خوش آمدید

چون رفتن جان پاک آمد در پیش

تن را سبب هلاک آمد در پیش

تا عمر در آبِ دیده و آتشِ دل

چون باد گذشت و خاک آمد در پیش

دل در سر درد شد به درمان نرسید

جان در سر دل شد و به جانان نرسید

خوش خوش برسید عمرم ازگفت و شنود

وین قصّهٔ درد ما به پایان نرسید

کو تن که ز پای در فتادست امروز

کو دل که ز دیده خون گشادست امروز

در هر هوسی که بود دستی بزدیم

زان دست زدن، به دست، بادست امروز

از عمر گذشته عبرتی بیش نماند

وز مانده نیز حیرتی بیش نماند

عمری که ازو دمی به جان میارزید

چون باد گذشت و حسرتی بیش نماند

گه دستخوشِ زمانه خواهیم شدن

گه پیشِ بلا نشانه خواهیم شدن

چون نیست به جز فسانهای کارِ جهان

در خواب، بدین فسانه خواهیم شدن

از آز و طمع بیخور و خفتیم همه

وز حرص و حسد در تب وتفتیم همه

چیزی که شد اندر پی آن ضایع عمر

ضایع بگذاشتیم و رفتیم همه

هرگز ره دین براستی نسپردیم

هرگز به مراد دل دمی نشمردیم

دردا که زغفلت شبانروزی خویش

رفتیم وبسی خصم و خصومت بردیم

ای دل همه را بیازمودیم و شدیم

بسیار بگفتیم و شنودیم وشدیم

فی الجلمه چنان که رفته بودیم شدیم

کِشتیم وفا، جفا درودیم و شدیم

رفتیم و نبود هیچ کس محرم ما

غم بود که بود روز و شب همدم ما

سبحان اللّه! به هرزه این عمرِ عزیز

امد بسر و بسر نیامد غم ما

دردا که ز دُردی جهان مَست شدیم

پشتی چو کمان و تیر از شست شدیم

آمد شدِ ما نگر که در آخرِ عمر

از پای درآمدیم و ازدست شدیم