خوش آمدید

بر روی پزشک زن، میندیش

چون بود درست بیسیارت

بخت و دولت چو پیشکار تواند

نصرة و فتح پیشیار تو باد

از جود قبا داری پوشیده مشهر

وز مجد بنا داری بر برده مشید

راهی آسان و راست بگزین، ای دوست

دور شو از راه بی کرانهٔ ترفنج

زین و زان چند بود برکه و مه؟

مر ترا کشی و فیزین و غنوج

ز مهرش مبادا تهی ایچ دل

ز فرمانش خالی مباد ایچ مرج

بودنت در خاک باشد، یافتی

هم چنان کز خاک بود انبودنت

معذورم دارند، که اندوه و غیشت

و اندوه و غیش من ازان جعد و غیشت

چه گر من همیشه ستا گوی باشم

ستایم نباشد نکو جز به نامت

با دل پاک مرا جامهٔ ناپاک رواست

بد مر آن را که دل و دیده پلیدست و پلشت