نماز بهترين دستور است (آيت الله العظمى بهجت)
نماز بهترين دستور است (آيت الله العظمى بهجت)
حضرت آيت الله العظمى بهجت مى فرمودند: معيار اصلى نماز است اين نماز بالاترين ذكر است . شيرين ترين ذكر است ، برترين چيز است . حال برخى به دنبال ذكرهاى ويژه اى مى گردند كه كسى نشنيده باشد.
يك سال قصد داشتم تابستان به زيارت حضرت على بن موسى الرضا (عليه السلام) بروم و آن جا اقامت كنم . خدمت علامه طباطبايى رسيدم و گفتم : آقا مى خواهم به زيارت بروم . در آنجا چه عملى انجام دهم ؟ مى خواهيم به برترين مكان برويم آنجا چه كنيم ؟ ايشان فرمودند: ((الصلاه خير موضوع )) نماز بهترين دستورى است كه تشريع شده است (1) . آنجا كه انسان مى خواهد به خدا برسد اينگونه دستور مى دهند.(2)
1- بحار، ج 82،ص 308، روايت ،9.
2- فريادگر توحيد، ص 183.
ادامه مطلب
اغلب گرفتاری ها به خاطر اهمیت ندادن به نماز است
💠 آیتالله مجتهدی تهرانی (ره): یکی از طلبههای مدرسه گفت: روزی برای نماز مغرب به مسجد میرفتم، نزدیک اذان یکی آمد و نماز ظهر و عصر را تند و بدون طُمَأنینه خواند.
جلو رفتم و به او گفتم: آقا نماز شما باطل است بسیار تند خواندید و هیچ کاری را کامل انجام ندادید.
آن شخص گفت: معلوم است هنوز گرفتار چک و سفته نشدهای.
بیچاره نمیداند که اغلب گرفتاریهایش به خاطر همین کماهمیت دادن به نماز است.
در محضر بزرگان/آیتالله مجتهدی تهرانی (ره)
ادامه مطلب
مناجات با محبوب (آيت الله العظمى بهجت)
مناجات با محبوب (آيت الله العظمى بهجت)
آيت الله شيخ جواد كربلايى يكى از مدرسين اخلاق حوزه علميه مى گويد: جناب آيت الله بهجت در جديت در نماز شب و گريه كردن در نيمه هاى شب مخصوصا شب هاى جمعه كوشا بودند. يكى از علماء و مشاهير به من فرمودند:
نيمه شب جمعه اى در مدرسه سيد (ره) در نجف اشرف ديدم كه آيت الله بهجت با صداى حزين همراه با ناله و گريه ، و در حالى كه سر به سجده گذاشته بود مكرر به حق اعالى عرضه مى داشت .
((معبودا، جز تو چه كسى را دارم كه از او درخواست كنم كه گرفتارى و رنجورى ام را بر طرف نموده و در امورم نظرى بى افكند.(1)
1- فريادگر توحيد، ص 160.
ادامه مطلب
گريه هاى سيد احمد كربلايى از (زبان علامه قاضى)
گريه هاى سيد احمد كربلايى از (زبان علامه قاضى)
على آقا قاضى نقل مى كند:
شبى به مسجد سهله رفته بودم به قصد اين كه شب را در آن جا بگذرانم . نيمه هاى شب شخصى داخل مسجد شد و در مقام ابراهيم قرار گرفت و پس از انجام وظيفه صبح به سجده رفت و تا طلوع خورشيد سر از سجده برنداشت و آن سجده را با سوز و گداز در گريه و زارى و مناجات گذراند. نزديك رفتم ببينم او كيست . ديدم استادم آقا سيد احمد كربلايى (رض) است . كه از شدت گريه خاك سجده گاهش گل شده است . چون صبح شد به حجره اش رفت و مشغول درس و بحث شد، چنان مى خنديد كه صداى او به بيرون مسجد مى رسيد(1) .
1 فريادگر توحيد، ص 116.
ادامه مطلب