CSS در سال 1996 در HTML 4 معرفی شد تا مشکلاتی که طراحان وب در آن زمان با 3.2 HTML داشتند را برطرف کند. مشکل آنجا بود که طراحان مجبور بودند از ویژگی و تگ های زیادی در HTML در جهت ارائه محتوا استفاده کنند. این در حالی بود که قرار نبود از HTML برای زیباسازی و ارائه محتوا استفاده شود.
CSS به مرور این قدرت را نیز به طراحان داد تا سایت هایی با دستیابی پذیری (accessibility) بالا طراحی کنند. به این معنا که امکان نمایش وب سایت در دستگاه های مختلف مثل تلفن های هوشمند, تبلت ها و حتی چابگرها نیز باشد.
CSS 2.1 استاندارد رسمی و کاملی است که همراه با پیادی سازی CSS3 به عنوان نسخه نهایی حال حاضر CSS محسوب می شود.
CSS3 تا الان آخرین انقلاب CSS است که نسخه CSS 2.1 را گسترش می دهد.
CSS3 ویژگی های جدیدی از قبیل انیمیشن, ترنزیشن, گرادینت, سایه ها و خصوصیت های دیگری که بزودی با آنها آشنا خواهید شد را به جامعه وب معرفی کرده است.
گروه کاری CSS در کنسرسیوم وب (W3C) که وظیفه نوشتن و نگهداری استانداردهای CSS را در این کنسرسیوم دارند تصمیم گرفتند تا CSS3 را به چندین ماژول و تکه جداگانه تقسیم کنند تا اینکه ویژگی های مختلف در مرورگرها مانع پیاده سازی یکدیگر نشوند و مرورگرها بتوانند ماژول های مختلف را بصورت مستقل پیاده سازی کنند.
این رویه تا الان باعث شده است تا مرورگرها بسیار سریع تر از قبل, ویژگی های جدید را پیاده سازی کنند بدون اینکه مجبور باشند تا برای تکمیل کامل همه ویژگی های CSS3 صبر کنند.
