زنی خدمت حضرت فاطمه (علیها السلام) رسید و گفت: مادر ناتوانی دارم که در مسائل نمازش به مشکلی برخورد کرده و مرا خدمت شما فرستاده که سؤال کنم.
حضرت فاطمه (علیها السلام) جواب آن مسئله را داد. آن زن مسئله‏های دیگری پرسید: تا تعداد آنها به ده رسید. حضرت همه را پاسخ داد.
آن زن از کثرت سؤال خجالت کشید و عرض کرد: ای دختر رسول خدا! دیگر مزاحم نمی‏شوم.
حضرت فرمود: نگران نباش! باز هم سؤال کن که با کمال میل جواب می‏دهم؛ زیرا اگر کسی اجیر شود که بار سنگینی را حمل کند و در عوض آن، صد هزار دینار اجرت بگیرد، آیا از حمل بار خسته می‏شود؟
زن گفت: نه، خسته نمی‏شود؛ زیرا در برابر آن، مزد زیادی دریافت می‏کند.
حضرت فرمود: خدا در جواب هر مسئله‏ای، بیشتر از اینکه بین زمین و آسمان پر از مروارید باشد، به من ثواب می‏دهد. با این حال چگونه از جواب دادن به مسئله خسته شوم. از پدرم شنیدم که فرمود: عالمان شیعه من، روز قیامت محشور می‏شوند و خداوند به اندازه علوم آنان و درجات کوششان در راه هدایت مردم، برایشان ثواب و پاداش در نظر می‏گیرد و به هر کدامشان تعداد یک میلیون حله از نور عطا می‏کند. سپس منادی حق تعالی ندا می‏دهد: ای کسانی که یتیمان (پیروان) آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را سر پرستی نمودید! در آن وقت که دست این ملت به پیشوایان دین نمی‏رسید، در پرتو علوم شما ارشاد شدند و دیندار زندگی کردند. اکنون به اندازه‏ای که از علوم شما استفاده کرده‏اند، به ایشان خلعت بدهید.
حتی به بعضی از آنان صد هزار خلعت داده می‏شود. پس از تقسیم خلعت‏ها، خداوند فرمان می‏دهد که بار دیگر به عالمان خلعت بدهید، تا خلعت‏شان تکمیل گردد.
سپس دستور می‏رسد دو برابرش کنید، همچنین درباره شاگردان علما که خود، شاگرد تربیت کرده‏اند چنین کنید.
آن گاه حضرت فاطمه به آن زن فرمود: ای بنده خدا! یک نخ از این خلعت‏ها، هزار مرتبه از آنچه خورشید بر آن می‏تابد بهتر است؛ زیرا امور دنیوی توام با زنج و مشقت است، اما نعمت‏های اخروی عیب و نقص ندارد(244).