خوش آمدید

ایه یا اهل الفرادیس اقرؤا منشورنا

و ادهشوا من خمرنا و استسمعوا ناقورنا

حورکم تصفر عشقا تنحنی من ناره

لو رات فی جنح لیل او نهار حورنا

جاء بدر کامل قد کدر الشمس الضحی

فی قیان خادمات و استقروا دورنا

الف بدر حول بدری سجدا خروا له

طیبوا ما حولنا و استشرقوا دیجورنا

قد سکرنا من حواشی بدرهم اکرم بهم

استجابوا بغینا و استکثروا میسورنا

ابصرت روحی ملیحا زلزلت زلزالها

انعطش روحی فقلت ویح روحی مالها

ذاق من شعشاع خمر العشق روحی جرعه

طار فی جو الهوی و استقلعت اثقالها

صار روحی فی هواه غارقا حتی دری

لو تلقاه ضریر تائه احوالها

فی الهوی من لیس فی الکونین بدر مثله

ان روحی فی الهوی من لا تری امثالها

لم تمل روحی الی مال الی ان اعشقت

رامت الاموال کی تنثر له اموالها

لم تزل سفن الهوی تجری بها مذ اصبحت

فی بحار العز و الاقبال یوما یالها

عین روحی قد اصابتها فاردتها بها

حین عدت فضلها و استکثرت اعمالها

افلحت من بعد هلک ان اعوان الهوی

اعتنوا فی امرها ان خففوا حمالها

آه روحی من هوی صدر کبیر فائق

کل مدح قالها فیه ازدرت اقوالها

ییاس النفس اللقاء من وصال فائت

حین تتلو فی کتاب الغیب من افعالها

حبذا احسان مولی عاد روحا اذ نفث

ناولتها شربه صفی لها احوالها

ان روحی تقشع اللقیات فی الماضی مدا

ثم لا تبصر مضی اذ تفکر استقبالها

اختفی العشق الثقیل فی ضمیری دره

ان روحی اثقلت من دره قد شالها

مثله ان اثقل الیوم المخاض حره

اوقعتها فی ردی لم تغنها احجالها

غیر ان سیدا جادت لها الطافه

ان روحی ربوه و استنزلت اطلالها

سیدا مولی عزیزا کاملا فی امره

شمس دین مالک اوفت لها آمالها

صادف المولی بروحی و هی فی ذاک الردی

من زمان اکرمته ما رات اذلالها

جاء من تبریز سربال نسیج بالهوی

اکتست روحی صباحا انزعت سربالها

قالت الروح افتخارا اصطفانا فضله

ثم غارت بعد حین من مقال نالها

طال ما بتنا بلاکم یا کرامی و شتنا

یا حبیب الروح این الملتقی اوحشتنا

حبذا شمس العلی من ساعه نورتنا

مرحبا بدر الدجی من لیله ادهشتنا

لیس نبغی غیرکم قد طال ما جربتنا

ما لنا مولا سواکم طال ما فتشتنا

یا نسیم الصبح انی عند ما بشرتنی

یا خیال الوصل روحی عند ما جمشتنا

یا فراق الشیخ شمس الدین من تبریزنا

کم تری فی وجهنا آثار ما حرشتنا

تعالوا کلنا ذا الیوم سکری

باقداح تخامرنا و تتری

سقانا ربنا کاسا دهاقا

فشکرا ثم شکرا ثم شکرا

تعالوا ان هذا یوم عید

تجلی فیه ما ترجون جهرا

طوارق زرننا و اللیل ساجی

فما ابقین فی التضییق صدرا

ز کف هر یکی دریای بخشش

نثرن جواهرا جما و وفرا

حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا

صدنا عنکم ظباء حسدونا فابینا

و تلاقینا ملاحا فی فناکم خفرات

فتعاشقنا بغنج فسبونا و سبینا

عذل العاذل یوما عن هواکم ناصحیا

ان یخافوا عن هواکم فسمعنا و عصینا

و رایناکم بدورا فی سماوات المعالی

فاستترنا کنجوم بضیاکم و اهتدینا

بدرنا مثل خطیب امنا فی یوم عید

فاصطفینا حول بدر فی صلوه اقتدینا

فدهشنا من جمال یوسف ثم افقنا

فاذا کاسات راح کدماء بیدینا

فبلا فم شربنا و بلا روح سکرنا

فبلا راس فخرنا و بلا رجل سرینا

فبلا انف شممنا و بلا عقل فهمنا

و بلا شدق ضحکنا و بلا عین بکینا

نور الله زمانا حازنا الوصل امانا

و سقی الله مکانا بحبیب التقینا

و شربنا من مدام سکر ذات قوام

فی قعود و قیام فظهرنا و اختفینا

فهززنا غصن مجد فنثرنا تمر وجد

فاذا نحن سکاری فطفقنا و اجتبینا

تعالوا بنا نصفوا نخلی التدللا

و من لحظکم نجلی الفؤاد من الجلا

نعود الی صفو الرحیق بمجلس

تدور بنا الکاسات تتلو علی الولا

رحیقا رقیقا صافیا متلالئا

فنخلوا بها یوما و یوما علی الملا

شرابا اذا ما ینشر الریح طیبها

تحن الیها الوحش من جانب الفلا

خوابی الحمیرا افتحوها لعشره

بمفتاح لقیاکم لیرخص ما غلا

یتابع سکر الراح سکر لقائکم

فیسکر من یهوی و یفنی من قلا

انا شدکم بالله تعفون اننی

لقد ذبت بالاشواق و الحب و الولا

لمولا تری فی حسنه و جماله

امانا من الافات و الموت و البلا

سقی الله ارضا شمس دین یدوسها

کلا الله تبریزا باحسن ما کلا

افدی قمرا لاح علینا و تلالا

ما احسنه رب تبارک و تعالی

قد حل بروحی فتضاعفت حیاه

و الیوم نای عنی عزا و جلالا

ادعوه سرارا و انادیه جهارا

ان ابدلنی الصبوه طیفا و خیالا

لو قطعنی دهری لا زلت انادی

کی تخترق الجب و یروین وصالا

لا مل من العشق و لو مر قرون

حاشاه ملالا بی‌حاشای ملالا

العاشق حوت و هوی العشق کنجر

هل مل اذا ما سکن الحوت زلالا

قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا

البدر غدا ساقی و الکأس ثریانا

الصبوه ایمانی و الخلوه بستانی

و المشجر ندمانی و الورد محیانا

من کان له عشق فالمجلس مثواه

من کان له عقل ایاه و ایانا

من ضاق به دار او اعطشه نار

تهدیه الی عین یسترجع ریانا

من لیس له عین یستبصر عن غیب

فلیأت علی شوق فی خدمه مولانا

یا دهر سوی صدر شمس الحق تبریز

هل ابصر فی الدنیا انسانک انسانا

طوبی لک یا مهدی قد ذبت من الجهد

اعرضت عن الصوره کی تدرک معنانا

من کان له هم یفنیه و یردیه

فلیشرب و لیسکر من قهوه مولانا

فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری

تفسرها سرا و تکنی به جهرا

و انشرت امواتا و احییتهم بها

فدیتک ما ادریک بالامر ما ادری

فعادوا سکاری فی صفاتک کلهم

و ما طعموا ثما و لا شربوا خمرا

ولکن بریق القرب افنی عقولهم

فسبحان من ارسی و سبحان من اسری

سلام علی قوم تنادی قلوبهم

بالسنه الاسرار شکرا له شکرا

فطوبی لمن ادلی من الجد دلوه

و فی الدلو حسنا یوسف قال یا بشری

یطالع فی شعشاع و جنه یوسف

حقائق اسرار یحیط بها خبرا

تجلی علیه الغیب و اندک عقله

کما اندک ذاک الطور و استهدم الصخرا

فظل غریق العشق روحا مجسما

و نورا عظیما لم یذر دونه سترا

راح بفیها و الروح فیها

کم اشتهیها قم فاسقنیها

این راز یارست این ناز یارست

آواز یارست قم فاسقنیها

ادرکت ثاری قبلت جاری

فازداد ناری قم فاسقنیها

لب بوسه بر شد جفت شکر شد

خود تشنه‌تر شد قم فاسقنیها

الله واقی و السعد ساقی

نعم التلاقی قم فاسقنیها

هر چند یارم گیرد کنارم

من بی‌قرارم قم فاسقنیها

ساقی مواسی یسخوا بکاسی

یحلف براسی قم فاسقنیها

در گوش من باد خوش مژده‌ای داد

زان سرو آزاد قم فاسقنیها

کاسا اداری عقل السکاری

منهم تواری قم فاسقنیها

می‌گفت من خوش وی گفت می‌چش

ما در کشاکش قم فاسقنیها