خوش آمدید

یه بار بچه بودم
دلم بستنى قیفى میخواست
گریه کردم نشستم وسط خیابون
.
.
.
.
.
. 
.
.
ننم مثل دیوید بکهام
سانترم کرد تو جوب!
دیگه آدم شدم !