگران اگر هم چيزى مى ‏بخشند توقع پاداش دنيوى يا اخروى دارند، علف مى ‏دهند تا شير بدوشند!

🍀 خداوند رحمت را بر خود واجب كرده است: «كَتَبَ عَلى نَفسِهِ الرَّحمَة» «سوره انعام، آيه 12» بخشيدن گناهان و قبول توبه بندگان و عيب‏ پوشى آنان و دادن فرصت براى جبران گذشته همه مظاهر رحمت فراگير او هستند. چنانکه كيفر و عقوبت او نيز همچون چوب معلّم لازمه تربيت است.

🍀 «الرحمن ‏الرحيم‏» در كنار «ربّ ‏العالمين‏»، يعنى تربيت الهى بر اساس لطف و رحمت است، چنانكه تعليم او نيز بر پايه رحم و مهربانى است: «الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرآنَ» « سوره الرحمن، آيه 2» خداىِ مهربان قرآن را به بشر تعليم كرد. و اين خود درسى براى ما انسان‏ هاست كه معلّم و مربّى بايد همواره مهربان و رحيم باشد.  

📚 استاد قرائتی؛ تفسير نماز، ص: 102 و 106 




ادامه مطلب


[ جمعه 24 آذر 1396  ] [ 2:21 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

تفسیر نماز؛ «رَبِّ العالَمينَ»

http://uupload.ir/files/k79z_1-3.jpg

🌷﷽؛

🦋 تفسیر نماز؛ «رَبِّ العالَمينَ» 🦋

☄️ خداوند، پروردگار همه هستى است. آنچه در آسمانها و زمين و ميان آنهاست، پروردگارشان اوست: «رَبُّ السَّمواتِ وَالْارْضِ وَ ما بَيْنَهُما» «سوره مريم، آيه 65» و «هُوَ رَبُّ كُلِّ شَى‏ءٍ» «سوره انعام، آيه 164»
حضرت على عليه السلام در تفسير «عالَمين» مى ‏فرمايند: «من الجمادات و الحيوانات» يعنى او پروردگار جماد و حيوان، جاندار و بى‏جان است.

☄️ گرچه گاهى مراد از «عالَمين» در قرآن، انسان‏ها هستند، امّا بيشتر موارد، «عالَمين» به معناى تمام مخلوقات استعمال شده است. از اين آيه فهميده مى شود پروردگار تمام هستى اوست و آنچه در جاهليت و در ميان بعضى ملّت‏ها اعتقاد داشتند كه براى هر نوعى از موجودات، خدائى مستقل است كه «ربّ‏ النّوع» آن پديده است، فكرى باطل است. خداوند براى همه موجودات پس از آفرينش، مسيرى براى رشد و تكامل تعيين نموده و تربيت الهى همان مسير هدايت اوست. «رَبُّنَا الَّذى‏ اعْطى‏ كُلَّ شَى‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى‏» « سوره طه آيه 50» پرودگار ما كسى است كه به همه موجودات نعمت‏ وجود بخشيده و سپس آنها را به سوى كمال هدايت نموده است.

☄️ اوست كه به زنبور عسل ياد داده از چه گياهى بمكد و به مورچه آموخته چگونه قوت زمستانى خود را ذخيره كند و بدن انسان را چنان آفريده كه بطور خودكار خون‏سازى كند. آرى چنين خداوندى شايسته سپاس و ستايش است.

☄️ البتّه تشكر از خدا، منافاتى با سپاسگزارى از مخلوق ندارد، به شرط آنكه به امر خدا و در مسير خدا باشد. گرچه در واقع هر كس با هر زبانى هر گونه ستايشى از ديگران مى ‏كند، در حقيقت منشأ و سرچشمه آن را حمد مى ‏كند.

📚 استاد قرائتی؛ تفسير نماز، ص: ۱۰۲




ادامه مطلب


[ سه شنبه 21 آذر 1396  ] [ 8:27 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]

🦋 تفسیر نماز؛ «الْحَمدُ لِلَّهِ»

http://uupload.ir/files/6r0a_2.jpg

�﷽؛

🦋 تفسیر نماز؛ «الْحَمدُ لِلَّهِ» 🦋

🍀 كلماتِ «حمد»، «مدح» و «شكر»، گرچه در ظاهر يك معنى دارند، اما هر كدام در جاى خاصى بكار مى ‏روند.  
مثلًا: كلمه «مَدح» به معناى ستايش است، چه به حق باشد و چه از روى چاپلوسى و ناحق، چه بخاطر كمالاتِ فرد باشد و چه از ترس و طمع و يا اغفال و خودشيرينى.

🍀 كلمه «شكر»، سپاس در برابر خير و نعمتى است كه از ديگران به انسان رسيده است.  
اما در كلمه «حَمد»، علاوه بر ستايش و سپاس، معناى ديگرى نيز نهفته و آن پرستش است. سپاس و ستايشى كه به حدّ پرستش برسد، حمد است و لذا مدح و شكر ديگران جايز است، اما حَمد مخصوص خداست، زيرا پرستش مخصوص اوست.

🍀 گرچه بعد از «الحمدلِلَّه» چهار وصف براى خدا آمده است: «ربّ‏ العالمين»، «الرّحمن»، «الرّحيم»، «مالك يوم‏ الدين» كه نشان مى ‏دهد انسان بايد بخاطر اين الطاف و عظمت الهى، حمدگوىِ خدا باشد، اما قبل از هر چيز كلمه «لِلَّه» آمده است، يعنى حمد تنها براى اوست چون تنها او شايسته حمد است، بر فرض هم كه چنين اوصافى در كنارش نيامده باشد.

📚 استاد قرائتی؛ تفسير نماز، ص: ۱۰۲




ادامه مطلب


[ دوشنبه 20 آذر 1396  ] [ 2:20 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]