خوش آمدید

آن دل که نخواستت چه نامست آن دل

نه از در پرسش و سلامست آن دل

دیوانه و ابله تمامست آن دل

بیزارم از آن دل و کدامست آن دل

سرما چون شد ز دست صحرا شد گل

در چادر سبز کار پیدا شد گل

بسیار همی خندد رعنا شد گل

نه نه که چو روی دوست زیبا شد گل

دل می ندهد که از تو بردارم دل

یا تا به کسی کم از تو بگذارم دل

دانی چه کنم گم شده انگارم دل

بگریزم و در پیش تو بسپارم دل

عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال

عارم که نخواهی که کنم با تو وصال

عودم که کنی مرا به آتش بی هال

عیدم که به من قصد کنی سال به سال

ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال

وز طبع گل مدح تو بویم همه سال

سرخ است به دولت تو رویم همه سال

روزی ز خدای وز تو جویم همه سال

ای بدر شده من از غمان تو هلال

ای صورت حسن من ز عشق تو خیال

گر هیچ مدار دست دهد با تو وصال

بر فرق فلک نشینم از عز و جلال

من همت باز دارم و کبر پلنگ

ز آن روی مرا نشست کوه آمد و تنگ

روزی روزی گردهدم چرخ دو رنگ

بر پر تذرو غلطم و سینه رنگ

من چون دل لاله ام تو چون رنگ به رنگ

از من تو چرا باز همی داری چنگ

ماننده برگ لاله زود ای سرهنگ

همچون دل لاله در برم گیری تنگ

گردون نکشد کمال مسعود ملک

شاهی نبود بسان مسعود ملک

شد دولت قهرمان مسعود ملک

سوگند خورم به جان مسعود ملک

آتش به سرم همی فرو ریزد عشق

دود از دل من همی برانگیزد عشق

با دلجویان همی نیامیزد عشق

گویی که ز جان من همی خیزد عشق