خوش آمدید

چون کاسه و کیسه‌‌ گشت هر دو

ار باده و زرّ و سیم خالی

جز زهد و ورع چه چاره دارد

دردی کش رند لاابالی

آن راکه گنج معرفت کردگار هست

بی‌اختیار ذکر خدا سرکند همی

وان راکه نیست معرفت ذکرکردگار

از روی اخـتیار مکــرّر کند همــی

آن ذکر بهر حق کند این‌یک برای خلق

کی این دو را خدای برابر کند همی

چون زبان راز دل نمی‌داند

چیستش چاره غیر دلتنگی

چون نداند زبان رومی را

از حسد تنگدل شود زنگی

باادب باش ای برادر خاصه با دیوانگان

خود مگوکاورا نباشد بهره از فرزانگی

ای بسا دانای کامل کز پی روپوش‌ خلق

روز و شب بر خویش بندد حالت دیوانگی

جوانمردی نه این باشدکه چون برق

به شب برکاروان یک‌دم درخشی

جوانمردی بود آن‌دم که چون ابر

به کشت جان سائل آب بخشی

نفس با عقل آشنا نشود

زاع را نفرتست از طوطی

سفله راگر هزارگنج دهی

نشود رام جز که با لوطی

گر هزار آستین برافشانی

ندهندت زیاده از روزی

آتش حرص را مزن دامن

که خود اندر میانه می‌سوزی

دلاکنون چو نداری به عرش وکرسی راه

کمال همت تو عرش هست یاکرسی

ولی به کرسی و عرشت اگر اجازه دهند

سراغ کرسی و عرش دگر همی پرسی

قاآنیا اگر ادب اینست و بندگی

خاکت به فرق باد که با خاک همسری

نی‌نی سرشت خاک سراپا تواضعست

ای آسمان کبر تو از خاک کمتری

دایماً چون دو دست اهل دعا

هر دو پایش بر آسمان بودی

غالباً جز به گاه وجد و سماع

کف پا بر زمین نمی‌سودی