نامه دین و فرهنگ

شاید شنیده باشید که:

وجودک ذنبٌ لایُقاس به الذنب

(به نقل از مصباح الانس، نوشته ابن حمزه فناری در شرح مفتاح الغیب به تصحیح محمدخواجوی، انتشارات مولی، تهران، 1374، ص693(

وجود داشتن در برابر خداوند، آن حی مطلق، گناه است، چه گناهی!

عجیب هم نیست که او از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است و ما او را نمی‌بینم، چون خود را می‌بینیم. باید خود را حذف کنیم و بکشیم تا خود را نبینیم و خدا را ببینیم. وقتی از خود گذشتیم، حقیقت را می‌بینیم. وگرنه همیشه احتمال لغزش خواهد بود!

بیاییم یک بار «هستی» را درست صرف کنیم:

• نیستم
• نیستی
• هست!

باید گذشتن از دنیا به آسانی

باید مهیا شد از بهر قربانی

سوی حسین رفتن، با چهره‌ای خونین

زیبا بود این سان، معراج انسانی

یادداشت من برای 

پاتوق فرهنگی تربیتی جبرئیل
www.Jebrael.ir

که بر دیوار پاتوق نصب گردید

فایل پی دی اف کیفیت بهتری برای چاپ دارد

دریافت فایل PDF