قيام سرخ سيد الشهداء ـ عليه السلام ـ سرچشمه خيرات و بركات فراوانى در طول تاريخ براى بشريت و به ويژه مسلمانان و شيعيان بوده است. اين بركات پس از اين نيز ادامه خواهد داشت. قيامى كه بزرگ ترين مانع، بر سر راه ستمگران و ظالمان بوده و خواب راحت را از چشمان آنان ربوده است.
تاريخ بشر همواره شاهد حوادث بزرگ تلخ و شيرين بوده است؛ بى ترديد هريك از آن رخدادها در پى عامل يا عواملى اتفاق افتاده است.انسانهاى دور انديش، براى جلوگيرى از تكرار رخدادهاى تلخ و ناگوار و براى تداوم بخشى به حوادث سودمند و گوارا، در صدد بررسى عوامل و ريشه يابى آن بر مى آيند.
سوگوارى براى خاندان عترت و بخصوص سالار شهيدان و امامى كه همراه با ياران وفادار خود، خالصانه براى زنده نگاه داشتن آيين حق و ارزشهاى معنوى، به ستيز و مبارزه با ستمگران عصر خويش برخاست و از سيماى پليد دستگاه فاسد بنىاميه پرده برافكند، حركتى است اسلامى و در واقع شعارى است كه از شعور و معرفت افراد حكايت دارد. روش ائمه هدى و بانوان اهل بيت در اين زمينه مىتواند براى علاقهمندان مفيد و آموزنده باشد. آن انوار فروزان تأكيد داشتند از طريق مجالس عزادارى و جارى ساختن اشك از ديدگان، مىتوان واقعه كربلا را چون مشعلى فروزان، روشن و پرفروغ نگاه داشت.
آغاز
همانگونه كه مى دانيد علت غائى آفرينش انسان براى به فعليت رساندن استعدادهاى بالقوه و رساندن او به كمال مطلق است. از اينرو خداوند منان بر بشر منت نهاد و او را از نيستى به وجودش آورد; و اين جهان پهناور را كه خود مناسبترين بسترى است براى شكفتن اين استعدادها و بهترين آزمايشگاهى است براى عرضه اين شكوفه ها در اختيار انسان قرار داد. خوشبختانه برخى در اين دنيا از فرصتها بهترين استفاده را كرده و با تفكر و بينش قوى كه داشتند با جديت گام برداشته و به مطلوب خود رسيدند و برخى هم در دام زخارف دنيا گرفتار شده و از قافله كمال عقب ماندند. و نهضت امام حسين(ع) كه خود يكى از همين آزمايشهاى الهى بود برخى بى تفاوت از كنار آن گذشتند و برخى ديگر همانند خاندان عقيل خود را در درياى مواج و پرطلالم و طوفانى انداختند تا خود را به كشتى نجات و راه روشن حسين بن على(ع) برسانند.
جناب حجت الاسلام آقای قاضی زاهدی گلپایگانی می فرماید: من در تهران از جناب آقای حاج محمد علی فشندی که یکی از اخیار تهران است، شنیدم که می گفت: من از اول جوانی مقیّد بودم که تا ممکن است گناه نکنم و آن قدر به حج بروم تا به محضر مولایم حضرت بقیة اللّه ، روحی فداه، مشرف گردم. لذا سالها به همین آرزو به مکه معظمه مشرف می شدم.
عاشورا یعنی شهادت
شهادت یعنی حقیقت
حقیقت یعنی «احلی من العسل»
******
کانال رسمی بنیاد فرهنگی تربیتی ضیاءالصالحین در تلگرام:
سقّا از مشهورترین لقب های حضرت عباس(ع) است و پس از واقعه کربلا به این لقب متصف گردید. یکی از بی رحمانه ترین حربه های جنگی دشمن در واقعه کربلا، بستن آب به روی لشگر امام حسین(ع) بود که از روز هفتم ماه محرّم آغاز شد...
امام زین العابدین(ع) فرمود: برای حضرت ابوالفضل علیه السلام در نزد خداوند تبارک و تعالی مقام شامخی است که همه شهیدان در روز قیامت به حال او غبطه می خورند
روضه ی حاج آقا که تمام می شود اشکهایت را پاک می کنی. حال خوشی داری. دوست داری همان گوشه بنشینی و فکر کنی. فکر کنی به دشت کربلا، به شب عاشورا، به خیمه ها، خیمه ی امام علیه السلام، به حرف ها و عهدهای یاران امام علیه السلام، به قاسم علیه السلام، به حضرت ابوالفضل علیه السلام، به نگهبان او و...
اخلاص ایت الله حائری و عنایت حضرت امام حسین علیه السلام به ایشان فقیه بزرگوار، مرحوم ایت الله حاج شیخ محمد علی اراکی(ره) از مراجع بزرگ تقلید درباره ی اخلاص استاد بزرگورشان نسبت به امام حسین(ره) فرمودند:
هیأت را می توان دو گونه تعریف کرد:
تعریف هیأت ها به گونه ای که هستند و تعریف آنها به گونه ای که باید باشند.
ما جمع بین این دو تعریف را آورده ایم. البته این تعریف مقداری طولانی است. هیأت یعنی تجمعی از مؤمنان که برای تعظیم شعایر الهی و احیای امر اهل بیت (ع)، ـ نام و یاد و سیره و روش اهل بیت ـ در جامعه و تعلیم و تربیت دینی و اخلاقی خود، به برگزاری متناوب جلسات مذهبی، شامل قرائت قرآن، سخنرانی دینی و ذکر توسّل اهل بیت عصمت و طهارت با محوریت عزاداری امام حسین(ع) اقدام می کنند. در تعریفی که ما از هیأت ارائه می دهیم چند مورد را خارج می کنیم:
مردم قم به دلیل عشق و علاقه ای که بر اقامه ی شعائر مذهبی، خاصه مجالس و مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین دارند، همه ساله با فرا رسیدن ماه محرم ـ که ماه حزن آل محمد است ـ در حسینیه ها و تکایا، و نیز بسیاری از منازل شخصی علما و بزرگان، به اقامه ی عزای حضرت سیدالشهداء می پردازند؛ تکیه بندی می کنند، اطراف تکیه را با کتیبه هایی از اشعار محتشم، یا لعن و سلام های زیارت عاشورا زینت می دهند و پرچم های سرخ و سیاه حسینی را بر فراز مجالس و معابر مجاور آن نصب می نمایند و محافل مفصّل و باشکوهی را در ماه محرم و بالاخص در دهه اول آن، منعقد می نمایند.
با گذشت زمان، امید آن می رفت که در پرتوی تکامل علوم بشری، زوایای حیات انسان نورانی تر گردد؛ اما متأسفانه هر روز که از این قافله ی عمر سپری می شود، با شرایط موجود بیش از پیش بر ظلمت و تاریکی آن افزوده می شود و این دانش و صنعت فن آوری، نه اینکه چراغی برنیفروخت، که خود ظلمتی شد بر آن حیات تاریک.
داد زدم: بنشین دید دارن. اگر ببینن می زننت.
گفت: نترس نمی زنن! اولاً که اینجا شهید نمی شم، توی درگیری شهید می شم، دومش هم تیر می خوره توی پیشونیم؛ می افتم به سجده و می گم «یا حسین» بعد شهید می شم.
