خوش آمدید

روز از پی هجر تو بفرسود دلم

شب در پی روز وصل نغنود دلم

بس روز که چون روز روان بود دلم

تا با تو شب شبی بیاسود دلم

هر روز در آب دیده‌اش می‌یابم

شد ز آتش و آب صبر برده خوابم

هرچند که بر آتش عشقت آبم

در عشق چو آب پاک و آتش نابم

دود افکن را بگو که بس نالانم

دودی بر شد که دودگین شد جانم

بر من بدلی کرد به دل جانانم

دل گردانی مکن که سرگردانم

ای کرده تن و جان مرا مسکن غم

در باغ دلم شکفته شد سوسن غم

تا پای مرا کشید در دامن غم

غم دشمن من شده است و من دشمن غم

دیوانهٔ چنبری هلال تو منم

پروانهٔ عنبری مثال تو منم

نیلوفر خورشید جمال تو منم

خاکستر آتش خیال تو منم

در خواب شوم روی تو تصویر کنم

بیدار شوم وصل تو تعبیر کنم

گر هر دو جهان خواهی و جان و دل و دین

بر هر دو و هر سه چار تکبیر کنم

چون سایه اگر باز به کنجی تازم

همسایهٔ من سایه نبیند بازم

ور سایه ز من کم کند آن طنازم

از سایهٔ خود هم نفسی بر سازم

غمخوار توام غمان من من دانم

خون‌خوار منی زیان من من دانم

تو ساز جفا داری و من سوز وفا

آن تو تو دانی، آن من من دانم

نونو غم آن راحت جان من دارم

جوجو جانی در این جهان من دارم

نازی که جهان بسوزد آن او دارد

آهی که فلک بدرد آن من دارم

از حلقهٔ زلف تو سر افکنده‌ترم

وز جرعهٔ جام پراکنده‌ترم

گرچه ز شبه دل تو آزادتر است

از لعل نگین تو تو را بنده‌ترم