خوش آمدید

تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود

اندر ره عشق و عاشقی بر نشود

هر یار طلب کنی و هم سر خواهی

آری خواهی ولی میسر نشود

تا دل ز علایق جهان حر نشود

اندر صدف وجود ما در نشود

پر می نشود کاسهٔ سرها ز هوس

هر کاسه که سرنگون بود پر نشود

یا رب برهانیم ز حرمان چه شود

راهی دهیم به کوی عرفان چه شود

بس گبر که از کرم مسلمان کردی

یک گبر دگر کنی مسلمان چه شود

آن رشته که بر لعل لبت سوده شود

وز نوش دهانت اشک آلوده شود

خواهم که بدین سینهٔ چاکم دوزی

شاید که زغمهای تو آسوده شود

روزی که جمال دلبرم دیده شود

از فرق سرم تا به قدم دیده شود

تا من به هزار دیده رویش نگرم

آری به دو دیده دوست کم دیده شود

گر دشمن مردان همگی حرق شود

هم برق صفت به خویشتن برق شود

گر سگ به مثل درون دریا برود

دریا نشود پلید و سگ غرق شود

گفتی که شب آیم ارچه بیگاه شود

شاید که زبان خلق کوتاه شود

بر خفته کجا نهان توانی کردن

کز بوی خوش تو مرده آگاه شود

روزی که چراغ عمر خاموش شود

در بستر مرگ عقل مدهوش شود

با بی دردان مکن خدایا حشرم

ترسم که محبتم فراموش شود

در دل چو کجیست روی بر خاک چه سود

چون زهر به دل رسید تریاک چه سود

تو ظاهر خود به جامه آراسته‌ای

دلهای پلید و جامهٔ پاک چه سود

در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود

با نفس پلید جامهٔ پاک چه سود

زهرست گناه و توبه تریاک وی است

چون زهر به جان رسید تریاک چه سود