نامه دین و فرهنگ

جواب حسین (ع) را چه می‌دهند؟

سال‌هاست که از عاشورا می‌گذرد و سال‌هاست که ...

وقتی قیام سال 61 هجری در کربلا به وقوع پیوست، شاید یزیدیان هیچ گاه باور نمی‌کردند که روزی قهرمان این میدان تبدیل شود به یک نیرو محرکه‌ای علیه طاغوت‌های آینده!

و الآن قریب به هزار و چهار صد سال از آن واقعه می‌گذرد،

بنی‌العباس‌ها آمدند تا حرم حسین علیه‌السلام را ویران کنند، اما خود به زباله‌ها پیوستند،

نگذاشتند که مردم به زیارت سقای کربلا بروند، اما در اربعین حسینی کربلا شلوغ‌تر از ایام حج در مکه می‌شود،

راز ماندگاری حسین چه بود که مستکبران در مقابل این خاک مقدس زانو زدند و چهره‌ی خود را در برابر آب خونین فرات، سیاه دیدند؟

راز ماندگاری در خونی بود که در راه خدا ریخته شد، همان خون‌هایی چند صد سال بعد بر روی خاک‌های داغ هویزه و طلاییه ریخت،

همان خون‌هایی که پیش از ریخته شدن، زمزمه‌ی «لبیک یا حسین» داشتند،

و چاره‌ای برای ماندگاری نیست، خون‌هایی برای خدا ریخته می‌شود،

و من نمی‌دانم روز قیامت،

آنان که به این خون‌ها خیانت کرده‌اند، چه جوابی در مقابل،

نه مادران شهیدان،

نه دل پر از غم و غصه‌ی پیر جماران که شهدا ما را قسم دادند که مبادا حرف امام زمین بماند،

نه شهیدان زنده‌ای که بر روی ویلچرها راه می‌روند و گازهای خردل در سینه‌هایشان دم و بازدم می‌کند،

بلکه از سقای بی‌دست کربلا که برای دوری از دیدن چشم گریان برادرش، چشم‌هایش را داد،

بلکه از سرور و سالار شهیدان که شهادت را برایمان به ارث گذاشت...

من نمی‌دانم چه جوابی خواهند داشت، نمی‌دانم؟!

منتشر شده در نشریه فتح