خوش آمدید

گویند که راستی چو زر کانیست

سرمایهٔ عز و دولت و آسانیست

گر راست به هر چه راستست ارزانیست

من راستم آخر این چه سرگردانیست

چندان چشمم که در غم هجر گریست

هرگز گفتی گریستنت از پی چیست

من خود ز ستم هیچ نمی‌دانم گفت

کو با تو و خوی تو چو من خواهد زیست

در دام تو هر کس که گرفتارترست

در چشم تو ای جهان جان خوارترست

آن دل که ترا به جان خریدارترست

ای دوست به اتفاق غمخوارترست

هر چند بلای عشق دشمن کامیست

از عشق به هر بلا رسیدن خامی‌ست

مندیش به عالم و به کام خود زی

معشوقه و عشق را هنر بدنامی‌ست

ایام درشت رام بهرام شه‌ست

جام ابدی به نام بهرامشه‌ست

آرام جهان قوام بهرامشه‌ست

اجرام فلک غلام بهرامشه‌ست

آنکس که به یاد او مرا کار نکوست

با دشمن من همی زید در یک پوست

گر دشمن بنده را همی دارد دوست

بدبختی بنده‌ست نه بدعهدی اوست

آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست

وان کت کلهی نهاد طرار تو اوست

آنکس که ترا بار دهد بار تو اوست

وآنکس که ترا بی تو کند یار تو اوست

در مرگ حیات اهل داد و دینست

وز مرگ روان پاک را تمکینست

نز مرگ دل سنایی اندهگینست

بی مرگ همی میرد و مرگش زین‌ست

آن روز که بیش با من او را کینست

بیشش بر من کرامت تمکینست

گویم به زبان نخواهمش گر دینست

شوخیست که می کنم چه جای اینست

شبها ز فراق تو دلم پر خونست

وز بی‌خوابی دو دیده بر گردونست

چون روز آید زبان حالم گوید

کای بر در بامداد حالست چونست