مشاهیر ایران و جهان

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 1348 -1298 ش)، موسیقیدان، خطاط و نقاش. در قم به دنیا آمد. وى از همان كودكى زیر نظر پدرش- كه یكى از خوشنویسان بنام بود- تعلیم خط گرفت و سپس نزد حسینعلى خوشنویس این هنر را تكمیل كرد. در نوجوانى به موسیقى علاقه‏مند شد و براى یادگیرى آن به محضر حسین هنگ‏آفرین رفت. پس از مدتى در كلاس ابوالحسن خان صبا حضور یافت و نواختن ویولن را نزد آن استاد تكمیل نمود. در 1318 ش كلاس موسیقى تأسیس كرد و در ضمن به ساختن ساز، به ویژه سنتور، روى آورد. وى علاوه بر موسیقى و خوشنویسى، از مینیاتور و تذهیب نیز اطلاع كافى داشت و آثارى از خود باقى گذاشته است. او سالها دبیر خط و نقاشى و موسیقى بود. نامدارى در 1319 ش وارد سازمان رادیو شد و اركسترى تهیه كرد و خود سرپرستى آن را به عهده گرفت. وى در نوشتن خط نت مهارت به سزایى داشت و به درخواست روح‏اللَّه خالقى كتاب اول و دوم «تار» را با خط زیباى خود نوشت. از آهنگهاى او «سفر برگرد» را مى‏توان نام برد كه خواننده‏ى آن حسن كاووسى است.[1] در تاریخ موسیقى كشورمان هستند بسیار اشخاصى كه با تمام بزرگى و والایى، بى‏سر و صدا مى‏آیند و در ناكامى به سر مى‏برند و در گمنامى و بى‏سر و صدا از این جهان فانى رخت برمى‏بندند و مى‏روند. یكى از این اشخاص، هنرمند شایسته شادروان على‏محمد نامدارى بود كه به تاریخ 1298 در خلجستان شهرستان قم متولد شد و از همان كودكى زیر نظر پدرش كه یكى از خوشنویسان به نام بود در این رشته از هنر كار كرد و بعد از آن نزد مرحوم حسینعلى خوشنویس این هنر را تكمیل كرد. در سن چهارده سالگى بود كه همراه خانواده به تهران آمد و به موسیقى علاقمند شد و نزد زنده‏یاد استاد حسین هنگ‏آفرین به فراگیرى موسیقى و علم آن پرداخت و در سن بیست سالگى بود كه به كلاس ابوالحسن‏خان صبا رفت و موسیقى و نواختن ویولن را نزد آن استاد بزرگ و دلسوز تكمیل نمود و خود در سال 1318 در سه‏راه ژاله قسمت شمالى ساختمان مجلس كلاس موسیقى جهت تعلیم و تربیت هنرآموز تأسیس نمود و در ضمن به ساختن ساز بخصوص سنتور روى آورد. على‏محمد نامدارى، علاوه بر موسیقى، خطاطى و نقاشى كه آثار متعددى از وى به جاى مانده و همگى از استادى و ذوق ظریف و خلاق آن شادروان حكایت مى‏نماید، از هنر مینیاتور و تذهیب اطلاع كافى داشت و از جمیع جهات در این رشته استاد بود ولى آن طور كه باید و شاید دستگاههاى دولتى آن زمان و جو روزگار از این هنرمند بهره نگرفت. در سال 1319 كه تازه رادیو تأسیس یافته بود، وى وارد كار رادیو شد و اركسترى ترتیب داد و سرپرستى آن را به عهده گرفت كه آهنگ‏ها و شعرهایى را كه خواننده مى‏خواند خود مى‏ساخت و مى‏سرود. على‏محمد نامدارى در نوشتن خط نت مهارت بسزایى داشت و همین امر موجب گشت تا شادروان استاد روح‏اللَّه خالقى از ایشان خواست تا كتاب اول و دوم تار بنویسد و او با خط بسیار زیباى خود این خواسته استاد را اجابت كرد. نامدارى سال‏هاى سال با رادیوهاى تهران، ژاندارمرى، نیروى هوایى و شهربانى همكارى كرد و هر هفته آهنگ‏ها و ترانه‏هایى براى اجرا در این فرستنده‏ها آماده با اركستر اجرا مى‏كرد. از آهنگ‏هاى خوب به یادماندنى وى باید از «سفر بر گرد» را نام برد كه شهرت بسزایى به دست آورد و خواننده‏ى آن حسن كاووسى بود. على‏محمد نامدارى، سال‏ها دبیر خط و نقاشى و موسیقى چندین دبیرستان و دبستان تهران بود او چهار فرزند به نامهاى شهلا، شهرام، بهرام و حسین به یادگار گذاشت و در سال 48/4/12 بر اثر بیمارى كبد و كلیه درگذشت، روانش شاد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. وى در تذهیب و چهره‏سازى و شبیه‏پردازى به شیوه‏ى فرنگیها، استادى ماهر بود و در آرایش و تزیین كناره‏هاى تصویر نیز دست پرحلاوتى داشت. از آثار وى تصویر ملكه‏ى جوانى است، كه به لباس‏هاى منقش و جواهر آلات زینتى آرایش یافته، با «رقم گل محمد».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. هنرمند زیبانگار كاشیها بود و در زمان ناصرالدین شاه قاجار (1313 -1264 ق) فعالیت مى‏كرد. از آثار وى، دو كاشى زیبا موجود است كه به صورت برجسته و لعابى عمل آمده و بر روى یكى از كاشیها، تصویر چهار شاهزاده‏ى دربارى كه هر كدام به شیوه‏ى دوران صفوى لباس پوشیده‏اند، دیده مى‏شود و بر روى كاشى دیگر، تصویر دو زن و مرد جوان كه سوار بر اسبهاى سفیدى شده و لباس دوران صفوى پوشیده‏اند، نقش بسته است، با رقم: «عمل استاد صفر على».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1308 ق)، خطاط، نقاش، طبیب و شاعر، متخلص به صفایى. از سادات حسینى قاین بود كه در اصفهان سكونت داشت. وى شعر مى‏گفت و نستعلیق و شكسته را خوش مى‏نوشت. صفایى در نقاشى نیز دست داشت و در شیوه‏هاى ایرانى و فرنگى نقش مى‏آفرید. از آثار وى: «دیوان» شعر؛ یك نسخه غزلیات و، به قلم نستعلیق و شكسته نستعلیق خوش، با رقم: «بجهه تقدیم... على‏رضا الحسنى القایینى الطبیب المتخلص به صفائى... سنه‏ى 1308»؛ جلد روغنى مثنوى زیبایى كه خط آنرا برادرش،محمد على قاینى به این رقم نوشته است: «رقم كمترین اقل السادات علیرضا بن محمد اسمعیل الحسنى القاینى». مولف «احوال و آثار نقاشان» قلمدانى از وى دیده است كه در روى آن، تصویر كالسكه‏اى است، با رقم: «كمترین علیرضا الحسینى القاینى سنه 1205»، كه احتمالا صحیح این تاریخ 1305 ق است. در «الذریعه» و «بزرگان قائن» تخلص صاحب عنوان، صفا ذكره شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش و صوفى. صاحب «جامع مفیدى» درباره‏ى وى چنین آورده: «به جودت طبع وحدت ذهن شهرت تمام دارد در بدایت حال چندگاه به كسب زركش اشتغال نموده در آن فن بى‏مثل گشت و بعد از آن اوقات به دانستن علم سیاق مصروف داشته مهارتى به هم رسانید و در اوایل ایام جوانى روش صوفیه را پیشنهاد همت ساخت و به اصفهان شتافت و دست ارادت به متابعت شیخ‏المشایخ خراسان شیخ محمدعلى صفوى مشهدى‏زده در سلك مریدان آن جناب انتظام یافت...».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. در كتاب «جامع مفیدى درباره‏ى وى چنین آمده: «آن جناب نسبت قرابت قریبه با عندلیب بوستان فصاحت و شیرین كلامى خواجه غیاث‏الدین على نقشبند یزدى داشت و در اقسام كمالات و هنر و كیاست یگانه روزگار و وحید اعصار بود. در اصابت راى و وقوف و مهارت در امر نقشبندى شبیه و نظیر نداشت. لاجرم كمالات او در السنه و افواه دایر گشته شمه‏اى از آن به عرض خاقان زمان و زمین سلطان شاه صفى مافى موسوى صفوى رسیده، قامت قابلیت او به تشریف خلعت آراسته، در زمره‏ى بندگان انتظام فرمود و به آن التفات پایه‏ى قدر و منزلت آن جناب روى در تزاید نهاده...».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم ق)، نقاش. وى از نقاشان عهد تیمورى بود. بایسنقر میرزا، وى را از تبریز به هرات فراخوانده و در كتابخانه‏ى خویش گمارده بود. او همچنین مورد تشویق سلطان حسین بایقرا و وزیرش، امیرعلیشیر نوایى، بود.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم ق)، نقاش و خطاط. وى علاوه بر رسمى‏سازى و طراحى نقوش كاشیها كه در مسجد جامع ورزنه و هم چنین بر روى شبستان خدابنده‏ى مسجد اصفهان به نقش درآورده، در خط ثلث نیز استاد بوده است. از آثار وى كتیبه‏ى سردر مذكور است كه به خط ثلث معرق چنین كتابت شده: «امر به بناء هذه العماره... سنه‏ى احدى و خمسین و ثمنمئه (851) كتبه سید محمود نقاش»؛ اثر دیگر وى در مسجد جامع ورزنه كه پیرایش و كاشى‏كارى نفیس آن مسجد است و به خط ثلث استادانه رقم «... سنه 847 كاتبه سید محمود انقاش» دارد؛ كتیبه‏ى اصلى بقعه‏ى شهشهان، به خط ثلث گچ‏برى شده به سال 851، با رقم: «كتبه العبد سید محمود نقاش».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش. هنرمند پر مهارت و گمنامى بود كه در شیوه‏ى استاد میرك هراتى نقش مى‏آفرید. از آثار وى جلد روغنى خوش منظرى است كه در نوع خود پر آذین بوده و در زمینه‏ى رنگ انارى و روى چرم عمل آمده است و حواشى آن تزیینات خرطوم فیلى و حل‏كارى گلهاى گوناگون دارد. این اثر زیبا كه جلد منقش «دیوان» تركى امیرعلیشیر نوایى است، پخته و دلفریب است و كناره‏هاى تمام تصاویر طلاكارى و حل‏كارى گشته، با رقم: «عمل بنده درگاه شاه، سید على نقاش».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. از سادات هنرمند اصفهان بود و به علت همجوارى با امامزاده درب امام به سید درب امامى معروف و شهر شده بود. وى از پایه‏گذاران و مبتكران مكتب كوبیسم كه در آن زمانها ناشناخته بوده، محسوب گشته و به ابتكار و ارائه‏ى جوهر ذاتى خود، موفق به كشف مكتبى شده كه رقیبان نوپرداز اروپایى بعد از گذشت سالیان متمادى، اندك مختصرى در این شیوه اطلاع پیدا كرده و به نام مكتب نوپاى كوبیسم در دنیا پخش نموده‏اند. از آثار وى: دو تابلوى رقم‏دار كه هر دو به یك سبك و یك موضوع ترسیم شده، مجلس بزم شاه عباس است و به رنگ و روغن تصویر شده است و رقم «بزم شاه عباس، عمل سید على درب امامى 1207» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1322 ق)، نقاش. نام اصلى این هنرمند معلوم نیست، زیرا در چند اثر گوناگون كه از این هنرمند دیده شده، در تمام آنها خود را سیدالشعرا معرفى كرده و نام واقعى خود را ذكر نكرده است. او نقاشى آبرنگ كار بود و در سیاه قلم و رنگ روغنى دست داشت. از آثار وى: تصویر رنگ و روغنى یكى از رجال قاجارى، با رقم: «سیدالشعراء»؛ تصویر آبرنگى دختر جوان و شادابى كه لباس ایرانى به تن كرده و مشغول نواختن ضرب است، با رقم: «سیدالشعراء»؛ اثر سیاه قلمى این هنرمند، تصویر شورش سپاه كابل بر ضد موژر كیونارى، سفیر انگلیسى، است كه سربازان شورشى با تمام سورسات جنگى به سفارت حمله كرده و ماموران سفارت نیز به دفاع از خود برخاسته‏اند. منظره شهر كابل و قیافه سربازان دیدنى است و بر روى یكى از آجرهاى سفارت رقم «عمل سیدالشعراء 1322» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش. در زمان سلطنت شاه طهماسب اول مى‏زیست. احوال و آثار رقم‏دار و بى‏قم وى تاكنون مشاهده نشده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش. به نوشته‏ى مكتوبى از سلطانعلى مشهدى كه به یكى از فرزندان سلطان حسین بایقرا ارسال شده، نام این هنرمند را نیز جزو اساتید زمان قید كرده و به نام استاد افشانگر معرفى نموده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1015 ق)، نقاش. وى برادر فرخ بیگ نقاش و از خدمتگزاران شاه طهماسب بود كه شاه صفوى از طفولیت او را به نقاشخانه فرستاد و مدتى نزد استاد مظفرعلى شاگردى كرد و در تصویرسازى سرآمد شد. از دیگر استادان وى حسینعلى مصور، استاد حسن بغدادى و خواجه عبدالحى بودند. سیاوش بیگ در چهره‏سازى و مجالس بزمى و رزمى و آرایش طلایى و حل‏كارى و جانورسازى دست پر قدرت داشت. او در زمان شاه اسماعیل دوم از اصحاب كتابخانه‏ى همایون شد و در عهد سلطان محمد با برادرش فرخ بیگ در سلك معتمدان و مقربان سلطان حمزه میرزا التزام یافت، و در زمان شاه عباس اول صفوى افتخار ملازمت داشت. از شاگردان وى: شاهزاده سلطان ابراهیم میرزا، كه با تعلیم وى نقشگرى سحرساز و رسامى خوش طرح و ممتاز شد، ولى جان تبریزى، محراب على و محمد هراتى. از آثار او: تصویر دو جوان كه زیر درختى در صحرا نشسته‏اند و یكى ساز مى‏زند و آن یكى كتاب به دست دارد آواز مى‏خواند، با رقم: «غلام شاه ولایت سیاوش نقاش»؛ تصویر سیاوش و گرسیوز، با رقم: «سیاوش»؛ تصویر صحنه جنگى اسفندیار با دیو قوى هیكل، با رقم: «غلام شاه ولایت سیاوش نقاش»؛ رفتن كیخسرو پیش كیكاووس، با رقم: «سیاوش». چهار اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1313 ق)، نقاش، خطاط و شاعر، متخلص به سهیل. در دوره‏ى ناصرى مى‏زیست و اهل فسا بود و به میرزا سهیل شیرازى شهرت داشت. وى در خوشنویى و شعر و نقاشى دست داشته است. از او آثارى در زمینه‏ى نقاشى دیده نشده است. این بیت از او ست: گاه از هجر تو نالم، گهى از زارى دل حال دل را به كه گویم كه كند یارى دل

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. اهل گیلان بود و در شیوه‏ى مغول مهارت بسیار داشت. تنها اثر رقم‏دار این هنرمند كه در حراج سال 1978 م كریستى لندن به فروش رسید، مینیاتور پخته‏ى مرد كشیشى است بدون كلاه و با ریش و سبیل توپى، با رقم: «در سنه ستین و الف به اتمام رسید. بهاءالدین گیلانى 1060».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 15 منبع :

زندگي نامه ميرحسين موسوي : ميرحسين موسوي متولد خامنه سال 1320 است. كاسب زاده آذري سالهاي پرافتخاري را پيش و پس از انقلاب در كارنامه كاري خود به ثبت رسانده است. سالهايي كه از عالم هنر به سياست آمد و از سياست به هنر بازگشت.و اينك بار ديگر به عالم سياست باز گشته است. ميرحسين موسوي، اگر چه فوق ليسانس معماري دارد اما بيش از انكه در عرصه معماري شناخته شده باشد، چهره اي سياسي است. هرچند او به عنوان آخرين نخست وزير نظام جمهوري اسلامي ايران (پس از مهدي بازرگان، محمدعلي رجايي، محمدجواد باهنر و محمدرضا مهدوي كني) پس از اتمام دوره خدمتش در اين منصب، عطاي سياست را به لقايش بخشيد و به عالم هنر بازگشت. او كه مدركش را در بهار سال 48 از دانشگاه ملي (شهيد بهشتي) در رشته معماري و شهرسازي اخذ كرد، طرح اداره مركزي آب و فاضلاب اصفهان را در سال 1348 نوشت و تا سال 50 آن را اجرا كرد. سپس طرح مجموعه كانون توحيد را در سال 1350 اجرايي كرد تا آثاري ماندگار در معماري سياسي ايران برجاي گذارد. چرا كه كانون توحيد چه پيش از انقلاب و چه پس از ان مركز تجمع سياسيون منتقد بوده و هست. چه ان زمان كه مطهري در آنجا سخنراني مي كرد و چه در سالهاي اخير. از آثار معماري مهندس معمار در سالهاي پس از انقلاب نيز مي توان به طراحي ساختمان مزار شهداي هفت تير، طرح مركز مطالعات، طرح دانشگاه شاهد، طرح تكيه شهداي اصفهان، طرح بناي يادبود شهيد خرازي، طرح مجموعه فرهنگي تجاري بين‌الحرمين شيراز و طراحي سايت دانشگاه علامه طباطبايي در سالهاي دهه دوم انقلاب اشاره كرد. موسوي در دهه هاي بعد از فعاليت خود كاست تا جايي كه ساخت مسجد سلمان فارسي نهاد رياست جمهوري در سال 1376 تنها نماد فعاليت او در سالهاي اخير است. البته ميرحسين در طول اين سالها بيشتر به نقاشي روي آورد و چندين نمايشگاه نقاشي انفرادي و جمعي را برپا نمود. 2فرزند نتيجه زندگي مشترك ميرحسين موسوي با زهرا رهنورد است. مسئوليت‌هاي اجرايي : 1- عضو شوراي انقلاب اسلامي 1359-1358 2-عضو شوراي مركز ي حزب جمهوري اسلامي 1361-1357 3- رييس دفتر سياسي حزب جمهوري اسلامي 1360-1358 4- قائم مقام دبيركل حزب جمهوري اسلامي 1360-1358 5- سردبير روزنامه جمهوري اسلامي 1360-1358 6- وزير امور خارجه 1361-1360 7- نخست وزير 1368-1360 8- رييس ستاد انقلاب فرهنگي 1360 9- رييس شوراي اقتصاد 1368-1360 10- رييس بنياد مستضعفان 1368-1360 11- رييس ستاد فرماندهي كل نيروهاي مسلح 12- عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام -1368 13- عضو شورايعالي انقلاب فرهنگي -1375 14- مشاور سياسي رييس جمهور 1376-1368 15- مشاور عالي رييس جمهور 1384-1376 16- رييس شوراي هنر -1378 17- رييس فرهنگستان هنر -1378 فعاليت هاي دانشگاهي: موسوي در دانشگاه تربيت مدرس دروسي چون مسائل ايران و ريشه‌هاي انقلاب را تدريس كرده و در ديگر دانشگاه ها نيز به شكل پراكنده تدريس هايي داشته است. از جمله تدريس تاريخ تمدن و فرهنگ و معماري در دانشگاه ملي در سالهاي 1357-1354. او در اين سالها رساله هاي بسياري را راهنمايي كرده كه از جمله آنها مي توان به اين موارد اشاره كرد: 1-مقايسة آراي سيدقطب و دكتر شريعتي استاد راهنما-كارشناسي ارشد 2- مقايسة آراي امام خميني(ره) و آيت‌ا... نائيني استاد راهنما-كارشناسي ارشد 3-استراتژي امنيت ملي استـاد مشاور-دوره دكتـري 4-كاريزما در مديريت استـاد مشاور-دوره دكتـري 5-چالش‌هاي مردم‌سالاري در ايران استاد راهنما-كارشناسي ارشد 6-نفت و سياست خارجي در دوران پهلوي2 استاد راهنما-كارشناسي ارشد 7-نفت و سياست خارجي در دهه اول انقلاب استـاد راهنما-دورة دكتـري 8- چرايي به قدرت رسيدن دولت مطلقه نوگرا در ايران استـاد راهنما-دورة دكتـري 9- امنيت ايران در عصر جهاني شدن،چالش‌ها و سياستها استـاد مشاور-دورة دكتـري 10- توسعة مركز شهر اردبيل استاد راهنما-كارشناسي ارشد 11- طرح دانشگاه هنر اسلامي تبريز استاد راهنما-كارشناسي‌ارشد 12- دولت رانتير و جامعه مدني در ايران (1376-1357) استاد راهنما-كارشناسي‌ارشد 13-تأثير ايدئولوژي سياسي بر رفتار سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران و آفريقاي جنوبي استـاد مشـاور-دورة دكتـري 14- الگوي مديريت تكنوكراتيك و تأثير آن بر موقعيت طبقة متوسط جديد ايران استاد مشاور- كارشناسي ارشد 15- بستـرهاي همكـاري و رقابـت روسـيه و ايالات متحده در آسياي مركزي استاد راهنما-كارشناسي ارشد كتاب ها و تاليفات: موسوي كه در سالهاي 58 تا 60 سرمقاله هاي روزنامه جمهوري اسلامي را مي نوشت، آثار مكتوب بسياري در حوزه فرهنگ و سياست دارد، از جمله « فرهنگ و واژگان علوم سياسي در اسلام » انتشارات قلم 1356، «تحليلي بر دو مفهوم قرآني» انتشارات قلم 1356، « پنج گفتار دربارة انقلاب و جامعه» تأليف دفتر نشر فرهنگ اسلامي1377-1375

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد دوم)

میرزا على‏اكبرخان نقاشباشى (مزین‏الدوله) در بیستم ربیع‏الثانى 1263 ق. در نطنز كاشان به دنیا آمد. به سن دوزاده سالگى، در زمان ناصرالدین شاه، جزو نخستین دسته‏ى محصلین اعزامى، به پاریس رفت و از مدرسه‏ى هنرهاى زیبا موفق به اخذ دیپلم شد. پس از پایان تحصیلات، مدتى نزد «انگر» به تكمیل هنر نقاشى پرداخت. مزین‏الدوله پس از بازگشت به ایران، از طرف ناصرالدین شاه قاجار مأمور تدریس زبان فرانسه، موسیقى با نت و نقاشى در دارالفنون شد. كمال‏الملك غفارى و مصورالملك از جمله شاگردان وى در این زمان بودند. مزین‏الدوله بنا به دستور ناصرالدین شاه مأموریت یافت تا براى نخستین بار تئاترى به شیوه‏ى اروپایى در ایران دایر كند. او براى این منظور تالار دارالفنون را انتخاب كرد. در همین دوره «مزین‏الدوله» نمایشنامه‏ى «مردم گریز» از مولیر را به روى صحنه آورد. ناصرالدین شاه در شب‏هاى نمایش براى تماشا به تالار نمایش مى‏آمد. مزین‏الدوله به ادبیات فرانسه آشنایى كامل داشت و در آكادمى فرانسه عضو بود. وى به دستور ناصرالدین شاه مأمور به ترجمه‏ى كتاب لغت فرانسه موسوم به «دیامان» به فارسى شد. این فرهنگ داراى پنجاه هزار لغت بود و پس از سى سال زحمت، در زمان سلطنت احمدشاه قاجار به پایان رسید، ولى به سبب فقر مالى ایران، موفق به چاپ آن نشدند. سفیر فرانسه در ایران تقاضا كرد تا فرهنگ را براى چاپ و استفاده در مدرسه‏ى زبان‏هاى شرقى، به فرانسه فرستند. این كتاب لغت به «مزین‏اللغة» موسوم است. مزین‏الدوله به سال 1312 شمسى در سن 89 سالگى در تهران درگذشت. از آثار نقاشى مرحوم مزین‏الدوله در موزه‏ى كاخ گلستان نگهدارى مى‏شود. بعضى از نشان‏هاى وى كه از كشورهاى خارج دریافت كرده، در زیر مى‏آید: نشان درجه یك لژیون دونور، نشان بزرگ زیتون فرانسه از ناپلئون سوم، صلیب آبى از ویلهلم پادشاه آلمان، «سنت استانیلاس» از تزار روسیه، نشان ویكتوریا از پادشاه انگلستان، نشان درجه یك علمى از فرانسوا ژوزف پادشاه اتریش. مزین‏الدوله را باید نخستین معلم زبان فرانسه، موسیقى با نت و نقاشى با اصول اروپایى و بنیانگذار تئاتر به شیوه‏ى غربى در ایران دانست. میرزا على‏اكبرخان مزین‏الدوله، تعداد دو جلد كتاب مربوط به هارمونى و تئورى موسیقى كه نوشته‏ى لومر فرانسوى است به فارسى ترجمه كرد كه در چاپخانه دارالفنون به چاپ رسید، و این نخستین كتاب تئورى موسیقى است كه به فارسى برگردانده شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

نقاش، طراح، مجسمه‏ساز. تولد: 18 شهریور 1317، بروجرد. درگذشت: 19 اسفند 1366. اصغر محمدى در سال 1340 به دانشكده‏ى هنرهاى زیباى دانشگاه تهران راه یافت و تحصیل در رشته‏ى نقاشى را آغاز نمود. یك سال بعد، به مطالعه و پژوهش در زمینه‏ى آموزش و پرورش هنرى كودكان و نوجوانان پرداخت و در عین حال به امر آموزش هنرهاى نقاشى در مدارس رو آورد. این تلاش وى منجر به برگزارى یك سلسله نمایشگاه‏هاى متعدد از بهترین آثار نقاشى كودكان و نوجوانان در دانشگاه تهران، مؤسسه‏ى كیهان، پارك‏ها، مدارس و كانون‏هاى مختلف دیگر در سال 1342 بود. در سال 1344 به عنوان هنرآموز هنرهاى تجسمى به استخدام وزارت فرهنگ و هنر سابق درآمد و یك سال بعد از دانشكده‏ى هنرهاى زیبا فارغ‏التحصیل گردید. در سال 1346 نخست به آموزش چهار دوره معلیمن كودكستان (وابسته به اداره‏ى كل تعلیمات ابتدایى) پرداخت و آنگاه به تربیت پنجاه نفر دانش آموختگان هنرستان‏هاى وزارت فرهنگ و هنر سابق، براى آموزش همت گماشت. در همین سال به تدریس هنرهاى تجسمى در مؤسسه‏ى (انستیتو) تربیت مربیان امور هنرى كه شامل یك دوره‏ى فوق دیپلم براى معلمان امور تربیتى مدارس بود، روى آورد. محمدى به سال 1347 گردآورى و تدوین بخشى از كتاب راهنماى نقاشى كودكان را به انجام رسانید و دو سال بعد تدریس رشته‏ى آموزش و پرورش هنرى در مدرسه‏ى عالى پاریس را نیز بر دامنه‏ى فعالیت‏هاى آموزشى و پژوهشى خویش اضافه كرد. به سال 1350 به منظور مطالعه و پژوهش و شناخت بیشتر مسائل هنرى، به ایتالیا و دیگر كشورهاى اروپایى سفر كرد. پس از بازگشت به ایران در سال 1352 به تدریس رشته‏ى «دكوراسیون» در مؤسسه‏ى تكنولوژى تهران و همچنین تدریس رشته‏ى هنر و كاردستى در دانشگاه مكاتبه‏اى و یك سال بعد به تدریس رشته‏ى طراحى در دانشكده‏ى معمارى و شهرسازى دانشگاه شهید بهشتى و پیكره‏سازى در دانشكده‏ى هنرهاى تزئینى پرداخت. در سال 1369 به دوره‏ى دكتراى دانشگاه سربن در رشته‏ى تاریخ هنر راه یافت و پس از بازگشت به ایران در سال 1358 مجددا به سرپرستى هنرستان هنرهاى تجسمى پسران برگزیده شد و از سال 1362 تدریس در مجتع دانشگاهى هنر را نیز بر عهده گرفت. آثار وى در جشنواره‏ها و نمایشگاه‏هاى زیر شركت داشته است: چهارمین دو سالانه‏ى منطقه‏اى تهران (1343)؛ نمایشگاه «25 سال آفرینش هنرى» موزه‏ى ایران باستان (1347)؛ ششمین دو سالانه‏ى پاریس (1348)؛ نمایشگاه روز جهانى حقوق بشر (1349)؛ نمایشگاه انفرادى تندیس در خانه آفتاب (1350)؛ جشنواره‏ى بین‏الملى نقاشى (كانى سورمر) فرانسه (1351)؛ نمایشگاه گروهى در اصفهان (1353)؛ نمایشگاه دهمین سال افتتاح گالرى قندریز (1353)؛ اولین نمایشگاه بین‏المللى هنر تهران (1353)؛ شركت در نمایشگاه فضا و حجم انجمن ایران و آمریكا (1354)؛ نمایشگاه «نگرش به پنجاه سال هنر ایران» (1355)؛ نمایشگاه گروهى «خانه بین‏المللى هنر» پاریس، نمایشگاه نقاشى و تندیس در گالرى «وركامر» پاریس (1356). اصغر محمدى سرانجام در نوزدهم اسفند سال 1366 درگذشت.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

نقاش، گرافیست. تولد: 1317، تهران. درگذشت: دى 1364. بهزاد گلپایگانى فارغ‏التحصیل دانشكده‏ى هنرهاى تزیینى از دانشگاه تهران است. سپس به فرانسه رفت و به تحقیق درباره‏ى نقاشى و طراحى پرداخت. وى در چندین نمایشگاه فردى و جمعى شركت داشته است، نقاشى‏هایش سال‏ها زینت‏بخش كتاب‏هاى درسى مدارس بود. وى به سبب سكته‏ى قلبى پس از یك دوره بیمارى طولانى درگذشت.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

مجمسه‏ساز، نقاش، بازیگر سینما. تولد: شهریور 1331. درگذشت: آبان 1375، تهران. شاهرخ غیاثى فراهانى فارغ‏التحصیل رشته‏ى سینما از دانشكده‏ى هنرهاى دراماتیك بود. وى مدتى به بازیگرى در تئاتر و عروسك‏گردانى پرداخت و از سال 1363 آموزش نقاشى را نزد استادش آیدین آغداشلو آغاز كرد. اولین حضور در سینما، بازى در فیلم «موج طوفان» (1360) بود. او سال‏ها بعد با بازى در فیلم «بلندى‏هاى صفر» ساخته‏ى حسینعلى فلاح لیالستانى توانایى خود را در بازیگرى نشان داد. «ماه مهربان» ساخته‏ى قاسم جعفرى آخرین تجربه‏ى حضور او در سینما بود. زمینه‏ى اصلى فعالیت شاهرخ غیاثى، نقاشى و مجسه‏سازى بود و نخستین بار در سال 1368 در یك نمایشگاه جمعى در موزه‏ى هنرهاى معاصر براى حمایت از زلزله‏زدگان رودبار شركت كرده بود. شاهرخ غیاثى فراهانى بر اثر سانحه حین تمرین فیلم سینمایى درگذشت. پیكر وى در بهشت زهرا در قطعه‏ى هنرمندان و نویسندگان به خاك سپرده شد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

نقاش. درگذشت: آبان 1363. یدالله عدالتجو شاگرد حسین قوللر آقاسى و محمد مدبر بود. وى مدت چهل سال به كار مداوم در رشته‏ى نقاشى قهوه‏خانه پرداخت و در این راه از چشمانش نابینا گشت. در سال‏هاى آخر عمر خود در واحد فرهنگى بنیاد شهید فعالیت مى‏كرد. وى همچنین استاد نقاشى ساختمان و رنگ‏آمیزى و رنگ‏كارى بنا بود.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. وى به همراه پدر خود به هند سفر كرد و فن تصویر را در آنجا فراگرفت. نادره بانو از شاگردان آقا رضا كاشانى بود و به سبك او نقش‏آفرینى مى‏كرد. از آثارش: تصویر مرد روحانى مسیحى كه كتابى به دست گرفته، با رقم: «بنده پادشاه سلیم عمل نادره بانو شاگرد رضا دختر میرتقى»؛ تصویر مرد مقدسى كه مشغول مطالعه است، با رقم: «عمل نادره بانو بنت میرتقى شاگرد آقا رضا».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم و یازدهم ق)، نقاش و شاعر، متخلص به نادر. اهل تبریز بود و در شیوه استاد محمدى نقش تصویر مى‏ساخت. بعضى وى را اصفهانى و برخى یزدى دانسته‏اند. نادر شعر نیز مى‏سرود و صاحب «دیوان» شعر بود. از آثار نقاشى او: تصویر زن و مردى، به شیوه استاد محمدى كه در كمال قوى‏دستى و شیرین‏قلمى انجام یافته، با رقم و تاریخ: «در فرح‏آباد شعبان 1012- در محرم سنه 1009 مشق شد، نادر».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم و دهم ق)، نقاش، مذهب و خطاط. اهل بدخشان و پدر میر سید على متخلص به جدایى بود. وى در بدایت حال، در خدمت شاه طهماسب صفوى (984 -930 ق) به خلق آثار ارزنده‏اى اشتغال داشت و از تصویرگران نامى آن دوران به شمار مى‏آمد. به روایتى او فرزند روح‏اللَّه میرك است، اما این فرضیه چون منطبق با اسناد قدیمى نیست، پایه و اساسى ندارد. میرمنصور از شاگردان بلاواسطه‏ى استاد بهزاد به شمار مى‏آید و از شاگردان خود او نیز، فرزندش سید على و استاد زین‏العابدین معروف هستند. میر مصور در تذهیب و تشعیر و هنر طلاكارى مهارت داشت و در كتابت اقلام مختلف بخصوص ثلث و رقاع و نستعلیق استاد بود. از آثار وى: تصویر خود نقاش در هیأت پیرمرد سپید مویى كه عینك به چشم نهاده و عرضه داشتى به دست گرفته است؛ تصویر سرخان بیگ سفره‏چى كه به خط نستعلیق رقم نهاده: «صوره میر مصور»؛ تصویر زخمى كردن شیرى به دست بهرام چوبینه كه بدون رقم است؛ تصویر كشته شدن دیو سپید به دست رستم نامدار كه بدون رقم است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1300 ق)، نقاش. معروف به میر مصور. از استادان مجهول القدر هنر نقاشى است كه تحصیلات خود را در روسیه، ایتالیا و فرانسه به پایان رسانده و مدتى در شهر تبریز به سرمایه خود، هنركده‏اى به نام دارالصنایع مستظرفه میر مصور بنا نهاده و شاگردان و علاقه‏مندان را تعلیم نقاشى مى‏داده است. از آثار رقم دار وى تصویر میرزا یوسف خان با لباس رسمى است كه در محلى ایستاده، با رقم: «میر مصور حسینى 25 وطن 1300».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، طراح كاشى. وى رسمى‏ساز و آرایشگر كاشى‏ها و استاد نگاره‏هاى بیرونى مسجد شفادران اصفهان است كه كاشى كارى سر در آن، در زمان شاه طهماسب صفوى (984 -930 ق)، به دست این هنرمند انجام یافته و رقم نهاده: «داده این زیب را بعون على- میرمحمد بن میرعلى».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم و یازدهم ق)، نقاش. وى در صنعت ابرى‏سازى مهارت داشت و شیوه‏هاى مختلف آن را زیبا و پر مهارت عمل مى‏آورد. برخى عقیده دارند كه این هنرمند در زمان شاه طهماسب (984 -930 ق) از ایران به هندوستان رفته و در آنجا هنر ابرى‏سازى را اختراع نموده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 913 ق)، نقاش و خطاط. اهل خراسان و از سادات هرات بود. وى در ابتداى كار به قرائت كلام‏اللَّه مجید و كتابت خطوط مى‏پرداخت و پس از مدتى شوق تصویرسازى پیدا كرد و به دلیل پیگیرى آن در تذهیب و نگارگرى مهارت یافت. میرك پیرو مكتب احمد موسى و از شاگردان استاد ولى‏اللَّه بود كه بعدها همكار وى گردید. او مخترع شیوه‏ى گرفت و گیر حیوانات و جانورسازى است. مشهورترین شاگرد وى، استاد بهزاد هراتى است. از آثار وى: تصویر على فارسى در دو صفحه‏ى جداگانه، با رقم: «عمل میرك خراسانى»؛ تصاویرى در كتاب «گوى و چوگان» كه در یكى از تصاویر، چهار فرشته‏ى پر حالت تصویر شده و زمینه‏ى اثر، تذهیب اسلیمى دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1008/ 1007 -945 ق)، خطاط، نقاش، موسیقیدان و شاعر. از سادات سیفى قزوین بود كه در رنگ‏آمیزى و تذهیب و وصالى نیز مهارت داشت. وى در خط و موسیقى از شاگردان مالك دیلمى بود و خط را به شیوه‏ى سلطانعلى مشهدى مى‏نوشت و در اواخر عمر به جهت ضعف بینایى ترك مشق كرد. میر صدرالدین محمد شعر را نیكو مى‏سرود و از موسیقیدانهاى بزرگ عصر خود محسوب مى‏شد. او آهنگسازى بنام بوده و رساله‏اى در موسیقى تألیف كرده است. وى در سفرى كه در ملازمت شاه عباس به خراسان مى‏رفت، در بسطام درگذشت. از دیگر آثار او: «تذكرة الشعراء».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم ق)، نقاش. وى یكى از تصویرگران شصت و نه مینیاتور است كه با عده‏اى دیگر از هنرمندان عصر براى سلطان یعقوب آق‏قوینلو و امیرعلیشیر نوایى در هرات ساخته شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1352 -1283 ق)، نقاش و شاعر، متخلص به صدقى. ملقب به نقاشباشى. وى در سمیرم به دنیا آمد و همان جا نشو و نما یافت. سپس براى كسب هنر مورد دلخواه خود به اصفهان آمد. سمیرمى كه پدرش از باغبان ظل‏السلطان بود بااستعداد سرشارى كه از نوجوانى در نقاشى داشت مورد تشویق آن شاهزاده قرار گرفت و از او لقب نقاشباشى دریافت كرد. این هنرمند در رشته‏هاى گوناگون نقاشى از قبیل: رنگ و روغن، آبرنگ، سیاه قلم، طراحى، شبیه‏پردازى، جانورسازى، گرفت و گیر حیوانات و منظره‏سازى و ابداع رنگهاى متنوع و زیبا استعداد فراوان داشت. وى در قلمدان سبكى كاملا مشخص و ابتكارى دارد كه به هیچ یك از استادان دیگر شبیه نیست. او اشعار را نیز نیكو مى‏سرود و از اعضاء انجمن ادبى شیدا در اصفهان بود. صاحب «هنر قلمدان» آورده كه سمیرمى در سال 1316 ش در قید حیات بوده است. از آثار وى: تصویر رنگ و روغنى آقا نجفى معمم اصفهانى كه در كمال استادى است و رقم «احقر عباد میرزا محمدباقر نقاشباشى سمیرمى 1318» دارد؛ قاب آینه كه مجالسى از تصاویر تمام قد اسفندیار و گشتاسب است كه در محلى قرار گرفته و پشت سر آنان مناظر كوهها و درختان زیبا جلب نظر مى‏كند، با رقم: «سمیرمى 1320»؛ قلمدان تصویر نورعلیشاه كه در بالا و پایین آن، پرندگان زیباو رنگینى نقش شده و آیتى از زیبایى است، با رقم: «303 سمیرمى 1327». در «احوال و آثار نقاشان» به شش اثر دیگر وى اشاره شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. از دوران كودكى و زندگى ایام جوانى وى كه احتمالا در سمرقند سپرى شده، اطلاع دقیقى در دست نیست، ولى آنچه مسلم است، او در اواسط قرن یازدهم قمرى در هند اقامت داشته و در آن ولایت به نقش تصویر اشتغال داشته است. محمد نادر در شبیه‏سازى و چهره‏پردازى دقیق و ریزه‏كار بود و گل و مرغ را زنده و باطراوت مى‏كشید. علاوه بر این، در صنعت تذهیب و تشعیر سررشته كامل داشت و آرایش و پیرایش حواشى را نیز شخصا انجام مى‏داد. از آثار وى: تصویر تمام قد و طراحى استادانه خلیل‏اللَّه خان، با رقم: «عمل محمدنادر السمرقندى»؛ تصویر شیخ محمد نواب، كه ریش پرپشت و توپى داشته و حالت صورت و چهره‏سازى وى استادانه است، با رقم: «عمل محمدنادر السمرقندى»؛ تصویر طراحیهاى بدن انسان و صورت عزت خان، با رقم: «عمل محمدنادر السمرقندى»؛ تصویر باز شكارى با چنگالهاى بزرگ كه در مقابل یك گل زیبا قرار گرفته است، با رقم: «عمل محمدنادر السمرقندى». هشت اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش. اهل سمرقند بود. در آن ولایت نشو و نما یافت و به خلق تصاویر اشتغال داشت. وى در منظره‏سازى و چهره‏پردازى و نقش جانوران و ارائه‏ى مجالس بزمى و رزمى خوش دست و شرین قلم بود و حاشیه‏گیرى و گل‏آرایى كنار صفحات را نیز پر زینت مى‏ساخت. از آثار وى: تصویر حواشى قطعه مینیاتور زیبایى است كه منظره‏ى یك باغ مصفا را نشان مى‏دهد، بارقم: «عمل محمد مراد سمرقندى»؛ تصویرى در شیوه بخارا، كه در این اثر پركار منظره‏ى باغى است كه حواشى قطعه نیز آرایش گل و برگ و تصویر افراد و پرندگان رادربر دارد، با: «رقم محمد مراد سمرقندى»؛ نقش فیل با فیل بان كه جثه فیل را از اشكال انسان و حیوان و پرندگان، در جمع یكدیگر ترتیب داده و رقم نهاده است: «محمد مراد سمرقندى». چهار اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دوازدهم ق)، نقاش. از هنرمندان دوره‏ى نادرشاه افشار و در آبرنگ و شبیه‏سازى پر مهارت بود. از آثار رقم‏دار او صورت نادرشاه است كه با تمام آرایش و تزیین سلطنتى روى تشك گلدار زراندودى، دو زانو نشسته و به متكاى زربفت زیبایى كه به كله‏هاى حیوانات گوناگون مزین شده، تكیه داده است، با رقم: «تصویر شاهنشاه جم جاه نادرشاه بعمل خیرخواه محمد پناه».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دوازدهم ق)، نقاش. از هنرمندان زیبانگار عصر خود بود. تنها اثرى كه از او دیده شده، تصویر آبرنگ دختر جوانى است كه لباس گلدارى به تن كرده، و به شیوه‏ى وهبى لونى، نقاش معروف عثمانى، نقاشى شده است، با رقم: «خواجه شادمان ».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

مرتضی ممیز متولد 4/6/1315 تهران، میدان مولوی و فرزند محمدعلی و خانم کوچک، سرانجام در شب ِ 4/8/1384 چشم از جهان گرافیکی خود فرو بست. جهانی که خود ساخت و ساخت و به اتمام رساند. مرتضی ممیز در سال 44 از دانشکده هنرهای زیبای تهران فارغ التحصیل شد و سه سال بعد گواهینامه ی طراحی غرفه و ویترین و معماری خود را از مدرسه عالی هنرهای تزیینی ِ پاریس دریافت نمود. گفتنی است دوره اخذ لیسانس ممیز 11 سال به طول انجامید و ممیز در این دوره به کارهای مختلفی چون کار در آتلیه گرافیکی و... مشغول بود. سیمای کاریش در این دوره در آثار متعدد روی جلد و پوستر نمایان می نمود. آثارش در این زمان نگاهی نخبه گر و پیشرو داشت. همچنین درگیری های فکری ممیز با نسل قدیمی که گرافیک را در آثاری خرد و همه فهم ِ لاله زار درک می کردند باعث گردید تا همواره با نظام گرافیکی ِ کم توانی در جامعه مواجه گردد که در آن گرافیست، تکنیسین خوانده می شد و اعتبار وی تنها به پول درک می گردید. شاید همین نظام کم توان باعث شد تا در سال 48 پیشنهاد ایجاد رشته گرافیک را به دانشکده ی هنرهای زیبا بدهد. بنیانگذاری این رشته برای دانشجویان هنر باعث گردید تا سیستم ناقص گرافیک که بدست ناتوان(و یا کم توان) نقاشان اداره می شد و می رفت به سمت انحطاط برود، جان بگیرد و تلاشی را برای پا گرفتن در خشکزارِ این سرزمین آغاز کند و در ادامه گرافیستهایی نوجو پدید آیند و برگ تازه ای از آثار گرافیک را بازگشایی نمایند. تا این زمان(1348) مرتضی ممیز به غیر از طراحی گرافیک برای کتابها و پوسترها، تلاشی را تحت عنوان مدیرهنری در مجلاتی چون ایران آباد(39) کتاب و کیهان هفته(40و41)، فرهنگ(40) کاوش(42و43)، نگین(44) آغاز نمود. مجلاتی که نحوه و سبک کاری ممیز را در جامعه تثبیت و معرفی نموده است. آثار ممیز در این دوره در کتاب هفته به چنان پرکاری و دوره ی خلاقی بدل می گردد که نام ممیز را به عنوان گرافیستی مولف و کم نظیر بر سر زبانها می اندازد. همچنین ادامه کار ممیز در نشریات فرهنگ و نگین، راه را برای ورود گرافیستهای جوان و نوجوی دهه ی 40 مانند فرشید مثقالی باز می نماید. آثار روی جلد ممیز برای نشریه کتاب هفته نمونه هایی از چاپ (سیلک و لیتوگرافی) موفق و خلاقانه ای است که ارزشهای گرافیکی بسیار مفیدی را با خود به همراه دارد. تصویرسازی های درون کتاب نگاه نوجو و بی قرار او را که کمی متاثر از آثار گرافیکی اروپای شرق به خصوص لهستان و شوری سابق می نمود را داراست. این نگاه چنان از فیلتر مرتضی ممیز گذشت که تاثیر آن را بر جریان گرافیک و آثار گرافیستها می توان مشاهده نمود. روی جلدها در نگین و فرهنگ و زندگی نمونه ی برخورد خلاق و گرافیکی با موضوعاتی چون مشاهیر و ادبا می باشد که اگر چاپ نا مرغوب آن زمان را در دست پر خمیر ممیز، جذاب و حتی شاهکار بدانیم، کم بیجا نگفته ایم. در این دوره، صنعت چاپی که جای چندانی برای مانورِ تونالیته ها و رنگها ندارد با طراحی و شگردهای ممیز به دوره ای از کارهای خلاق و متفاوت بدل گردیده است و راه را برای ورود آثارِ آوانگارد در گرافیک می گشاید. می بایست به یاد آوریم در این دوره گرافیست از مرز برش کاغذ خود هم مطمئن نبودند و حاصل چاپ شده آثارشان معمولا فرق زیادی با نمونه طراحی شده داشته است ولی ممیز با مصالحه، سعی در ایجاد فضای کاری خلاق و پویا به نفع خویش می نماید. ممیز در این آثار به هیچ وجه گرفتار تولید آثاری صرفا ً تکنیکی نگردیده و همواره ابزار را در راه بیان ایده ها و افکارش به کار بست. چندان مبالغه نخواهد بود اگر بگوییم واژگان گرافیکِ آکادمیکِ امروز، عمری به اندازه ی مرتضی ممیز دارد یا شاید بهتر بگوییم عمری وابسته ی به مرتضی ممیز دارد. همچنین او از سال 48 تاکنون با تربیت خیل بسیاری از دانشجویان گرافیک تاثیر مثبتی بر ارتقاء و شناخت گرافیک در بین جامعه ی ایرانی داشت. ممیز علاوه بر دانشکده ی هنرهای زیبا در دانشکده ی هنرهای تزیینی و دانشگاه فارابی نیز تدریس نمود و رییس انتخابی کمیته هنرهای تجسمی یونسکو در تهران بوده است. عضو International Advertising Association نیویورک تا سال 54 بوده است و از سال 56 تاکنون نیز یکی از اعضای انجمن بین المللی طراحان گرافیک محسوب می گردد. علاوه بر اینها وی عضو موسس و رییس هیات مدیره انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران و مشاور هنری و داور چندین بینال و نمایشگاه در داخل و خارج از ایران محسوب می گردد. در ادامه فعالیت مرتضی ممیز در دهه چهل، وی مدیر هنری نشریات ِ فرهنگ و زندگی(48تا57)، رودکی(50 تا57)، سینما(53و54)، معماری و هنر ایران(66)، کلک(69تاکنون)، نگاه نو(70تا78)، شریف(72تا80)، تصویر(71)، Silk Road(73و74)، فصلنامه خاورمیانه(73)، گفتگو(73تاکنون)، پیام امروز(73تا79)، زمان(73تا79) و جشنواره ی جهانی فیلم تهران(52تا56) نیز به شمار می آید. در حوزه ی تئاتر نیز با آثار «دیکته و زاویه» نوشته غلامحسین ساعدی و کارگردانی رشیدی در سال47 آغاز به کار نمود و طراحی صحنه ی این کار را بر عهده داشت و در ادامه طراحی صحنه هایی چون پرواربندان(ساعدی)، لئوکادیا(ژان آنوی- سمندریان)، وای بر مغلوب(ساعدی-رشیدی)، بازرس(گوگل-انتظامی) و...و همچنین طراح نورِ بازگشتی نیست(گلچهره سجادیه)، دندون طلا(داود میرباقری) و... را خلق نموده است. او علاوه بر آثار پوستر فیلم مانند ستارخان(علی حاتمی)، طبیعت بی جان(سهراب شهیدثالث)، مادر(علی حاتمی)، هامون(داریوش مهرجویی) و... سه انیمیشن کوتاه با عنوانهای: آنکه عمل کرد و آنکه خیال بافت(50)، یک نقطه ی سبز(51) و سیاه پرنده(52) را در پرونده خویش دارد. همچنین تصویرگر کتابهای بسیاری برای کودکان و نوجوانان محسوب می شود که مطرح ترین آنان مانند «اینک خورشید» نگاهی بسیار خلاق و جذاب در مقوله تصویر دارد، نگاهی پویا به پدیدآوری تصویرسازی کتاب کودک با مصالح تکرارشونده و درک مناسب از ویژگی های تصویر در خدمت متن. در تصاویر این کتاب با استفاده از فنون دستگاه کپی تصاویر طراحی شده توسط خود ممیز تکرار و کنار یکدیگر کلاژ گردیده است. آثار این کتاب نشان از هوش بالای طراح در گزینش و استفاده از تکنینک دارد. همچنین کتاب «قصه های قرآن» که یکی از معروفترین آثار وی با تکنیک «اسکراچ برد» به حساب می آید راهی تازه در تهیه ی تصویر سیاه و سفیدِ کتابهای نوجوانان می باشد. اتفاقی که تاثیر آن را در آثار تصویرگران هم نسل و بعد از خود به صورتی جدی می توان پیدا نمود. تمام آثار چاپ شده و فعالیتهای گذشته وی در اعتلای گرافیک و گذر از «کم دانسته ها» موثر و توانا بوده است. مرتضی ممیز علاوه بر دهها عنوان مقاله، نقد و گفتگو، آثاری را در هیبت کتاب به طبع رسانیده است که از جمله آنها می توان طراحی و نقاشی( وزارت آموزش و پرورش-51)، Graphic art in iran(شورای عالی فرهنگ و هنر-53)، طرح تزیینی و نقشه کشی (وزارت آموزش و پرورش-54)، نشانه ها(چهاررنگ-62)، طراحی اعلان(ویلهم-1984-آلمان)، تصویر و تصور(اسپرک-68)، طراحی روی جلد(ماه ریز-80)، طراحی اعلان جلد2(مرکز-81)، طراحی نشانه جلد2(ماه ریز-81) را ذکر نمود. اگرچه در سالیان اخیر چندان کار گرافیک نمی کرد و شاید بهتر بگوییم آثار چندان خوبی نداشت(آنطور که مرتضی ممیز را می شناختیم) ولی در شکلی تازه (به قول قباد شیوا:) دیپلمات فرهنگی شده بود و سعی بسیاری در تشکیل انجمن صنفی و ایجاد بستری برای حضور گرافیست ها از خود نشان داد که نتایج آن در شکل گیری نهادهای مختلف و گروههای هنری می توان جستجو کرد و فضای راکد گرافیک با تک عنوان نشریه گرافیکی و یک بینال دست و پا شکسته را (به همراه هم نسلان دیگر) تبدیل به جریانی از گروههای مختلف گرافیکی، بینالها و نمایشگاههای متعدد نمود که نیاز است تا از طرف نسل حاظر ادامه یابد. جریاناتی چون بینال پوستر، نمایشگاه روی جلد کتاب، پوسترهای تجربی و نمایشگاه تایپوگرافی و.... وی با برپایی و تشویق مجلات مختلف گرافیک و چاپ و معرفی هنرمندان و هنر گرافیک ایران به جهان راهی را به جوانمردی در زندگی طی نمود. چندان مبالغه نخواهد بود اگر بگوییم واژگان گرافیکِ آکادمیکِ امروز، عمری به اندازه ی مرتضی ممیز دارد یا شاید بهتر بگوییم عمری وابسته ی به مرتضی ممیز دارد. همچنین او از سال 48 تاکنون با تربیت خیل بسیاری از دانشجویان گرافیک تاثیر مثبتی بر ارتقاء و شناخت گرافیک در بین جامعه ی ایرانی داشت. ممیز علاوه بر دانشکده ی هنرهای زیبا در دانشکده ی هنرهای تزیینی و دانشگاه فارابی نیز تدریس نمود و رییس انتخابی کمیته هنرهای تجسمی یونسکو در تهران بوده است. عضو International Advertising Association نیویورک تا سال 54 بوده است و از سال 56 تاکنون نیز یکی از اعضای انجمن بین المللی طراحان گرافیک محسوب می گردد. علاوه بر اینها وی عضو موسس و رییس هیات مدیره انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران و مشاور هنری و داور چندین بینال و نمایشگاه در داخل و خارج از ایران محسوب می گردد. در ادامه فعالیت مرتضی ممیز در دهه چهل، وی مدیر هنری نشریات ِ فرهنگ و زندگی(48تا57)، رودکی(50 تا57)، سینما(53و54)، معماری و هنر ایران(66)، کلک(69تاکنون)، نگاه نو(70تا78)، شریف(72تا80)، تصویر(71)، Silk Road(73و74)، فصلنامه خاورمیانه(73)، گفتگو(73تاکنون)، پیام امروز(73تا79)، زمان(73تا79) و جشنواره ی جهانی فیلم تهران(52تا56) نیز به شمار می آید. در حوزه ی تئاتر نیز با آثار «دیکته و زاویه» نوشته غلامحسین ساعدی و کارگردانی رشیدی در سال47 آغاز به کار نمود و طراحی صحنه ی این کار را بر عهده داشت و در ادامه طراحی صحنه هایی چون پرواربندان(ساعدی)، لئوکادیا(ژان آنوی- سمندریان)، وای بر مغلوب(ساعدی-رشیدی)، بازرس(گوگل-انتظامی) و...و همچنین طراح نورِ بازگشتی نیست(گلچهره سجادیه)، دندون طلا(داود میرباقری) و... را خلق نموده است. او علاوه بر آثار پوستر فیلم مانند ستارخان(علی حاتمی)، طبیعت بی جان(سهراب شهیدثالث)، مادر(علی حاتمی)، هامون(داریوش مهرجویی) و... سه انیمیشن کوتاه با عنوانهای: آنکه عمل کرد و آنکه خیال بافت(50)، یک نقطه ی سبز(51) و سیاه پرنده(52) را در پرونده خویش دارد. همچنین تصویرگر کتابهای بسیاری برای کودکان و نوجوانان محسوب می شود که مطرح ترین آنان مانند «اینک خورشید» نگاهی بسیار خلاق و جذاب در مقوله تصویر دارد، نگاهی پویا به پدیدآوری تصویرسازی کتاب کودک با مصالح تکرارشونده و درک مناسب از ویژگی های تصویر در خدمت متن. در تصاویر این کتاب با استفاده از فنون دستگاه کپی تصاویر طراحی شده توسط خود ممیز تکرار و کنار یکدیگر کلاژ گردیده است. آثار این کتاب نشان از هوش بالای طراح در گزینش و استفاده از تکنینک دارد. همچنین کتاب «قصه های قرآن» که یکی از معروفترین آثار وی با تکنیک «اسکراچ برد» به حساب می آید راهی تازه در تهیه ی تصویر سیاه و سفیدِ کتابهای نوجوانان می باشد. اتفاقی که تاثیر آن را در آثار تصویرگران هم نسل و بعد از خود به صورتی جدی می توان پیدا نمود. تمام آثار چاپ شده و فعالیتهای گذشته وی در اعتلای گرافیک و گذر از «کم دانسته ها» موثر و توانا بوده است. مرتضی ممیز علاوه بر دهها عنوان مقاله، نقد و گفتگو، آثاری را در هیبت کتاب به طبع رسانیده است که از جمله آنها می توان طراحی و نقاشی( وزارت آموزش و پرورش-51)، Graphic art in iran(شورای عالی فرهنگ و هنر-53)، طرح تزیینی و نقشه کشی (وزارت آموزش و پرورش-54)، نشانه ها(چهاررنگ-62)، طراحی اعلان(ویلهم-1984-آلمان)، تصویر و تصور(اسپرک-68)، طراحی روی جلد(ماه ریز-80)، طراحی اعلان جلد2(مرکز-81)، طراحی نشانه جلد2(ماه ریز-81) را ذکر نمود. اگرچه در سالیان اخیر چندان کار گرافیک نمی کرد و شاید بهتر بگوییم آثار چندان خوبی نداشت(آنطور که مرتضی ممیز را می شناختیم) ولی در شکلی تازه (به قول قباد شیوا:) دیپلمات فرهنگی شده بود و سعی بسیاری در تشکیل انجمن صنفی و ایجاد بستری برای حضور گرافیست ها از خود نشان داد که نتایج آن در شکل گیری نهادهای مختلف و گروههای هنری می توان جستجو کرد و فضای راکد گرافیک با تک عنوان نشریه گرافیکی و یک بینال دست و پا شکسته را (به همراه هم نسلان دیگر) تبدیل به جریانی از گروههای مختلف گرافیکی، بینالها و نمایشگاههای متعدد نمود که نیاز است تا از طرف نسل حاظر ادامه یابد. جریاناتی چون بینال پوستر، نمایشگاه روی جلد کتاب، پوسترهای تجربی و نمایشگاه تایپوگرافی و.... وی با برپایی و تشویق مجلات مختلف گرافیک و چاپ و معرفی هنرمندان و هنر گرافیک ایران به جهان راهی را به جوانمردی در زندگی طی نمود ممیز در سال ۱۳۴۴ از دانشگاه تهران، دانشکده هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد و سه سال بعد گواهینامهٔ طراحی غرفه و ویترین و معماری خود را از مدرسه عالی هنرهای تزیینیِ پاریس دریافت کرد. دوره اخذ لیسانس ممیز ۱۱ سال به طول انجامید و ممیز در این دوره به کارهای مختلفی چون کار در آتلیه گرافیکی و... مشغول بود. از دوستان بسیار صمیمی و هم‌رشته‌ی او می‌توان به آقای محمود جهان پناه اشاره کرد. در سال ۱۳۴۸ پیشنهاد ایجاد رشته گرافیک را به دانشکده هنرهای زیبا ارائه نمود. بنیانگذاری این رشته برای دانشجویان هنر باعث گردید تا سیستم ناقص گرافیک جان بگیرد و تلاشی را آغاز کند. تا این سال ممیز به‌غیر از طراحی گرافیک برای کتاب‌ها و پوسترها، تلاشی را تحت عنوان مدیر هنری در مجلاتی چون ایران آباد، کتاب هفته، کیهان هفته، فرهنگ، کاوش، نگین آغاز نمود. مجلاتی که نحوه و سبک کاری ممیز را در جامعه تثبیت و معرفی نموده‌است. آثار ممیز در این دوره در کتاب هفته به چنان پرکاری و دوره خلاقی بدل می‌گردد که نام ممیز را به عنوان گرافیستی مولف و کم نظیر بر سر زبانها می‌اندازد. همچنین ادامه کار ممیز در نشریات فرهنگ و نگین، راه را برای ورود گرافیستهای جوان و نوجوی دههٔ ۴۰ مانند فرشید مثقالی باز کرد. آثار روی جلد ممیز برای نشریه کتاب هفته نمونه‌هایی از چاپ (سیلک و لیتوگرافی) موفق و خلاقانه‌ای است که ارزشهای گرافیکی بسیار مفیدی را با خود به همراه دارد. وی در همان سالها یکی ازمهم‌ترین اثر مدرن تاریخ معاصر را با طراحی چاقوهای واژگون شکل داد. اثر چاقوهای او اجتماعیترین اثر است که از دهه ۴۰ به بعد پدید آمده‌است. مرتضی ممیز در طول نیم قرن فعالیت هنری خود در ایران و عرصه هنر بین‌المللی، در احیا و ابداع هنر گرافیک در ایران و پیشبرد و گسترش فرهنگ ملی و سنت‌های هنری نقش بارزی داشت. وی آذرماه سال ۱۳۸۳ به‌عنوان استاد برجستهٔ فرهنگستان هنر، در مراسمی، ازسوی سیدمحمد خاتمی (رئیس‌ جمهور وقت) تجلیل شد. ممیز در سالهای پایانی عمر خویش با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد و از ۲۳ آبان‌ماه ۱۳۸۴ برای تازه‌ترین دور شیمی‌درمانی، در بیمارستان آبان تهران بستری شده بود که چند روز بعد حالش رو به وخامت نهاد و سرانجام در سن ۶۹ سالگی روز شنبه پنجم آذر ماه ۱۳۸۴ برابر ۲۶ نوامبر ۲۰۰۵ درگذشت. پیکر مرتضی ممیز، هفتم آذرماه، تشییع و در باغبان‌کلا، واقع در کردان کرج، به‌خاک سپرده شد. آیا مرتضی پدر گرافیك ایران است؟ «سال 48 یا 49 بود كه با پیشنهاد مرتضی، تغییر رشته دادم و از یك دانشجوی نقاشی، تبدیل به دانشجو و استاد گرافیك رشته تازه‌تاسیس دانشكده هنر شدم»؛ این جمله را محمد احصایی با یادآوری خاطراتش از مرتضی ممیز در حالی بیان می‌كند كه نم اشكی در چشمانش حلقه زده و گاهی میان حرف‌هایش در توصیف مرتضی‌خان سكوت می‌كند؛ سكوتی كه در پس آن، یادآوری خاطره‌های شیرین و تلخ گذشته او و ارتباطش با مرتضی‌خان نهفته است.بیان دیدگاه احصایی در بیان زوایای شخصیتی مرتضی‌خان از منظر تكنیك گرافیك و شخصیتی، شاید یكی از شفاف‌ترین نقطه‌نظرها درباره او باشد.مرتضی‌خان را نه امروز و دیروز بلكه باید از خلال سال‌هایی به یاد آورد كه با كشیدن تابلوی «عروسی ونوس» به عنوان پایان‌نامه نقاشی‌، پای به عرصه حرفه‌ای می‌گذارد؛ سال‌هایی كه به عنوان یك هنرمند پیشرو، چاقوهایی را در گلدان می‌كارد. یكی از دلایل نامیدن مرتضی با چنین لقبی، فعالیت‌های بسیار زیاد او در تبیین راهكارهایی برای توضیح و توصیف گرافیك در نگاه فرهنگی مدیران دولتی بود. تشكیل انجمن گرافیك و برگزاری دوسالانه‌ها و نمایشگاه‌های بین‌المللی گرافیك، بخشی از شكل‌گیری خود را مدیون حضور مرتضی‌خان هستند. چندی پیش از درگذشت او به دیدارش رفته بودیم. هر چند شیمی‌درمانی می‌كرد اما با روحیه‌ای خوب، با تكیه بر عصاهای آلومینیومی و پشتوانه عمری تلاش راسخ و استوار، خودش به استقبال ما آمد و پس از چند ساعت گفت‌و‌گو، تنها با یك جمله بدرقه‌مان كرد: «جوان یادت نرود اگر مصاحبه چاپ شد، چند نسخه از روزنامه را برایم بفرست...». واسته‌ای كه هیچ‌گاه به سبب سهل‌انگاری‌ام اجرا نشد. روز خاكسپاری‌اش در دامنه تپه‌ قبرستان یكی از توابع كردان، ترجیح دادم میان آن سیل جمعیت سرگردان در نبود مرتضی‌خان، به جای خواندن فاتحه، از او و یادش طلب بخشش كنم برای حقی كه به گردن من داشت.مرتضی‌خان رفت؛ یك سال است كه رفته. خیلی‌هایی را كه آن روز در كردان دیدم، شاید دیگر یادی از او نكنند اما خاطره‌اش حتی اگر در ذهن‌هایمان نباشد، در میان طرح‌های او كه هر روز می‌بینیم، روبه‌روی‌مان قرار دارد. مرتضی ممیز به رود می ماند بعضی آدمها به اخگر می مانند؛ بعضی به تندر و رگبار؛ بعضی به درخت می مانند یا کوه؛ مرتضی ممیز به رود می ماند. حتی اگر پدر گرافیک ایران نامیده نشود، به رود می ماند. نمی دانم چرا بعضی را خوش نمی آید از اینکه این لقب را به مرتضی ممیز منسوب می کنند. درست است که محمد بهرامی و محمد جوادی پور قبل از ممیز به گرافیک نوین پرداختند؛ درست است که مدرسه هنرهای تزئینی قبل از دانشگاه تهران رشته گرافیک را در برنامه تدریس داشت و حتی اگر آیدین آغداشلو نخستین پوستر نو سینمای نوین ایران را کشیده باشد باز هم این لقب برازنده ممیز است، چرا که تداوم و جریان داشتن است که مهم است، و این خاصیت رود است. حرکتهای تصادفی، منفرد و بگو حتی شاهکاری یکه، کافی نیست. نمی شود این لقب را به جای نیمای یوش به هوشنگ ایرانی نسبت داد، چرا که نوجویی و نو آوری پیاپی است که مهم است: نیاز حرفه را درک کردن، مسیری تازه جست و جو کردن و یافتن و باز جریان داشتن، از هر شیب راهی سرازیر شدن و رویاندن. اگر تعداد کارهایی را که ممیز در هر رشته طراحی و اجرا کرده به شمار نیاوریم و فقط بعضی از آنها را ملاک گیریم، طراحیهای متفکر و خلاق در هر یک از این گزیده انگشت شمار حتی کافی است که ذهن مدرن ممیز را آشکار کند. این شفافیت نمایان، خصلت رود است. رشد کلاسهای درس، تعداد شاگردان حرفه ای، بنیان گذاشتن رفتارهای حرفه ای و صنفی و از همه مهم تر کسب اعتبار روز افزون برای حرفه گرافیک مدیون حرکتهای آرام و گاه خروشان است. کدام خانواده است که امروز یکی از اعضای جوان آن به جای دکتر و مهندس شدن نمی خواهد گرافیست شود؟ این اعتبار قطعا از شائبه درآمد فراوان این حرفه نیست. بلکه به سبب جایگاه اجتماعی آبرومندی است که تلاشهای ممیز در ساختن آن سهم به سزایی دارد. سنگها را آرام صیقل دادن، ریشه ها را آب دادن، نهالها را درخت تناور کردن؛ این خاصیت رود است. گرافیک بعد از ممیز: دعوا بر سر ارثیه ی.... پدری اگرحتی عده ای مرتضی ممیز را به عنوان پدر گرافیک مدرن در ایران نپذیرند، بدون شک نمی توانند او را در رأس ساختارهای اجتماعی و فعالیت های مدنی طراحان گرافیک ایران نادیده بگیرند. 1. اغلب چارچوب های مدنی در حوزه ی گرافیک در سه دهه ی گذشته به همت و هدایت مرتضی ممیز شکل گرفته اند، جریان های هنری با مدیریت یا حمایت او برگزارشده اند و سیاست های کلان کشوری (همان اندکی که سراغ داریم) با مشاوره ی او به سرانجام رسیده اند 2. به تعبیر من و از منظری متفاوت «پدر گرافیک ایران» لقبی درخور شأن و مقام مرتضی ممیز در گرافیک ایران است. سال ها حضور ممیز در رأس گرافیک ایران وجهه ای پدرانه به او داده بود. مرتضی ممیز گرافیک ایران را بر پایه ی نظام های پدرسالارانه هدایت می کرد. اما نمی توان به راحتی در این باره قضاوت کرد. شاید هدایت جامعه ای از این دست و با این کیفیت، به غیر از اعمال هدایت های پدرسالارانه غیرممکن می نمود. در واقع صحبت در این باره ما را به جامعه شناسی جوامع و توده ها در ایران می کشاند که هم از حوصله ی بحث ما خارج است و هم از حوزه ی تخصص من. به هر تقدیر فارغ از چرایی و چگونگی اش، فضای گرافیک ایران در سه دهه ی گذشته در سایه ی مناسبات پدرسالارانه قرار داشته است 3.بدلیل نقش محوری پدر، بنیان نظام های پدرسالارانه با رفتن او به خطر می افتد. پس از او وارثان به سهم خواهی از میراث پدر روی خواهند آورد و نزاع ها و تفرقه ها شالوده ی جامعه را به خطر می اندازد. اکنون مرتضی ممیز پدر گرافیک ایران از میان ما رفته است. درست از لحظه ی درگذشت مرتضی ممیز، دندان تیزکردن ها برای تصاحب ارثیه پدری آشکار شد، اگرچه مدت ها پیش آغاز شده بود. آنها برای رسیدن به اهداف خود از جنازه ی ممیز هم نگذشتند. اکنون ما شاهد اجتماع ازهم پاشیده ی طراحان گرافیک4 هستیم که دو راه در پیش رو دارد: یا فرد دیگری را در جایگاه ممیز قرار دهد و یا دست به تجربه ی ساختار جدیدی در مدیریت مدنی طراحان بزند. مورد اول در موقعیت کنونی منتفی به نظر می رسد مگر آن که اهرم های نه چندان مدنی دست به کار این امر شوند چراکه شخصی که جامعیت و مقبولیت ممیز را برای قرار گرفتن در چنین جایگاهی داشته باشد، وجود ندارد. مورد دوم دست کم به عنوان تجربه های مقدماتی یک نظام دموکراتیک مبتنی بر همکاری های مدنی محتمل تر به نظر می رسد اگر چه نمی توان بر روی پا ایستادن اش را پیش بینی کرد. اما بدون شک ادامه ی نزاع های جاه طلبانه درلایه های بالای مدیریت مدنی طراحان گرافیک و مدیریت فرهنگی کشور، بیشترین ضربه را به بدنه گرافیک ایران خواهد زد که نهمین بینال گرافیک تهران جدی ترین و مهم ترین قربانی این نزاع خواهد بود. نزاعی که در آن سهم خواهی ها و قدرت طلبی های شخصی و جاه طلبی های کور به قیمت از بین رفتن بزرگ ترین اتفاق گرافیک ایران، حیثیت و اعتبار بین المللی و مهم تر از همه از هم پاشیدگی اجتماع طراحان گرافیک ایران تمام خواهد شد. اما نکته ی امیدوارکننده شکل گیری روزافزون خرده نظام ها در آتلیه ها و جمع های شخصی تر و کوچک تر است و همین طور گسترش رسانه ها و بسترهای فعالیت های تئوریک و آکادمیک که زیرساخت های گرافیک ایران را تقویت خواهند کرد. اگرچه نظام های پدرسالارانه هم چنان در ایران جواب می دهد، اما روز به روز با اقبال کمتری مواجه خواهند بود. اکنون شاهد شکل گیری گروه های متعددی در میان طراحان جوان تر هستیم که به شکل گیری نظام های مدنی بزرگ تر کمک خواهند کرد. اگرچه بعضی از همین جمع های کوچک هنوز در سایه ی رفتارهای پدرسالارانه هدایت می شوند اما بدون شک نمی توان یک شبه انتظار دگرگونی نظام های فکری و اجتماعی را داشت ولی می توان به تغییرات تدریجی امیدوار بود. نسل جدید با فعالیت های جمعی و گروهی بیشتر خو گرفته اند و توانایی بیشتری در تبدیل فضای رقابت مبتنی بر قدرت خواهی به فضای همکاری و رشد جمعی دارند. سطح سواد عمومی بالا رفته است و دیگر نمی توان به اداره ی اجتماع جوانان با روش های سنتی و پدرسالارانه امیدوار بود. فضای مجازی اینترنت بستر مناسبی برای تجربه های گروهی و جمعی نسل جدید بوده است و توسعه و همگانی شدن نظام های اطلاع رسانی به گسترش ساختارهای دموکراتیک کمک کرده است. بدون شک آنهایی که به دنبال جاه طلبی ها و منفعت های شخصی به اهرم های سنتی حفظ قدرت روی می آورند به آینده خواهند باخت. آینده متعلق به کسانی است که دوستی های گسترده تر و همکاری های جدی تری داشته باشند و موفقیت خود را در گروی رشد جمعی ببینند. حرف آخر 1- «پدر گرافیک» از آن جایی که عبارتی استعاری و مبهم است، به طبع محل تفسیرهای متعدد است، اما می توان با توجه به سندها و ملاحظات تاریخی قضاوت دقیق تر و قابل استنادی از جایگاه ممیز در گرافیک ایران بدست آورد. 2-برخی از فعالیت های اجتماعی مرتضی ممیز از این قرار است: بانی رشته ی گرافیک در دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، 1348/ بانی و دبیر اجرایی بینال هنری گرافیک آسیا، 56-58/ عضو انجمن بین المللی طراحان گرافیک، 1356-1384/ بانی بینال هنر گرافیک ایران، 66/ رئیس هیأت مدیره ی انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران، 76-84 و ... 3- در این جا تذکر دو نکته ضروری می رسد. اول این که منظور من از به کار بردن واژه ی نظام پدرسالارانه، ارزش گذاری یک منش فردی نیست بلکه تعریف یک مکانیزم کنترل اجتماعی است. و دوم اینکه اگر به شرح و بسط مناسبات پدرسالارانه در گرافیک ایران نپرداختم از آن جهت است که بدلیل عرف کلاسیک حاکم بر مناسبات حرفه ای در ایران، کمتر در جایی به صورت مکتوب به موضوعاتی از این دست پرداخته شده است و استناد من بیشتر به نقل قول های شفاهی و بررسی جریان های سه دهه ی اخیر حوزه ی گرافیک است. جالب این که در میان این قحط الرجالی بهترین اسناد مکتوب همه خود به دست ممیز نگاشته شده اند، به همین دلیل مجموعه مقالات مرتضی ممیز، خود معتبرترین سند مکتوب برای نقد گرافیک ایران است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

طراح، نقاش، پیكرتراش. تولد: 1276، تهران (محله‏ى عودلاجان). درگذشت: 20 آذر 1374، تهران بیمارستان آبان. ابوالحسن صدیقى، فرزند میرزا باقر صدیق‏الدوله نورى، در هفت سالگى در مدرسه‏ى اقدسیه و پس از آن در مدرسه‏ى آلیانس تهران درس خواند. در آخرین سال تحصیلى به خاطر علاقه به نقاشى، مدرسه‏ى آلیانس را رها كرد و در مدرسه‏ى كمال‏الملك به فراگیرى نقاشى پرداخت. وى از شاگردان كمال الملك در نقاشى بود كه پس از پایان دوره‏ى نقاشى به مجسمه‏سازى روى آورد و خود به پیكرتراشى مشغول شد. صدیقى در سال 1307 به اروپا رفت و بیش از چهار سال در مدرسه‏ى هنرهاى زیباى پاریس در رشته‏ى پیكرتراشى به تحصیل مشغول شد. وى در سال 1311 پس از بازگشت به ایران، با حكم كمال‏الملك ریاست مدرسه‏ى صنایع مستظرفه را (كه بعدها مدرسه‏ى هنرهاى زیبا نام گرفت) بر عهده گرفت. بعد در ایجاد اولین مدرسه‏ى معمارى در سال 1318 با كمك مدرسان خارجى در محل كنونى سازمان برنامه (میدان بهارستان) كوشش كرد و بعد با همكارى استاد على‏محمد حیدریان و مهندس محسن فروغى و آندره گدار در نیمه‏ى دوم سال 1319 در ایجاد «هنركده» در مدرسه‏ى مروى، واقع در نزدیكى میدان شمس‏العماره شركت كرد. اما پیش از آن كه هنركده به محوطه‏ى دانشگاه تهران منتقل شود، از همكارى كناره‏كیرى كرد و از آن پس تنها به كار پیكرتراشى پرداخت و علاوه بر مجسمه‏ى معاریف ایران، آثارى از صورت بستگان و نزدیكان خود (بین سالهاى 1303 تا 1337) و همچنین نقش برجسته نماى وزارت دادگسترى (1321)؛ صحنه‏هایى از شاهنامه‏ى فردوسى در زروخانه‏ى بانك ملى ایران (1325)؛ مجمسه‏ى عدالت در وزارت دادگسترى (1333) و باز صحنه‏هایى دیگر را به وجود آورد. در بین طرح‏ها و نقاشى‏هایى كه در كتاب آثارش چاپ شده، چهره‏اى از حافظ نیز مشاهد مى‏شود كه به دلایلى به تندیس تبدیل نشده است. از آثار دیگر اوست: مجمسه‏ى ایستاده‏ى سعدى در شیراز (1330)؛ مجمسه‏ى ایستاده از ابن سینا از سنگ مرمرین در همدان (1333)؛ مجسمه‏ى ایستاده‏ى فردوسى از سنگ مرمر در تهران (1312)؛ مجمسه‏ى نشسته‏ى فردوسى از سنگ مرمر در شهر توس (1347)؛ تندیس میرزا تقى‏خان امیركبیر (1322 و 1355)؛ رستم (1325)؛ مجسمه‏ى نادر در باغ نادرى در توس مشهد (1335)؛ كمال‏الملك (1347)؛ مجسمه‏ى نیم‏تنه از عمر خیام در پارك لاله تهران (1349 و 1354)؛ یعقوب لیث (1365) و سیاه نى‏زن یا حاج مقبل، دو نیم‏تنه چپ و راست از یك سیاه مراكشى؛ نیم‏تنه از یك دوره‏گرد پیر؛ نیم‏تنه ابوالقاسم مستخدم استاد كمال‏الملك، نیم‏تنه استاد كمال‏الملك، و تمام تنها از برادرزاده‏ى خود ایشان و نیم‏تنه‏ى ننه حسین خدمتكار. وى همچنین تندیس‏هایى را به سفارش برخى از نهادها از جمله بانك سپه، بانك ملى ایران، بانك مركزى، دانشگاه تهران، سازمان تربیت بدنى، وزارت نفت، شهردارى تهران، جمعیت هلال احمر خلق نمود. از جمله جوایز و نشان‏هایى كه به وى اهداء شد، مى‏توان از نشان درجه‏ى یك و لوح تقدیر انجمن شرق شناسان فرانسه (پاریس)؛ مدال طلاى درجه یك هنر از دولت بلژیك (1957)؛ دیپلم افتخار و نشان هنر از سوى دولت فرانسه توسط رییس آكادمى فرانسه (1959)؛ نشان درجه‏ى یك هنر از رییس جمهورى ایتالیا (1792) نام برد. كیسیون ملى یونسكو نیز همت محمد پارسى و هادى سیف كتابى در سال 1373 در آخرین سال حیات او به پاس خدماتش چاپ و منتشر كرد و استاد در 98 سالگى توانست پیش از فوت، آثارش را یك جا و در مجلدى مشاهده كند. استاد صدیقى در 20 آذر 1374 در بیمارستان آبان تهران درگذشت و در قطعه‏ى هنرمندان (قطعه‏ى شماره‏ى 88) بهشت زهرا به خاك سپره شد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

نقاش. تولد: 13 فروردین 1325. درگذشت: 14 بهمن 1375، تهران. فیروزه صابرى، فرزند اسماعیل، تحصیلات ابتدایى خود را در دبستان همام (1338 -1331) و تحصیلات دبیرستانى را در دبیرستان دكتر فاطمه سیاح (1345 -1338) به پایان رساند. وى سپس در مدرسه‏ى آلیانس فرانسز پاریس زبان فرانسه را فراگرفت و در پس از بازگشت به ایران در دانشكده‏ى زبان‏هاى خارجى در تهران موفق به اخذ لیسانس در رشته‏ى ادبیات فرانسه شد. از سال 1346 در شركت بازرگانى دولتى ایران استخدام شد. فعالیت‏هاى هنرى خود را از سال 1345 آغاز كرد. نمایشگاه‏هاى انفرادى به وى شرح زیر است: گالرى خصوصى (مرداد 1365، كارهایى ملهم از موضوعات داستان‏هاى عامیانه هندى)؛ نگارخانه سبز (5 تا 13 شهریور 1369، تهران، كارهایى ملهم از داستان لیلى و مجنون نظامى)؛ كنگره‏ى بین‏المللى بزرگداشت نهمین سده‏ى تولد حكیم نظامى (دانشگاه تبریز، كارهایى ملهم ازداستان لیلى و مجنون نظامى)؛ نگارخانه سبز (21 تا 28 آذر 1371، تهران، كارهایى ملهم از حكایات مثنوى مولوى)؛ گالرى هنرهاى تجسمى فرهنگسراى بهمن (1 تا 15 اردیبهشت 1372، تهران، مجموعه‏اى از آثارش در دوران‏هاى مختلف)؛ نگارخانه‏ى برگ (3 الى 13 تیر 1374، تهران، كارهایى ملهم از حكایت قرآنى یوسف و زلیخا). نمایشگاه‏هاى جمعى او به شرح زیر است: اولین نمایشگاه دو سالانه‏ى نقاشى ایران (28 آبان تا آذر 1370، موزه‏ى هنرهاى معاصر، در این نمایشگاه تابلوى «لیلى و مجنون» او برنده‏ى جایزه‏ى ویژه شد)؛ نمایشگاه آثار نقاشى هنرمندان معاصر ایران (6 تا 12 مرداد 1372، نگارخانه‏ى برگ)؛ دومین نمایشگاه دو سالانه‏ى نقاشى ایران (6 آذر تا 18 دى 1372، موزه‏ى هنرهاى معاصر)؛ اولین نمایشگاه تجلى احساس (1373، فرهنگسراى نیاوران)؛ سومین نمایشگاه دو سالانه‏ى نقاشى ایران (20 آبان تا 29 دى 1374، موزه‏ى هنرهاى معاصر)؛ دومین نمایشگاه تجلى احساس (1374، فرهنگسراى نیاوران)؛ نگارخانه‏ى كیش؛ نمایشگاهى به همراه آثار پریوش گنجه‏اى (جزیره‏ى كیش، اردیبهشت 1376).

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

نقاش. تولد: 1281، تهران. درگذشت: 20 مهر 1370، تهران. حسین شیخ، فرزند میرزا محمدعلى‏خان زرگرباشى اهل شیراز، از هفت سالگى وارد مدرسه‏ى كمال‏الملك شد و سال‏ها در محضر وى به تلمذ پرداخت. او پس از كسب مهارت‏هاى لازم در عرصه‏ى نقاشى، به عنوان استاد در هنرستانى كه به نام كمال‏الملك نام‏گذارى شده بود و بعدها در دانشكده‏ى هنرهاى زیبا، به تدریس مشغول شد. وى همچنین مدتى سرپرست هنرستان كمال الملك بود. از نقاشى‏هاى معروف او مى‏توان به این تابلوها اشاره نمود: «طبیب و بیمار»؛ «سفره‏ى هفت سین» (موجو در كاخ گلستان)؛ «سقا»؛ «میرزا»؛ «پیرمرد»؛ «استاد سهیلى»؛ «نقاش و بخارى» (موجود در موزه‏ى هنرهاى معاصر، این اثر در برخى منابع چنین نامیده مى‏شود: «استاد نجم‏آبادى در حال نقاشى كردن»). استاد حسین شیخ در پى تصادف با اتومبیل مصدوم شد و درگذشت.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

پیكرتراش، سفالگر، نقاش. تولد: 1312، باكو (قفقاز). درگذشت: 21 شهریور 1375، تهران. چنگیز شهوق فارغ‏التحصیل مدرسه‏ى هنرهاى زیباى تهران بود. آثار وى در نمایشگاه‏هاى داخلى و خارجى در معرض دید عموم قرار گرفته بود و جوایزى را نصیب خود كرده بود. وى مؤسس اولین نگارخانه در تاریخ هنر ایران بود. چنگیز شهوق در پى یك حمله‏ى قلبى درگذشت و پیكر وى در بهشت زهرا در قطعه‏ى 88 (هنرمندان و نویسندگان) به خاك سپرده شد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

نقاش، خطاط. تولد: 1279، شیراز. درگذشت: 14 مرداد 1362، شیراز. سید صدرالدین شایسته، فرزند سید علیرضا، علوم دینى را نزد پدر و علماى دیگر شیراز تا درجه‏ى اجتهاد آموخت. نزد سید میرزا محمدنصیر حسینى شیرازى معروف به فرصت شیرازى (ملقب به فرصت‏الدوله) حكمت و ادبیات و نقاشى و نزد میرزا محمدتقى مذهب‏باشى خط و تذهیب را فراگرفت. سپس به تهران آمد و در مدرسه‏ى صنایع مستظرفه نزد كمال‏الملك به فراگیرى نقاشى و مجمسه‏سازى پرداخت. پس از چند سال به دریافت پایان‏نامه و گواهى‏نامه از كمال‏الملك نایل آمد. پس از استعفاى كمال‏الملك از مدرسه‏ى صنایع مستظرفه در سال 1306 به شیراز بازگشت. ابتدا در منزل به نقاشى و تعلیم آن پرداخت. سپس در سال 1308 در مدارس شیراز به هنرآموزى نقاشى مشغول شد. در سال 1309 مجددا به تعلیم نقاشى در منزل پرداخت. در سال 1316 به خدمت دائم تن داد و در وزارت فرهنگ مشغول به كار شد و به شغل دبیرى اشتغال داشت. وى در بهمن 1341 بازنشسته شد. شایسته در كلیه‏ى رشته‏هاى نقاشى از نقاشى هفت رنگ گرفته تا تذهیب و رنگ و روغن توانایى داشت و در نقاشى با آبرنگ نیز تبحر داشت. مضامین تابلوهایش بیشتر رمانتیك تاریخى بود. از آثار اوست: تابلو «كریم‏خان و وزیرش آقا باباخان»، «شمایل كریم‏خان»، «شمایل آقا لطفعلى‏خان زند».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1288 ق)، نقاش. از تصویرگران شیوه‏ى رنگ روغنى بود كه گویا مجالس متنوع مذهبى را نقش مى‏كرده است. از آثار رقم‏دار وى تابلوى رنگ روغنى بزرگى است كه وقایع روز عاشورا را به دقت تمام تصویر كرده و رقم نهاده: «عمل كمترین میرزا مهدى نقاش شیرازى 1288».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1223 ق)، نقاش و خطاط. ملقب به مذهب باشى. از سادات اصفهان و در خط شكسته و تعلیق استاد و در تذهیب و تصویر از نوادر بود. وى در دوران فتحعلى‏شاه به لقب مذهب باشى مفتخر شد. میرزا كوچك در تمم مراحل طلاكارى و در ارائه نقوش زیبا مهارت داشت. شاگرد معروف وى، میرزا محمدتقى مذهب اصفهانى است كه از استادان ممتاز تذهیب دوره‏ى خود بوده است. از آثارش: جلد مقوایى روغنى طلایى با حواشى متن زر كه به طرح كتیبه‏اى و برگ انگورى تذهیب شده، با رقم: «ذهبه اقل السادات ابوالقاسم الحسینى اصفهانى 1222»؛ متن و حواشى فرمانى است كه تمام متن و حواشى آن و كناره مهر پادشاه را در نهایت استادى تذهیب كرده و به خط تعلیق رقم «مذهب... ابوالقاسم الحسینى الموسوى الاصفهانى 1223» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(اوایل س دهم ق)، نقاش. مشهور به میرزا سید شریف. گویا در شهر اصفهان به كارهاى هنرى اشتغال داشته و در شیوه‏ى استاد محمدى و رضا عباسى تصویر مى‏ساخته است. از آثار وى: تصویر جوانى با البسه و آرایشى به شیوه‏ى صفوى، با رقم: «مشقه محمد مؤمن مشتهر بمیرزائى سدى شریف»؛ تصویر جوان رزم‏آورى به شیوه‏ى استاد محمدى، با رقم: «محمد مؤمن سنه»، كه متأسفانه تاریخ آن پاك شده است؛ تصویر منسوب به این هنرمند، نقش مردى است كه ساز دهنى مخصوص به دهان نهاده و در شیوه‏ى استاد محمدى انجام یافته است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

منوچهر معتبر در سال ۱۳۱۵ در شیراز متولد شد. او دوره دبستان و متوسطه را در زادگاهش سپری کرد و در همین دوران به وسیله ناصر نمازی که از شاگردان کمال الملک و معلم هنر معتبر بوده است، با نقاشی آشنا می شود. همچنین از آموزش های صدرالدین شایسته شیرازی نیز بهره می برد تا این که درسال ۱۳۳۵ در کنکور ورودی دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز و در رشته زبان و ادبیات انگلیسی شرکت می کند. ولی میل به ادامه راه نقاشی او را از ادامه این رشته بازمی دارد و معتبر جوان را راهی تهران می کند تا در رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبا ادامه تحصیل دهد.اما او که نیاز به آموختن را بیش از نیاز به تحصیلات آکادمیک برای پیشرفت در هنر نقاشی ضروری می دانست، سال ۱۳۵۰ برای ادامه تحصیل به امریکا رفت و در نیویورک در کلاس های نقاشی انجمن هنری دانشجویان ثبت نام کرد.معتبر سال ۱۳۵۱ به تهران بازگشت و نمایشگاهی در گالری سیحون برپا کرد.سال ۱۳۵۶ دوباره به امریکا رفت و در دوره ای دیگر از کلاس های همان انجمن ثبت نام کرد.در سومین سفر خود به امریکا در سال۱۳۵۷در رشته آموزش هنر دانشگاه ایندیانا مشغول به تحصیل شد اما این رشته را تمام نکرده، به ایران بازگشت. به این ترتیب او در سه دوره طراحی انجمن هنرجویان نیویورک شرکت کرد و فوق لیسانس آموزش هنر را در دانشگاه ایندیانا گذراند.پس از بازگشت به ایران به تدریس در هنرستان های هنرهای تجسمی و دانشگاه های هنری پرداخت. نخستین نمایشگاه انفرادی او همزمان با تحصیل در دانشکده هنرهای زیبا برگزار شد.در بازگشت، جنگ و اثرات آن ذهن و ضمیر معتبر را اشغال کرد و آثاری را به وجود آورد که نمایانگر نگاه او به دوران دفاع مقدس و عواقب جنگ است.معتبر در سال ۱۳۶۴ برنده مدال و دیپلم افتخار از نمایشگاه نقاشان معاصر جهان در موناکو شد. تدریس در هنرستان هنرهای زیبای دختران، واحد هنر دانشگاه آزاد اسلامی و دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران از فعالیت های آموزشی این هنرمند به شمار می رود.مجموعه ای از آثار او که در طول سال های ۱۳۴۰ تا ۱۳۸۳ خلق شده، از سوی نشر نظر منتشر شده است.سال ۱۳۸۰ نیز برنامه مروری بر آثار او به همت انجمن نقاشان در خانه هنرمندان برگزار شد.معتبر علاوه بر اشتغال پیوسته به طراحی و خلق آثار متعدد، همان طور که عرصه آموزش این هنر را دنبال کرده است، به مسائل پیرامونی آن نیز واقف است و موانع توسعه هنر و آموزش آن در ایران را مورد نقد و آسیب شناسی قرار می‌دهد.

ملیت : سوئیس   -   قرن : 19 منبع :

لوکوربوزیه (به فرانسوی: Le Corbusier) با نام اصلی شارل ادوارد ژانره (به فرانسوی: Charles-Édouard Jeanneret-Gris) (زادهٔ ۶ اکتبر ۱۸۸۷ - درگذشتهٔ ۲۷ اوت ۱۹۶۵) معمار، طراح، شهرساز، نویسنده و نقاش سوئیسی بود. وی به عنوان یکی از اولین پیشگامان معماری مدرن و سبک بین‌المللی مشهور است. زندگی نامه لو کوربوزیه در لشودفوند (به فرانسوی: La Chaux de Fonds)، شهر کوچکی در شمال غربی سوئیس، در نزدیکی مرز فرانسه متولد شد . لو کوربوزیه علاقهٔ زیادی به هنرهای بصری داشت و نزد شخصی به نام چارلز لپلاتنیه، که معلم یک مدرسهٔ هنرهای زیبای محلی بود به آموختن مبانی هنر پرداخت . اولین خانه‌هایی که او طراحی کرد در لشودفوند و متعلق به خود وی بودند، مانند ویلا فالت، ویلا شوآب، و ویلا ژان نرت برای پدر و مادرش. این خانه‌ها یادآور سبک معماری رایج، منطبق بر طبیعت کوه‌های بومی در آن منطقه، یعنی رشته کوه‌های آلپ بودند. لو کوربوزیه در حدود سال ۱۹۰۷ به پاریس رفت و در آنجا در دفتر دو تن از معروف‌ترین معماران آن دوره یعنی آگوست پره و پیتر بهرنز به مدت چند سال کار کرد. وی سپس به بالکان، آسیای صغیر، یونان و رم سفر کرد و نقاشی‌های بسیاری از این سفر با خود به همراه آورد. لو کوربوزیه در طی فعالیت حرفه‌ای خود، استفاده از یکی از شاخص‌ترین مصالح ساختمانی مدرن یعنی بتن را به نهایت زیبایی رساند و کارهای وی مورد تقلید جهانی قرار گرفت. اصول لو کوربوزیه در زمینه معماری لو کوربوزیه خانه را به عنوان ماشینی برای زندگی عنوان کرد، همانگونه که اتومبیل ماشینی برای حرکت است. وی پنج اصل را در ساختمان‌های مدرن معرفی کرد که عبارتند از:  ۱- ستون‌ها ساختمان‌ها را از روی زمین بلند می‌کنند.  ۲- بام مسطح و باغ روی بام  ۳-پلان آزاد  ۴-پنجره‌های طویل و سرتاسری  ۵-نمای آزاد، کف‌ها و دیوارها به صورت کنسول تناسبات طراحی لو کوربوزیه از یک شبکه مدولار با تناسبات طلایی برای طراحی پلان و نما استفاده می‌کرد و تناسبات و اندازه‌های بدن انسان را طبق مدل خودش درطراحی بکار می‌برد. کالین رو در مقاله‌ای با عنوان ریاضیات ویلای ایده آل در سال ۱۹۴۷ شباهت‌های بین قسمت‌های فضایی یک ویلای پالادیو را با سازه شبکه‌ای یکی از ویلاهای لو کوربوزیه نشان داده است. گرچه هردو ویلا سیستم تناسب دهنده مشابهی دارند و از یک نظم ریاضی عالی پیروی می‌کنند، اما ویلای پالادیو شامل فضاهایی با اشکال ثابت و روابط متقابل هماهنگ است در حالیکه ویلای لو کوربوزیه، از طبقات افقی شامل فضاهای آزاد که توسط کف و سقف تاوه‌ای تعریف می‌شوند، ساخته شده است. شهر سازی لو کوربوزیه شهرهای آینده را شهرهایی تجسم نمود که از آسمانخراشهای عظیم و مرتفع تشکیل شده است . در هر یک از این آسمانخراشهای چند عملکردی، حدود صد هزار نفر کار و زندگی خواهند کرد. در این ساختمانها، آپارتمانهای مسکونی، ادارات، فروشگاه‌ها، مدارس، مراکز تجمع و کلیه احتیاجات یک محله بسیار بزرگ فراهم است. ساکنان این مجتمع‌ها، از دود و سر و صدای ترافیک اتومبیل‌ها به دور هستند و بجای آن از آفتاب و دید و منظر زیبا استفاده میکنند. بر اساس این نظریه، دو شهر مهم در دهه پنجاه میلادی، طراحی و اجرا شد. یکی شهر چندیگار در هند بود که توسط خود لو کوربوزیه طراحی شد. برای طرح این شهر لو کوربوزیه از جدیدترین ظوابط شهر سازی و معماری مدرن که عمدتاَ خود او مسئول تبیین آنها بود، استفاده کرد. دومین شهری که توسط عقاید لو کوربوزیه طراحی شد، شهر برازیلیا، پایتخت برزیل بود که توسط لوچیو کوستا و اسکار نیمایر در سال 1957 طراحی شد. نمایر خود با لو کوربوزیه، در طراحی ساختمان وزارت آموزش و پرورش برزیل در سال ۱۹۳۶ همکاری کرده بود. همچنین ساختمان طراحی شده توسط نورمن فاستر، معمار سبک های تک، بنام برج هزاره توکیو 1989 در ساحل شهر توکیو را می‌توان نمونه کاملی از برج‌های چند منظوره نظریه لو کوربوزیه تلقی کرد. آثار مهم : موزه ملی هنر غرب توکیو 1912 - ویلای ژانره، فرانسه 1928 - ویلا ساووا، فرانسه 1931 - کاخ شوروی، روسیه 1938 - آسمانخراش کارتسین، ایالات متحده 1948 - خانه کراتکت، آرژانتین 1952 - ساختمان سازمان ملل، ایالات متحده 1954 - عبادت گاه رونشام، فرانسه 1956 - موزه احمدآباد، هندوستان 1956 - مجموعه ورزشی صدام حسین، عراق 1957 - موزه ملی هنر غرب، ژاپن 1960 - دیر سنت ماری، فرانسه 1958 - نمایشگاه فیلیپس بلژیک 1961 - مرکز هنرهای بصری کارپنتر دانشگاه هاروارد، ایالات متحده 1969 - کلیسای سنت پیر فرمینی، فرانسهش

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

استاد محمدرضا امتنانی عكاسی را از سال 1346 به صورت تجربی آغاز کرد و عضو هیات موسس انجمن هنر عکاسی استان آذربایجان شرقی است و در حال حاضر هم ضمن عکاسی و تدریس، در شورای سياستگذاری جشنواره سراسری عکس فيروزه عضویت داشته و مشغول است. سوابق اجرایی و هنری : ________________________________________ • عضو هیات موسس انجمن هنر عکاسی استان آذربایجان شرقی • یک دوره مدیر عامل و یک دوره عضو هیات مدیره انجمن هنر عکاسی استان آذربایجان شرقی • شرکت در چندین نمایشگاه گروهی و انفرادی • برگزیده و افتخار دریافت جایزه از چندین جشنواره عکس استانی و کشوری • برگزیده در جشنواره بین المللی عکس دوسالانه جهان اسلام • همکاری افتخاری با روزنامه پر تیراژ همشهری در دهه 70، در جهت شناساندن طبیعت و آثار تاریخی استان آذربایجان شرقی در قالب عکس • تلاش مستمر و پیگیر در به تصویر کشیدن مراسم معنوی حج، به مدت شش سال و با سه بار حضور در این مراسم و ارائه نمایشگاه عکس در استانهای آذربایجان شرقی و غربی • داوری در جشنواره های مختلف استانی و سراسری کشوری

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

جعفر نجیبی - مجسمه ساز متولد ۱۳۳۲ شهرستان خوی در آذربایجان غربی، فارغ‌التحصیل دانشکده هنرهای زیبا و استاد یار دانشگاه فردوسی مشهد. آثار  طراح سکه‌ بهار آزادی بانک مرکزی در سال ۷۲  سردیس جلال آل‌احمد به سفارش انجمن مفاخر ایران از جنس برنز - این مجسمه در محوطه ورودی موزه تهران‌شناسی در خیابان نواب قرار گرفته است.  یک اثر هفت متری متشکل از هفت دلفین  سردیس استاد محمد معین  سردیس شمس تبریزی  سردیس حافظ  سردیس کمال‌الدین بهزاد  سردیس دهخدا  سردیس شهید نجات اللهی  سردیس تختی  مجسمه های به شكل سیب وانگوربرای شهرستان ارومیه  اثرحجمي گربه ها به ارتفاع ۶ متر در شهر وان تركیه  طراحی واجرای مجسمه به ارتفاع ۵ متر در شهر اگدپر تركیه  طراحی واجرای مجسمه بسیجی در شهرستان خوی  مجسمه 5 متري متفكر دراصفهان  تندیس یک نوازنده در پارک هنرمندان  تنديس نام مبارك حضرت علي(ع) که در فضای خالی آن فردی در حال نماز خواندن است واز زاويه ديگراين تنديس فرم شمشير دیده می شود. نجیبی همچنین آثارش را در نمایشگاه ها و بی ینال های مجسمه سازی مختلفی شرکت داده است. داوری سمپوزیوم های مجسمه و نمایشگاه های مربوط به این حوزه از هنرهای تجسمی نیز در کارنامه فعالیت های این مجسمه ساز به چشم می خورند.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

محمدباقر آقا میری در 1329 درقریه حسن آباد (سوگند ) از توابع بیجار گروسی در خانواده ای هنرمند به دنیا آمد. درزمان کودکی،خانواده اش به تهران مهاجرت کردند. محمد آقامیری پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه درتهران واخذ لیسانس نقاشی از دانشکده هنرهای تزیینی به انگلستان رفت تا در رشته هنر به تحصیلات خود ادامه دهد. اما کمتر از یک سال به وطن بازگشت و با پی گرفتن تحصیلات خود سرانجام فوق لیسانس ارتباط تصویری( گرافیک ) را ازدانشکده هنرهای زیبا دریافت کرد. آقامیری از سوی شورای عالی فرهنگ و هنر، عنوان دکترای درجه یک هنر در نقاشی و هنرهای اسلامی را دریافت کرده است. محمد آقا میری در کار مینیاتور، خود را از شیفتگان و شاگردان استاد محمود فرشچیان می داند و به این امر معتقد است که فرشچیان مبدع و پیشتاز مینیاتور، درعین قلم گیری های سنتی مینیاتور، دارای محتوایی نو و معاصر است. محمد آقامیری سال ها دردانشگاه ها و هنرستان های معتبر کشور از جمله هنرستان هنرهای تجسمی پسران به تدریس پرداخته و تدریس دروسی چون طراحی قالی، ‌کاشی، تذهیب و مینیاتور را عهده دار بوده است. مدال طلای نمایشگاه جهانی الجزایر (1367) ،‌ مدال طلا ولوح تقدیر نفر اول مسابقات هنری دبیرستان های کشور درسه دوره متوالی (1376-1355) از جمله جوایز دریافت شده محمد آقا میری است. او کاندیدای هنر برای جایزه صلح نوبل در سال 1363 بوده است. آقا میری تا کنون تصویر سازی و تذهیب نقاشی بیش از 40 عنوان از کتاب های تاریخی و ادبی و مذهبی را به عهده داشته است و بیش از 30 جلد قرآن را تذهیب و ترصیح کرده است .

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

کامبیز درمبخش در سال ۱۳۲۱ درشیراز به دنیا آمد. او فارغ التحصیل هنرستان هنرهای زیبای تهران است واز پیشکسوتان هنر کاریکاتور در ایران به‌شمار می‌رود. درمبخش از ۱۵ سالگی همکاری خود را با نشریات ایرانی از جمله توفیق شروع کرد و با دیگر مطبوعات ایرانی و خارجی همچون نیویورک تایمز، اشپیگل، نبل اشپالتر و... کارش را ادامه داد. در مجموع بیش از ۴۷ سال با مطبوعات صاحب نام ایران و جهان همکاری مستمر داشته و مدتی نیز در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، هنر کاریکاتور را تدریس کرده‌است. این هنرمند آثارش را در قالب نمایشگاه انفرادی بسیاری در داخل و خارج از کشور شرکت داده است. او برنده جایزه اول از بزرگ‌ترین و معتبرترین مسابقات بین‌المللی کاریکاتور ژاپن، آلمان، ایتالیا، سوئیس، بلژیک، ترکیه، برزیل، یوگسلاوی و چندین جایزه بین المللی جنبی دیگر بوده‌ و داوری چندین نمایشگاه بزرگ بین‌المللی کاریکاتور را بر عهده داشته است. بسیاری از آثار درم‌بخش به موزه‌های معتبر دنیا راه پیدا کرده اند ؛ از جمله در موزه هنرهای معاصر تهران، موزه کاریکاتور بازل در سوئیس، موزه کاریکاتور گابروو در بلغارستان، موزه هیروشیما در ژاپن، موزه ضد جنگ یوگسلاوی، موزه کاریکاتور اسلامبول در ترکیه، موزه کاریکاتور ورشو در لهستان و مجموعه شهرداری شهر فرانکفورت آلمان. علاوه بر این ،کتاب‌های متعددی در زمینه تصویرسازی و کاریکاتور تاکنون از او چاپ و منتشر شده‌است. ازجمله: بدون شرح، دفتر خاطرات فرشته‌ها و کتاب کامبیز. کتاب‌های مشترک طنزاندیشان امروز ایران، طنزاندیشان امروز ایران در خارج از کشور، میازار موری که دانه‌کش است، المپیک خنده، سمفونی خطوط، اگر داوینچی مرا دیده بود و چند اثر دیگر نیز از او منتشر شده اند. درمبخش فعالیت‌هایی در زمینه تبلیغات (طراحی روی جلد کتاب)٬ تصویرگری کتاب کودک٬ پوستر٬ فیلم کوتاه٬ کارت پستال٬ تقویم و مشابه آن‌ها دارد و از سال ۱۳۸۶ به بعد وارد عرصه انیمیشن‌سازی نیز شده است. او همراه با پسرش در این زمینه فعال است و نتیجه این همکاری، ساخت چندین فیلم انیمیشن کوتاه از جمله مجموعه "دلقک‌ها" است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

کامبیز صبری در سال 1346 در شهر کاشان به دنیا آمد. این هنرمند فارغ التحصیل در رشته مجسمه سازی است و در رشته گرافیک نیز مدرک کارشناسی ارشد دارد. برگزاری بیش از 30 نمایشگاه مجسمه و هنر جدید به شکل انفرادی و گروهی در داخل وخارج از کشور از جمله فعالیت های هنری او به شمار می آیند. آثار برگزیده کامبیز صبری در نمایشگاه هنرمفهمومی ایران، بی ینال "تویومورا" در ژاپن و چندین مسابقه و پروژه مجسمه سازی به نمایش در آمده اند. او برنده جایزه ویژه هیئت داوران در سومین بی ینال مجسمه سازی ایران شده است. از صبری چندین اثر مجسمه در تهران، آبادان، ساری، امیدیه اهواز، شهر جدید اندیشه و ... نصب شده اند و تعدادی از آثارش نیز نزد مجموعه داران ایرانی و خارجی نگهداری می شوند. این مجسمه ساز، طراح و مدیر اجرایی تعدادی پروژه نمایشگاه هنری و موزه در داخل و خارج از کشور بوده است. تدریس در دانشکده های هنر در رشته مجسمه سازی و طراحی صنعتی نیز از دیگر فعالیت های این هنرمند محسوب می شوند.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

فرهاد فزونی یکی از فعالترین هنرمندان در عرصه گرافیک معاصر ایران است متولد سال 1979 ژانویه در شهر تهران عضو IGDS (جامعه طراحان گرافیک ایران) سوابق تحصیلی لیسانس هنرهای زیبا هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران طراحی گرافیک ، 2003 جوایز و افتخارات سال 2008 | STA جایزه ، پوستر دوسالانه 1 شیکاگو ، شیکاگو ، ایالات متحده آمریکا 2007 | IGDS دیپلم ، 9 دوسالانه گرافیک تهران ، تهران ، ایران 2005 | فاعلی برای تایوان جایزه بین المللی طراحی پوستر سابقه کار مدیر هنری و طراح گرافیک : مجله فرهنگ و موسیقی (از سال 2004) عضو Dabireh سرمقاله مجله (فارسی تایپوگرافی ، خوشنویسی مجله) 2008 | قاضی پوستر تئاتر فجر جشنواره تئاتر ایران 2007 | قاضی هنر و جامعه پوستر جشنواره ، ایران مدیر هنری و طراح گرافیک : 77 مجله 2006 | قاضی از 6 جشنواره هنرهای تجسمی غرب ایران مدیر هنری و طراح گرافیک : Magazine نامه خرد گرافیک برنامه تلویزیونی : نام نوروز ، 1.IRIB کانال گرافیک برنامه تلویزیونی : بهاره جانان ، کانال جام جم. سازمان صدا و سیما عضو تحریریه مجله رنگ (1 گرافیک ایران طراحی مجله الکترونیکی) عضو سرمقاله و هیئت طراحی نشریه منظر گرافیک برنامه تلویزیونی : Porteghali مهران ، 5.IRIB کانال 2005 | طراح گرافیک : صحنه های بیرونی (فیلم) گرافیک برنامه تلویزیونی : Avval - بهار ، 1.IRIB کانال 2004 | گرافیک برنامه تلویزیونی : Aeen - الکترونیک بهار ، 1.IRIB کانال 2003 | گرافیک برنامه تلویزیونی : بهار و Inak : مقام ناشر بهار ، 1.IRIB کانال 2001 مدیر هنری | و طراح گرافیک : جشنواره 1 برای جوان فیلم ویدئوی خانگی سابقه پژوهش نمایشگاه ها 2008 | 1 دوسالانه پوستر شیکاگو ، شیکاگو ، ایالات متحده آمریکا پوستر زنبور طلایی دوسالانه ، مسکو ، روسیه ورشو نمایشگاه پوستر بین المللی سازمان ملل متحد cri persan4 (فریاد ایران) ، معاصر ایران پوستر ، Palexpo ، ژنو ، سوئیس 27000 میلی متر ، نمایشگاه گروهی پوستر ، 13 آلبوم ، ساری ، ایران ژنرال ایکس ، پوسترها توسط طراحان گرافیک جوان ایران ، دانشگاه یورک ، تورنتو ، کانادا و ...

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

ابراهیم حقیقی طراح گرافیک مشهور ایرانی متولد ۱۳ مهر سال ۱۳۲۸ در تهران است. تحصیلات او دیپلم ریاضی سال ۱۳۴۶ و کارشناسی ارشد معماری دانشکده هنرهای زیبا از دانشگاه تهران است. او عضو انجمن بین‌المللی طراحان گرافیک، انجمن تصویرگران کتاب کودک و انجمن فیلمسازان مستند ایران است. او از سال ۱۳۴۷ تا کنون طراح کتب و مجلات گوناگون بوده است. برای فیلم، سریال و نمایشهای مختلف صحنه را طراحی کرده است. برای فیلم‌ها و سریالهای زیادی تیتراژ ساخته است. نمایشگاه‌های متعددی را برگزار کرده و جوایز زیادی را به‌دست آورده است. جوایز و افتخارات: برنده جایزه بهترین عکس در نمایشگاه فرهنگ و هنر ۱۳۴۹ نمایشگاه ۵۰ سال گرافیک ایران ۱۳۵۰ برنده جایزه سیمین اولین جشنواره فیلمسازان جوان ABU ۱۳۵۲ (فیلم غریب) و دومین جشنواره فیلمسازان جوانABU ۱۳۵۳ (فیلم خانه ابری) شرکت در نخستین نمایشگاه هنری بین المللی تهران ۱۳۵۳ دیپلم افتخار هفتمین جشنواره سینمای آزاد ۱۳۵۴ نخستین نمایشگاه هنر گرافیک آسیا ۱۳۵۸ طراح صحنه و لباس فیلم (گزارش یک قتل) و طراح لباس سریال (سلطان و شبان) طراحی و ساخت ۱۰ قسمت سریال علی کوچولو دیپلم افتخار بهترین طراحی پوستر (تاتوره) پنجمین جشنواره فیلم فجر ۱۳۶۵ در شرکت در مسابقه پوسترهای سینمایی تا دوازدهمین جشنواره برنده جایزه بهترین آنونس فیلم (جاده های سرد) در ششمین جشنواره فیلم فجر ۱۳۶۶ برنده جایزه بهترین روی جلد کتاب (اتللو) در اولین نمایشگاه هنر گرافیک ایران ۱۳۶۶ شرکت در نمایشگاه بین المللی گرافیک برنو (چکسلواکی) و نمایشگاه بین المللی پوستر ورشو (لهستان) از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ دیپلم ویژه (گرافیست برگزیده) در دومین نمایشگاه هنر گرافیک ایران ۱۳۶۸ کاندیدای جشنواره پوسترهای سینمایی شومون فرانسه ۱۳۷۰ (پوستر فیلمهای هامون- آب، باد، خاک) شرکت در نمایشگاه پوسترهای سینمایی ایران در اتریش ۱۳۷۰ عضو هیئت داوری سومین نمایشگاه دوسالانه گرافیک ایران ۱۳۷۵ شرکت در ۷ نمایشگاه در موزه هنرهای معاصر تهران از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۸ نمایشگاه گزیده ۲۵ سال پوستر سنت اتبن/ فرانسه ۱۳۷۴ انتشار کتاب نشانه های حقیقی ۱۳۷۴ شرکت در نمایشگاه پوستر تئاتر شومون، فرانسه ۱۳۷۶ برنده جایزه اول طراحی عنوان بندی فیلم (زیر پوست شهر) ۱۳۷۹ انتشار کتاب عکاسی، نقاشی روی عکس های مریم زندی از چهره نقاشان معاصر ایران، ۱۳۸۰ شرکت در ۶ نمایشگاه جمعی از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۰ شرکت در ۶ نمایشگاه جمعی از سال ۱۳۷۲-۱۳۸۰ برپایی ۱۲ نمایشگاه فردی از سال ۱۳۵۵تا ۱۳۸۲ عضو انجمن بین المللی طراحان گرافیک AGI عصو هیئت موسس و عضو انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران عضو انجمن فیلمسازان مستند ایران عضو انجمن تصویرگران کودک

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

زهره اعتضادالسلطنه متولد سال 1341 در تهران است و به صورت مادرزادي دچار معلوليت از ناحيه دو دست شده است. او دوران ابتدايي‌اش را در مدرسه استثنايي گذارند و از سال پنجم ابتدايي به بعد را در مدارس عادي و با موفقيت به اتمام رساند. زهره اعتضاد، هنرمندي است كه از ناحيه دو دست معلول است و با كمك پاهايش نقاشي ، خوشنويسي ، قالي‌بافي و گل‌سازي مي‌كند. او عضو انجمن بين‌المللي نقاشان آلمان است و تاكنون بيش از 60 نمايشگاه داخلي و 10 نمايشگاه خارجي در كشورهاي سوريه، لبنان، قطر، دبي، چين، تايلند، مكه برگزار كرده است. اين بانوی هنرمند از زنان نام‌آور سال 1379 شناخته شده و همچنين برنده جايزه فيلم رشد در سال 1387 است. وي پس از گرفتن ديپلم به كار تدريس و آموزش بچه‌هاي معلول مي‌پردازد و به مدت 14 سال در كسوت دبير به آموزش و پرورش بچه‌هاي معلول مشغول مي‌شود و پس از آن براي پرستاري از پدرش تقاضاي بازنشستگي پيش از موعد مي‌كند. او علاوه بر تحصيل در رشته روان‌شناسي در مقطع كارشناسي ارشد ، در خانه نيز به كارهاي هنري‌ از جمله نقاشي ، خوشنويسي ، قالي‌بافي ، گليم‌بافي ، طراحي قالي و گل‌سازي مشغول است. اعتضاد درباره آموزش بچه‌هاي معلول مي‌گويد: من به معلمي بسيار علاقه داشتم و دوست داشتم به بچه‌هاي معلول و هم‌نوع خودم آموزش بدهم، من در آموزش آنها سختگيري‌هاي خاص خودم را داشتم و برخلاف تصور ديگران ، از آنها تكاليفي مي‌خواستم كه مي‌دانستم قادر به انجام آن هستند ، بچه‌ها هم در برابر آموزش‌هاي من مقاومت نمي‌كردند ، چون مي‌ديدند كه من هم معلولم. اين هنرمند همچنين با بسياري از چهره‌هاي مشهور سياسي جهان از جمله رييس جمهور وقت چين،بي‌نظير بوتو و... نيز ديدار داشته و هدايايي از آنها دريافت كرده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

او متولد سال 1976 میلادی یا 1355 در تهران است او در سال 1977 از دانشگاه هنر سوره در رشته گرافیک فارغ التحصیل شد او در حین تحصیل شاگرد استاد مجید بلوچ یکی از استادان گرافیک ایران بود. بعد از آن او به مدت دو سال در 7 مجتمع علوی به عنوان یک طراح کار کرد و هم اکنون در آژانس تبلیغاتی اشاره کار می کند و در مسابقات جهانی جوایز زیر را به دست آورده است. جوائز: نمایشگاه پوستر "Persian Cry": محل برگزاری نمایشگاه: شهر La Louviere، بلژیک 2004 اولین نمایشگاه دوسالانه بین المللی از پوسترهای جهان اسلام: محل برگزاری تهران، ایران 2004 مسابقه بین المللی تجارت "Tamga" روسیه 2004 نمایشگاه بین المللی پوستر محیطی "Solar Cities"، محل برگزاری نمایشگاه: کره 2004 نمایشگاه بین المللی دوسالانه "Golden Bee 6" از طراحی گرافیکی، مسکو 2004 هشتمین نمایشگاه دو سالانه پوستر، مکزیکو 2004 نمایشگاه پوستر محیط زیست "بانک ملی"، تهران 2004 نمایشگاه پوستر "بهار ایرانی" ("Iranian Spring")، پاریس، فرانسه 2004 نوزدهمین نمایشگاه بین المللی پوستر، تهران، ایران 2004 نمایشگاه بین المللی "Chinese Character" (شخصیت های چینی)، چین 2003 نمایشگاه بین المللی "Mark X"، چین 2003 پنجمین نمایشگاه سه سالانه "4th Block" از پوسترهای محیط زیست و طراحی گرافیکی، اوکراین 2003 هفتمین نمایشگاه سه سالانه پوستر، تویاما، ژاپن 2003 نمایشگاه سه سالانه Trnava، اسلواکی 2003 هفتمین نمایشگاه دو سالانه از طراحی گرافیکی ایرانی 2003

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

همایون سلیمی متولد 1327 تهران است. او عضو هیات علمی دانشگاه هنر است. این هنرمند نقاش از هنرستان میرک تبریز دیپلم گرفت و سپس مدتی در بانک مشغول شد. اما علاقه وافرش به نقاشی او را بر آن داشت که راهی کشور فرانسه شود و در بوزار پاریس تحصیل خود را در مقطع لیسانس ادامه دهد. او فوق لیسانس و دکترا را از دانشگاه سوربون در رشته زیبایی شناسی دریافت کرد تز دکترای او مقایسه تصویری است با بناهای ایرانی اعم از کاشی کاری و مجموعه بناها. سلیمی معتقد است این تصاویر مجموعه خاطرات او از زادگاه مادری اش کاشان است. سلیمی توانسته است با روح آرام خویش آشتی جدایی ناپذیری بین معماری ونقاشی برقرار کند. او بیش از20 نمایشگاه انفرادی در ایران وخارج از کشور برگزار کرده و چندین جایزه بین المللی را دریافت کرده است. سلیمی مدتی نیز به عضویت گروهی به نام "سن" در آمد که کارهای چاپی خود را به نقاط مختلف کشور ارسال می کردند. علاوه بر نقاشی، پرورش درختچه های مینیاتوری (بن زای) نیز در زندگی هنری این نقاش به چشم می خورد. همایون سلیمی در داوری و انتخاب دوسالانه های نقاشی و مجسمه سازی ایران نیز شرکت داشته است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

مرتضی کاتوزیان در ۱۱ تیرماه ۱۳۲۲ در خانواده ای متوسط و هنر دوست در تهران به دنیا آمد. از کودکی عاشق نقاشی بود و تمام اوقات او بدون مربی صرف فراگیری این هنر می شد. در سال ۱۳۳۹ به طور حرفه ای به کار گرافیک و نقاشی روی آورد. در زمینه گرافیک تعداد بسیاری پوستر، آرم، جلد کتاب و بروشور ساخت. سال ۱۳۵۳ مسئولیت برگزاری نمایشگاه بین المللی گرافیک تهران با عنوان گرسنگان آفریقا توسط سازمان جهانی I.A.A را قبول و بشکل آبرومندانه ای به انجام رساند و برنده جایزه پوستر همبستگی شد. او از پایه گزاران سندیکای گرافیست ها در سالهای قبل از انقلاب و ۲ سال عضویت هیات مدیره آن بود. طی سالهای گذشته در نمایشگاههای جمعی بسیاری شرکت و ۴ نمایشگاه انفرادی برگزار کرد. تمامی آنها به دلیل کیفیت بالای آثار ارائه شده و نگاه محبت آمیزی که به انسانها و مسائل مربوط به زندگی آنها در نقاشی هایش بود پر بیننده ترین نمایشگاههای تاریخ هنر ایران شد. به عنوان مثال نمایشگاه نقاشی هایش در موزه هنرهای معاصر تهران در سال ۱۳۶۸ طبق آمار رسمی ۲۰ هزار بازدید کننده داشت. آخرین نمایشگاهی که با ۹۴ اثر خود در خردادماه ۱۳۸۷ در مجموعه فرهنگی تاریخی سعد آبادبرگزار کرد، روز چهارشنبه ۲۹ خرداد ماه از طرف سازمان یونسکو به پاس فعالیتهای ۵۰ ساله اش در زمینه نقاشی و ۳۰ سال تعلیم مخلصانه به جوانان ایرانی طی مراسم با شکوهی مفتخر به دریافت لوح تقدیر این سازمان شد. در مدت ۳۰ سال تدریس نقاشی از آتلیه کوچک او ده ها نقاش تقدیم جامعه هنری شد. برای معرفی و تشویق شاگردانش سه نمایشگاه جمعی برای آنان بر پا کرد و در یک نمایشگاه بهمراه آنان در موزه هنرهای معاصر تهران شرکت کرد. به همت او در سال ۱۳۸۴ کتابی از نقاشی های هنرجویانش چاپ و مورد استقبال مردم قرار گرفت. اکنون تعدادی از آن هنرجویان از نقاشان و هنرمندان بنام ایران هستند و هر کدام در آموزشگاه نقاشی خود به تعلیم هنرجویان بسیاری مشغولند. تاکنون ۴ جلد کتاب از آثار نقاشی مرتضی کاتوزیان به چاپ رسیده و تعداد زیادی از آثار او به صورت پوستر ارائه شده است. ۵عدد از آثار این نقاش در موزه هنرهای معاصر تهران و تعداد زیادی در کلکسیون مجموعه داران ایرانی و خارجی در کشورهای مختلف نگهداری می شود. در دوران جوانی ساعات فراغت خود را به ورزش می گذراند. در سال ۱۳۴۹ برای اولین بار در ایران صاحب کمربند سیاه کاراته شد. طی سالیان بعد شاگردان لایقی در این زمینه تربیت کرد. اکنون با کمربند سیاه دان ۷ از پیش کسوتان این ورزش محسوب می شود.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

مصطفي گودرزي متولد 1339ـ بروجرد دكتراي هنرهاي تجسمي، دانشگاه رن «RENNES»، فرانسه. دكتراي تاريخ هنر، دانشگاه پاريس I «PARIS»، پانتئون ـ سوربن، فرانسه. فوق‌ليسانس هنرهاي تجسمي، دانشگاه رن، فرانسه. ليسانس نقاشي، دانشگاه تهران، دانشكده هنرهاي زيبا. عضو هيأت علمي دانشگاه تهران. عضو پيوسته فرهنگستان هنر جمهوري اسلامي ايران. مدير مركز هنرهاي تجسمي حوزه‌هنري از سال 1375 الي خرداد 1383. سردبير فصلنامه و ماهنامة «هنرهاي تجسمي» از سال 1377 الي 1382. رئيس گروه هنرهاي تجسمي فرهنگستان هنر. نماينده تحصيلات تكميلي گروه هنرهاي تجسمي و مسئول كارشناسي‌ارشد تصويرسازي / دانشكده هنرهاي زيبا. عضو هيأت مؤسس و هيأت امناء «انجمن هنرهاي تجسمي» ايران. مشاور علمي ــ هنري موزه هنرهاي معاصر تهران، 78ـ77. معاون آموزشي دانشگاه سوره (77ـ1375). عضو هيأت مؤسس و رئيس هيأت مديره مؤسسة بين‌المللي هنرهاي تجسمي دنياي معاصر. مؤسس مجلة فرهنگي ـ هنري «سوره» به همراه دو تن از هنرمندان معاصر ايران ـ 1367. عضو چند كميته و شوراي تخصصي (وزارت علوم، تحقيقات و فناوري، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، وزارت آموزش و پرورش، و...) عضو شوراي تحصيلات تكميلي،‌شوراي پژوهش و شوراي آموزش گروه هنرهاي تجسمي دانشكده هنرهاي زيبا. عضو شوراي سياستگذاري و هيأت انتخاب و داوران چند نمايشگاه و همايش از جمله: چهارمين نمايشگاه دوسالانه نقاشي معاصر ايران، نمايشگاه بين‌المللي طراحي معاصر تهران، اولين جشنواره هنري مهر، نمايشگاه بيان تمثيلي در نقاشي مدرن ايران، اولين و دومين دوسالانه نقاشي معاصر جهان اسلام، طرح برتر، همايش بين‌المللي بزرگداشت استاد كمال‌الدين بهزاد، اولين دوسالانه بين‌المللي گرافيك معاصر جهان اسلام، و... دبير چند نمايشگاه از جمله: انقلاب اسلامي در نقاشي معاصر ايران (موزه هنرهاي معاصر تهران ـ 1378)، تصويري از آسمان (موزه هنرهاي معاصر تهران ـ 1379) و... طراح و مشاور چند برنامة تلويزيوني درباره هنرهاي تجسمي، از جمله مجموعه نماهنگ‌‌هاي «نگارة معنا» و «منطق‌الطير». ساخت چند كليپ، تيتراژ و فيلم مستند. طراح چند نمايشگاه ملي و بين‌المللي هنرهاي تجسمي، از جمله: نمايشگاه‌هاي ملّي و بين‌المللي طراحي معاصر ـ تهران. طراح چندين كنفرانس تخصصي دربارة هنرهاي تجسمي و معماري ـ تهران، 78ـ1376. طراح و مدير هنري چند نمايشگاه از جمله: انقلاب اسلامي در نقاشي معاصر ايران (موزه هنرهاي معاصر تهران ـ 1378)، تصويري از آسمان (موزه هنرهاي معاصر تهران ـ 1380). اهتمام در انتشار چند كتاب و مجموعه از جمله: ده سال با نقاشان انقلاب اسلامي، تجديد ميثاق (مجموعه مقالات)، مجموعه آثار هنرمندان معاصر، و... نگارش تعدادي مقاله دربارة هنرهاي تجسمي در نشريات مختلف تهران. تأليف و ترجمة كتاب «چند كلمه دربارة نقاشي معاصر ايران»، «مكاتب نقاشي» و «هنر معاصر» (در حال آماده‌سازي) برپايي10 نمايشگاه انفرادي و شركت در 90 نمايشگاه جمعي، در داخل و خارج از كشور: تهران، موزه هنرهاي معاصر (1382،1381،1380،1379،1378،1377، 1376،1374،1372،1366،1364،1363،1361،1360،1359)،‌‌ تهران ‌ـ ‌‌خانه ‌سوره‌(1381،1377،1376،1364،1365،1366،1367،1368،1370‌)، تهران ـ نگارخانه تهران (1376)، تهران ـ نگارخانه برگ (1379)، اصفهان ـ ايران (1370)، مسكو ـ شوروري (1987)، كراچي ـ پاكستان (1986)، تهران ـ نگارخانه هنر ايران (1370)، بيروت ـ لبنان (1983)، پاريس ـ فرانسه (1995،1994،1985)، بروجرد ـ ايران (1367،1357،1356)، قائم‌شهر ـ ايران (1367)، لندن ـ انگلستان (1999)، فرهنگسراي بهمن (1379)، ژنو ـ سوئيس (1999)، تهران ـ فرهنگسراي نياوران (1378)، برن ـ سوئيس (1999)، تبريز، شيراز، سمنان، اصفهان، يزد ـ ايران (1378)، تهران ـ فرهنگسراي خاوران (1380)، آلماتي، قزاقستان (2000)، تهران ـ گالري سيحون(1380)، تهران ـ نگارخانه برگ(1381)، تهران ـ مجموعه فرهنگي ـ هنري‌صبا (1381)، تهران ـ نگارخانه آدينه (1382)، تهران ـ نگارخانه كمال‌الدين بهزاد (1382). زمينه‌هاي تخصصي هنر: هنرهاي تجسمي (نقاشي، گرافيك، مجسمه‌سازي، عكاسي، تصويرسازي)، تاريخ هنر. دريافت ديپلم افتخار از نمايشگاه بين‌المللي گرافيك / مسكو ـ 1987. دريافت جايزه ويژه از اولين نمايشگاه سالانه گرافيك ـ تهران. دريافت لوح زرين، ديپلم افتخار و مدال يادبود از مجتمع هنر و ادبيات / تهران، 1367. دريافت جايزه، لوح يادبود و ديپلم افتخار از دومين بي‌ينال نقاشي / تهران ـ 1372. و چند جايزه ديگر...

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

غلامعلی طاهری متولد 1335 تهران فوق لیسانس نقاشی مدرس دانشگاه - اجرای 290 برنامه آموزش نقاشی جهت سیمای جمهوری اسلامی برپایی 5 نمایشگاه انفرادی و شرکت در بیش از 60 نمایشگاه گروهی در سطح ملی و بین المللی: ایران، آلمان، امریکا،فرانسه ، ترکمنستان، بنگلادش، ارمنستان، سوریه - تالیف و تدوین مقالات و یادداشت های هنری جهت برخی نشریات - عضو هیئت موسس و هیئت امنا انجمن هنرهای تجسمی ایران از سال 1364 تاکنون - دبیر کل نخستین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر - از موسسین دانشکده هنر دانشگاه شاهد -دبیر و عضو هیئت داوری دهها نمایشگاه و جشنواره ی هنری سرپرست موزه هنرهای معاصر تهران 1365- 1364 مشاور هنری مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چاپ تمبر یادبود چهره (غلامعلی طاهری ) به نام تصویر ماندگار 1387 دریافت کننده تندیس ملی ایثارو لوح ارج نامه ریاست جمهوری 1387 هنرمند برگزیده ی دومین و سومین دوسالانه نقاشی ایران هنرمند برگزیده سایت بین الملل ( the fine art original) در سال 2006 با اثر محجوبه

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

علی‌اصغر قره‌باغی 29 مهر ماه سال 1319 در تهران متولد شد. وی فارغ‌التحصیل رشته ی مهندسی صنایع از دانشگاه كلمبیای آمریكا است. قره‌باغی در كنار رشته اصلی تحصیلی‌اش (مهندسی صنایع) به رشته فرعی یا به قول دانشكده‌های آمریكا minor هنر هم پرداخت و این رشته را جدی‌تر گرفت و ادامه داد. قره‌باغی در دهه 60 در آمریكا دوره‌های هنری را پشت سر گذاشته است. دورانی كه دوران جنگ ویتنام، دوران هیچ‌گری و وودستاك، دوران انقلاب گویا، دوران انقلابهای دانشجویی بود و هربرت ماركوزه را مراد و مرشد خود می‌دانستند. وی پس از بازگشت به ایران با مطالعه كردن و نقاشی كردن «به شكلی عملی به آزمودن نظریه‌ها و به كار بستن ادبیات نقاشی» می‌پرداخت. البته قره‌باغی علاوه بر آن كه منتقد است مترجم نیز هست و نمونه ترجمه‌اش كتاب گرانبهایی چون «زندگی هنرمندان» اثر سترگ «جورجو وازاری» است كتابی كه نام كامل آن «زندگی برجسته‌ترین نقاشان، پیكرسازان و معماران» است و از سده هفدهم میلادی به این سو بارها در سراسر جهان به زبان های گوناگون ترجمه شده است و همواره به عنوان یكی از مآخذ معبتر برای مطالعه هنر دوران رنسانس به آن استناد شده است. گفتنی است از جمله فعالیتهای مهم وی می‌توان به موارد زیر اشاره كرد: آموزش هنر نقاشی و نقد هنری به عنوان رشته تحصیلی فرعی در دانشگاه كلمبیا ترجمه زندگی هنرمندان نوشته جورجو ولزلری برای نخستین بار در ایران منتقد آثار هنری و نویسنده مقالات پرشماری در مجلات ادبی و هنری هنر نقد هنری تبارشناسی پست مدرنیته زندگی هنرمندان (ترجمه) فدریكا گارسیا لوركا (زندگی‌نامه) واژگان و اصطلاحات فرهنگ جهانی

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

حبیب‌الله صادقی در سال ۱۳۳۶ در تهران در خانواده‌ای سنتی در محله تهران نو چشم به جهان گشود. از همان سالهای کودکی در محل کار پدر با نام روزنامه اطلاعات آشنا شد، همانجایی که سالها بعد او و یکی از برادرانش به عنوان روزنامه‌نگار در بخش تحریریه مشغول به کار شدند. نخستین بار نقاشی را در ۸ سالگی شروع کرد و از همان دوران جرقه‌های علاقهٔ وافر او برایش روشن شد. همزمان به نقاشی عطش و نیاز او به ادبیات نیز اوج گرفت. در سال ۱۳۵۲ در امتحان ورودی هنرستان هنرهای زیبا پسران تهران پذیرفته شده و در سال ۱۳۵۵ موفق به دریافت دیپلم از همان هنرستان با نمره ممتاز گردید. در همان سال پس از قبولی در کنکور در دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران پذیرفته شد. او از محضر استادانی همچون اصغر محمدی، محمود فرشچیان، مهدی حسینی، مجید مهرگان، هانیبال الخاص، مارکو گریگوریان، پرویز تناولی، حبیب الله آیت‌اللهی، جواد حمیدی و محود جوادی پور بهره جسته است. دوره تحصیلات کارشناسی ارشد را در دانشگاه تربیت مدرس به پایان رساند و پس از توقفی چند ساله دوره دکتری پژوهش هنر خود را نیز در همان دانشگاه به پایان رسانید. سوابق کاری و فعالیت‌ها:  طراح، نقاش، گرافیست، تصویر ساز، کاریکاتوریست  کاریکاتورها و طرح‌های او را از سال ۱۳۵۸ تا به امروز در نشریات مختلف داخلی و خارجی مانند روزنامه اطلاعات، مجله ادبستان، اهل قلم و دیگر نشریات می توان دید .  او طراح جلد بسیاری از کتابهای منشتر شده از سال ۱۳۵۷ تاکنون می باشد.  از سال ۱۳۸۰ به عنوان عضو رسمی انجمن خبرنگاران بین‌المللی IFJ می باشد.  در سال ۱۳۷۹ به عنوان عضو پیوسته فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران انتخاب گردید و پس از آن به طور مستمر با این نهاد همکاری داشته است.  در سال ۱۳۸۴ به ریاست موزه هنرهای معاصر تهران انتخاب گردید و با وجود مشکلات متعدد در دستگاه فرهنگی کشور موزه هنرهای معاصر تهران در تاریخ خود یکی از دوره های طلایی خویش را تجربه کرد.  در این دوره بارها نهادها و افراد مختلفی سعی بر بیرون بردن و فروش آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران کردند که هر بار با مخالفت و مقاومت بیشتر و محکمتر او مواجه شدند.  گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران شامل آثار هنرمندانی چون جکسون پالاک، فرانسیس بیکن، پابلو پیکاسو و دیگر هنرمندان مطرح دنیاست که در رژیم قبل برای موزه به قیمت بسیار بالایی خریداری شده بود. سابقه آموزشی : او در سال ۱۳۶۴ اولین کلاس طراحی خود را در دانشکده دانشگاه هنرهای زیبا به عنون استاد برگزار کرد و از آن زمان تا به امروز بیش از بسیاری از هنرمندان نسل جدید از آموزشهای او بهره برده اند. او در دانشگاه‌های مختلفی همچون دانشکده هنر دانشگاه شاهد، دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه الزهرا و در سال‌های اخیر نیز در واحد هنرو معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز به آموزش و راهنمایی دانشجویان در دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد پرداخته است. در اواسط دهه ۸۰ نیز کلاسهای آموزشی طراحی در آتلیه شخصی خود دایر نموده بوده است. نمایشگاه‌ها : نمایشگاه‌های برگزار شده وی را می توان بالغ بر ۲۸۰ نمایشگاه داخلی و خارجی دانست که در کشورهای مختلفی همچون ژاپن، ایالات متحده امریکا، لهستان، کانادا، انگلستان، فرانسه، آلمان، اتریش، ایتالیا، سوریه، لبنان، مراکش، مصر، و...... اسپانیا جوایز : او برنده مسابقات طراحی هلند و نفر برگزیده مسابقات هنرهای ظریفه ژاپن در سال ۱۹۹۱ میلادی می باشد. هنرمند مجسمه ساز ژاپنی کی ایچی اوریو در از اثر هجران او در پارک هاراجیکو توکیو تندیسی به ابعاد ۶۸ متر در طول و ۳/۵ متر در عرض از جنس برونز، شیشه و کاشی ساخته است. از همین اثر مجسمه ساز ژاپنی مدالی به شعاع تقریبی ۱۰ سانتی متر ساخته است، که این مدال به عنوان نشان بین‌المللی فرهنگ از سوی ژاپن به کشورهای دیگر اهدا می شود.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

كاميار صادقي متولد 1343ـ تهران ليسانس از دانشگاه سوره تهران سال 1385 . ديپلم هنرستان هنرهاي زيبا (تجسمي) سال 1362. عضو مركز هنرهاي تجسمي از سال 1377. همكاري با واحد ادبيات جهت تصويرسازي كتاب از سال 1369 الي 1377. همكاري با مجتمع خدمات سينمايي 1376. همكاري با موسسه سوره پيام از سال 1369 تاكنون. چاپ آثار در كتاب فلسطين موزه هنرهاي معاصر وزارت ارشاد ـ كتاب بينال دوم و سوم ـ دومين بينال جهان اسلام فرهنگستان هنر ـ تصويرسازي بيش از 15 عنوان كتاب براي واحد ادبيات و دفتر ادبيات مقاومت جنگ حــوزه‌هنري ـ انتشارات دادجو، بهنوش، مدرسه و انتشارات منادي‌ تربيت و... برپايي چند نمايشگاه انفرادي و شركت در چندين نمايشگاه جمعي در داخل و خارج از كشور: 3 دوره اول و دوم و سوم بي‌ينال دوسالانه نقاشي ـ موزه هنـــرهاي معاصـــر، نمايشگاه تصـــويري از آسمان (امام‌علي) ـ موزه هنرهاي معاصر، عاشورا ـ موزه هنرهاي معاصر، دومين بي‌ينـــال نقاشـــي جهان اسلام ـ موزه هنرهاي معاصر، نمايشگاه گروهي حضرت فاطمه (س) ـ خانه سوره، نمايشگاه 20 سال با نقاشان انقلاب ـ مـــــوزه هنرهاي معاصر، جشنـــواره حضرت علي (ع) ـ فرهنگسراي اميركبيــــر پارك قيطريه، نمايشگاه عاشقي و عاشـــورا ـ خانه هنرهاي ايراني، دو دوره نمايشگاه دانشجويان سراسر كشور ـ موزه هنرهاي معاصر فرهنگسراي نياوران، كتابخانـــه دانشگاه تهـــــــران، هفته دفاع مقدس ـ گالري شيث، نمايشگاه گل و گياه شهرداري ـ نمايشگاه بين‌المللي، 13 آبان ـ دانشگاه سوره، بسم‌الله ـ دانشجويان دانشگاه سوره، افتتاحيه فرهنگســـراي پارك جمشيديـــه، نمايشگاه حمايت از خانواده‌هاي بي‌سرپرست ـ نمايشگاه بين‌المللي، گروهي خانه آفتاب، گروهي زاهدان و تبريز، نمايشگاه گروهي آبرنگ ـ خانه سوره، نمايشگاه دانشجويان با عنوان حماسه هنر ـ تالار انديشه، نمايشگاه قــــــرآن ـ تالار وحدت، نمايشگاه گروهي كشور قزاقستان، نمايشگاه گروهي نجف اشرف، نمايشگاه گروهي دانشجويان دانشگاه سوره ـ فرهنگسراي نياوران، نمايشگاه تجربي نقاشي و گرافيك حوزه هنري خانه سوره. نمايشگاههاي انفرادي: گالري والي ـ آبرنگ، گالري سيحون ـ آبرنگ، گالري سبز ـ آبرنگ، گالري شيث ـ آبرنگ، گالري كمال‌الملك ـ رنگ روغن و آبرنگ، نگارخانه اقدسيه ـ رنگ‌و روغن و آبرنگ، گالري والي ـ آبرنگ. مروري بر آثار ، دانشگاه سوره ، نمايشگاه انفرادي خارج از كشور بدون حضـــــور هنرمند، انگليس، 30 اثر آبرنگ 1377، كانادا، 21 اثر ـ آبرنگ (1379)، امريكا، 30 اثر ـ آبرنگ به نفع زلزله‌زدگان بم (1382). برنده جايزه اول نمايشگاه دانشجويان سراسر كشور در رشته نقاشي ـ 1371 تالار علامه اميني ـ كتابخانه دانشگاه تهران (1372ـ1371). لوح تقدير از اولين نمايشگاه تجربي نقاشي و گرافيك حوزه هنري. لوح يادبود از اولين نمايشگاه گل و گياه شهرداري. لوح تقدير از نمايشگاه امام علي ـ فرهنگسراي پارك قيطريه. نفر اول نمايشگاه 13 آبان دانشگاه سوره/ سكه بهارآزادي/1381. دانشجوي ممتاز دانشگاه سوره/ سكه بهارآزادي/1381. نفر اول و برگزيدة جشنوارة حماسه هنر با موضوع عاشورا/ 3 سكه بهار آزادي و تشرف به حج عمره / 1382. زمينه‌هاي تخصصي هنر: نقاشي (آبرنگ).

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

پرويز حاصلي متولد 1344ـ تهران فوق‌ليسانس نقاشي، دانشگاه تربيت مدرس، ايران، 1375. ليسانس نقاشي، دانشگاه تهران، ايران، 1370. عضو هيئت علمي دانشگاه الزهرا. عضو گروه نگارگري مركز هنرهاي تجسمي. تحقيق و مطالعه پيرامون نگارگري در زمينه‌هاي آموزش نگارگري و جلوه‌هاي معماري در نگارگري اسلامي ايران. همكاري در تأليف كتب آموزشي نگارگري طراحي ـ 2 جلد، بافت ـ 2 جلد، تشعير. شركت در چند نمايشگاه جمعي در داخل كشور: مسابقه جبهه و جنگ نقاشي ديواري (1365)، مسابقات سراسري آموزش و پرورش (1373)، مسابقات تصويرگري كتاب‌كودك (1374)، موزه هنرهاي معاصر (1375)، مسابقات تصويرگري كتاب كودك (1375)، جشنواره فرهنگي و هنري مهر (1379). زمينه‌هاي تخصصي هنر: نگارگري. نفر اول مسابقه جبهه و جنگ نقاشي ديواري/ 1365. نفر اول مسابقه تصويرگري كتاب كودك/ 1374. لوح تقدير براي شركت در نمايشگاه موزه معاصر/ 1375. نفر اول مسابقه تصويرگري نقاشي ديواري/ 1375. نفر سوم جشنواره فرهنگي و هنري مهر/ 1379.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

احمد آقا قليزاده متولد 1338ـ تهران فوق‌ليسانس ـ دانشگاه تهران. ليسانس ارتباط تصويري ـ دانشگاه تهران ـ 1368. عضوگروه گرافيك مركز هنرهاي تجسمي. گرافيك و چاپ. تآليف گرافيك سياسي جهان/ فصلنامه هنرههاي تجسمي/ سال اول/ شماره دوم/ 1377. تآليف گرافيك سياسي جهان/ فصلنامه هنرهاي تجسمي/ سال اول / شماره سوم/ 1377. مقاله/ مجله ادبستان، سوره، كيهان هوايي، كاريكاتور سياسي/ فصلنامه هنرهاي تجسمي/ 1378. برپايي چند نمايشگاه انفرادي و شركت در چندين نمايشگاه جمعي در داخل و خارج از كشور: دفاع‌مقدس (1364)، صلح ـ مسكو ـ روسيه (1365)، قدس ـ سوريه ـ دمشق (1369)، دفاع‌مقدس پاكستان، اولين نمايشگاه گرافيك تهران، دومين نمايشگاه گرافيك تهران، سومين نمايشگاه گرافيك تهران. كسب مدال طلا/ لوح تقدير دست خط مبارك حضرت امام خميني/1364. جايزه ويژه / ديپلم افتخار / مسابقه جهاني پوستر (مسكو)/ 1365. ديپلم افتخار/ لوح تقدير/ اولين نمايشگاه گرافيك تهران. برنده نفر اول/ دومين نمايشگاه گرافيك تهران. برنده نفر دوم/ روي جلد كتاب/ سومين نمايشگاه گرافيك تهران. تدريس: دانشگاه شاهد، دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران ، دانشگاه الزهرا، دانشگاه سوره، مقالات : گرافیک سیاسی(مجله هنرهای تجسمی شماره های13-14) سخنرانی( نمایشگاه بین المللی Chobi Mela 3) داکا بنگلادش2004 چاپ آثار در مجلات : سروش ،هنرهای تجسمی ، سگال،نشریه طرح خیال (دومین دوسالانه پوستر جهان اسلام)، مجله ای از کشور( کره جنوبی) و مجله ای هنری از کشور (روسیه1988) عضويت در هيات داوري : داوری مسابقات دانش آموزان متوسطه سراسر کشور سال 1377-76 هئیت انتخاب هفتمین بی ینال گرافیک ایران 1380 داوری جشنواره هنر جوان در سه دوره دبیر دومین سوگواره پوسترهای عاشورایی1386 داوری یازدهمین دوره انتخاب بهترین کتاب سال دفاع مقدس 1386 داوری بخش پوستر نمایشگاه بین المللی قرآن کریم 6- 1385 داوری سومین سوگواره پوستر های عاشورایی1387 داوری جشنواره پوستر طلوع (شهرداری تهران )1386 داوری جشنواره ربع قرن کتاب دفاع مقدس (طراحی جلد کتاب 1388)

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 15 منبع :

علي وزيريان متولد 1339 تهران، فارغ التحصيل نقاشي از دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران است. وي فعاليت هنري را با طراحي پوستر فيلم هاي سينمايي آغاز كرد. از ديگر فعاليت هاي او ميتوان به تدريس در دانشگاه، سردبير نشريه هنر معاصر، همكاري در مطبوعات و جشنواره هاي سينمايي اشاره كرد. کارگردان: ۱ - يك وجب از آسمان (۱۳۸۷) ۲ - خدا نزديك است (۱۳۸۵) نويسنده : 1. ۱ - يك وجب از آسمان (۱۳۸۷) ۲ - خدا نزديك است (۱۳۸۵) با تشكر از : ۱ - هفت پرده (۱۳۷۹) ۲ - رنگ خدا (۱۳۷۶) طراح پوستر : ۱ - روبان قرمز (۱۳۷۷) ۲ - آژانس شيشه اي (۱۳۷۶) ۳ - تولد يك پروانه (۱۳۷۶) ۴ - رنگ خدا (۱۳۷۶) ۵ - مهر مادري (۱۳۷۶) ۶ - پدر (۱۳۷۴) ۷ - بدوك (۱۳۷۰) ۸ - وصل نيكان (۱۳۷۰) ۹ - افق (۱۳۶۷) ۱۰ - ديده بان (۱۳۶۷) ۱۱ - اجاره نشين ها (۱۳۶۵) ۱۲ - دست نوشته ها (۱۳۶۵) عضو گروه گرافيك مركز هنرهاي تجسمي. برپايي چند نمايشگاه انفرادي و شركت در چندين نمايشگاه جمعي در داخل و خارج از كشور: موزه هنرهاي معاصر(1360ـ1361ـ1363ـ1366ـ1367)، موزه هنرهاي معاصر (1367)، نمايشگاه انفرادي خانه سوره (1367)، اولين بي‌نال نقاشي موزه معاصر (1370)، سومين بينال گرافيك موزه معاصر (1371)، ششمين بي‌نال گرافيك موزه معاصر (1378)، پنجمين بي‌نال نقاشي موزه معاصر (1379)، نمايشگاه بازتاب سنت در نقاشي معاصر ايران موزه معاصر تهران (1378)، نمايشگاه بيان تمثيل در نقاشي نوگراي ايران موزه معاصر تهران (1379)، نمايشگاه انفرادي در نگارخانه برگ تهران‌(1379)، برن ـ لندن ـ ژنو ـ كراچي ـ لبنان ـ دمشق و توياما در ژاپن.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

سيدعبداله حاجي‌سيدحسن متولد 1341ـ تهران  فوق‌ليسانس پژوهش هنر،‌ دانشگاه شاهد، ايران.  ليسانس گرافيك، دانشگاه هنر، ايران.  مدرس هنرستانهاي آموزش و پرورش از سال 73 تاكنون.  مدير هنري نشريه وام 73 تا 76.  مسئول دفتر نقد و پژوهش واحد تجسمي حوزه هنري سال 86 ـ 87 .  عضو مركز هنرهاي تجسمي حوزه هنري.  تأليف رسالة فلسطين و نفوذ فرهنگي صهيونيسم / 1373.  تأليف رسالة بررسي و تبيين جايگاه عهد و تعهد در هنر /1381.  چندين مقاله در موضوع بداهه در هنر .  نمايشگاهها: خانه سوره (1369)، دانشگاه هنر (1371)، موزه آزادي (1373) ، فرهنگسراي بهمن (1372)، موزه هنرهاي معاصـــــر (1372)، موزه هنرهاي معاصـــر (1374)، دانشگاه فردوسي مشهــد (1379)، خانه سوره (1379و1380)، تهران ـ گالري فلسطيــن (1382)،فرهنگسراي خاوران (1385) فرهنگسراي ابن‌سينا (1387). جوايز و لوح تقدير: جشنواره‌هاي ادبي روستا 70/ جشنواره هنرهاي تجسمي مشهد 79/ نمايشگاه آثار تجسمي معلمان 79 ـ 80 ـ 81/ نمايشگاه آب 83/ نمايشگاه تجليل از سالمندان 85/ نمايشگاه عصاي سفيد 86/  زمينه‌هاي تخصصي هنر: گرافيست و طراح.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

كيومرث قورچيان متولد 1331ـ قزوين ليسانس نقاشي، دانشكده هنرهاي زيبا، ايران. عضو گروه نقاشي مركز هنرهاي تجسمي. سيري در طبيعت/ رساله/ 1369. برپايي چند نمايشگاه انفرادي و شركت در چندين نمايشگاه جمعي در داخل و خارج از كشور: گالري اميركبير (1372)، گالري گلبرگ(1373)، گالري شفق(1374)، گالري هنر ايران (1374)، بي‌ينال سوم (1374)، گالري آفتاب (1375)، گالري ابن‌سينا (1375)، گالري نور (1375)، گالري هنر ايران‌(1375)، گالري فجر (1376)، گالري‌بهمن (1377)، گالري تهران‌(1378)، گالري‌جوان (1378)، گالري‌تهران ـ دانشگاه‌تهران (1378)، گالري ارژنگ (1379)، گالري بهمن (1379)، نمايشگاه تهران (1379)، موزه شهدا (1379)، موزه هنرهاي‌معاصر ـ تصويري‌از آسمان (1379)، موزه اصفهان (1380)، موزه هنرهاي معاصر تهران ـ موزه‌امام (1381)، موزه هنرهاي معاصر‌ـ بي‌ينال جهان اسلام (1381)، مركز فرهنگي ابوظبي 6 ـ 11 اكتبر 2003، گالري والي (1382)، گالري باران (1382)، اكسپو تهران ـ تالار وحدت (1382)، نمايشگاه قرآن (1383)، نمايشگاه گالري بهار ـ آبادان (1383) ـ بي نال جهان اسلام (1383)، جزيره قشم و جزيره كيش/ نوروز 1383. لوح تقدير/ گالري نور/1375. برگزيده نمايشگاه دفاع مقدس/ فرهنگسراي بهمن/1376. جايزه برگزيده آثار/ گالري بهمن/1377. برنده جايزه/ لوح تقدير/ گالري بهمن/1379. برگزيده نمايشگاه طريق جاويد/ گالري تهران/1379. برنده جايزه به مناسبت سال امام علي (ع)/انجمن هنرهاي تجسمي/1380. برگزيده جشنواره مهر سال/ سالن همايشهاي صدا و سيما/1380. زمينه‌هاي تخصصي هنر: طراحي و نقاشي.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

عبدالحميد قديريان متولد 1339ـ تهران فوق‌ليسانس نقاشي،‌ دانشگاه تهران، ايران. ليسانس نقاشي، دانشگاه تهران، ايران. فيلم‌شناسي: گذرگاه/كارگردان شهريار بحراني/1365 (مجري گريم و جلوه‌هاي ويژة بصري). هراس/كارگردان شهريار بحراني/1366 (طراح گريم، صحنه و لباس). افق/كارگردان رسول ملاقلي‌پور/1367 (ساخت ماكت اسكله). تويي كه نمي‌شناختمت/كارگردان ابراهيم سلطاني‌فر/1367 (طراح صحنه و لباس). آب را گل نكنيد/كارگردان شهريار بحراني/1368 (طراح گريم، صحنه و لباس). دزد عروسك‌ها/كارگردان محمدرضا هنرمند/1368 (طراحي و ساخت عروسكها). عمليات كركوك/كارگردان جمال شورجه/1369 (طراحي صحنه، طراحي و ساخت ماكتها). عروس/كارگردان بهروز افخمي/1370 (طراحي صحنه و لباس). مدرسه پيرمردها/كارگردان علي سجادي/1370 (طراحي صحنه و لباس). روز فرشته/كارگردان بهروز افخمي/1371 (طراحي صحنه و لباس). ترانزيت/كارگردان علي سجادي/1372 (طراحي صحنه و لباس). حمله به اچ سه/كارگردان شهريار بحراني/1373 (طراحي صحنه و لباس). دايرة سرخ/كارگردان جمال شورجه/1373 (طراحي صحنه و لباس). كاش و كاشكي/كارگردان پهلوان نشان/1374 (طراحي صحنه و لباس). لاك‌پشت/كارگردان علي شاه‌حاتمي/1375 (طراحي صحنه و لباس). كمين/كارگردان حميد خيرالدين/1375 (طراحي صحنه و لباس). مرد عوضي/كارگردان محمدرضا هنرمند/1376 (طراحي صحنه و لباس). سفر آخر/كارگردان مهرداد خوشبخت/1377 (طراحي صحنه و لباس). پرواز/كارگردان مهرداد خوشبخت/1377 (طراحي صحنه و لباس). گروه ويژه/كارگردان مهرداد خوشبخت/1379 (طراحي صحنه و لباس). مريم مقدس (س)/كارگردان شهريار بحراني/1380 (طراحي صحنه و لباس). ارتفاع پست/كارگردان ابراهيم حاتمي‌كيا/1380 (طراحي صحنه و لباس). پيگرد/كارگردان مهرداد خوشبخت/1381 (طراحي صحنه و لباس). روياي آخر/كارگردان مهرداد خوشبخت/1382 (طراحي صحنه و لباس). امام‌حسين (ع)/كارگردان شهريار بحراني/1382 (طراحي صحنه و لباس). تأليف كتاب از خاك تا افلاك ـ تصويرسازي با تكنيك كاريكاتور (مصور). برپايي چند نمايشگاه انفرادي و شركت در چندين نمايشگاه جمعي در داخل و خارج از كشور: دفاع مقدس، موزه هنرهاي معاصر (1368)، بينال چهارم نقاشي تهران ـ طراحي صحنه فيلم حضرت مريم، طراحي لباس فيلم مريم مقدس. زمينه‌هاي تخصصي هنر: نقاشي. كانديد بهترين طراحي صحنه فيلم دايرة سرخ در جشنوارة فيلم فجر / 1374. لوح زرين دستخط امام خميني ديپلم افتخار. سيمرغ بلورين بهترين طراحي صحنه از جشنوارة فجر تهران / 1379. تنديس و ديپلم افتخار ازچهارمين جشنوارة سيما به عنوان بهترين طراحي لباس / 1382. تنديس حافظ جشن سينماي دنياي تصوير به خاطر طراحي دكور و لباس فيلم ارتفاع پست / 1381. سيمرغ بلورين و ديپلم افتخار به خاطر طراحي دكور و لباس فيلم مريم مقدس (س) نوزدهمين جشنوارة فيلم فجر / 1379. ديپلم افتخار از چهارمين دوسالانه نقاشي. تقديرنامه بيستمين جشنواره فجر در بخش دورتر از قاب / 1380.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

علي‌محمد شيخي متولد 1333ـ تهران كارشناس نقاشي، دانشكده هنرهاي زيبا، دانشگاه تهران، 1362. مدرس هنرستان پسران. مدرس و كارشناس فرهنگي دانشگاه شهيد رجائي. رئيس هنرستان آيت‌ا... قدوسي/ 1361 ـ 1366 به مدت 5 سال. رئيس موزه شهدا/ 1375/ به مدت يكسال. مسئول واحد دكور حوزه هنري/ به مدت 10 سال تاكنون. عضو گروه نقاشي حوزة هنري. نقاشي قهوه‌خانه‌اي/ رساله/ 1362. سخنراني در پژوهشگاه حوزه هنري/ نقاشي قهوه‌خانه‌اي. سخنراني به مناسبت بزرگداشت حسن اسماعيل‌زاده. تأليف و گردآورندة درس گرافيك هنري در انستيتو مكانيك دانشگاه شهيد رجايي. طراحي جلد/ چندين كتاب و مجله. طراحي جلد مجله فيلم. شركت در چند نمايشگاه انفرادي و چندين نمايشگاه جمعي: نمايشگاه دفاع مقدس ـ گروهي (1367)، دفاع مقدس ـ گروهي (1368)، نمايشگاه آئينه‌داران عفاف ـ گروهي (1373)، نمايشگاه تجسمي تجليل از ايثارگران شاهد ـ گروهي (1373)، نمايشگاه انديشه‌هاي اسلامي در آئينه هنر ـ گروهي (1374)، نمايشگاه انديشه‌هاي‌اسلامي در آئينه هنر ـ گروهي (1374)، طراحي دكور و صحنه ـ انفرادي (1375)، طراحي و دكور صحنه، ارسباران ـ گروهي، شركت در سومين بي‌ينال دوسالانه نقاشي ايران/ موزه معاصر، شركت در چهارمين بي‌ينال دوسالانه نقاشي ايران/ موزه هنرهاي معاصر، شركت در نمايشگاه تجسمي به حمايت از بيماران تالاسمي ايران، برگزاري نمايشگاه انفرادي به مناسبت ايام محرم در فرهنگسراي فجر به مدت 20 روز، برگزاري نمايشگاه انفرادي در آذرماه/ خانه سوره/ به مدت 15 روز، برگزاري نمايشگاه انفرادي در يزد/ به مدت 15 روز، برگزاري نمايشگاه انفرادي تحت عنوان ياس عبود به مناسبت رحلت حضرت فاطمه زهرا (س)/ در تالار انديشه حوزه هنري/ به مدت 20 روز در سال 1380، شركت در نمايشگاههاي جمعي به مناسبتهاي مختلف از جمله پيروزي انقلاب اسلامي ـ نماز ـ عاشورا ـ 17 شهريور و در نگارخانه‌هاي موزة‌شهدا ـ خانه‌سوره ـ فرهنگسراي بهمن ـ ارسباران و چندين نمايشگاه در شهرستانها، برگزاري نمايشگاه انفرادي/ نگارخانه فرنو/ مهرماه 1380، شركت در نمايشگاه كاريكاتور گروه كاسني، شركت در نمايشگاه نقاشي دوسالانه/ موزه معاصر/ 1378، شركت در نمايشگاه جهان اسلام/ موزه معاصر/ 1381، شركت در نمايشگاه تصويري از آسمان/ موزه معاصر. برنده جايزة طلا و لوح يادبود دستخط امام خميني (ره). برنده جايزة طلا و لوح از دست مقام معظم رهبري. برنده جايزة طلا و لوح تقدير به مناسبت تولد حضرت فاطمه (س). برنده جايزة طلا و لوح تقدير به مناسب دفاع مقدس. برنده جايزة طلا و لوح تقدير به مناسبت ايام محرم (عاشورا). برنده جايزه و لوح تقدير به مناسبت ستايشگران عشق ولايت. برنده جايزه و لوح تقدير به مناسبت برگزاري نمايشگاه اولين جشنواره سراسري ني‌نوازان. برنده جايزه و لوح تقدير به مناسبت اولين نمايشگاه مسابقه خط تحت عنوان بسم‌الله.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

سيدحميد شريفي آل‌هاشم متولد 1342ـ تهران كارشناسي‌ارشد گرافيك، دانشگاه تربيت مدرس، ايران. كارشناسي نقاشي، دانشگاه تهران، دانشكده هنرهاي زيبا. مدرس دانشكده هنر دانشگاه الزهرا. مدرس دانشكده هنرهاي زيبا ـ دانشگاه تهران. عضو هيأت علمي دانشكده هنر ـ دانشگاه شاهد. مسئول گروه گرافيك مركز هنرهاي تجسمي حوزة هنري تا سال 1382. مسئول گروه مجسمه‌سازي مركز هنرهاي تجسمي حوزة هنري از 1383 تا آبان 1384 عضو شوراي مركز هنرهاي تجسمي حوزة هنري. معاون امور هنري دفتر انتشارات كمك آموزشي 74ـ1372. مدير فني و هنري مجلات رشد 74ـ 1372. مدير هنري روزنامه ايران 74ـ 1375. دبير صفحه طرح و تصوير روزنامة ايران 74و75. مدير مركز گرافيك كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان 78ـ1376. مسئول فني و هنري‌كتب دفتر‌ديني‌و‌انقلابي‌انتشارات و‌مدير‌هنري نشريات كانون پرورش‌فكري كودكان و نوجوانان 78ـ1376. عضو شوراي تجسمي ستاد عالي هماهنگي و نظارت بر كانونهاي فرهنگي هنري مساجد 74و1375. عضو شوراي برنامه‌ريزي براي تأليف كتب درسي هنر مقطع ابتدايي 1378. عضو شورا و هيأت علمي خانه كاريكاتور ايران 80 ـ 1377. عضو دفتر مشاوره هنري و طرح و گرافيك موسسه كيهان 76و1377. اهتمام در برگزاري نمايشگاه گزيدة سي‌سال تصويرسازي كتاب كودك و نوجوان كانون پرورش فكري 1377. عضو شوراي تجسمي كميته هنر شوراي عالي انقلاب فرهنگي 77و1378. عضو هيأت داوران بخش طراحي و گرافيك دومين جشنوارة مطبوعات ايران 1373. عضو هيأت داوران و انتخاب اولين نمايشگاه تجربي نقاشي و گرافيك 1371. عضو هيأت داوران بخش طراحي و گرافيك دومين جشنوارة مطبوعات كودك و نوجوان 1376. عضو هيأت داوران بخش گرافيك ششمين جشنوارة كتاب كودك و نوجوان 1376. عضو هيأت داوران بخش گرافيك هفتمين جشنوارة كتاب كودك و نوجوان 1377. عضو هيأت داوران بخش گرافيك سومين جشنوارة مطبوعات كودك و نوجوان 1377. عضو هيأت داوران و انتخاب چندين مسابقه و نمايشگاه مربوط به هنرهاي تجسمي مشاور هنري، طراح صحنه، لباس و دكور چندين فيلم سينمايي، برنامه تلويزيوني و نمايش راه‌اندازي مركز آرشيو، بايگاني آثار تصويرسازي كتاب كودك و نوجوان كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان 1377. مدير هنري هفته‌نامه تهران امروز/ 1379. عضو شوراي تخصصي مركز هنرهاي تجسمي سازمان آفرينشهاي هنري/ 1380. دبير جشنواره و عضو هيأت داوران دومين نمايشگاه تجربي هنرهاي تجسمي/ هنر جوان/ 1382. عضو هيأت علمي و شوراي سياستگذاري و هيأت انتخاب آثار اولين دوسالانه پوستر جهان اسلام/ 1383. عضو هيأت انتخاب آثار و داوري و مدير هنري اولين دوسالانه تايپوگرافي (حروف‌نگاري) پوستر ايران/ 1384. دبير اولين سالانه پوستر عاشورا/ 1384. معاون مدير مركز هنرهاي تجسمي حوزه هنري/ 1384. قائم‌مقام مدير مركز هنرهاي تجسمي حوزه هنري/ 1382 و 1383. برپايي 5 نمايشگاه انفرادي و شركت در بيش از 70 نمايشگاه جمعي در داخل و خارج از كشور: تأليف هنر آماده‌گر. نمادهاي تصويري عاشورا. شرح درس رشته‌هاي نقاشي و گرافيك مقطع كارشناسي. تقدير در اولين نمايشگاه طراحان گرافيك تهران به لحاظ پوستر جمال آفتاب/ 1366. دريافت لوح زرين دستخط امام خميني‌ (ره) و ديپلم افتخار و مدال يادبود هنر و ادبيات دفاع مقدس/ 1367. برگزيدة اثر و دريافت تقديرنامه از مسابقه بين‌المللي طرح و كاريكاتور با عنوان فروپاشي كمونيسم/ 1371. دريافت جايزة نفر اول، ديپلم افتخار و نشان زرين از سومين نمايشگاه دوسالانه طراحان گرافيك ايران/ 1371. انتخاب بهترين تمبر سال 1371 كشور به لحاظ طراحي تمبر «همدلي با مردم بوسني و هرزگوين»/ 1372. دريافت جايزه، ديپلم افتخار و نشان سي‌امين از جشنواره هنري مهر/ 1378. دريافت جايزه،‌ تقديرنامه، مدال يادبود به لحاظ آثار دفاع مقدس و انقلاب اسلامي تحت عنوان حماسه هنر/ 1379. برنده اولين و دومين بي‌ينال گرافيك تهران.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

معصومه سهراب - بنیانگذار شورای کتاب کودک،‌ کارشناس آموزش و پرورش کودکان ونوجوانان، مدیر مجتمع آموزشی مهران- در سال ۱۳۰۴ در تهران در یك خانواده‌ی دانش‌دوست و فرهنگی زاده شد. پدربزرگش، ابوتراب حكیم‌باشی كه در اصفهان زندگی می‌كرد، نخستین بیمارستان را در تهران تاسیس كرد. پدرش نیز پزشك بود. مادرش، فخر‌التاج ‌ثقفی زنی با فرهنگ و از نخستین دانش آموختگان مدرسه ی تربیت بود. مادر و پدرش پیوسته برای فرزندان شان کتاب می‌خواندند. سهراب پس از به پایان رساندن دبیرستان به هنرستان رفت. در هنرستان دو سال نقاشی خواند و سپس در آموزش و پرورش به کار پرداخت. كارش را در دبستان و دبیرستان ایران به مدیریت خانم جهانبانی شروع كرد. در آنجا ادبیات فارسی دبیرستان درس می‌داد. بعد وارد دانشكده ی هنرهای زیبا شد. در سال ۱۳۲۹ با یحیی مافی ازدواج كرد. پس از گشایش مدرسه ی مهران در سال ۱۳۳۲ ، معصومه سهراب به این نتیجه رسید كه دیپلم برای اداره ی مدرسه كافی نیست. بنابر این، در دانشسرای عالی رشته ی تعلیم وتربیت خواند و پس از آن دوره ی کارشناسی ارشد جامعه ‌شناسی را در دانشگاه تهران به پایان رساند. بعدها به همت سهراب و همسرش، دبستان، راهنمایی و دبیرستان مهران نیز تاسیس شد. چون در آن زمان کتاب های مناسب برای کودکان بسیار کم شمار بود، سهراب، برای ایجاد عادت به مطالعه در نو آموزان کودکستان مهر، كتاب‌های کودکان به زبان های انگلیسی و فرانسوی را تهیه و ترجمه می‌كرد، متن فارسی را زیر تصویرها می‌نوشت و کتاب ها را به بچه‌ها می‌داد. هفته‌ای یكبار در مدرسه نشست گفت و گو با دانش آموزان درباره ی بهترین كتابی كه خوانده‌ بودند، برگزار می شد. مسئولان نشریه ی "پیك" نیز در این نشست ها شركت می‌كردند. دانش آموزان داستان هایی را كه دوست داشتند، به شكل نمایش روی صحنه می‌آوردند، از جمله "شازده كوچولو" را چند بار اجرا کردند. صحنه‌آرایی‌ها و گریم‌ های نمایش ها را خود معصومه سهراب به عهده داشت. تبادل نظر و تجربه ی کارشناسان و پیشگامان مدرسه داری نو همچون توران میر هادی، معصومه سهراب، لیلی آهی (ایمن) و زهرا کیا(خانلری) در باره ی ضرورت کتاب و کتابخوانی برای کودکان، به تشکیل شورای کتاب کودک در سال ۱۳۴۱ انجامید. شورای کتاب کودک به عضویت دفتر بین المللی کتاب برای نسل جوان در آمد که هر دو سال یکبار کنگره ای برگزار می کند. سهراب سه دوره، به عنوان نماینده ی شورای کتاب کودک در این کنگره شرکت کرد. اوعضو هیات مدیره و مسئول "خبر نامه" شورای کتاب کودک بود. پس از انقلاب، سرپرست گروه دست نوشته ها در این نهاد شد و بسیاری از نویسندگان امروز ادبیات کودکان وامدار راهنمایی های دلسوزانه ی او هستد. معصومه سهراب همچنین سرپرستی انتشارات شورای کتاب کودک را نیز بر عهده داشت. او در سال ۱۳۷۰به همراه همسر و دو دخترش گروه دوستداران "فرهنگنامه کودکان ونوجوانان" را تشکیل دادند و در همین سال نمایشگاهی از نقاشی های ۳۴ نقاش، که تابلو های خود را برای فروش به سود فرهنگنامه در اختیار آن ها گذاشته بودند، در گالری کلاسیک تهران بر پا کردند. معصومه سهراب در مهر ماه سال ۱۳۸۳در گذشت. کتابشناسی آثار (کتاب) : ت‍ج‍رب‍ه‌‌ه‍‍ا‌ی‌ م‍درس‍ه‌د‌ار‌ی‌: ‌اول‍ی‍‍اء، م‍رب‍ی‍‍ان‌، ف‍رزن‍د‌ان / فهرست کتابهای مناسب و مفید ١٣٦١-١٣٤١

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

جواد مجابی متولد ماه مهر ۱۳۱۸ در شهر قزوین شاعر, نویسنده, نقاش[نیازمند منبع]، طنزپرداز و روزنامه‌نگار ایرانی است. از او آثار متعددی به چاپ رسیده‌است. همچنین برای مدت کوتاهی سردبیر مجله ادبی دنیای سخن بود. توضیح: وی شاعر، نقاش محقق ادبی-هنری، روزنامه نگار، طنز پرداز و داستان نویس است و بهتر است گفت یکی از شناخته شده‌ترین روشنفکران و هنرمندان معاصر که نامش همیشه در میان بزرگان آمده از او تا به حال ده‌ها کتاب تأثیرگذار و پرطرفدار در زمینهٔ داستان منتشر شده است و عموماً کتاب‌های او با اقبال خوبی از سمت خوانندگان، علی الخصوص خوانندگان حرفه‌ای، مواجه می‌شود. مجابی بارها از سوی مجامع اروپایی و آمریکایی برای سخنرانی دربارهٔ هنر و ادبیات ایران دعوت شده است و یکی از نمایندگان شاخص ادبیات معاصر ایران محسوب می‌شود. اوایل دههٔ چهل لیسانس حقوق و دکترای اقتصاد را از دانشگاه تهران گرفت.[نیازمند منبع] ۱۹ سال کارمند دادگستری و بعد کارشناس فرهنگی وزارت فرهنگ و هنر بود. هم زمان روزنامه نگاری حرفه‌ای را در فاصلهٔ بین سال‌های ۱۳۴۷-۱۳۵۸ در روزنامهٔ اطلاعات با عنوان دبیر فرهنگی روزنامه ادامه داد. بعدها با مجلات ادبی ایران از جمله فردوسی، جهان نو، خوشه، آدینه و دنیای سخن همکاری داشت که مدتی نیز سردبیری مجلهٔ اخیر را به عهده داشت. در اواخر سال 57 به اتفاق جمعی از همکاران مطبوعاتی اش در کیهان و آیندگان همچون عمید نائینی، مهدی سحابی، فیروز گوران، سیروس علی‌نژاد و محمد قائد تصمیم به بنیاد کانون مستقل روزنامه‌نگاران گرفتند اما با حوادث سال 58 این پروژه منتفی گردید ۴۰ سال از فعالیت ادبی او می‌گذرد که ۲۰ سال اخیر را به طور حرفه‌ای و فارغ از دغدغه‌های شغلی، صرف نوشتن رمان و شعرها و تحقیقاتش کرده است. نوشته‌های او بیش از پنجاه اثر چاپ شده است که عمدتاً شامل هشت مجموعه شعر، چهار مجموعه داستان کوتاه، نه رمان، چندین نمایش نامه و فیلم نامه و داستان کودکان وآثار طنز و طرح‌های هجایی و چند مجموعه مقالات و چند شناخت نامهٔ ادبی دربارهٔ نویسندگان و شاعران ایران است. علاوه بر انتشار شعرها و رمان‌ها و داستان‌ها، کار عمدهٔ او در این سال‌ها، تحقیق دربارهٔ نوپردازان هنرهای تجسمی ایران است که بالغ بر شش جلد می‌شود، که تاریخ تحلیلی زندگی و آثار نقاشان و مجسمه سازان پنجاه سال اخیر است. همچنین پژوهش مفصلی در زمینهٔ تاریخ طنز در متون ادبی ایران را ادامه می دهد که سیر شوخی‌های ادبی را در کتاب‌های نظم و نثر ایران طی هزار و اندی سال بر پایهٔ تحولات اجتماعی ترسیم می‌کند. او همسر و دو فرزند دارد و در کوی نویسندگان زندگی می‌کند و اوقاتِ به خواندن و نوشتن می‌گذرد. به عنوان طنز پرداز مدرن شهرت دارد و طنز را در شکل‌های مختلف کلامی و تصویری تجربه کرده است. نقاشی مدرن را به تفنن تجربه و چند نمایشگاه از کارهای خود عرضه کرده است. شعر:  فصلی برای تو (دی ماه ۴۴)  زوبینی برقلب پاییز (۴۹)  پرواز در مه (۵۶)  بر بام بم (۷۱)  سفرهای ملاح رویا (۷۲)  پوپکانه (۷۴)  شعرهای من و پوپک (بهار ۷۹)  دری به شاد خویی (دی ۷۹)  سفرهای ملاح رویا (۵ کتاب) (۸۱)  سال‌های شاعرانه(۳ کتاب) (۸۲)  شعر بلند تامل(۴ کتاب) (۸۲) طنز:  یادداشت‌های آدم پرمدعا (آذر ۴۹)  آقای ذوزنقه (آذر ۵۹)  یادداشت‌های بدون تاریخ (فروردین ۵۸)  نیشخند ایرانی (۴ کتاب) (۸۲) پژوهش‌ها : شباهت‌های ناگزیر (۵۱)  فلزکاری در ایران (آماده چاپ)  طنز ادبی ایران (زیر چاپ)  متن پیشگامان نقاشی نوین ایران (۷۹)  بعلاوه شش جلد دیگر این تاریخ تحلیلی (آماده چاپ)  مقدمه نقاشی‌های حجت الله شکیبا (۷۱)  مقدمه یادسبز( حاجی زاده)(۷۱)  مقدمه ایران سرزمین مهر (۷۳)  مقدمه نقاشی علی اکبر صادقی(۷۷)  مقدمه نقاشی پروانه اعتمادی(۷۷)  مقدمه نقاشی علیرضا اسپهبد (۷۷)  مقدمه شیرزن‌ها و خورشید خانم ژازه (۷۸)  مقدمه مینیاتورهای سیاه (آماده چاپ)  مقدمه آثار پرویز تناولی (۷۸)  مقدمه آثار ژازه طباطبایی (۸۲)  مقدمه آثار پرویز کلانتری (آماده چاپ)  مقدمه آثار علی اکبر صفائیان (زیر چاپ)  تدوین کتاب بهجت صدر (زیر چاپ) داستان کودکان:  پسرک چشم آبی (اسفند ۵۱)  سیبو و سار کوچولو (۵۵)  پنیر بالای درخت (بهار ۵۷)  پنج داستان کودکان (آماده چاپ) صفحه و کاست : نوار صدا و صفحه پسرک چشم آبی (۵۶)  نوار شعر بر بام بم (۷۲)  نوار شعر با موسیقی بیان و صدای ساکو (منتظر مجوز) داستان کوتاه:  من و ایوب و غروب (۵۱)  کتیبه (۵۶)  دیوساران (تیر ۵۹)  از دل به کاغذ (تابستان ۶۹)  قصهٔ روشن (۸۰)  کتیبه و ایوب (۱۳۸۴) (کاروان (انتشارات)) رمان :  شهر بندان (۶۶)  شب ملخ (۶۹)  مومیایی (۷۲)  فردوس مشرقی (۷۲)  عبور از باغ قرمز (۷۲)  عبور از باغ قرمز (۷۷)  ج (۷۷)  برج‌های خاموش (۷۸)  لطفاً درب را ببندید (۷۹)  باغ گمشده (۸۱)  یکی و آن دیگری (آماده چاپ) نمایش‌نامه : شبح سدوم (بهار ۵۷)  روزگار عقل سرخ (۷۸)  چند نمایش نامه (آماده چاپ) فیلم‌نامه :  دیوانگان بر ساحل/ مهمان کش/ جنایت پنهان (آماده) سفرنامه :  ای قوم به حج رفته (آبان ۵۹) شناخت‌نامه و مجموعه مقالات:  شناخت نامه احمد شاملو (۷۷)  شناخت نامه ساعدی (۷۸)  سخن در حلقهٔ زنجیر (۵۷)  سایه دست (تابستان ۷۸)  آینه بامداد (بهار ۸۰)

ملیت : فرانسه   -   قرن : 19 منبع :

ژاک لوئی داوید (به فرانسوی Jacques-Louis David ا ) (۳۰ اوت ۱۷۴۸ - ۲۹ دسامبر ۱۸۲۵) نقاش نامدار فرانسوی و از پیشگامان سبک نئوکلاسیک بوده است. ژاک لوئی داوید از دانش‌آموختگان مدرسه عالی ملی هنرهای زیبای پاریس بود. وی از هواداران انقلاب فرانسه و از دوستان نزدیک ماکسیمیلیان ربسپیر، یکی از معروفترین رهبران انقلاب فرانسه و بعدها از هواداران ناپلئون بوناپارت گردید. ژاک لوئی دیوید پس از تبعید ناپلئون و بازگشت بوربون‌ها به سلطنت فرانسه، بخاطر نقشش در اعدام لوئی شانزدهم، محاکمه شد. اما لوئی هیجدهم وی را مورد بخشش قرار داد و حتی به وی پیشنهاد همکاری با دربار را کرد. اما ژاک لوئی داوید آن را نپذیرفت و خود را به بلژیک تبعید کرد. وی در تاریخ ۲۹ دسامبر ۱۸۲۵ میلادی در بروکسل درگذشت. آثار شاخص وی: سوگند هوراتی‌ها (۱۷۸۴) مرگ سقراط (۱۷۸۷) لیکتور جسد پسرانش را برای بروتوس می‌آورد (۱۷۸۹) مرگ مارا (۱۷۹۳) مداخله زنان اهل سابین (۱۷۹۹) ناپلئون در حال عبور از آلپ (۱۸۰۰) پاپ پیاس هفتم (۱۸۰۵) تاج‌گذاری ناپلئون (۱۸۰۶)

ملیت : فرانسه   -   قرن : 19 منبع :

ویلیام-آدولف بوگرو (به فرانسوی: William-Adolphe Bouguereau) ‏(۳۰ نوامبر ۱۸۲۵ - ۱۹ اوت ۱۹۰۵) یکی از نقاشان آکادمیک فرانسه بود. او در شهر «لا روشل» به دنیا آمد. در سال ۱۸۵۰ برنده بورسیه مهمی شد. او پیرو سبک رئالیسم بود و تمام کارهای او در پاریس سالون در تمام عمر فعالیت کاریش نمایش داده شد. اگرچه او در آستانه قرن بیستم در گمنامی به سر می‌برد که شاید به خاطر مخالفت سر سختانه او با نقاشان سبک امپرسیونیست بود، ولی به تازگی ارزش کارهای او روشن شده‌است. او در طول زندگی ۸۲۶ نقاشی کشید. او یکی از برترین هنرمندان جهان در زمان خود بود. در سال ۱۹۰۰ هنرمندان هم عصرش وی را یکی از جاودانه‌های قرن نوزدهم نامیدند که البته این نظریات با وجود جو امپرسیونیستی حاکم بسیار طعنه‌آمیز به نظر می‌رسید. کارهای او مشتاقانه در سراسر دنیا با قیمت‌های بالا به ویژه توسط میلیونرهای آمریکایی خریداری می‌شدند. در حدود سال ۱۹۲۰ سال‌های بی‌حرمتی به ویلیام بود. بسیاری اظهار کردند که این بی احترامی‌ها شدید علیه او آگاهانه و عامدانه توسط «موسسه هنرهای حرفه‌ای جدید» صورت گرفته بود، که با وجود مخالفت دیرینه او با امپرسیونیست‌ها و نوآوریهای هنر نقاشی- دور از ذهن به نظر نمی‌رسید. البته همچنین به نظر می‌رسد این مسئله به فاکتورهای اجتماعی عمیق دیگری نیز برمی‌گشت. برای دهه‌ها نامی از او در دانشنامه‌های بزرگ برده نشد. او دو بار ازدواج کرد و همسر دومش شاگرد قبلی او الیزابت جین گاردنر بود. او همچنین از نفوذ خود برای گشودن چندیدن موسسه هنر فرانسوی برای بانوان استفاده کرد. ویلیام آدولف بوگورو در شهر «لا روشل» از دنیا رفت. کارهای برجسته او :  دانته و ویرِژیل در دوزخ ۱۸۵۰  رقص ۱۸۵۰  توبیاس در حال خداحافظی با پدرش ۱۸۶۰  تنها در دنیا (۱۸۶۷)  The Knitting Girl ۱۸۶۹  Le Coquillage ۱۸۷۱  نخستین بوسه ۱۸۷۳  Nymphs and Satyr ۱۸۷۳  کوپیدون ۱۸۷۵  La Vierge, L'Enfant Jésus et Saint Jean-Baptiste ۱۸۷۵  زایش ونوس ۱۸۷۹  Evening Mood ۱۸۸۲  The Nut Gatherers ۱۸۸۲  تاج گل‌ها ۱۸۸۴  Le Printemps (The Return of Spring) ۱۸۸۶  The Shepherdess ۱۸۸۹  بوهِمیایی ۱۸۹۰  Câlinerie ۱۸۹۰  The Little Shepherdess ۱۸۹۱  Le Travail Interrompu (Pénélope) ۱۸۹۱  Invading Cupid's Realm ۱۸۹۲  بی‌گناهی ۱۸۹۳  The Abduction of Psyche ۱۸۹۵  The Young Shepherdess ۱۸۹۵  پیش از گرمابه (۱۹۰۰)  باکره با فرشته‌ها ۱۹۰۰  Young Priestess ۱۹۰۲  The Madonna of the Roses ۱۹۰3

ملیت : آمریکا   -   قرن : 14 منبع :

باب راس در سال 1943 در شهر ساحلی دایتونای فلوریدا بدنیا آمد. پدر باب یک نجار بود. سال نهم دبیرستان بود که مدرسه را رها کرد و به نیروی هوایی پیوست. بهنگام اقامتش در آنکورایج آلاسکا (Anchorage, Alaska) با نقاشی آشنا شد. بعد از پایان دوران خدمتش بود که به مدارس زیادی برای یادگیری نقاشی رفت، اما از کندی رسم تابلوها با روشهای کلاسیک خسته و ناکام شد و تصمیم گرفت در روش ”تر روی تر“ در نقاشی تحولی ایجاد کند و آنرا بکار گیرد تا بتواند بسیار سریعتر نقاشی بکشد و نقاشی یاد بدهد و این دستمایه ی اصلی تکنیک او شد. باب بعد از امتحان کردن روشهای بسیاری در نقاشی، از جمله نقاشی آبرنگ، توانست روش ویژه ی خود را که برگرفته از روش ”تر روی تر“ است ابداع کند. در روشهای کلاسیک رنگ روغن معمولا بعد از خشک شدن ِ یک لایه رنگ، لایه ی بعدی و جزئیات بعدی را اضافه می کنند و بهمین دلیل نمی توان یک اثر را یکباره خلق کرد. اما در روش تر روی تر می توان در کمتر از یک ساعت بطور کامل یک اثر را خلق کرد. ویدیوهای او تحت نام ”لذت نقاشی با باب راس“ از سال 1983 شروع به تولید شدند که میلیونها نفر در سراسر دنیا این برنامه های تلویزونی را مشاهده می کنند. او در برنامه هایش به همه ثابت می کند که همه می توانند مانند او نقاشی بکشند! او با کلام شیوا و بسیار جذابش و استفاده از استعاراتی مانند: ”این ابر کوچولو داره اونجا شادی می کنه“، ”شاد باشی کوه کوچولو“ و ... قدم بقدم ما را با روح آرام و دیدگاه زیبای خود از زندگی آشنا می کند. او با گفتن ”این مخلوقات کوچک خدا دارن اونجا برای خودشون زندگی می کنن“ بما یاد آوری می کند که هر چیزی و هر کسی به دوست نیاز دارد، حتا یک بوته. برنامه های تلویزیونی باب راس در ایران از سال 1380 در شبکه ی چهارم صدا و سیما آغاز به پخش شدند و در این مدت بینندگان بسیاری را با خود همراه کرده اند و عملا سطح هنر نقاشی ایران را بالا برده اند. اینک نقاشی یک هنر همه گیر و بسیار جذاب شده است و کسی که این برنامه ها را ببیند نمی تواند از بی استعداد بودن بنالد! به این دلیل که دوبلر صدای باب در ایران صدایی مشابه باب، نرم و آرام، دارد بهنگام دیدن فیلم دوبله شده باب از تلویزیون شبکه ی 4 به ذهن بیننده ی ایرانی این می رسد که گزافه نیست اگر تصور کند این خود باب است که دارد به آرامی بفارسی سخن می گوید و این دلیل محبوبیت این برنامه در ایران است. باب در سخنانش می گوید: ”هر روز، روز خوبی برای زندگی کردن است!“ و این جمله بسیاری از بینندگانش را به زندگی و آرامش تشویق می کند. بهمین دلیل است که میلیونها نفر در سراسر دنیا احساس نزدیکی با روح این مرد می کنند و او بحق عمق دوستی را با وجود خود نمایش می دهد. در چهارم جولای 1995، (13 تیرماه 1374) باب راس در سن 53 سالگی بر اثر ابتلا به سرطان فوت کرد، اما براستی او را در برنامه هایش می توان زنده و شاد دید، گویی جاودانه مانده است. بعد از فوت باب، یکی از دوستانش بنام آنیت کوالسکی روش باب را برای نقاشی گلها توسعه داد. هر چند که باب فوت کرد اما می توان تصور کرد که او با همان موهایی که مانند برگهای یک درخت بر سر او سایه انداخته، آرام و با همان صدای آرام، به فرشتگان تعلیم نقاشی می دهد! و بسیاری از نقاشان آماتور ایرانی به روح او به پاس خدماتش درود می فرستند.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع :

خلاصه : احمد هرتمني معروف به ارچنگ (1293- 1369 شمسي) هنرمند نقاش و طراح فرش اصفهاني است. وي استعداد شگرفي در طراحي داشت ، وي نزد برخي از استادان بنام اصفهان از آن جمله استاد غلامحسين اسليمي طراح فرش و نصراله دخاني (معروف به گچكار) تلمذ نمود. از وقايع مهم و تاثير گذار در زندگي وي همراهي او با پرفسور پوپ بود كه اين فرصت براي هنرجوي جوان پيش آمد تا در نقش و نگارهاي صفوي دقت نمايد و با طرح‌هاي آنها آشنا گردد. استاد ارژنگ در دو مسابقه در كنار استادان بنام طراحي شركت نمود و در هر دو طرح برگزيده را ارائه داد. گروه : هنر رشته : فرش گرايش : طراحي و بافت والدين و انساب : احمد هرتمني در اصفهان و در خانواده‌اي مذهبي در سال 1293 شمسي بدنيا آمد. پدرش مردي روحاني به نام شريعتمدار بود و مادرش نيز در هنر تذهيب دستي داشت. تحصيلات رسمي و حرفه اي : احمد هرتمني در ابتدا براي آموزش سواد به مسجد ميرزا باقر واقع در بيدآباد اصفهان فرستاده شد. توجه وي به دستگاه قاليبافي و ساخت يك نمونه از آن ، مورد توجه خانواده قرار گرفت و موجب شد كه او را نزد استاد غلامحسين اسليمي هنرمند قاليباف بفرستند و احمد يك هفته نزد وي تعليم گرفت. در اين مدت كم او توانست استعداد خود را آشكار سازد. پس از آن نزد استاد گچكار با رنگ و نقطه گذاري آشنا شد. خاطرات و وقايع تحصيل : زماني كه احمد هرتمني براي يادگيري سواد به بيدآباد اصفهان مي‌رفت روزي بجاي نوشتن مشق بر روي لوح حلبي تصوير معلم را كشيد و به خاطر اين كار تنبيه گرديد. از آن پس نقاشي كششي خاص براي او ايجاد كرد ، بطوري كه همة وقت بيكاري خود را به نقاشي گذراند . وي در يكي از تعطيلات به كارگاه قاليبافي ميرزا مهدي كازروني رفت و با ديدن دستگاه هاي بافت قالي و نقشه هاي فرش ذوق اين هنر در وي زنده شد بطوري كه پس از بازگشت يك دستگاه بافندگي درست كرد. احمد در كارگاه استاد گچكار مشغول بكار بود كه روزي پرفسور پوپ از آن كارگاه ديدن مي‌كند و كار احمد ارچنگ مورد توجه وي قرار مي‌گيرد. پوپ از احمد مي‌خواهد كه در ندت سه ماهي كه در اصفهان است همراهش باشد. اين ملازمت موجب مي‌شود احمد با بسياري از طرح‌هاي هنر ايران آشنا شود. در سال 1313 در مسابقه اي كه از طرف باستان شناسي براي طرح كاشيكاري پشت و بغل ميدان نقش جهان اصفهان برگزار شد ، شركت مي كند و برنده مسابقه مي‌شود. با برگزيده شدن طرح فرش وي در مسابقه تهران ، از شهرت بسياري نزد هنرمندان برخوردار مي شود و اين معروفيت در تهران موجب دعوت هاي متعدد از وي مي شود ولي ارژنگ در تهران نمي ماند و به اصفهان باز مي‌گردد. فعاليتهاي ضمن تحصيل : احمد هرتمني پس از پايان دوره سربازي عازم تهران شد تا در مسابقه‌اي كه براي طراحي فرشي كه توسط شركت فرش بافته مي شد شركت نمايد. اين مسابقه زير نظر استاد حسين طاهرزاده بهزاد اجرا مي‌شد و استادان بنامي شركت داشتند، طرح احمد ارژنگ برگزيده شد. استادان و مربيان : احمد هرتمني ارچنگ پس از آموزش مقدماتي كه نزد ميرزاباقر در مسجد بيدآباد اصفهان فرا گرفت. به قاليبافي روي آورد و استاد وي در اين زمينه غلامحسين اسليمي بود. پس از آن نزد استاد نصراله دخاني معروف به گچكار با رنگ و نقطه گذاري آشنا مي شود. هم دوره اي ها و همکاران : احمد هرتمني در كنار استادان به نام آن زمان از جمله استاد مصورالملكي، استاد سيد هاشم نقاش، استاد صانعي و استاد دخاني در مسابقه طرح كاشيكاري ميدان نقش جهان شركت نمود. همچنين در مسابقه طرح فرش در تهران در كنار استاداني چون ميرزا آقا امامي، حاج ميرزا عبدالرحيم امامي و برادرش، حاج مهدي خان حقيقي صفدري قاليباف ، حاج احمد عجمي قاليباف ، عبدالخالق شورشي قرار گرفت. همسر و فرزندان : احمد هرتمني ارچنگ صاحب نه فرزند شد كه هر كدام خود از استعداد پدر بهره‌اي بردند. زمان و علت فوت : احمد هرتمني ارژنگ در روز دوشنبه 17 ارديبهشت 1369 به ديار باقي شتافت. مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : احمد هرتمني پس از موفقيتي كه در ارائه طرح براي شركت فرش كسب نمود، فرش را در اصفهان بافت و در سال 1321 شمسي به پايان رساند. فرش به وسيله فرماندار اصفهان به تهران فرستاده شد و سخت مورد توجه قرار گرفت. آرا و گرايشهاي خاص : احمد هرتمني ارچنگ در اصفهان بناها و طرح هاي زيباي صفوي را مورد توجه قرار داد و مبتكر شيوه‌اي شد كه هنر دلنشين ايراني را عرضه مي دارد. شيوه كار وي شيوه‌اي است برداشته از طرح هاي صفوي و شامل لچك و ترنج. آثار : 1 طرح و نقشه هاي فرش ويژگي اثر : از استاد احمد ارژنگ صدها طرح نفيس و نقشه هاي ارزشمند فرش بافي باقي مانده است كه امروز الگو و سرمشق اكثر نقاشان اين هنر مي باشد. [سرمدي، عباس. دانشنامه هنرمندان ايراه و جهان اسلام. تهران،هيرمند.1380 ]

ملیت : ایتالیا   -   قرن : 15 منبع :

لئوناردو داوینچی در سال ۱۴۵۲ در یک روستای توسکانی در نزدیکی فلورانس در ایتالیا به دنیا آمد. او را به شاگردی به آتلیه‌ای در فلورانس فرستادند تا نزد آندرئا دل وروکیو (۱۴۳۵-۱۴۸۸) که نقاش و پیکرتراش بود، آموزش ببیند. وروکیو شهرت عظیمی داشت، یعنی آنچنان شهرتی که شهر ونیز ساخت بنای یادبود بارتولومئو کولئونی را به او واگذاشت. کولئونی سرداری بود که بیش از دلاوریهای نظامی، از جهت اعمال نوعدوستانه خود حق بر گردن مردم ونیز داشت. او نه تنها یک نقاش بلکه یک دانشمند و مخترع نیز بود که ایده هایش قرنها جلوتر از آن زمان بود. مجسمه یادبود لئوناردو داوینچی، فلورانسدر آتلیه‌ای که قابلیت ساخت چنین شاهکارهایی را داشت ، لئوناردوی جوان محققا می‌توانست چیزهای زیادی بیاموزد. بدون شک در آنجا با رموز فنی کارهای ریخته گری و کارهای فلزی آشنا شده و آموخته‌است که چگونه با مطالعه و مشاهده دقیق مدلهای برهنه و پوشیده، تابلوها و تندیس‌هایی را پدید آورد. او همچنین به پژوهش درباره گیاهان و جانوران مختلف پرداخت تا بتواند از آنها در تابلوهایش استفاده کند؛ فزوده بر آن ، دانش گسترده‌ای در باره نورشناسی، ژرفا نمایی و استفاده از رنگها کسب کرد. چنین آموزشی کافی بود که از هر نوجوان با استعداد دیگری هنرمندی برجسته بسازد ، و در واقع شمار زیادی از نقاشان و پیکر تراشان خوب از هنر آموزان آتلیه موفق وروکیو بودند . ولی لئوناردو بسی بالاتر از یک نوجوان با استعداد بود. نابغه‌ای بود که ذهن توانایش تا زمان باقی است آدمیان فانی را به اعجاب و ستایش وا خواهد داشت. خوشبختانه از دامنه وسیع آفرینش گری ذهن لئوناردو اطلاعاتی در دست است ، زیرا شاگردان و مریدانش ، دفاتر پیش طرح‌ها و یادداشتهای او را به دقت برای ما حفظ کرده‌اند ، دفاتری با هزاران صفحه مملو از نوشته‌ها و طراحی‌ها و گزیده کتابهایی که می‌خوانده ، و پیش نویس کتابهایی که قصد نگارششان را داشته‌است . هر چه بیشتر از این اوراق را بخوانیم کمتر دستگیرمان می‌شود که چگونه آدمیزاده‌ای توانسته ‌است در همه آن حوزه‌های گوناگون پژوهشگری ، به کمال برسد و در تقریباً همه آنها خدمات ارزنده و مهمی انجام داده باشد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش و قلمدان‏ساز. هنرمند گمنام دوره‏ى ناصرى بود كه در قلمدان‏سازى و كارهاى روغنى دست داشت. از آثار وى قلمدان زیبایى است كه در رویه‏ى آن تصایور چند دختر جلب‏نظر مى‏كند و فرشته‏اى با پرهاى طلایى خود رد مقابل آنها نشسته و با آنها صحبت مى‏كند. در طرفین صحنه وسط، دو درخت موزون كه یكى برگهاى سبز و دیگرى زرد پاییزى دارد دیده مى‏شود و در جنب آنها مجلس پرحالت شیخ صنعان و دختر ترسا در نازك‏قلمى استادانه تصویر شده، با: «رقم صنیعى 1270».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1340 -1276 ق)، نقاش، مذهب و قلمدان‏ساز. ملقب به صنیع همایون. وى نواده‏ى آقا نجفعلى نقاشباشى است كه در اصفهان چشم به جهان گشود. او در ابتداى كار از پدر هنرمندش فیضها برد و بعد در خدمت میرزا آقا امامى و محمد باقر سمیرمى و سایر استادان دیگر به كس هنر اشتغال داشت. صنیع همایون در صورت‏سازى و چهره‏پردازى نازك‏قلم و در گل و مرغ و منظره‏پردازى پراعتبار بود و در تذهیب و آبرنگ مهارت داشت و اغلب قلمدان و قاب آینه و جلد كتاب مى‏ساخت. سبك او متأثر از شیوه‏ى عباس شیرازى و محمد ابراهیم اصفهانى، ولى در عین حال متمایز از آن دو استاد است. از آثار وى: قلمدان تابوتى بزرگى كه در داخل مدالیون رویه‏اش، تصویر زنى است كه به متكایى تكیه داده و در دو دماغه قلمدان، صورت شیر ارائه شده، با رقم: «عبدالحسین صنیع همایون 1338»؛ قلمدانى با تصاویر دخترانى با آرایش زنان فرنگى، بر رویه‏ى قلمدان تصویر شده و در زمینه‏ى آن، منظره‏ى سرسبز درختان و كوهسارهاى فرح‏افزا دیده مى‏شود، با رقم: «عبدالحسین صنیع همایون 1324»؛ تصویر رنگ و روغنى مجلس پذیرایى شاه طهماسب از همایون شاه با رقم: «عمل كمترین صنیع همایون».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1322 ق)، نقاش و مذهب. ملقب به صنیع همایون. از اهالى طالقان بود كه در مجمع‏الصنایع تهران حجره‏اى مخصوص به خود داشت و به خلق آثار بدیع مى‏پرداخت. وى از هنرمندان طراز اول و بلندپایه‏ى زمان ناصرالدین شاه است كه آثار بسیار خوبى در تذهیب و نقاشى پدید آورده و در هنر میناسازى نیز دست داشته است. میرزا رضى در آرایش و تلفیق گلها، با صورتهاى انسانى و تصویر پرآذین جمع حیوانات به طلا و حل‏كارى بى‏همتا بود و شبیه‏سازى و چهره‏پردازى را خوب مى‏دانست. او تا زمان مظفرالدین‏شاه زنده بود. از آثار وى: میز فولادى نفیسى كه از استادانه‏ترین آثار تذهیبى اوست و در رویه‏ى این میز كه در شیوه‏هاى متنوع و پیچیده‏ى تذهیب ترسیم شده، با رقم: «اقل چاكران رضى»؛ قلمدان مذهب و عالى كه تصویرى در رویه دارد، با رقم: «رضى صنیع همایون»؛ جلد كتابى كه در رویه‏ى آن، انواع تذهیبها به تردستى انجام یافته، با رقم: «در مجمع الصنایع دولتى مباركه- اقل چاكران رضى مذهب سنه 1299»؛ شاهكار دیگر او كه بر روى تخته اجرا شده، تذهیب زمینه و كناره خطوط مظفرالدین شاه است كه تذهیب اطراف به رنگ لاجوردى بوده و برگهاى خوشه‏انگورى خوش منظر و گل و برگهاى مزین در كنار دست‏نوشته‏ها جلب‏نظر مى‏كند، با رقم: «اقل چاكران رضى صنیع همایون»، كه اصل متن بر روى تخته چنین نوشته شده: «هو- این مشق را كه روى این تخته نوشته مى‏شود یادگار قصر صاحب قرانیه است... جمادى‏الثانیه 1322...«. چهار اثر دیگر این هنرمند در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ح 1229 - ح 1283 ق)، نقاش. ملقب به نقاش‏باشى و صنیع‏الملك. مشهور به ابوالحسن ثانى. بزرگترین نقاش عصر قاجاریه است. وى نواده‏ى قاضى عبدالمطلب غفارى كاشانى است. پس از فراگرفتن هنر نقاشى در ایران، به تشویق حسینعلى‏خان نظام‏الدوله مشیرالممالك، به ایتالیا سفر كرد و چند سالى در موزه‏هاى فلورانس و رم به فراگیرى نقاشى پرداخت و اغلب به كار كپى كردن آثار اساتید فن مشغول بود. پس از بازگشت در 1273 ق، هفت‏پرده نقاشى از صف سلام ناصرالدین شاه، شامل هشتاد و چهار صورت از شاهزادگان و رجال و غیره را به دستور میرزا آقاخان نورى در تالار نظامیه كشید. صنیع الملك مؤسس اولین مدرسه‏ى نقاشى در ایران است و چون در فن نقاشى و صنعت چاپ نیز مهارت بسزایى داشت، در 1277 ق ریاست‏دار الطباعه‏ى دولتى و انتشار روزنامه‏ى «وقایع اتفاقیه» را به وى محول نمود و صنیع الملك پس از مدتى عنوان روزنامه را به «روزنامه‏ى دولت علیه‏ى ایران» تغییر داد. ابوالحسن رد شبیه‏سازى و چهره‏پردازى دستى توانا داشته و در نقاشى قلمدان شیوه‏ى مخصوصى از خود نشان داده است. ناصرالدین شاه فن نقاشى را نزد او آموخت و كمال‏الملك غفارى، نقاش معروف، برادرزاده‏ى وى بود. از دیگر آثار این هنرمند: تصاویر كتاب «الف لیله و لیله» كه از شاهكارى‏هاى اوست؛ پنج تصویر آبرنگ در كتاب مثنوى «شیرین و فرهاد» وحشى بافقى؛ شمایل حضرت على (ع)؛ تصویر رنگ و روغنى محمدشاه، با رقم: «چاكر جان‏نثار ابوالحسن ثانى غفارى تاریخ 1258»؛ تصویر آبرنگى شبیه میرزا عبدالله‏خان متسوفى، با رقم : «اثر ابوالحسن نقاشباشى كاشانى غفارى 1273»؛ كارت پستال چاپى از عمله‏ى طرب كه مرزا على اكبر تارزن در وسط تار مى‏زند و عده‏اى در اطراف دیده مى‏شوند، با رقم: «صورت مجلس مرحوم آقا على‏اكبر است كه در 1273 میرزا ابوالحسن‏خان صنیع‏الملك كشیده»؛ تصاویر روزنامه‏ى «دولت علیه‏ى ایران»، كه در دو سه جا با رقم «ابوالحسن» آمده. در «احوال و آثار نقاشان» به چهل اثر دیگر وى اشاره شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(956 /955 -923 ق)، خطاط، نقاش، موسیقیدان و شاعر. متخلص به بهرام و بهرامى. ملقب به ظهیرالدین. وى برادر كهتر شاه طهماسب اول و شاهزاده‏اى دانشمند و هنرمند و هنرپرور بود كه در شیوایى كلام و شعر و معما سررشته داشت. از هنر نقاشى و موسیقى نیز بهره‏مند بود و از خطوط، نستعلیق را خوش مى‏نوشت. بهرام میرزا، مدتى از جانب برادر حكمرانى همدان را داشت و در جوانى، در حالى كه بیش از سى و سه سال نداشت، درگذشت. از آثار وى: یك قطعه نستعلیق سه دانگ جلى خوش، كه عنوان یك تصویر است، با رقم: «براى فقیرالحقیر ساخته شد، العبد بهرام الحسینى»؛ یك قطعه به قلم دودانگ خوش، با رقم: «كتبه بهرام بن اسمعیل الحسینى، نقل از خط سلطان محمد نور»؛ یك عنوان تصویر دیگر، با رقم: «... كتبه العبد بهرام بن اسماعیل حسینى بدارالسلطنه تبریز فى سنه‏ى 934»؛ قطعه‏اى در یك مرقع، به قلم نیم دودانگ خوش، با رقم: «كتبه بهرام»؛ قطعه‏اى در یك مرقع به قلم دودانگ و نیم دودانگ خوش، با رقم: «مشقه بهرام الصفوى».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1304 ق)، نقاش. اهل كرمانشاه بود و در دوره‏ى ناصرى مى‏زیست. به زعم عده‏اى به خارج از ایران سفر كرد و مراحل هنرى شیوه كلاسیك را در آن دیار فراگرفت. اعتمادالسلطنه در روزنامه «ایران» سال 1299 ق از حجره استاد بهرام در مجمع‏الصنایع یاد كرده و نوشته كه تصاویر ناصرالدین شاه در شكارگاه همایونى در پرده‏ى تصویر مبارك و نقاشى‏هاى دیگرى را در حجره وى دیده است. استاد بهرام، در نقش تصویر بر روى دیوارها با ابعاد بزرگتر نیز مهارت داشت. از آثار وى: شمایل رنگ و روغنى حضرت محمد (ص)، با رقم: «كمترین بهرام كرمانشاهى»؛ تصویر نیم‏تنه رنگ و روغنى كاملا شبیه میرزا حسین‏خان سپهسالار كه رقم «عمل بهرام سنه 1292» دارد؛ «نقش انواع و اقسام درنده و چرنده و پرنده كه بر بدنه حوضخانه كوچك شمالى قصر سلطنت‏آباد ترسیم شده»؛ تصویر رنگ و رغنى تمام قد مردى در هیئت حیوان، با رقم نقاش به خط نستعلیق: «عمل كمترین بهرام 1304»؛ «بیست و شش مجلس گوناگون و چهار تصویر از زنان زیبا در تالار باغ معیر» كه اكون از وجود آنها اطلاعى در دست نیست.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. از طایفه‏ى افشار و در نقاشى پیرو شیوه‏ى رضا عباسى بود. از آثار زیباى او تصویر استادانه‏اى در تركیه است كه «رقم بهرام‏قلى افشار» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1307 -1280 ق)، نقاش. در كاشان متولد شد و پس از مدتى به تهران آمد. او برادر بزرگ محمدخان غفارى، كمال‏الملك معروف، و برادرزاده‏ى ابوالحسن‏خان، صنیع‏الملك غفارى نقاش باشى معروف، بود. تحصیلات خود را در مدرسه‏ى دارالفنون گذرانید. در سال 1300 ق، كه روزنامه‏ى «شرف» دایر شد، ابوتراب خان تصویرهاى آن را مى‏كشید او در 27 سالگى خودكشى كرد. از آثار وى: یك نقاشى چاپى مدادى خوب، از فتح‏اله خان شیبانى، با رقم: «ابوتراب»؛ نقاشى از صورت اعتمادالسلطنه، با رقم «ابوتراب»؛ تصویر علینقى حكیم‏الممالك، با رقم: «ابوتراب»؛ تصویر ناصرالدین شاه، با رقم: «ابوتراب»؛ تصاویر روزنامه‏ى «شرف» و بعضى از تصاویر روزنامه‏ى «وقایع اتفاقیه» كه امضاء او را دارد؛ سه تصویر استادانه با پرداز غنى و ممتاز به اندازه‏هاى مختلف از صورت ناصرالدین شاه قاجار، با رقم: «ابوتراب»؛ تصویر مدادى ساختمانى در وسط باغ و جوى آب كه گویا از صفحات شمال ایران نقاشى شده است، با رقم: «میرزا تراب خاكپاى اقدام فقرا سنه‏ى 1302» و پنج اثر دیگر وى كه در كتاب «احوال و آثار نقاشان» ذكر گردیده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1280 ق)، نقاش. وى از نقاشان رنگ و روغن و اهل اسدآباد بود. او به شیوه‏ى مهدى نقاش‏باشى چهره مى‏ساخت و تا حدى نیز موفق بوده است. از آثار وى: تصویر یكى از رجال قاجارى كه با رنگ و روغن نقاشى شده است، با رقم: «ابوتراب اسدآبادى 1280».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 15 منبع :

علیرضا میر مصطفائی متولد 1328 ایران مشهد. ایشان فارق التحصیل انستیتو هنر تهران و دارای درجه دو هنری هنرمندان نقاش ایران میباشد. مدرس هنر نقاشی دبیران هنر ( کلاسهای ضمن خدمت ) بوده و داوری مسابقات هنری آموزشگاه های استان خراسان را (در حدود 20 سال) بر عهده داشته است .سر گروه هنر استان و داور مسابقات جوانان بوده. عضو هیئت موسس انجمن آموزشگاههای ارشاد میباشند. وی نقاشی را از سن 14سالگی و با طراحی و پاستل شروع کرده . بعد از آن نقاشی را به صورت زنده از طبیعت و روستاها با سبک امپرسیونیست ادامه داد . سپس زندگی مردم روستا را مورد بررسی قرار داده و از زندگی ساده روستایی تابلوهایی را به صورت اثر تهیه نمود.وی در ادامه تابلوهایی را به صورت ذهنی (سورئالیس-متارئالیسم)کار کرد. همچنین چندین نمایشاه جمعی و انفرادی در مشهد , تهران وخارج از کشور از اثار رنگ روغن و آبرنگ خود بجا گذاشته است . و در اولین دو سالانه ایران شرکت کرد و اثرش در مجموعه منتخب هنرمندان به چاپ رسید. چندین مصاحبه از طریق هفته نامه ها و سیمای مرکز خراسان داشته است. وی در کنار آثارش چندین کار کپی نیز از آثار نقاشان برجسته ایران وجهان (برای کسب تجربه بیشتر) بجای گذاشته است. او مردم را بسیار دوست دارد وپیام آنها را با گوش جان منتقل میکند. ومعتقد است که طبیعت زیباست و نگرش در آن عمیق , که این عمق وزیبایی انسان را به خدا نزدیک میکند.هنر نمایش بیرونی احساسات درونی و هنر هنرمند به عمق و به معنا رسیدن است. هنرمند در جامعه در راس هرم قرار گرفته است پس باید با زبان جامعه اشنا شود

ملیت : آلمان   -   قرن : 15 منبع :

هانس هولباين، نقاش آلماني در 27 مارس 1497م در اوكسبورگ آلمان به دنيا آمد. وي در خانواده‏اي نقاش رشد نمود و از دانش و كارگاه پدرش كه از اساتيد مورد احترام بود، بهره گرفت. سپس به سوئيس مهاجرت و در آنجا اقامت نممود و از همان جواني به عنوان يك نقاش برجسته به ارائه آثار خود پرداخت. تخصص اصلي هولباين، چهره‏سازي انفرادي بود و در همين رشته اطلاعات جامعي درباره تركيب‏بندي با عظمت، ساختار بدني و شكل پيكره‏وار ايتاليايى از خود نشان داد. در آثار وي ريزه‏كاري‏هاي دقيق و ظريف طراحي شده و تضاد ميان سايه و روشن در كارهايش شديد نيست. به علت پيش امدن جنگ داخلي، هولباين كه در "دوره يخ‏بندان هند" گرفتار آمده بود، به انگلستان سفر نمود و به دربار اين كشور نزديك گرديد. وقوع جنگ صدساله مذهبي باعث شد تا هند در كشورهاي آلماني زبان به سرشيبي نزول گرفتار آيد اما هولباين در انگلستان موفق گرديد سبك هندي خويش را با تغييراتي، تكميل نمايد. وي كه در آثارش، اشياء متعلق به طبيعت بي‏جان را با دقت و وسواس خاصي بدون حذف كوچك‏ترين جزءشان ترسيم مي‏نمود، اين بار به حذف اشياء در آثارش پرداخت و به پس زمينه ساده و خنثي در پشت سر موضوع اصلي اكتفا نمود. وي در اين سبك با ساده‏سازي، موفق شده است تاثيرات عظمت ساختمانيِ سبك دوره رنسانس را بر بيننده بگذارد. وي علاوه بر چهره‏نگاري در عرصه طراحي، چاپ‏گري و مينياتوري نيز استادي برجسته بود و با ناشران سوئيسي در طراحي لوحه‏هاي چاپ كتاب و چهره‏نگاري و مصورسازي كتاب‏ها و از آن جمله انجيل لوتر همكاري مي‏نمود. هولباين از هنرمندان نامدار اروپاي قرن شانزدهم به حساب مي‏آيد كه طراحي‏هاي وي در نوع خود بي‏نظير تلقي شده‏اند. از آثار هولباين مي‏توان از چهره هنري هشتم پادشاه انگلستان، چهره كريستيناي دانماركي، شام آخر و سفيران ياد كرد. هانس هولباين سرانجام به تاريخ 4 ژانويه سال 1543م در 46 سالگي درگذشت. با مرگ وي مكتب بزرگ رنسانس آلماني نيز از ميان رفت و چون جانشين معتبري نداشت، پس از او هند آلمان در غرش جنگ‏هاي يك‏صد ساله مذهبي رخ در نقاب خاموشي نهاد.

ملیت : انگلستان   -   قرن : 20 منبع :

هاواردبرکر متولد ۱۹۴۶ در دالویچ انگلستان؛ نمایشنامه نویس، نقاش، شاعر، تئوریسین درام و کارگردان. پس از آنکه به مانند ادوارد باند و دیوید ادگار، مدتی با تئاتر سیاسی رویال کورت لندن همکاری کرد، در سال ۱۹۸۷ با گروهی از دوستان بازیگر و کارگردان خود، کمپانی «The Wrestling School» (مدرسهٔ جنگ) را تاسیس کرد تا نمایشنامه هایش را آنجا به روی صحنه ببرد. دراماتورژی برکر تحت تاثیر نمایشنامه های برشت و شکسپیر است و سعی دارد درک مدرنی از تراژدی را پایه گذاری کند که در آن پیچیدگی های انسان ها و روش مبارزه شان با حرکت های تاریخ و ارزش های اخلاقی حاکم توصیف می شود. در نمایشنامه های برکر، همیشه با موقعیت بعد از مصیبت مواجه هستیم، با دوره های بعد از انقلاب و بلافاصله بعد از پایان جنگ. برکر با نمایشنامه های افسانه ای و حماسی خود و همچنین با نمایشنامه هایی که در آنها به موضوع جنگ می پردازد، روح بشر را که بین منطق و بی منطقی، عقل و احساس در نوسان است می کاود و بخش های وحشتناک و باشکوه آن را به نمایش می گذارد. هاوارد برکر جایی گفته است؛ «در تراژدی های من، موقعیت هایی را می بینیم که باعث زوال ارزش ها می شوند و انسان ها یا آزادند و یا مجبورند با قواعدی زندگی کنند که خودشان آنها را به وجود نیاورده اند. نتیجه این نوع برخورد با تراژدی این می شود که تماشاگر نباید عکس العملی نسبت به آنچه روی صحنه می بیند داشته باشد.» تماشاگران مجبور نیستند به یک اتفاق نظر برسند... من این را تئاتر مصیبت می نامم که معنای متفاوتی با تراژدی کلاسیک دارد، چون تراژدی کلاسیک روی ارزش های اخلاقی تاکید می کند در حالی که نمایشنامه های من در پی «منفجرکردن» هستند.» نمایشنامه های برکر تاکنون به شش زبان ترجمه شده اند و در بیش از هفده کشور دنیا نظیر فرانسه، کانادا، اسلوونی و زلاند نو به اجرا درآمده اند. او بیش پنجاه نمایشنامه دارد. نخستین آثارش نمایشنامه های واقع گرایی هستند که به موضوع های تاریخی می پردازند و تماشاگر را با شخصیت هایی روبه رو می کنند که اعتنایی به مسائل انسانی ندارند. معروف ترین نمایشنامه او، «تابلوی یک اعدام»، به رابطه بین هنر و قدرت می پردازد؛ به زنی نقاش سفارش می دهند که تابلویی به افتخار ونیز بکشد و او یک نقاشی دیواری درباره وحشت از جنگ تهیه می کند. برکر در این نمایشنامه همانند اکثر نمایشنامه هایش، مرزهای تحمل را کشف می کند و کسانی را خطاب قرار می دهد که تمرین نخ نمای بندگی های اجتماعی، خواه پیروی از جناح راست خواه جناح چپ، مثل یک میراث بیهوده بهشان منتقل شده است. کتاب نظری هاوارد بکر، «تبادل نظر برای تئاتر»، پارامترهایی را تعریف می کند که او و دوستان بازیگر و کارکردانش در «مدرسه جنگ» به کار می برند. نمایشنامه های مهم هاوارد بکر عبارتند از؛ اروپایی ها (۱۹۸۹)، هفت پادشاه (۱۹۹۰)، امکان ها (۱۹۹۵)، عشق یک مرد خوب (۱۹۹۵)، تابلوی یک اعدام (۱۹۹۶)، زخم های روی چهره (۱۹۹۶)، مبارزه برای عشق (۱۹۹۸)، ژودیت یا تن جداشده (۱۹۹۸) ، حیوانات در بهشت (۲۰۰۰)، دومین جنگ ایزونو (۲۰۰۲)، گرترود (۲۰۰۳)، ۱۳ موضوع (۲۰۰۴).

ملیت : بلژیک   -   قرن : 20 منبع :

رُنه ماگریت (نقاش بلژیکی، ۱۸۹۸ ـ ۱۹۶۷) . یکی از برجستهترین نمایندگان سوررئالیسم در نقاشی، که ابداعکنندهٔ ”جناس تصویری“ بود. او در آکادمی بروکسل آموزش دید. به کشورهای فرانسه، انگلستان، آلمان و هلند سفر کرد. در آثار اولیهاش (حدود اوائل دهه ۱۹۲۰)، تحتتأثیر فوتوریسم و کوبیسم قرار گرفت. بعداً، دست به انتشار مجلههائی چون اِزُفاژ و ماریزد؛ و بدینگونه، جنبش سوررئالیسم را در بلژیک به راه انداخت (۱۹۲۵). از آن پس، با اثرپذیری از طرز نگرش کیریکو ـ که ”برتری شعر بر نقاشی“ را به او نشان داد ـ شیوهٔ شخصی خود را پدید آورد. سه سالی را در پاریس گذرانید (۱۹۲۷ ـ ۱۹۳۰)؛ و به جمع سوررئالیستها پیوست. سپس، به بروکسل بازگشت، و تا آخر عمر در آنجا بهکار پرداخت. نقاشی ماگریت پس از گذشت چند دهه توانست توجه عموم را جلب کند. با نمایش آثارش در نیویورک (۱۹۶۵)، لندن و پاریس، جایگاه شایستهٔ خود را در تاریخ هنر سدهٔ بیستم بهدست آورد. سبک ویژهٔ او بر پوسترسازی، هنر تبلیغات، و طراحی گرافیک بسیار اثر گذاشت. ماگریت انگارهای شاعرانهاش را در قالب تصویرهائی عکس مانند عرضه میداشت. ولی اسلوب واقعنمائی را به قصد بازنمائی جنبهٔ قابل رؤیت چیزها بهکار نمیگرفت، بلکه بدینوسیله بر حضور یا عمل رمزآمیز و ناشناخته آنها تأکید میکرد. از همینرو، بر شیوهٔ سورئالیست او نام رئالیسم جادوئی نهادند. در پردههائی چون آدمکش مورد تهدید (۱۹۲۶)، تمامی مشخصات نقاشیهای بعدی ماگریت را میتوان بازشناخت: گزارشگری بغرنج، القاء چیزهای غیرعادی به مدد چیزهای معمول، تحریف مقیاسها، شگفتآفرینی، رازگونگی، و بیگانگی. اگر چه او به مضمونهای مختلف میپرداخت، شیوهاش را تغییر نداد. از همین شیوه در نقاشی دیواری نیز استفاده کرد. از جمله دیگر آثارش: ریاکاری صورخیال (۱۹۲۸ ـ ۱۹۲۹)؛ وضع بشری، شمارهٔ ۱ (۱۹۳۳)؛ کاخ پیرِنه (۱۹۵۹)؛ نمایشگاه نقاشی (۱۹۶۵) است.

ملیت : آلمان   -   قرن : 19 منبع :

ماکس ارنست (نقاش، پیکرهساز، و طراح آلمانی، ۱۸۹۱ـ۱۹۷۶). یکی از مهمترین نمایندگان جنبش سورئالیسم بهشمار میآید. او چند سالی در رشتهٔ فلسفه تحصیل کرد، سپس به نقاشی روی آورد. ضمن دیداری از پاریس (۱۹۱۳)، با نوگرایانی چون دُلونه، ماکه، آپولینز و آرپ آشنا شد. گروه دادا در کلن را بنیان گذاشت (۱۹۱۹). بعداً، به سوررئالیستها پیوست (۱۹۲۴). چند سالی را در آمریکا گذرانید (۱۹۴۱ـ۱۹۵۶)، و سرانجام در فرانسه اقامت گزید. کتابی تحت عنوان زندگی غیررسمی ماکس ارنست نوشت (۱۹۶۱). ارنست هنرمندی مبتکر و خلاق بود. اسلوبهای ابداعی او چون مالشکاری و تلفیق عکس و نقاشی با تأکید سوررئالیستها بر خودکاری (اتوماتیسم) و شگفتآفرینی انطباق داشت. نخستین آثار او تلفیقی بودند از اشیاء دم دست (چون قطعات چوب، کاغذ دیواری و غیره)، و اشیاء نقاشی شده که ابهام تشویش انگیزشان با عنوانهای انتخابی دو چندان میشد (مثلاً تیکتاک صدای قطره اشک کوچک ـ ۱۹۲۰). او در بهترین نقاشیها و مجسمههایش عناصر غیرمأنوس را در کنار هم مینهاد (مثلاً: از این آدمها چیزی نمیتوان فهمید ـ ۱۹۲۳)؛ و یا با شکلهای انداموار بدیههسازی میکرد (مثلاً: اردو ـ ۱۹۲۷)؛ مجسمهٔ زن پاریسی (۱۹۵۰) است..

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1326 ق)، نقاش. وى نقاش رنگ و روغن دوره‏ى مظفرالدین شاه بود، و ممكن است از طرف این پادشاه ملقب به صنیع‏السلطان شده باشد. صنیع‏السلطان در شبیه‏سازى دست داشت و صورت رجال و مشاهیر معاصر خود را به رنگ و روغن مصور مى‏ساخت. از آثار وى: تصویر رنگ و روغنى جوانى كمال‏الملك است كه شابهت زیادى به استاد دارد، با رقم: «عطاءاله صنیع السلطان ع- 1326 -1»؛ دو تصویر رنگ و روغن از صورت حكیم تولوزان فرانسوى كه رقم یكى بسان امضاى تصویر كمال‏الملك است و دیگرى رقم ساده‏اى دارد: «صنیع محرم 1326».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش و مذهب. ملقب به صنیع‏الزمان. وى مذهب نازك‏قلم و شیرین‏كار دوره‏ى ناصرى بود. صنیع‏الزمان در تشعیر و حل‏كارى و ترصیع و گل‏آرایى مهارت داشت و انواع تزیینات متداوله را به خوبى انجام مى‏داد. از آثار وى آینه‏اى است كه به انواع آرایش تذهیبى جلب‏نظر مى‏كند. در وسط قاب آینه، تصویر گل بزرگى است كه به حل‏كارى انجام یافته و حواشى آن نیز، به انواع تذهیب و تشعیر زیبا آذین گشته با رقم: «ذهبه محمد باقر الموسوى الملقب به صنیع الزمان».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(وف 976 ق)، خطاط، نقاش و شاعر. از سادات نیشابور بود. صادقى كتابدار از شاگردان صنعى در فن شعر است و در محضر وى رسائل شعر را آموخت. او در فن علاقه‏بندى استاد بود و از زنگ و افشان كاغذ و همچنین از سرنج و سفیداب و لاجوردشویى نیز اطلاع داشت و همه خطوط، بویژه نستعلیق را خوب مى‏نوشت. مؤلف «فرهنگ سخنوران» صنعى را از شاگردان میر عبدالحى استرآبادى مى‏داند و با «آتشكده‏ى آذر» سال فوت وى را 972 ق نوشته‏اند. در «آتشكده‏ى آذر» نام وى میر صفى‏الدین آمده و شاید به این دلیل او را صفى نیشابورى هم گفته‏اند. صنعى در تبریز درگذشت و قبرش در جوار مسجد جهانشاه است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1369 -1293 ش)، نقاش. در مشهد به دنیا آمد. سالها در موناكو ساكن بود و به خلق آثار هنرى اشتغال داشت و در مونت كارلو درگذشت. از آثار عالى این هنرمند، تصویر ملكه‏ى سابق موناكو است كه خود نقاش نیز با قلم‏مو و تخته رنگ در كنار تصویر ملكه نقش شده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش و شاعر، متخلص به شاكر. وى ساكن عباس‏آباد اصفهان بود و در فن زرگرى و نقاشى بى‏مانند. در سرودن شعر طبعى موزون داشت. از اوست: اى بدر مشوغره به این كهنه و نو حسنى كه نه قرار باشد به دو جو اینست رسیده ماه من روى مساز جوهرى‏دارى بایست باریك مشو

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 6 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 607 ق)، نقاش فلزات. از آثار این هنرمند: قلمدان كشویى نقره‏كوب فولادى مثلثى شكل، كه رویه و زیر آن با ترسیمان اسلیمى و دایره‏اى، اشكال زیبایى ترسیم شده و در كناره‏ها نیز جملاتى به خط كوفى تزیینى دیده مى‏شود. در سینه‏ى روبرو و پشت قلمدان رقم «عمل شاذى نقاش فى شهور سنه سبعه و ستمائه» دارد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س نهم ق)، نقاش، مذهب، خطاط و شاعر. وى در مشهد سكونت داشت و مكتب‏دارى مى‏كرد. سیمى از كاتبان دربار بایسنقر میرزا و شاگرد جعفر بایسنقرى بود و هفت قلم را خوش مى‏نوشت. شعر را نیز نیكو مى‏سرود و در سرعت قلم بى‏نظیر بوده است. در معمارى و رنگ‏آمیزى و مركب‏سازى و افشان‏گرى و تذهیب و رنگ كارى كاغذ سررشته داشت و در بعضى از این هنرها رسالاتى تالیف كرده و معمیات او متداول بوده است. از شاگردان وى عبدالحى منشى استرآبادى بود. بنا به روایتى در یك شبانه‏روز دو یا سه هزار بیت به نظم درآورد و یكصد و بیست مكتوب شد كه هر یك ده سطر بوده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س سیزدهم ق)، نقاش. ملقب به سیفعلى. اهل شیراز بود و در خطوط و تصاویر ناخنى دست پر هنر داشت. از آثار وى: تصویر زن قاجارى كه لباس بلندى پوشیده و خود را به جواهرات گوناگون آرایش داده است و در بالاى تصویر، نقش چهار مرغ پر حالتى را ارائه داده كه یك ماهى را به چنگال گرفته‏اند و رقم «نمقه درویش سیفعلى شاه شیرازى» دارد؛ تصویر گرفت و گیر دو شتر خشمناكى كه به هم درآویخته‏اند و به ستیز مشغول مى‏باشند. تزیینات درختان سرو و همچنین منظره‏ى چند پرنده كه در حاشیه‏ى اثر، ناخنى گشته، استادانه است، با رقم: «درویش سیفعلى شاه شیرازى».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(1283/1282 -1238 ق)، خطاط، نقاش، ادیب و شاعر، متخلص به داورى. در شیراز به دنیا آمد. علوم ادبى و عربى و آداب سخنورى و خوشنویسى را در محضر پدر و برادر مهتر خود وقار، آموخت و فنون نقاشى و چهره‏نگارى و نیز زبان و ادبیات تركى را از شخصى به نام حاجى اسداللَّه فراگرفت. داورى در سرودن انواع مختلف شعرى بویژه قصیده مهارت داشت. خطوط هفت گانه را خوش مى‏نوشت و در نستعلیق قوى‏دست بود. صاحب «طرائق الحقائق» مدت دو ماه نزد وى تعلیم خط گرفته است. او همچنین در هنر نقاشى بخصوص آبرنگ، شیرین قلم و صاحب ابتكار بود و تذهیب و آرایش تصاویر را نیكو مى‏دانست. دیوان بیگى، مولف «حدیقه الشعراء»، وى را «شمس القلاده‏ى» خاندان وصال دانسته است. از كارهاى هنرى این استاد، تذهیب و نقاشى «شاهنامه‏ى» فردوسى است كه بعدها توسط لطفعلى خان شیرازى و میرزا آقاى نقاش تكمیل شد. داورى در زادگاه خود درگذشت و در كنار میرزاى سكوت، در حرم شاهچراغ به خاك سپرده شد. «دیوان» اشعار وى در حدود پانزده هزار بیت دانسته‏اند. در بعضى منابع «رساله‏اى در عروض» و كتابى در «معانى و بدیع» و «فرهنگ» بزرگى به زبان تركى به وى نسبت داده‏اند. از آثار چهره‏پردازى وى: چهار قطعه تصاویر آبرنگى از قیافه رجال برجسته‏ى دوره‏ى ناصرى كه در مرقعى با خطوط متنوع ترتیب یافته است؛ تصویر محمد شفیع وصال كه بر روى تشكى نشسته است. از خطوط او: یك نسخه شش دفتر «مثنوى» مولانا، به قلم كتابت خفى عالى، با رقم:؛... و انا العبد... محمد المتخلص بداورى ابن المرحوم وصال... سنه‏ى 1267»؛ یك نسخه «لوایح» جامى، به قلم كتابت خفى خوش، با رقم: «... فى سنه‏ى 1276... و انا العبد داورى بن وصال»؛ یك نسخه «چهار مقاله‏ى» نظامى عروض، به قلم كتابت خوش، با رقم: «... حرره داورى بن وصال غفر له، سنه‏ى 1279»؛ یك نسخه «سحر حلال»، به قلم كتابت خوش، با رقم: «... داورى بن وصال 1282». چهار اثر دیگر وى در «احوال و آثار خوشنویسان» ذكر شده است.[1] محمد متلخص به داورى سومین پسر وصال از شاعر از قرن سیزدهم (و. 1238- ف. 1282 ه.ق.). وى در 1279 در تهران بود و در شیراز به بیمارى دق درگذشت و در بقعه شاه چراغ شیراز مدفون گردید.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 917 ق)، نقاش. از شاگردان برجسته و پرقدرت بهزاد معروف است. دو اثر ارزنده‏ى وى در یك كتاب خطى اشعار نظامى كه به خط محمد بن على بن درویشعلى سمرقندى به سال 917 ق نوشته شده، موجود است كه در یكى از تصاویر، ساختمان زببایى است و شاه بر روى تخت نشسته و سه خدمه در حضورش به خدمت ایستاده‏اند؛ دیگر تصویر این كتاب، باغ درخت و سبزه‏اى است كه دو آلاچیق زیبا در آن به چشم مى‏خورد.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 12 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دوازدهم ق)، نقاش. به روایتى شاگرد محمدزمان بود. از وى آثار رقم‏دارى دیده نشده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، نقاش. پیرو شیوه‏ى محمدزمان و علیقلى جبادار بود. یگانه اثر رقم‏دار وى: زیباروى صفویه كه به شكل و قیافه‏ى زیبارویان ازبك نقاشى شده است، با رقم: «بهرام سفره‏كش 1050».

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، نقاش. از هنرمندان گمنام است. فقط یك اثر رقم‏دار از او به یادگار مانده و آثار دیگر وى مشاهده نشده است. این اثر به جا مانده، تصویرى در یك نسخه‏ى «خمسه‏ى» نظامى، مضبوط در موزه‏هاى فرانسه است كه به سال 968 ق تصویر و تزیین شده، با رقم: «بهرام افشار». شیوه این اثر، در مكتب شیرازى است و مختصات بیشتر آن معلوم نیست.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1274 ق)، نقاش. آبرنگ‏ساز اهل اصفهان و به شیرین‏دستى و رنگ‏پردازى معروف بود. در مرقعى كه در كتابخانه‏ى گلستان تهران موجود است، صحنه‏ها را ابوالحسن خان صنیع‏الملك به عهده داشته و پرداخت و رنگ‏آمیزى تصاویر را استاد بهرام اصفهانى انجام داده است. این نقاشى در سال 1274 ق به اتمام رسیده و منظره‏ى عمومى و رنگ‏آمیزى درختان و جمع آهوان با مهارت انجام گرفته است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س دهم ق)، خطاط و نقاش وى شاگرد محمدحسین تبریزى و از بردگان شاه طهماسب اول صفوى بود كه در حرم خاص او به كتابت اشتغال داشت. بهبود در خوشنویسى نستعلیق و نقاشى از بى‏بدیلان روزگار بود و كتابت و تزیین و تذهیب و تصویر كتابها را به عهده داشت. از آثار وى: یك قطعه از مرقع، به قلم دودانگ متوسط، با قرم: «مشق فقیر، بهبود».

ملیت : فرانسه   -   قرن : 19 منبع :

مارك شاگال، نقاش و هنرمند فرانسوی در هفتم جولای سال ۱۸۷۷ در بلاروس متولد شد. او را نقاش خیال ها و خاطره ها می دانند. «در زندگی همه انسان ها تنها یك رنگ وجود دارد؛ مثل یك لكه رنگ بر تخته نقاشی نقاش؛ و این همان رنگی است كه معنای زندگی و هنر را تعیین می كند؛ و این رنگ، عشق است. تنها عشق من را مجذوب خود می سازد و به همین دلیل است كه من تنها با چیزهایی در ارتباطم كه عشق را در وجودم بیدار كند. اراده خداوند بر آن بوده تا من بتوانم اندیشه و روحم را بر بوم نقاشی تصویر كنم. نوعی ستایش خالق و جستجوی رستگاری. همه می دانیم كه یك انسان خوب می تواند هنرمند چندان موفقی نباشد ولی هیچ كدام از ما هنرمندی را نمی شناسیم كه در هنرش در اوج زیبایی روح قرار داشته باشد و انسان خوبی نباشد. نام من «مارك» است. جیبم خالی است ولی درونم سرشار از احساسات انسان دوستانه است؛ مردم می گویند كه من نبوغی ذاتی درنقاشی دارم ولی معتقدم كه تمام آنچه شما می بینید قدرت اراده بشری است.» ● مارك شاگال مارك شاگال، نقاش و هنرمند فرانسوی در هفتم جولای سال ۱۸۷۷ در بلاروس متولد شد. او را نقاش خیال ها و خاطره ها می دانند. شاگال گرچه در طول دوران زندگی اش دو جنگ را تجربه كرد ولی هرگز امیدش را در دستیابی به آرامش روح بشری از دست نداد.این هنرمند، نقاشی را از سن نوزده سالگی زیر نظر یك استاد محلی آغاز كرد. علاقه وی به یادگیری رموز رنگ و نور او را واداشت تا ظرف مدت چهار سال زیر نظر چهار استاد مختلف در سنت پترزبورگ تعلیم ببیند. بعد از آنكه نقاشی را بعنوان حرفه دائمی اش برگزید سنت پترزبورگ را به مقصد پاریس ترك كرد تا به جمع اعضای گروه هنر مونت پارننس بپیوندد. پاریس در آن زمان كانون گردهمایی هنرمندان، نویسندگان و شاعران بود. در همین زمان بود كه با گیوم آپولینر، شاعر و ادیب، آشنا شد و این دوستی سال ها ادامه یافت. او در سال ۱۹۲۰ بر آن شد تا خاطراتش را به رشته تحریر درآورد. این دست نوشته ها كم كم شیوه ای منسجم تر یافت و به صورت نقد هنری، قطعه ادبی و یا شعر در روزنامه های پاریس به چاپ رسید. با شروع جنگ جهانی دوم، شاگال و خانواده اش، راهی آمریكا شده و در آنجا سكنی گزیدند. مرگ همسرش كه همواره همراه و مشوق وی در خلق آثار هنری اش بود او را سخت درمانده كرد و راهی جز بازگشت به فرانسه برای خود ندید. تئاتر درمانی شیوه ای بود كه او برای درمان رنج های روحی و ناشی از جنگ و مرگ همسرش انتخاب كرد و در مورد او این روش بسیار كارآمد بود.آثاری كه بعد از این دوره خلق كرد شالوده ای از امید به زندگی، عشق به نور، زیبایی و طراوت حیات بود. وی با تاكید بر این عقیده كه ماده ای كه مرا جذب كند برای خلق اثر هنری به كار می بندم، به سراغ مجسمه سازی، دیوارنگاری با سرامیك و هنر نقاشی پشت شیشه رفت.امروزه آثار جذاب و رنگارنگی از این هنرمند برجسته فرانسوی در اماكن هنری ایالات متحده به جای مانده است كه از آن جمله می توان به دیوار نگاره بزرگی در ساختمان اپرای متروپولیتن نیویورك اشاره كرد.آثار شاگال، را در حیطه هنر مدرن می توان مورد بررسی قرار داد. موضوعاتی كه او به سراغ آن رفته، برگرفته از داستان های فولكلور و افسانه ها و اسطوره هاست. اشكال و اجسام و حیوانات در نقاشی های شاگال معنای ثابتی دارند. اسب به معنای آزادی، پنجره نمادی از احساس رهایی، گاو سمبل قدرت و درخت به نشانه زندگی در آثار شاگال به وفور دیده می شود. در سال ۱۹۶۷ سازمان ملل متحد برخی از آثار شاگال را بر روی تمبر منتشر ساخت. موزه دائمی آثار این هنرمند در سال ۱۹۷۳ در نیئس فرانسه تاسیس شد.

ملیت : آلمان   -   قرن : 20 منبع :

هرمان هسه ادیب، نویسنده و نقاش آلمانی - سوییسی و برندهٔ جایزه نوبل سال ۱۹۳۲ در ادبیات. وی در (۲ ژوئیه ۱۸۷۷ میلادی) در شهر کالو (Calw) واقع در استان بادن-وورتمبرگ زاده شد. زندگی پدر هرمان هسه مدیریت مؤسسه انتشارات مبلغین پروتستان را به عهده داشت. مادرش دختر هند‌شناس معروف، دکتر«هرمان گوندرت» و مدیر اتحادیه ناشران کالو بود. کتاب‌خانه بزرگ پدربزرگ و شغل پدر، اولین باب آشنایی هرمان هسه جوان با ادبیات بود. از طریق پدر و مادرش که مبلغان مذهبی در هندوستان بودند، به جهان‌بینی و تفکرات فلسفی هند دست یافت.او که از اوان جوانی دارای روحی حساس و ضربه‌پذیر بود، در مقابل نابرابری‌های جامعه و تضاد درونی با پدر و مادرش، در سن پانزده‌سالگی از مدرسه کلیسائی ماول‌برون که بورس تحصلی در رشته الهیات پروتستانتیسم را از آن داشت، فرار کرد و سپس در کانشتات یک دورهٔ یکسالهٔ را آغاز و چندی بعد در شهر کالو به کارآموزی در یک کارگاه ساعت‌سازی مخصوص برج‌های کلیسا، مشغول و پس از اتمام این دوره در شهر توبینگن در رشته کتابفروشی به مدت سه‌سال، (۱۸۹۵ - ۱۸۹۸ میلادی) به کارآموزی پرداخت. هسه در سال (۱۹۱۲ میلادی) به سوییس مهاجرت و در سال (۱۹۲۳ میلادی) تابعیت آن کشور را پذیرفت. هرمان هسه به عنوان پرخواننده‌ترین نویسنده اروپائی در قرن بیستم شناخته‌شده‌ است. رضا نجفی در کتاب شناختی از هرمان هسه می گوید: «هسه از هنگام تولد در کالو و نزدیک جنگل سیاه تا هنگام مرگ در مونتانیولا در کنار دریاچه لوگانو، هرگز از طبیعت جدا نبود و تاثیر طبیعت را نمی باید در آثار هسه دست کم گرفت.» به گفته این منتقد، شباهت و همانندی جغرافیایی و طبیعت سوییس با ناحیه شواب (زادگاه هسه) در آلمان او را به پدیده مرزهای سیاسی بی اعتقاد ساخت و به مخالفت با ناسیونالیسم آلمانی برانگیخت. طبیعت آشنای سوییس مهاجرت را برای او ممکن کرد و با انزوا گزیدن در طبیعت آفرینش ادبی هسه به ثمر رسید. هرمان هسه به خاطر قدرت استعداد نویسندگی و شکوفائی اندیشه و شجاعت ژرف در بیان اندیشه‌های انسان‌مداری و سبک عالی نگارش، به دریافت جایزه نوبل نایل شد. زبان ساده، خصوصیت هرمان هسه هرمان هسه در آثارش مبارزه جاودانه روح و زندگی را ترسیم نموده و با نگرشی هنرمندانه به دنبال ایحاد تعادل بین این دو پدیده قلم فرسوده‌ است. هسه در خانواده‌ای اصلاح‌طلب در منطقه در جنوب آلمان به دنیا آمد و تحت تأثیر مادرش که مبلغ مذهبی در هندوستان بود، به فلسفه هندی روی آورد. از دهه سوم قرن بیستم، به عنوان تبعه سوئیس در منطقه «تسین» به گوشه گیری نشست. گرایش به رومانتیسم و طبیعت‌گرایی از نمود‌های چشم‌گیر آثار قدیمی‌تر هسه است. این سبک در یکی از اولین رمان‌هایش به نام پیتر کامنسیند (۱۹۰۴)، که با استقبال بی‌نظیری روبرو شد، به چشم می‌خورد. این کتاب اوضاع مالی نویسنده را دگرگون ساخت. هسه در همان سال با «ماریا برنولی» ازدوج و تا سال (۱۹۱۲ میلادی)زندگی مشترک خود را ادامه دادند. در این مدت هسه به طور جدی به مشکلات انسان‌ها و روابط بین آن‌ها و همچنین نقش هنرمند در جامعه، پرداخته و در رمان‌های گرترود (۱۹۱۰) و رُسهالده (۱۹۱۴) این معضل را به شیوه هنرمندانه‌ای مطرح می‌نماید. هسه به عنوان نماینده جریانات صلح‌طلب - پاسیفیسم، از طرفدارانی مانند تئودور هویس برخوردار بود و در جمع دوستانش قرار داشتند. در این ارتباط افرادی هم از آلمان حملات خصمانه خود را علیه او آغاز کردند. هرمان هسه برای بار سوم در سال ۱۹۳۱ با خانم نینون آوسلندر ازدواج کرد. فلسفه هندی بر اساس توجه و علایق خاصی که نویسنده در باب این فلسفه به دست آورده بود، در سال ۱۹۲۲ روایتی به نام سیدارتا منتشر کرد که از جمله پرخواننده‌ترین آثار وی می‌باشد. این کتاب نگرشی بر ریشه‌های روانشناسی در مذاهب جهانی و مکاتب عقلی است و هسه نیز در جستجوی رسیدن به مؤلفه‌ای است که تفاهم بین دو فرهنگ شرق و غرب را عملی سازد. شماری از صحنه‌های سیدارتا تابلوهای مثنوی مولوی را برای خواننده ترسیم می‌نماید. هنری میلر در باره این کتاب میگوید: سیدارتا داروی شفابخشی است که از انجیل عهد جدید مؤثرتر است. در پی برقراری ارتباط هرمان هسه با آلمان از طریق تفسیر و تعبیر آثارش به وسیله آمریکایی‌ها، نظرات مذهبی و سنتگرائی مشهود در نوشتارهایش، از دید خوانندگان مخفی ماند. در همین معنی، نویسنده اتریشی پتر هانکه در سال ۱۹۷۰ با تعجب اعتراف می‌کند: «من کتاب‌های هسه را با کنجکاوی و تحیر تمام، خواندم. این مرد نه تنها یک شخصیت برجسته رومانتیک، معرفی‌شدهٔ آمریکایی‌ها است، بلکه نویسنده‌ای عاقل و قابل اعتمادی نیز می‌باشد.» هسه در سال ۱۹۲۳- ۱۹۲۴ میلادی تابعیت کشور سوییس را کسب و برای دومین بار ازدواج کرد. آثار هسه پیتر کامنسیند (Peter Camenzind ۱۹۰۴) زندگی جوانی را شرح می‌ دهد که دهکده محدود و کوچک خود را ترک می‌کند تا سراسر جهان را زیر پا گذارد، اما او جویای هنر است و به زندگی از خلال زیبایی‌‌ها می‌نگرد و هسه به وسیله او می‌تواند نظرهای شخصی را درباره هنر و سرنوشت آن بیان کند و در جریان این جهانگردی برتری زندگی طبیعی را بر تمدن شهری نشان دهد و تمدن غرب را سخت به باد انتقاد گیرد. پیتر، قهرمان کتاب، پس از سرخوردگی از سیر و سیاحت به سرگردانی خویش پایان می‌دهد و به دهکده کوچک بازمی‌گردد و کمر اصلاح آن را برمی‌ بندد. هسه در این اثر مسائل کودکی و نوجوانی را مطرح کرده وکسانی را وصف می‌کند که در جستجوی شناخت شخصیت خویش‌اند و غالبأ عصیان‌زده و گریزان از محیط زندگی، خود را به خطر می‌اندازد. زیر چرخ (۱۹۰۶ Unterm Rad) این رمان یکی از آثار محوری هرمان هسه است که منعکس‌کننده نشان‌های موجود در مجموعهٔ آثار او است. این کتاب نمایشی از تضاد بین آزادی‌های فردی و فشارهای تخریبی در جوامع مدرن است. هسه در این رمان سایه‌روشن‌هایی از دوران کودکی خود و برادرش «هانس» را ترسیم کرده است، که همانند شخصیت اصلی داستان، دست به انتهار می‌زند. زندگی در مدرسه کلیسای «ماول‌برون»، دوران کارآموزی و تصویر مناظر رؤیایی شهر زادگاهش، تراوشی از تجربه و دیدگاه نویسنده ‌است که در کتاب «زیر چرخ» جان گرفته‌اند. فضای رومانتیسم غالب بر ماجرا، به قلم توانای هرمان هسه به دادگاهی تلخ علیه نظام آموزشی که سعی در سرکوب کردن استعدادها می‌نمود، تبدیل شده‌است. گرترود (Gertrud ۱۹۱۰) این رمان بخشی از سرگذشت نویسنده‌است و شناخت فلسفی او را از «مسأله تنهایی» شرح می‌دهد. در نظر هسه زندگی یعنی تنهایی، انسان همیشه تنهاست و هنرمند تنهاتر از دیگران. داستان «گرترود» اعترافات یک موسیقیدان است. رُسهالده (Rosshalde ۱۹۱۴) این کتاب نیز مانند گرترود اعترافات یک هنرمند است؛ یک نقاش هنرمند. این دو اثر را می‌توان مکمل یکدیگر دانست. سیدارتا (۱۹۲۲ Siddhartha) هرمان هسه در این کتاب ضمن تحلیل مبانی فلسفه آسیائی(هندی)، اشتیاق خود را به یافتن روشی در جهت حل بحران جوامع بشری نشان داده‌است. داستان به گرد فرزند برهمانی دور می‌زند که در پی مداوا است. سیدارتا نام این جوان است که در راه رسیدن به مقصود، خود بینی و آلایش عشق شهوانی را که همانند زنجیرهای گران، مانعی بازدارنده بودند، به نرمی می‌گسلد و تضاد سرکش روح و زندگی را به فرایندی آشتی‌پذیر در نفس ریاضت کشیده خود مبدل می‌سازد. گرگ بیابان (Der Steppenwolf ۱۹۲۷) این داستان به صورتی استعاری روح آسیب دیده مردم پس از جنگ، مردم شهرنشین و متمدن را نشان می‌دهد که ناگهان در وجود خود ظهور خوی حیوانی یا مردی گرگ‌صفت را مشاهده می‌‌کنند. در کتاب گرگ بیابان، هسه مجددأ قلم خود را متوجه موضوعات اجتماعی و تازه‌ترین مسائل مطروحه می‌نماید. شخصیت اصلی کتاب، «هاری هالر»، نماد مبارزه با معضلات دهه سوم قرن بیستم می‌باشد. نارسیس و گلدموند (Narziss und Goldmund ۱۹۳۰) با این کتاب دورهٔ دیگری از خلاقیت هسه آغاز می‌گردد. نگرش نویسنده در این مقطع به داده‌های تاریخی، معطوف شده و تشابه ملموسی از واقعیت‌ها را به خواننده تلقین می‌نماید. این اثر عمیق‌تر از آنچه به نظر می‌رسد، ناظر بر زوایای تاریک روح و زندگی و پیشگامان این چالش است. او در پی یافتن راه حلی مسالمت‌آمیز به منظور آشتی است. سفر به شرق (Die Morgenlandfahrt ۱۹۳۲) هسه در این داستان ادراک تازه‌ای از زندگی به دست می‌دهد و از عالم انسانیت پرتویی از کمال مطلوب عرضه می‌کند؛ که زندگی، مداوم و تولدی از نو است. بنابر گفته خود هسه سفری روحانی است نه سفری ارضی. سفر به شرق نشانی از تحول فکری نویسنده را در خود دارد؛ تحولی از فردیت‌گرایی به اندیشه‌‌‌ای توده‌گرا و اجتماعی. بازی تیله‌های شیشه‌ای (۱۹۴۳ Das Glasperlenspiel) این رمان بزرگ در دو جلد انتشار یافت. حوادث این رمان در قرن بیست و سوم میلادی می‌ گذرد و هسه خواننده را با خود به سرزمین کمال مطلوب که به آن نام کاستالی Castalie داده، می‌کشاند، سرزمینی که مشتاقان عالم معنا، دور از غوغای جهان در آن سکونت دارند؛ این سرزمین نمایشی از تلفیق فلسفه غرب با عرفان شرق، زیبایی با افسون، فرمول‌های دقیق علمی با ترنم موسیقی است. سرگذشت قهرمان کتاب سرگذشتی است که هسه خود آرزوی آن را در سر می‌‌پروراند. نظر هسه آن است که بشر در هیچ مرحله‌ای از زندگی نباید عقب بماند و پیوسته باید در دایره‌ای جدید نفوذ کند، همچنان که در «بازی تیله‌های شیشه‌ای» تیله‌ها باید پیوسته پیش بروند، زیرا سرشت توقف را نمی‌شناسند. تألیفات هسه مشتمل بر ده‌هاهزار نامه، هفتاد ملیون نسخه کتاب و نوشته‌های مختلف در سرتاسر جهان می‌باشد. علاوه براین، هرمان هسه با بیش از شصت نشریه پیشرو همکاری می‌کرد. وی در سال ۱۹۴۶ میلادی به دریافت جایزه نوبل در ادبیات نائل شد. از سال ۱۹۳۲ میلادی جایزه‌ای به نام او (Hermann-Hesse-Preis) به دیگر نویسندگان برگزیده اهدا می‌شود. بحران روحی و پایان زندگی لوح یادبود هسه در زادگاهشهرمان هسه متأثر از بیماری همسرش که مبتلا به شیزوفرنی بود، در سال (۱۹۱۶) به یک بحران عمیق روحی (افسردگی) مبتلا و تحت مداوا قرارگرفت. هسه در کتاب دمیان - روایتی از جوانی، عناصر ساختاری روان‌تحلیلی را ترسیم نمود. این کتاب به دلیل جو خصمانه‌ای که علیه وی بر فضای سیاسی - اجتماعی آلمان مسلط بود، به نام مستعار «امیل سینکلر» منتشر شد که در چاپ شانزدهم نام حقیقی نویسنده آشکار گردید. سالهای (۱۹۱۸ - ۱۹۱۹ میلادی) سال‌های جدایی از خانواده، گوشه‌گیری و اقامت در «تسین» بود. این حوادث در داستان‌های کوتاه وی رد پای خود را به روشنی بجای گذاشته‌است، مانند: کلاین و واگنر Klein und Wagner/۱۹۱۹ آخرین تابستان کلینگزور Klingsors letzter Sommer/۱۹۱۹ هرمان هسه در (۹ اوت ۱۹۶۲ میلادی) در تسین واقع در سوییس درگذشت.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر

نقاش، آهنگساز. تولد: 1298، تهران. درگذشت: آبان 1376، تهران. مصطفى نجمى، واپسین شاگرد كمال‏الملك، در محله‏ى سنگلج تهران به دنیا آمد. وى از دوران جوانى به تصویرگرى شوق داشت و به موازات كار نقاشى، تدریجا به موسیقى (نواختن ویولن و پیانو) پرداخت. وى بعدا به اتفاق شاگردان كمال‏الملك در آخرین مراحل حیات ایشان یا در محضر استاد وزیرى به تعلیم نقاشى روى آورد. بعدا در نقاشخانه‏ى سید رسول الحسینى به ادامه‏ى هنر نقاشى پرداخت. سپس در دبیرستان نظام و اكثر دبیرستان‏هاى تهران از جمله دارالفنون به تعلیم دانش‏آموزان در علم نقاشى مشغول شد. مصطفى نجمى در سال 1352 عازم فرانسه شد تا علاوه بر عرضه‏ى آثار نقاشى خود، در معرفى موسیقى ایرانى بكوشد. آنگاه به عضویت انجمن آهنگسازان فرانسه درآمد. طولى نكشید كه به دعوت دانشگاه جنگ در دانشگاه افسرى به تعلیم دانشجویان آن دانشگاه مشغول شد. مصطفى نجمى در مسابقه‏ى جهانى آثار نقاشى توانست با كشیدن تابلوى «منظره‏ى اوشان» موفقى درخشان كسب كند. تابلوهاى نقاشى مصطفى نجمى كه موقعیت خاصى به دست آورند، عبارتند از: «تابلوى قیام سى تیر»، «منظره‏ى میگون»، «رودسر»، «نانوایى در دهات»، «تجسم یك معتاد»، «امامزاده‏ى ابراهیم» و تابلوهاى دیگرى است كه در نمایشگاه‏هاى مختلف به نمایش درآمده است.

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(ز 1304 ق)، نقاش. ملقب به منصورالممالك. از خاندان قاجارى بود كه در چهره‏سازى و شبیه‏پردازى در شیوه رنگ روغن مهارت داشت.از آثار وى: چهره میرزا هدایت وزیر دفتر كه شبیه‏سازى نموده، با رقم: «كمترین بنده آستان نبى‏خان قاجار سنه 1285»، تصویر دورنماى دهى كه منظره‏ى برداشت محصول انگور در آن نقش شده، با رقم: «عمل كمترین نبى‏خان 1285»، تصویر چهره‏ى مرد میان سالى به رنگ و روغن، با رقم: «خانزاد نبى‏خان قاجار»، تصویر رنگ روغنى پیرمردى، با رقم: «بنده آستان میرزا نبى‏خان منصورالممالك 1302»، تصویر یكى از رجال ناصرى، با رقم: «خانزاد نبى‏خان منصورالممالك 1304».