نمازی که بدون رکوع خوانده شد!
نمازی که بدون رکوع خوانده شد!
بهمن ماه سال60 بود و من با هفده سال سن، با تعدای از هم سن وسال ها به جبهه رفته بودم . محل استقرارمان جبهه «نورد»، ده پانزده کیلو متری اهواز، روبروی پادگان حمید بود.
آن جا سعی می کردیم بیشتر نمازهایمان را داخل سنگر به جماعت بخوانیم یا اگر اوضاع آرام بود بیرون و در فضای باز. هر روز یکی از بچه ها امام جماعت می شد وبقیه اقتداء می کردند.
یکی از روزها نگهبان ما را برای نماز صبح خیلی دیر بیدار کرد. نزدیک طلوع آفتاب بود و نماز در سرازیری قضا شدن. بچه ها با اصرار بر خواندن نماز جماعت، سریع وضو گرفته و رفتند بیرون سنگر به نماز ایستادند.آن روز پیش نماز «سید حسین شنایی» بود. ایشان به هوای از دست نرفتن وقت نماز، با شتاب حمد و سوره را قرائت کرد ولی آن قدر عجله داشت که به جای رفتن به رکوع، مستقیما سر به سجده گذاشت! یکی از بچه ها پقی زد زیر خنده خنده . سید هم خنده اش گرفت و نماز را رها کرد! حالا دیگر همه از خنده ریسه می رفتند. دیگر مجالی برای نماز جماعت نبود. همه به داخل سنگر رفتیم نماز فرادای لب طلایی خواندیم.
سید حسین شنایی سال 1361 در کردستان، برای آخرین نمازش با خون وضو گرفت.
ادامه مطلب
نمازی در میان درندگان
نمازی در میان درندگان
حضرت امام حسن عسگری علیه السلام از طرف حکومت عباسی به دست مأموری سپرده شده بود.
او از حکومت عباسی اجازه داشت امام را میان درندگان بیندازد.
همسرش به او گفت:« تقوای خداوند را پیشه کن. تو متوجه نیستی چه کسی در منزل توست؟»
آن گاه عبادت، پاکی و نیکوکاری امام را به شوهرش یادآور شد و گفت:« من برای تو می ترسم. می‌ترسم حق او را رعایت نکنی و گرفتار عذاب بشوی.»
اما مرد زیر بار نرفت و امام حسن عسگری علیه السلام را میان درندگان انداخت. هیچ کس تردیدی نداشت که درندگان، امام را طعمه خود خواهند کرد. اما وقتی پس از مدتی برای تماشا آمدند، دیدند امام حسن عسگری علیه السلام ایستاده و در حال نماز است، و درندگان نیز دور او را گرفته اند.
با دیدن این منظره، امام را از میان درندگان خارج کردند.
ادامه مطلب
سه ویژگی الهی که باید به آن آراسته شویم!!
سه ویژگی الهی که باید به آن آراسته شویم!!
خداوند متعال در قرآن کریمش بارها و بارها با بیان داستان ها و حکایاتی از زندگی پیشینیان و گذشتگان برای مومنین، مثال ها و لطایفی را برای زندگی بهتر بیان کرده است.
در سوره ی انبیاء نیز خداوند بعد از اینکه استجابت دعای حضرت یحیی علیه السلام را بیان می کند با بیان سه ویژگی منحصر به فرد از یک خانواده ی الهی سعی در تشویق و نزدیک کردن دیگر بندگان به این ویژگی ها را نموده است.
« فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ وَهَبْنا لَهُ یَحْیى وَ أَصْلَحْنا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كانُوا یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ وَ یَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً وَ كانُوا لَنا خاشِعینَ[انبیاء/90] ما هم دعاى او را پذیرفتیم، و یحیى را به او بخشیدیم و همسرش را (كه نازا بود) برایش آماده (باردارى) كردیم چرا كه آنان (خاندانى بودند كه) همواره در كارهاى خیر بسرعت اقدام مىكردند و در حال بیم و امید ما را مىخواندند و پیوسته براى ما (خاضع و) خاشع بودند.»
ویژگی اول
" إِنَّهُمْ كانُوا یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ"
در قرآن مجید از دو واژه برای دعوت مردم در کارهای نیک استفاده شده، یکی کلمه ی "سبقت" و دیگری کلمه ی " سرعت" می باشد.
"سبقت" در لغت به معنای پیشی گرفتن در هر راه و کار و فکری است[1] و "سرعت" به معنای شتاب داشتن، که هم در اجسام کاربرد دارد و هم در کارها.[2]
بر خلاف تصور برخی که سرعت و سبقت گرفتن را از مصادیق عجله می دانند باید این نکته را متذکر شد که سبقت و سرعت در کارهای نیک از صفات پسندیده و نیکو ست و با کلمه ی عجله کردن تفاوت دارد.
راغب در کتاب خود می گوید: «مقصود از عجله، خواستن چیزی است که هنوز موعد و زمانش نرسیده باشد». [3]
حال در این آیه اولین ویژگی که برای حضرت یحیی و خانواده ی او بیان می کند، سرعت گرفتن در کارهای نیک است.
مصداقی در سیره ی اهل بیت علیهم السلام
مولای متقیان حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام در بیان ویژگی های خود این چنین می فرمایند:
« آن گاه که همه از ترس سست شده، کنار کشیدند، من قیام کردم و آن هنگام که همه خود را پنهان کردند من آشکارا به میدان آمدم و آن زمان که همه لب فرو بستند، من سخن گفتم و آن وقت که همه باز ایستادند من با راهنمایى نور خدا به راه افتادم. در مقام حرف و شعار صدایم از همه آهستهتر بود امّا در عمل برتر و پیشتاز بودم » [4]
رسول خدا صلی الله علیه و آله در جواب سۆال از چیستی خشوع فرمودند: خشوع آن است كه در نماز متواضع و فروتن باشی و با تمام قلب و روح خویش به سوی پروردگارت توجه و اقبال داشته باشی»
که در این فرمایش به وضوح این مساله به چشم می خورد، که ایشان قبل از هر کسی اقدام به عمل و وظیفه ی دینی خود کرده اند.
ویژگی دوم
" یَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً "
خدا را در همه حال می خواندند چه در حال ترس و چه در حال امید و جزء افرادی نبودند که به واسطه ی رسیدن نعمت های الهی؛ مانند انسان های ضعیف النفس دچار غرور و غفلت شوند و خدا را از یاد ببرند.
خداوند در سوره ی روم، یکی از خصوصیات افراد مشرک را این چنین بیان می دارد که، مشرکان یکی از خصوصیاتشان این است که فقط در سختی ها خدا رو می خوانند و زمانی که خوشی و راحتی برایشان پیش آمد دیگر کاری به خدا و دستورات او ندارند و او را فراموش می کنند.
« فَإِذَا رَكِبُوا فِی الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِكُونَ [روم/65]مشركان تا در امنیت و آسایشند، بر آیین شرك تعصّب دارند ،] پس زمانى كه در كشتى سوار مىشوند [و در وسط دریا امواج خطرناك آنان را محاصره مىكند] خدا را در حالى كه ایمان و عبادت را براى او [از هرگونه شركى] خالص مىكنند مىخوانند، چون به سوى خشكى نجاتشان مىدهیم به ناگاه به آیین شرك روى مىآورند».
خدا را در همه حال می خواندند چه در حال ترس و چه در حال امید و جزء افرادی نبودند که به واسطه ی رسیدن نعمت های الهی؛ مانند انسان های ضعیف النفس دچار غرور و غفلت شوند و خدا را از یاد ببرند
ویژگی سوم
" وَ كانُوا لَنا خاشِعینَ"
ویژگی سومی که برای این خانواده بیان می شود این است که می فرماید ایشان در مقابل خداوند خاشع و متواضع بودند.
خشوع در لغت به معنای اظهار تذلل و خواری در مقابل بزرگی می باشد.
در روایتی از حضرت رسول صلوات الله علیه در این باره سوال شده که حضرت فرمودند:
« قال رسول الله صلی الله علیه و آله فی جوابِ السۆالِ عن الخشوعِ: التَّواضُعُ فی الصّلوةِ و أن یقبِلَ العبدَ بقَلبِهِ كلِّهِ علی ربّهِ عزّوجل [5] رسول خدا صلی الله علیه و آله در جواب سۆال از چیستی خشوع فرمودند: خشوع آن است كه در نماز متواضع و فروتن باشی و با تمام قلب و روح خویش به سوی پروردگارت توجه و اقبال داشته باشی».
قرآن مجید نیز یكی از ویژگی های مۆمنان رستگار را خشوع در نماز دانسته و فرموده است:
« قَدْ اَفْلَحَ الْمُۆْمِنُونَ الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ[مۆمنون ،/1 وـ2] به تحقیق رستگار شدند مۆمنان، آنان كه در نمازشان خشوع دارند. »
با توجه به این آیه و آیات قبل و همچنین روایات ذکر شده این نکته واضح است که جاری شدن این صفات سه گانه در زندگی هر مسلمانی، زندگی او را سرشار از عبودیت و بندگی کرده و همچنین در اجابت دعاهای آنان تاثیر بسزایی را خواهد داشت.
پی نوشت ها:
[1]. مصطفوی، حسن؛ التحقیق فی کلمات القرآن، ج5، ص41.
[2]. قرشى، سید على‌اكبر؛ قاموس قرآن، ج3، ص255
[3]. راغب اصفهانی، ص548
[4]. سیدرضی، محمد؛ نهج‌البلاغه، ترجمه محمد دشتی،ص91
[5]. مستدرك الوسائل، ج 1، ص 98
ادامه مطلب
هشت صفتی که شیعیان حقیقی دارند
هشت صفتی که شیعیان حقیقی دارند
امام محمدباقر(ع) فرموده‌اند: "ای جابر" شیعه ما نیست مگر کسی که تقوای الهی داشته و از او اطاعت کند و آنان شناخته نمی‌شوند مگر آنکه دارای چنین صفاتی باشند:
ادامه مطلب
درباره وبلاگ
آرشیو ماهانه
آرشیو موضوعی
آمار وبلاگ
دیگر امکانات
دستور آسان نماز شب از زبان حجت الاسلام عالی وصیت شهدا