خوش آمدید

بس شب که به روز بردم اندر طلبت

بس روز طرب که دیدم از وصل لبت

رفتی و کنون روز و شب این می‌گویم

کای روز وصال یار خوش باد شبت

دل باز چو بر دام غم عشق آویخت

صبر آمد و گفت خون غم خواهم ریخت

بس برنامد که دامن اندر دندان

از دست غم آخر به تک پای گریخت

ای گشته ضمیر چون بهشت از یادت

انگیخته دولت جهان دل شادت

ای روز جهان مبارک از دولت تو

روز نو و سال نو مبارک بادت

هرچند که بر جزو بود کل غالب

باشد همه جزو کل خود را طالب

جزویست که کل خویش را ماند راست

بوطالب نعمه از علی بوطالب

ای گوهر تو بر آفرینش غالب

چون رحمت ایزد همه خلقت طالب

از جملهٔ اولاد نبی چون تو کراست

فرزند تو و هر دو علی بوطالب

بوطالب نعمه ای سپهرت طالب

بر تابش آفتاب رایت غالب

در دور زمانه یادگاری نگذاشت

بهتر ز تو گوهری علی بوطالب

آن شد که به نزدیک من ای در خوشاب

دشنام ترا طال بقا بود جواب

جانا پس از این نبینی این نیز به خواب

بر آتش من زد سخن سرد تو آب

این دل چو شب جوانی و راحت و تاب

از روی سپیده‌دم برافکند نقاب

بیدار شو این باقی شب را دریاب

ای بس که بجویی و نیابیش به خواب

هم طبع ملول گشت از آن شعر چو آب

هم رغبت از آن شراب چون آتش ناب

ای دل تو عنان ز شاهدان نیز بتاب

کاریست ورای شاهد و شعر و شراب

زان روی که روز وصل آن در خوشاب

در خواب شبی بر آتشم ریزد آب

با دل همه روزم این سؤالست و جواب

کاخر شبی آن روز ببینم در خواب