خوش آمدید

دو چشمانت پیالهٔ پر ز می بی

خراج ابروانت ملک ری بی

همی وعده کری امروز و فردا

نمیدانم که فردای تو کی بی

گلان فصل بهاران هفته‌ای بی

زمان وصل یاران هفته‌ای بی

غنیمت دان وصال لاله رویان

که گل در لاله زاران هفته‌ای بی

من آن شمعم که اشکم آتشین بی

که هر سوته دلی حالش همین بی

همه شب گریم و نالم همه روز

بیته شامم چنان روزم چنین بی

زدست عشق هر شو حالم این بی

سریرم خشت و بالینم زمین بی

خوشم این بی که موته دوست دیرم

هر آن ته دوست داره حالش این بی

سیه بختم که بختم واژگون بی

سیه روجم که روجم سرنگون بی

شدم آوارهٔ کوی محبت

زدست دل که یارب غرق خون بی

خوشا آنانکه الله یارشان بی

بحمد و قل هو الله کارشان بی

خوشا آنانکه دایم در نمازند

بهشت جاودان بازارشان بی

چه واجم هر چه واجم واته‌شان بی

سخن از بیش و از کم واته‌شان بی

بدریا مو شدم گوهر برآرم

هر آن گوهر که دیدم واته‌شان بی

ز بیداد فلک یارون امان بی

امان جستن روز آخرزمان بی

اگر پاره کرم یخه بجا بو

که وامو آسمان پرسرگران بی

سخن از هر چه واجم واتشان بی

حدیث از بیش و از کم واتشان بی

بدریا گر روم گوهر بر آرم

هر آن گوهر که وینم واتشان بی

خدایی که مکانش لامکان بی

صفابخش جمال گلرخان بی

پدید آرندهٔ روز و شب و خلق

که بر هر بنده او روزی رسان بی