نویسنده: عبدالرحیم سلیمانی اردستانی
یهودیت یکی از ادیان زنده جهان است که می‌توان آمیختگی دیانت و قومیت را از ویژگی‌های مهم آن شمرد؛ ویژگی‌ای که باعث شده است در تعریف یهودی و یهودیت اختلافی اساسی به وجود آید. از نظر برخی، یهودی بودن به معنای نوعی قرابت و وابستگی خونی یا نژادی است؛ درحالی که، در نظر برخی دیگر یهودی بودن عبارت است از: «انجام فرایض و آداب مذهبی». (1)
نویسنده: عبدالرحیم سلیمانی اردستانی
به گفته سِفر پیدایش، قوم اسرائیل در ابتدا مورد توجه و احترام حاکمان و ساکنان مصر بود. این کتاب با وفات یعقوب و یوسف پایان می‌یابد، اما سفر خروج ماجرا را با وقفه‌ای چند قرنی پی می‌گیرد:
سال‌ها گذشت و در این مدت، یوسف و برادران او و تمام افراد آن نسل مردند، ولی فرزندانی که از نسل ایشان به دنیا آمدند، به سرعت، زیاد شدند و قومی بزرگ تشکیل دادند؛ تا آنجا که سرزمین مصر از ایشان پر شد. سپس، پادشاهی در مصر روی کار آمد که یوسف و خدمات او را نادیده گرفت. او به مردم گفت: تعداد بنی‌اسرائیل در سرزمین ما روزبه‌روز زیادتر می‌شود و ممکن است برای ما وضع خطرناکی پیش بیاورند؛ بنابراین، بیایید چاره‌ای بیندیشیم وگرنه تعدادشان زیادتر خواهد شد و در صورت بروز جنگ، آنان به دشمنان ما ملحق شده، برضد ما خواهند جنگید و از سرزمین ما فرار خواهند کرد.
حکومت یهودا در سال 586 قبل از میلاد با حمله حکومت بابل سرنگون شد و همه سران حکومتی، نخبگان و بسیاری از مردم عادی دو سبط یهودا و بنیامین به اسارت برده شدند. با این‌حال، حکومت بابل با آنان چندان بدرفتاری ">
نویسنده: عبدالرحیم سلیمانی اردستانی
اسارت بابلی و پیامدهای دینی آن
حکومت یهودا در سال 586 قبل از میلاد با حمله حکومت بابل سرنگون شد و همه سران حکومتی، نخبگان و بسیاری از مردم عادی دو سبط یهودا و بنیامین به اسارت برده شدند. با این‌حال، حکومت بابل با آنان چندان بدرفتاری نمی‌کرد و آنان با داشتن آزادی‌هایی از حقوقی نسبی برخوردار بودند. همین امر باعث شد که آنان در بابل ثروتمند گردند و حتی پس از آزادی، برخی از آنان به وطن خود باز نگردند و در همان منطقه باقی بمانند. اما بسیاری از آنان از این امکانات ناراضی بودند و آرزوی بازگشت به وطن و بازسازی معبد را در سر می‌پروراندند. در میان این اسیران شماری از انبیای بزرگ بودند که قوم را هدایت می‌کردند، به آنان امید می‌دادند. در این دوره برخی از بنی‌اسرائیل از خدای خود به خدایان دیگر روی آوردند، اما برخی دیگر، که به خدای خود پایبند بودند، چون به معبد اورشلیم دسترسی نداشتند، روزهای شنبه در خانه‌ای اجتماع کرده، به عبادت می‌پرداختند. همین کار کم‌کم به پیدایش «کنیسه‌ها» (پرستشگاه یهودیان) در میان بنی‌اسرائیل انجامید. (1) و باعث شد که قوم هویت خود را از دست ندهد و در دیگر اقوام و ملل حل نشود.
نویسنده: عبدالرحیم سلیمانی اردستانی
در چند درس گذشته تاریخ یهودیت را به اختصار، مرور کردیم و البته، در لابه‌لای بحث‌های تاریخی به عقاید و اعمال یهودی اشاراتی داشتیم. در این درس، به صورتی بسیار گذرا، به این عقاید و اعمال، به شرح زیر، اشاره می‌کنیم:
