خوش آمدید

چرخ استر توسن جل سبز اندر بر

خاقانی ازین توسن بد دست حذر

در ماه نو و ستارگانش منگر

کن حلقهٔ فرج اوست وین ساخت به زر

خاقانی را آنکه بود سلطان هنر

چون شمع بسی نشست بر کرسی زر

اکنون چو چراغ است به کشتن درخور

بر نطع نشسته اشک ریزان در بر

چون رایت حسن تو بر افلاک زنند

عشاق تو آتش اندر املاک زنند

ای عالم جان ولایت دل مگذار

تا پیرهن شاهد جان چاک زنند

خاقانی ازین خانه و خوان غدار

برخیز و به خانیان کلیدش بسپار

خضری تو بخوان و خانه چون داری کار

شو خانه و خوان را به خضر خان بگذار

خاقانی هر شبت شبستان نرسد

تو مفلسی این نعمتت آسان نرسد

هر شب طلب وصل که روئین دژ را

هر روز سفندیار مهمان نرسد

آن شب که دلم نزد تو مهمان باشد

جانم همه در روضهٔ رضوان باشد

جانم بر توست لیک فرمان باشد

کامشب تن من نیزد بر جان باشد

ای از دل دردناک خاقانی شاد

غمهای تو کرد خاک خاقانی باد

روزی که کنی هلاک خاقانی یاد

برخی تو جان پاک خاقانی باد

ای بت علم سیه ز شب صبح ربود

برخیز و می صبوحی اندر ده زود

بردار ز خواب نرگس خون‌آلود

برخیز که خفتنت بسی خواهد بود

تا زخم مصیبت دل خاقانی آزرد

از نالهٔ او جهان بنالید به درد

از بس که طپانچه زد فرا روی چو ورد

روش چو فلک کبود و چون مه شد زرد

چون زاغ سر زلف تو پرواز کند

در باغ رخت به کبر پر باز کند

در باغ تو زان زاغ پرانداز کند

تا بر گل تو بغلطد و ناز کند