نامه دین و فرهنگ

انقلابی بودن یک هیئت #تنها به ریشو بودن مستمعینِ مرد و زنان‌ چادریِ روگیر‌ش نیست. به منبریِ سوپر حزب‌‌اللهی‌اش نیست. به دعا کردن برای سلامتی و طول عمر "رهبر" نیست. به نوحه‌های در وصف شهدای مقتول در سوریه و عراق نیست. به شعارهای مرگ بر اسرائیل و آمریکا و مرگ بر فتنه‌گر آخرِ سینه‌زنی نیست. به همه این‌ها هست و نیست... آنجا دلت از تپیدن نبض انقلاب در یک هیئت مطمئن می‌شود که در دم پایانی‌اش، نامی از پابرهنگان و مستضعفین می‌بینی. اینجاست که عنوان "هیئت انقلابی" برایت جدی می‌شود. چه اینکه انقلابی که محرومان و مستضفین را از یاد برده باشد از معنا تهی شده است و انقلابیونی که #صرفا دربند حفظ نشانگان سیاسی باشند هم راه را گُم کرده‌اند.  

🔸 عدالتخواهی و دردمندی برای محرومان و مستضعفین، یک اولویت است. یک معیار. یک متر و معیار جدی برای سنجش ادعاهای انقلابی. برای چون منی که این شب‌ها را با یاد کارگرانِ مظلوم و تنهای #هپکو و #آذرآب می‌گذرانم، دیدن نشانی از درد و دغدغه مستضعفین در دم پایانی "هیئت میثاق با شهدای دانشگاه امام صادق(ع) " امیدوار‌کننده‌‌ است. 

🔹 متن بالا را خانم زینب افراخته دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه تهران نوشته است. عکس را هم او فرستاده است. نگاه و صدای متن او، مانند صداهای عدالتخواهی که این روزها از گوشه و کنار به آرامی بلند شده اند، امیدوار کننده اند.

‏https://instagram.com/p/BZoXukCB-2k