خوش آمدید

دل گرچه غمت ز جان نهان می‌دارد

اشکم همه خرده در میان می‌دارد

جان بی‌تو کنون فراق تن می‌طلبید

دل بی‌تو کنون ماتم جان می‌دارد

نه دل ز وصال تو نشانی دارد

نه جان ز فراق تو امانی دارد

بیچاره تنم همه جهان داشت به تو

واکنون به هزار حیله جانی دارد

بیننده که چشم عاقبت‌بین دارد

می خوردن و مست خفتن آیین دارد

تا جان دارم به دست برخواهم داشت

تلخی که مزاج جان شیرین دارد

گر دوست مرا به کام دشمن دارد

یا خسته دل و سوخته خرمن دارد

گو دار کزین جفا فراوان بیش است

آن منت غم که بر دل من دارد

عمری جگرم خورد ز بدخویی چرخ

یک روز نرفت راه دلجویی چرخ

آورد و به دست جور مریخم داد

با زهره گرفتست مرا گویی چرخ

گر یک شبه وصل بتم آواز آرد

یکساله فراقش فلک آغاز آرد

صد روز ارین که می‌گذارم بدهم

گر دور فلک از آن شبی باز آرد

خود عهد کسی کسی چنین بگذارد

کاندر بد و نیک هیچ یادش نارد

جانا ز وفا روی مگردان که هنوز

خاک در تو نشان رویم دارد

صد پرده شبی فلک ز من بردارد

تا روز چو شب زپرده بیرون آرد

ار دست شب و روز به شب بگریزد

هر کس که چو روز من شبی بگذارد

این عمر که سرمایهٔ ملکیست نه خرد

چون بی‌خبران همی به سر باید برد

وز غبن چنین زنگیی پیش از مرگ

روزی به هزار مرگ می‌باید مرد

بوطالب نعمه آن جهانی همه مرد

هرگز غم این جهان خونخواره نخورد

هر طالب نعمت که بدو روی آورد

از نام پدر دامن حرصش پر کرد