خوش آمدید

خاقانی اگرچه دارد از درد نهان

جان خسته و دیده غرقه و دل بریان

اینک سوی وصل تو فرستاد ای جان

جان تحفه و دیده مژده و دل قربان

چون زندگی آفت است جانم گم کن

چون سایه حجاب است نشانم گم کن

چون بی‌تو سر و پای جهان نیست پدید

بر زن سر غمزه و جهانم گم کن

تیغ از تو و لبیک نهانی از من

زخم از تو و تسلیم جوانی از من

گر دل دهدت که جان ستانی از من

از تو سر تیغ و جان فشانی از من

گر خاک ز من به اشک خون پالودن

نالید، منال کو گه آسودن

زینسان که فراق خواهدم فرسودن

بر خاک ز من سایه نخواهد بودن

ماها دلم از وصال پر نور بکن

میلی سوی این خاطر رنجور بکن

ای یوسف وقت جنگ را دور بکن

گرگ آشتیی با من مهجور بکن

پیداست که سودای تو دارم ز نهان

صفرا مکن این آتش سودا بنشان

دارم سر آنکه با تو در بازم سر

گر هست سر منت سری در جنبان

خاقانی از اول که دمی داشت فزون

می‌بود درون پرده چون پرده درون

از مجلس خاص خاصگان است اکنون

چون خلعه درون در و چون حلقه برون

مجلس ز می دو ساله گردد روشن

چشم طرب از پیاله گردد روشن

پژمرده بود گل قدح بی می ناب

از آب چراغ لاله گردد روشن

خاقانی اگر توئی ز صافی نفسان

بر گردن کس دست به سیلی مرسان

زیرا که چو بر گردن آزاد کسان

شمشیر رسد به که رسد دست خسان

ای روی تو محراب دل غمناکان

وی دست تو سرمایه بر سر خاکان

روزی که روند سوی جنت پاکان

جز تو که کند شفاعت بی‌باکان