خوش آمدید

ایام درشت رام بهرام شه‌ست

جام ابدی به نام بهرامشه‌ست

آرام جهان قوام بهرامشه‌ست

اجرام فلک غلام بهرامشه‌ست

آنکس که به یاد او مرا کار نکوست

با دشمن من همی زید در یک پوست

گر دشمن بنده را همی دارد دوست

بدبختی بنده‌ست نه بدعهدی اوست

آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست

وان کت کلهی نهاد طرار تو اوست

آنکس که ترا بار دهد بار تو اوست

وآنکس که ترا بی تو کند یار تو اوست

در مرگ حیات اهل داد و دینست

وز مرگ روان پاک را تمکینست

نز مرگ دل سنایی اندهگینست

بی مرگ همی میرد و مرگش زین‌ست

آن روز که بیش با من او را کینست

بیشش بر من کرامت تمکینست

گویم به زبان نخواهمش گر دینست

شوخیست که می کنم چه جای اینست

شبها ز فراق تو دلم پر خونست

وز بی‌خوابی دو دیده بر گردونست

چون روز آید زبان حالم گوید

کای بر در بامداد حالست چونست

برهان محبت نفس سرد منست

عنوان نیاز چهرهٔ زرد منست

میدان وفا دل جوانمرد منست

درمان دل سوختگان درد منست

آنم که مرا نه دل نه جان و نه تنست

بر من ز من از صفات هستی بدنست

تا ظن نبری که هستی من ز منست

آن سایه ز من نیست که از پیرهنست

آنجا که سر تیغ ترا یافتن ست

جان را سوی او به عشق بشتافتن ست

زان تیغ اگر چه روی برتافتن ست

یک جان دادن هزار جان یافتن‌ست

هر روز مرا ز عشق جان انجامت

جانیست وظیفه از دو تا بدامت

یک جان دو شود چو یابم از انعامت

از دو لب تو چهار حرف از نامت