نامه دین و فرهنگ

وقتى وارد اتاق مراقبت هاى ویژه شدم ایشان به ناگاه سرشان را رو به من برگرداندند و چشمشان را کامل باز کردند و حتى به حالت بلند شدن کتف هاى خود را از تخت جدا کردند. سریعا دکترش را صدا زدم و موضوع را گفتم که ایشان البته در جواب گفتند این حرکت ها طبیعى است که بنده عرض کردم دکتر اینگونه نیست و عکس العمل هاى او ارادى است و در حضور دکتر، جواد را صدا زدم و گفتم: جواد جان اگر متوجه حرف من و آقاى دکتر هستى به ما نگاه کن که مجدد سرش را به سمت ما چرخاند و چشمانش را باز کرد و به ما نگاه کرد. به او گفتم که جواد به خدا همه دوستان نگران تو و دعا گو هستند و بعد صورتش را بوسیدم که لبخندى از سر رضایت زد و چشمانش را بست. آخرالامر گفتم جواد اجازه میدى مرخص شم که باز هم به حالت بلند شدن کتفهایش را از تخت جدا کرد و وقتى رو سینه اش گذاشتم که راحت بخوابد چشمانش را دوباره بست. به او گفتم جواد جان اگر اجازه میدى برم و راضى هستى فقط دو بار چشمانت را باز و بسته کن که این کار را انجام دادم.موقع آمدن گفتم جواد چشمانت را باز کن و به من نگاه کن تا عکست را بندازم و به دوستان دانشگاه نشان بدهم تا آنها نیز خوشحال شوند.عکسى که انداختم معلوم است که چشمش را باز کرده و به طرف من نگاه میکند که عکس ایشان را تقدیم میکنم.

با دکتر صحبتى که کردیم این بود که آیا دوستان دیگر جواد میتوانند بیایند و جواد را ملاقات کنند که معلوم است حضور دوستان را کاملا جواد میفهمد و عکس العمل هاى بسیار خوبى انجام میدهد که دکتر هم اصل اینکه جواد، خوب به حرفهاى من عکس العمل مثبت نشان میداد و حتما با حضور دوستان جواد خوشحال تر میشود اصل موضوع را تأیید کرد ولى گفت تا هفته بعد جواد را مرخص میکنیم و تحویل خانواده خودش میشود و به منزل منتقل خواهد شد ان شاالله که در منزل می توانیم راحت تر با جواد باشیم به هر حال بیمارستان ملاقات سخت است.

دوستان حالت جواد مرا بسیار خوشحال کرد که غیر قابل وصف و غیر منتظره بود و تنها چیزى که جواد نیاز دارد فقط دعاست زیرا خیلى از قسمت هاى مغزش آسیب دیده.سلامتى جواد همه با هم صلوات فرستاده و حمد شفا میخوانیم.»

به گزارش خبرنامه صادق این حادثه در هنگام برگزاری مراسم هیئت و زمانی اتفاق افتاد که جواد طائی برای نصب کتیبه ها و پرچم ها بروی اسپیس ها رفته بود و به دلیل اتصالی سیم های برق دچار برق گرفتگی شد و بلافاصله به بیمارستان بهمن منتقل شد.