بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
بوذرجمهر، حکیم پر تجربه، و معلم و وزیر انوشیران (شاه معروف ساسانی) بود، او به انوشیروان بسیار سفارش می‏کرد که:«سحرخیز باش و صبح زود از خواب بیدار شو که فوائد بسیار دارد.»
انوشیروان بر اثر شب نشینی و عیش ونوش شبها دیر می‏خوابید و طبعاً صبح دیر از خواب بیدار می‏شد، به بوذر جمهر گفت: برای اینکه به فوائد سحرخیزی برسم، تو هر صبح نزد من بیا و مرا بیدار کن .
بوذرجمهر قبول کرد و هر روز صبح زود به بالین انوشیروان می‏آمد و او را بیدار می‏کرد.
انوشیروان دید بیدار شدن از خواب سنگین صبحگاهان، بسیار سخت است، (با توجه به اینکه شب دیر می‏خوابید) نقشه مخفیانه‏ای طرح کرد تا از آمدن بوذرجمهر به بالین خود، جلوگیری کند، به چند نفر گفت: صورتهای خود را بپوشانید و به صورت ناشناس صبح زود که بوذرجمهر به طرف من می‏آید به او حمله کنید و لباسهایش را از بدنش خارج کنید. آنان به اجرای این طرح پرداختند، صبح زود به صورت ناشناس در کمین بوذرجمهر قرار گرفتند و همین که بوذرجمهر آمد، به او حمله کرده و لباسهای او را بیرون آورند و رهایش ساختند، و تنها زیرجامه را برای او باقی گذاشتند.
او در حالی که برهنه شده بود به خانه خود بازگشت تا لباسهای دیگری بپوشد و نزد انوشیروان برود، لباسهایش را پوشید و نزد انوشیروان رفت.
انوشیروان پرسید: ای بوذرجمهر! چرا امروز دیر آمدی؟
بوذرجمهر گفت: قربان امروز صبح زود که به سوی تو می‏آمدم، چند نفر دزد به من حمله کردند و لباسهای مرا را ربودند، به خانه باز گشتم و لباسهای دیگری پوشیدم و آمدم و همین حادثه موجب دیر آمدن من شد.
انوشیروان در حالی که قاه قاه می‏خندید، گفت: «این نتیجه سحرخیزی است، اگر آن وقت نیامده بودی، تو را برهنه نمی‏کردند!»
بوذرجمهر گفت: «قربان! زودتر بیدار شده بودند که به فیض خودشان رسیدند!»