بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
حجاج بن یوسف ثقفی نماینده عبدالملک (پنجمین خلیفه اموی) در عراق، از ظالمان و خونخواران کم نظیر تاریخ است، و دشمنی او با امام علی (ع) و آل علی آنچنان بود که نام شیعه علی (ع) بودن کافی بود که حکم اعدامش را صادر کند.
هشام بن کلبی گوید پدرم نقل کرد: طایفه «بنی اود» (که تیره‏ای از بنی سعد) بودند، به فرزندان و همسران خود، سب و ناسزاگوئی به ساحت قدس علی (ع) را می‏آموختند.
مردی از گروه عبدالله بن ادریس بن هانی، نزد «حجاج» رفت، و در ضمن گفتگو، سخنی گفت که حجاج ناراحت شد و بر سر او فریاد کشید و با درشتی و تندی با وی سخن گفت.
آن مرد وحشت کرد، (و برای اینکه از مجازات حجاج در امان بماند شروع به چاپلوسی نمود به این ترتیب) گفت: ای امیرمؤمنان! به من این نسبت را نده (که مثلاً از دوستان علی (ع) هستم) هیچکس، نه از قریش و نه از ثقیف به فضائل ما نمی‏رسد و مانند ما نیست.
حجاج - شما چه فضیلتی دارید؟
چاپلوس: 1- عثمان هیچگاه در مجلس ما به بدی یاد نمی‏شود.
- دیگر چه؟
چاپلوس: 2- در میان ما کسی که از فرمان امیر، خروج کند، نیست.
- دیگر چه؟
چاپلوس: 3- در میان ما هیچکس در جنگهای علی (ع) در سپاه او شرکت ننموده است، تنها یک نفر شرکت نمود، او نیز از چشم ما ساقط شده و ارزشی نزد ما ندارد.
- دیگر چه؟
چاپلوس: 4- هیچ مردی از ما با دختر یا زنی ازدواج نکرده مگر اینکه نخست پرسیده که آیا آن دختر یا زن دوست علی (ع) هست و یا از علی (ع) ستایش می‏کند یا نه؟، اگر دوست علی (ع) باشد و یا او را ستایش کند، با او ازدواج نخواهد کرد.
- چاپلوس: 5- در میان ما اگر فرزندی به دنیا آمد و او پسر بود نام علی و حسن و حسین (ع) بر او نمی‏نهند و اگر دختر بود نام فاطمه (ع) بر او نمی‏گذارند،
- دیگر چه؟
چاپلوس: 6- زنی از ما هنگام ورود امام حسین (ع) به کربلا نذر کرد که اگر آنحضرت کشته شود، یک گاو و یا گوسفند، قربانی کند و وقتی او کشته شد، به نذرش وفا کرد.
- دیگر چه؟
چاپلوس: 7- از میان ما کسی هست که وقتی به او گفته شد از علی (ع) بیزاری بجوی، جواب مثبت داد و حتی افزود از حسن و حسین نیز بیزاری می‏جویم.
- دیگر چه؟
چاپلوس: 8- امیرمؤمنان عبدالملک به ما این افتخار را داد و گفت: انتم الشعار دون الدثار، انتم الانصار بعد الانصار: «شما لباس زیرین من (از خواص من) هستید نه لباس روئین من، شما یاران بعد از یاران من می‏باشید.
- دیگر چه؟
چاپلوس: 9- در کوفه هیچ خاندانی، ملاحت و خوش‏روئی «بنی اود» را ندارد.
هشام گوید پدرم گفت: خداوند این نعمت ملاحت را از آنها سلب کرد.
به این ترتیب می‏بینیم گاهی انسانها برای حفظ جان خود، آنگونه پست و خودفروش می‏شوند که این چنین به چاپلوسی و خودباختگی دچار می‏گردند، و ضمناً درمی‏یابیم که طاغوتیان تا چه حد بر ضد علی (ع) جوسازی می‏نمودند.