خوش آمدید

ایستاده دیدم آن جا دزد و غول

روی زشت و چشم‌ها همچون دو غول

چون فراز آید بدو آغاز مرگ

دیدنش بیگار گرداند مجرگ

دم سگ بینی ابا بتفوز سگ

خشک گشت، کش نجنبد هیچ رگ

ماده گفتا: هیچ شرمت نیست، ویک

بس سبکباری، نه بد دانی، نه نیک

از دهان تو همی آید غشاک

پیر گشتی ریخت مویت از هباک

خشم آمدش و همان گه گفت: ویک

خواست کورا برکند از دیده کیک

زد کلوخی بر هباک آن فزاک

شد هباک او به کردار مغاک

موی سر جغبوت و جامه ریمناک

از برون سو باد سرد و بیمناک

ابله و فرزانه را فرجام خاک

جایگاه هر دو اندر یک مغاک

شیر خشم آورد و جست از جای خویش

و آمد آن خرگوش را الفغده پیش