خوش آمدید

آنجا که قرار کار عالم دادند

هر چیز که دادند مسلم دادند

این دم که تراخوش است و ناخوش بتو نیست

چون بی تو قرار این دم، آن دم دادند

گر مردِ حقی مخالف باطل باش

بر هیچ مکن قرار و در منزل باش

از بندگی خویش گر اندوه کنی

باری به خداوندی او خوشدل باش

تا رخت وجودت به عدم در نکشند

هر کار که کرده شد بهم درنکشند

سر بر خط لوح ازلی دار و خموش

کز هر چه قلم رفت قلم در نکشند

هر دل که زحکم رفته فرسوده شود

افسوس که فرسودهٔ بیهوده شود

زیرا که هر آنچه بودنی خواهد بود

گر جهد کنی ور نکنی بوده شود

دی حکم حیات با اجل راندهاند

کس را چه خبر تا چه عمل راندهاند

خلقان نروند تا بر ایشان نرود

هر نیک و بدی که در ازل راندهاند

گر دوزخی و اگر بهشتی امروز

پیدا نشودخوبی و زشتی امروز

دی رفت قلم آنچه نوشتی امروز

فردا ببر آید آنچه کشتی امروز

تقدیر چو سابق است تعلیم چه سود

جز بندگی و رضا و تسلیم چه سود

پیوسته ز بیم عاقبت می‌سوزی

این کار چو بودنی است از بیم چه سود

از کارِ قضا در تب و در تفت چه سود

وز حکم ازل بیخور و بیخفت چه سود

تا کی به هزار لوح خوانم بر تو

کز هرچه همی رود قلم رفت چه سود

عالم چو زکاف و نون توان آوردن

پس شخص ز خاک و خون توان آوردن

این نقش که هست چون برون آوردند

صد نقش دگر برون توان آوردن

ای دوست ز اندوه دل ریش چه سود

پیش از من و تو چو رفت از پیش چه سود

صد سال و هزار سال اگر سارَخْکی

بر سندانی همی زند خویش چه سود