خوش آمدید

پیاده سپه آرای او دویست هزار

چو پیل مست و پلنگ نژند و ببردمان

من پیرم و فالج شده ام اینک بنگر

تا نولم کژ بینی و کفته شده دندان

یکی شادمانی بد اندر جهان

خنیده میان کهان و مهان

بفروز و بسوز پیش خویش امشب

چندان که توان زعود و از چندن

روز رزم از بیم او در دست و در پای عدو

کنده ها گردد رکاب و اژدها گردد عنان

بر شاد گونه تکیه زده شاد و شاد کام

دولت رهی و بخت مطیع و فلک غلام

به مهمان هوازی شاد گردم

ز دست رنج و غم آزاد گردم

کوس تو کرده ست بر هر دامن کوهی غریو

اسب تو کرده ست بر هر خامه ریگی صهیل

خیز تا گل چنیم و لاله چنیم

پیش خسرو بریم و توده کنیم

زسر ببرد شاخ و ز تن بدرد پوست

بصید گاه ز بهر زه کمان تو رنگ