نامه دین و فرهنگ

کدام دیوار، کدام پیاده‌رو؟
قبل از هر چیز باید بدانیم که مردم با #حس_زیبایی_شناسی انتخاب می‌کنند و نه با استدلال که البته شرحش را در یادداشتی قبل از انتخابات نوشته‌ام، بنابراین تحلیل رای آن‌ها نیز می‌بایست بر همین اساس باشد.
مساله این بود که یکی می‌گفت نه به حسن و یکی می‌گفت نه به ابراهیم، یعنی هر یک سعی کردند زشتی یکدیگر را نمایان کنند که البته همین #گفتمان_سلبی نشان غیر الهی بودن هر دو گروه است.
شیطان وقتی موفق شد آدم و حوا را با #وعده_دروغ بفریبد نتیجه‌اش آشکار شدن #زشتی_های آدم و حوا برای یکدیگر بود. بنابراین آشکار کردن زشتی نتیجه فریب شیطان است. به خلاف اولیاء الهی که اگر از کنار لاشه سگ هم عبور می‌کردند زیبایی دندانش را آشکار می‌نمودند.
بنابراین اولین زیبایی الهی #گفتمان_ایجابی است که هر دو گروه از بی‌بهره بود.
آن چیز که باعث شد سید ابراهیم در چشم مردم عامی زشت‌تر از حسن جلوه کند. #اشرافیت_سیاسی او بود. مردم می‌فهمند که هیچ کس میان پیاده رو دیوار نخواهد کشید اما سال‌هاست که میله بین مردم و مسئولین را در نماز جمعه و همه اجتماعات می‌بینند، مردم می‌بینند که گروهی خود را بالاتر از آنان می‌پندارند و حالا هم که می‌خواهد به «درد آن‌ها» برسد «خود آن‌ها» را نادیده می‌گیرد. مردم نادیده گرفتن دردهایشان را از نادیده گرفتن خودشان زشت‌تر می دانند و نمی‌خواهند کسی در پیاده‌روی #شخصیت آن‌ها #دیوار_دستور بکشد و تعیین تکلیف کند.
بنابراین کار درست، داشتن #گفتمان_ایجابی و به رسمیت شناختن #مردم است. و این همان انقلاب اسلامی است که میزانش رای مردم است و نه مسئولین.

منبع: @khedmatnevesht