آنچه اهمیت دارد این است که همه چیز را خیلی بزرگ یا خیلی سریع نبینید، و از آن مهم تر این است که هدف هایی کاملاً دست یافتنی در شرایطی که نسبت به آنها شناخت خوبی دارد، برای خود تعیین کنید.

در شرایطی از تمام روزها که به شما مربوط نیستندبرای از دست ندادن صبر و شکیبایی در این موارد، کنترل زبان و تلاش در جهت مثبت بینی نسبتاً مفید هستند. یک نوبت انتظار طولانی می‌تواند زمان مناسبی برای صحبت کردن با فرزندتان که همراه تان است باشد، نگاه کردن به طرز لباس پوشیدن افرادی که در اطراف تان هستند هم، می‌‌تواند به سپری شدن زمان کمک کند.

اگر در خیابان هستید، چرا چشم های تان را برای دیدن محلی که در آن قرار دارید، خوب باز نمی‌کنید؟ ممکن است هزاران بار این محل را دیده باشد ولی به دقت به آن خیره نشده باشید. می‌توانم شرط ببندم که این بار جزئیات جدیدی را کشف خواهید کرد. وقتی که در انتظار وردود به سالن کنسرت هستید به جای شکایت از عدم برنامه ریزی و طول کشیدن صف انتظار، با کسی که کنارتان ایستاده صحبت کنید... حتی در شلوغی و ازدحام هم می‌توان با دیگران روابط دوستانه شکل داد!

اگر شرایط انتظار متأثر از اطرافیان شماست کودکی که شما را به دنبال خود می‌کشد، همکاری کُند، همسری که هیچ وقت آماده نیست در حالی که شما مدت زیادی منتظرش سرپا می‌ایستید، افراد سالخورده ای که حتی نمی‌توانند به خوبی صحبت کنند و... این موقعیت ها بسیار متعدد اند، موقعیت هایی که با خواست واقعی شما و احساسی که به اطرافیان تان دارید در تضادند، شما می‌خواهید همۀ کارها سریع تر پیش برود.

در این موارد، اگر شما بدانید که با این شرایط آرامش تان را از دست خواهید داد، با شخص مربوطه صحبت کنید و برای او توضیح دهید که در صورت بروز عصبانیت، با شما برخوردی نداشته باشد. اگر برای تان امکان دارد، طی مدت انتظار خودتان را سرگرم سازید. با این کار کمتر احساس می‌کنید که وقت تان تلف شده است.

واقع بین باشیدتصور نکنید که با دو یا سه حرکت صبور خواهید شد. تصور نکنید که یادآوری کند بودن یک شخص، شما را پیش می‌اندازد، یا طی چند روز دیگر نوزادتان شب ها گریه نخواهد کرد. واقع بین باشید، باید بدانید که نمی‌‌توانید همسرتان را تغییر دهید، به خاطر داشته باشید که خیلی از اتفاقات به شما بستگی ندارند، نهایتاً شما می‌توانید بعضی از چیزها را اصلاح کنید!

بنابراین، در مطرح کردن روش های جدید که تا حد ممکن شرایط را روان می‌کنند، شک نکنید. پیش رفتن در مسیر واقعیت، باعث آرامش یافتن احساس بی صبری و در نتیجه آرام و صبور شدن، می‌گردد.وقتی که چیزها به شما وابسته نیستند و شما نمی‌توانید هیچ کاری انجام دهید، رهایش کنید! راحت ترین کار این است که به خود بگویید حتماً این کار را انجام خواهم  داد اما به شیوه ای مؤثر و مفید.

شما منجی جهان نیستید، دخالت یا بی صبری شما هیچ چیز را در ذرات یک شی تغییر نمی‌‌دهد، بنابراین باید بدانید که حواستان را بر روی چیزهای عینی و حقیقی متمرکز کنید. علاوه براین، مواجهۀ رودر‌رو با نقایص و مشکلات را هم بیاموزید.