اواب
به نظرم یکی از کلیدواژههای دوستداشتنی سورهی «صاد»، واژهی «اوّاب» باشد. وقتی خدا توی این سوره- با آن موسیقی خاص- سه چهار بار از بندههای خوبش – داوود و سلیمان و ایّوب - با این وصف یاد میکند؛ «اواب». یعنی کسی که زیاد به خدا رجوع کند. رویش را زیاد به سمت خدا بگیرد. خیلی شیرین است که خدا بندهای را اینطوری توصیف کند: «بندهی خوبی بود؛ زیاد به سمت ما بازمیگشت».×
×... نعم العبد انّه اوّاب (سوره صاد/ آیه 30)
پ.ن: برای خاطر آیهها +
از مریم روستا
[ دوشنبه 13 بهمن 1393 ] [ 10:38 PM ] [ حمید درویشی شاهکلایی ]