خوش آمدید

ای دوست مرادید همی نتوانی

بیهوده چرا روی زمن گردانی

بیجرم و جنایتی که از من دانی

چون پیر خر از نیش، زمن ترسانی

ای دوست به یک سخن ز من بگریزی

خوی تو نبد به هر حدیثی تیزی

بد گشتی از آن که با بدان آمیزی

بادیگ بمنشین که سیه برخیزی

با من چو گل شکفته باشی گه گه

گاهی باشی چو کارد با گوشت تبه

روزی همه آری کنی و روزی نه

یک ره صنما بنه مرا بریک ره

خط آوردی رواست بر روی چو ماه

خوشتر گشتی از آنچه بودی صد راه

در آرزوی خط تو خوبان سپاه

بر روی همی کشند خطهای سیاه

گویند که معشوق تو زشتست و سیاه

گر زشت و سیاهست مرا نیست گناه

من عاشقم و دلم بر او گشته تباه

عاشق نبود ز عیب معشوق آگاه

جستم همه ساله ای پسر کام تو من

خرسند همی بودم در دام تو من

سیر آمدم از بهانه خام تو من

بریخ اکنون نگاشتم نام تومن

آن روز چه بد که با قضا یار شدم

دیدار ترا به جان خریدار شدم

آن روز به بازی به سر کار شدم

تا لاجرم امروز گرفتار شدم

تا در طلب دوست همی بشتابم

عمرم به کران رسید و من در خوابم

گیرم که وصال دوست در خواهم یافت

این عمرگذشته راکجا دریابم

هر چند که از تو بوسه یابم گه بام

در آخر شب مرا هوس آید کام

بوسه بده و کنار برتست حرام

نشنودستی درو غزن باشد شام

گر خواسته ای تو ازپی خواسته ایم

رویار دگر خواه که ماخواسته ایم

تو پنداری دل به تو آراسته ایم

ما ای بت از آن سرای بر خاسته ایم