خوش آمدید

ای کرده مرا به عشق گمراه تمام

بر نایدم از ضعف همی آه تمام

ای سرو گل اندام من ای ماه تمام

پیرم کردی نگشته یک ماه تمام

ای سرو سپاه خسرو ای ماه حشم

یک جرعه اگر از می وصلت بچشم

از خط تو چون قلم همی سرنکشم

بر آتش تیمار تو چون عود خوشم

چون پیش دل از هجر تو هنگامه نهم

پروین سرشک دیده بر خامه نهم

برنامه تو چو دست بر خامه نهم

خواهم که دل اندر شکن نامه نهم

همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم

کردیم نوان و لاغر و زرد و دژم

وانگاه فرو بردیم ای شهره صنم

در آب سیاه و گل تیره چو قلم

سروی خواهم ز چرخ داری زندم

گر گویم کاین مراست آری زندم

خواهم که گلی چینم خاری زندم

از آهن مار کرده باری زندم

بر بسته شد از بستن ماتم دستم

امروز نگویند که من خود هستم

از بیم و امید شادی و غم رستم

برداشتم از جهان دل و بنشستم

ای فاخته دل چو من به رویت نگرم

زیبایی طاوس به بازی شمرم

با خنده کبک چون درایی ز درم

دل همچو کبوتری بپرد ز برم

گفتم که تو بی وفایی ای نامردم

من مردم و تو کجایی ای نامردم

خس دوست چو کهربایی ای نامردم

زان با چو منی نپایی ای نامردم

هر روز همی فلک به تیری زندم

پیراهن در سیاه قیری زندم

وین بخت همی همچو اسیری زندم

از وی سپری خواهم تیری زندم

تا کی غم یار و درد فرزند کشم

بیمار فراق خویش و پیوند کشم

تا چشم گشاده ام همی بند کشم

ای چرخ فلک محنت تو چند کشم