نامه دین و فرهنگ

1. هیچ قانون و اقدام فرهنگی در هیچ حاکمیتی به اندازه امر به معروف و نهی از منکر اثر ماندگار و بی هزینه برای جامعه ندارد.

2. اگر تمام قوه قضاییه همراه با دستگاه‌های نظارتی جمع شوند در بهترین صورت نمی‌توانند اثر امر به معروف و نهی از منکر را در کنترل بدی‌ها داشته باشند.

3. امر به معروف و نهی از منکر یعنی به صورت مردمی جلوی ناهنجاری‌ها و فساد بایستیم، کلمه مردم در جهان کلمه محترمی است بطوریکه با این کلمه حکومت‌ها تغییر می‌کند و قدرت‌های استکباری بزرگ پشت قدرت این کلمه هستند اما در جامعه ما این مسئله به خوبی توضیح داده نشده است.

4. هیچ قانونی قدرت امر به معروف و نهی از منکر را ندارد زیرا این مسئله موثرترین و فراگیرترین امر فرهنگی در جامعه است.

5. مگر در خانواده‌ها قانون وجود دارد؟ خانواده‌ها بدون قانون و از طریق توصیه‌های دلسوزانه مسائل خود را حل می‌کنند، برای یک جامعه نیز زشت است که مردم بیشتر از پلیس بترسند تا از ناهنجاری‌های اجتماعی.

6. جامعه‌ای از نظر فرهنگی و شعور اجتماعی بالا است که بیش از قانون و هرنوع جرمه‌ای از برخورد مردم بترسد.

7. فرهنگ مبتذل غرب انسانی نیست و به زندگی حیوانات نزدیکتر است و به همین دلیل بیشتر با قانون سر و کار دارد، این جامعه عقب افتاده و حیوانی است زیرا با حرکت مردمی اوضاع آن بهبود داده نمی‌شود.

8. امر به معروف و نهی از منکر هزینه زندگی را کاهش می‌دهد و بار قوه مقننه و مجریه را نیز کم می‌کند زیرا می‌تواند یکی از پایه‌های مقاوم شدن اقتصاد هم باشد.

9. مدیرانی که درک فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر را ندارند نه تنها خدمتی به جامعه نمی‌کنند بلکه ناخواسته خیانت می‌کنند زیرا جامعه را در برخی مواقع باید با حرکت‌های مردمی اداره کرد.

10. اخیراً برخی از مدیران اجرایی از مردمی شدن فرهنگ می‌گویند که در بخش صحیح این معنا، تردیدی نیست ولی معنای آن چیزی جز امر به معروف و نهی از منکر هم نیست.