نامه دین و فرهنگ

“روزى یکى از دوستان تلفن کردو گفت: این اقبال پاکستانى که شما جلسه یادبود برایش گرفتید، در کتابش به امام جعفر صادق علیه السلام اهانت کرده و فحش داده. گفتم: این حرفها چیست؟! گفت: فلان صفحه از فلان کتاب را ملاحظه بفرمایید.
فوراً با جناب آقاى سید غلامرضا سعیدى (اقبال شناس) تماس گرفتم و از ایشان پرسیدم. او هم حیرت کرد، گفت: نه آقا من خوانده ‏ام، چنین چیزى نمى ‏شود. گفتم: آخر دروغ به این بزرگى که نمى‏ شود. یکى دو ساعت بعد یک وقت ایشان یادش افتاد، آمد گفت: فهمیدم جریان چیست. جریان این است: دو نفر بوده ‏اند در هندوستان، یکى جعفر نام و یکى صادق نام. در وقتى که انگلیس‏ها آمدند هندوستان را احتلال(=اشغال) کردند، مسلمین علیه آنها قیام کردند و این دو نفر رفتند. با انگلیس‏ها ساختند و نهضت اسلامى را از پشت خنجر زدند و از بین بردند. اقبال این دو را در کتابش مذمّت کرده. خیال مى ‏کنم هرکس اشتباه کرده، همین باشد. گفتم حالا ببینیم. کتاب را آوردند. دیدم در آن صفحه‏ اى که این آقایان مى ‏گویند، این جور مى‏ گوید: هر جا که در دنیا یک خرابى هست در آنجا یا یک صادقى وجود دارد و یا یک جعفرى. در دو صفحه قبلش مى ‏گوید: جعفر از بنگال و صادق از دکن ننگ دین ننگ جهان ننگ وطن‏
جعفر بنگالى و صادق دکنى را مى ‏گوید….
( مجموعه‏ آثار استاد شهید مطهرى، ج‏۱۶، ص: ۶۱۱).