نامه دین و فرهنگ

بسم الله الهادی 

اندر احوالات موکب های ایرانی

رشد زیاد موکب های ایرانی در نگاه اول جای شکرگزاری دارد و در نگاه بعدی ترس از بابت #تغییر_فرهنگ_خادمی!

#مهم_ترین_تفاوت موکب های ایرانی با عراقی در #دولتی_بودن و استفاده از ظرفیت حاکمیت جهت پذیرایی زائران است.

این اقدام دو آسیب جدی را به دنبال خواهد داشت:

در میان مدت #حس_خادمی_عراقی_ها کم رنگ تر شده، چون در مقایسه با توان موکب های دیگر احساس ناتوانی میکنند.

#قشنگ_ترین صحنه های اولین پیاده رویی بنده در 6 سال قبل که خبری از موکب های ایرانی نبود حضور زنان سالخورده ای بود که در وهله اول تصور می کردی جهت تکدی گری آمده اما او ميخواست با چند لقمه غذای ساده که نهایت توانش بود از زائران پذیرایی کند.

سال به سال #چرخ_دنده_های_توسعه_اربعين این افراد را #له_کرده و از صحنه خارج می کند.

آسیب دوم که جدی تر نیز می باشد این است که چون افراد ایرانی هزینه پذیرایی را از خودشان ندادند معمولا خادمی آن ها با آن حس شدید خدمتگزاری تفاوت داشته و گاها حالت #منت_بر_سر_زائران را به خود می گیرد.

کشکول- دکتر محمد جبارپور