خوش آمدید

بیته یکدم دلم خرم نمانی

اگر رویت بوینم غم نمانی

اگر درد دلم قسمت نمایند

دلی بی غم درین عالم نمانی

هر آن کالوند دامان مو نشانی

دامان از هر دو عالم در کشانی

اشک خونین پاشم از راه الوند

تا که دلبر بپایش برفشانی

مو آن باز سفیدم همدانی

لانه در کوه دارم سایبانی

به بال خود پرم کوهان به کوهان

به چنگ خود کرم نخجیر بانی

گرم خوانی ورم رانی ته دانی

گرم درتش بسوزانی ته دانی

ورم بر سر زنی الوند و میمند

همی واجم خدا جانی ته دانی

زدل مهر تو ای مه رفتنی نی

غم عشقت بهر کس گفتنی نی

ولیکن شعله مهر و محبت

میان مردمان بنهفتنی نی

ته که دور از منی دل در برم نی

هوایی غیر وصلت در سرم نی

بجانت دلبرا کز هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرم نی

دلی چون مو بغم اندوته ای نی

زری چون جان مو در بوته‌ای نی

بجز شمعم ببالین همدمی نه

که یار سوته دل جز سوته‌ای نی

شبی ناید ز اشکم دیده تر نی

سرشکم جاری از خون جگر نی

شو و روجم رود با نالهٔ زار

ته را از حال زار مو خبر نی

دل شاد از دل زارش خبر نی

تن سالم زبیمارش خبر نی

نه تقصیره که این رسم قدیمه

که آزاد از گرفتارش خبر نی

اگر دل دلبری دلبر کدامی

وگر دلبر دلی دل را چه نامی

دل و دلبر بهم آمیته وینم

ندانم دل که و دلبر کدامی