خوش آمدید

خاقانی را جور فلک یاد آید

گر مرغ دلش زین قفس آزاد آید

در رقص آید چو دل به فریاد آید

وز فریادش عهد ازل یاد آید

رخسارهٔ عاشقان مزعفر باید

ساعت ساعت زمان زمان‌تر باید

آن را که چو مه نگار در بر باید

دامن دامن، کله کله زر باید

دلها همه در خدمت ابروی تو اند

جان‌ها همه صید چشم جادوی تو اند

ترکان ضمیر من به شب‌های دراز

جوبک زن بام زلف هندوی تو اند

تا چشم رهی چشم تو را چشمک داد

از چشمهٔ چشم من دو صد چشمه گشاد

هرچشم که از چشم بدش چشم رسید

در چشمهٔ چشم تو چنان چشم مباد

دری که شب افروزتر از اختر بود

از گوهر آفتاب روشن‌تر بود

بربود ز من آنکه تو را رهبر بود

مانا که کلاه چرخ را درخور بود

خاقانی امید بر تو بیشی نکند

کس بر تو بگاه عهد پیشی نکند

خویشان کهن عهد چو بیگانه شدند

بیگانهٔ نو رسیده خویشی نکند

آهو بودی پلنگ ب دساز مگرد

گرگ آشتیی بکن سر افراز مگرد

دانی که دلم ز عشق تو نیمه نماند

چون آمده‌ای ز نیمه ره باز مگرد

ای کشته مرا لعل تو مانند بسد

وی کشته به دندان بسد عاشق صد

دریاب مرا دلا سبک‌تر برکش

ز آن پیش که ترتر شود از آب نمد

غم شحنهٔ عشق است و بلا انگیزد

جان خواهد شحنگی و رنگ آمیزد

خاقانی اگر سرشک خونین ریزد

گو ریز که سیم شحنه زین برخیزد

صد باره وجود را فرو ریخته‌اند

تا همچو تو صورتی برانگیخته‌اند

سبحان الله ز فرق سر تا قدمت

در قالب آرزوی ما ریخته‌اند