خوش آمدید

کی بسته کند عقل سراپردهٔ عشق

کی باز آرد خرد ز ره بردهٔ عشق

بسیار ز زنده به بود مردهٔ عشق

ای خواجه چه واقفی تو از خردهٔ عشق

گویند که کرده‌ای دلت بردهٔ عشق

وین رنج تو هست از دل آوردهٔ عشق

گر بر دارم ز پیش دل پردهٔ عشق

بینند دلی به نازپروردهٔ عشق

جز تیر بلا نبود در ترکش عشق

جز مسند عشق نیست در مفرش عشق

جز دست قضا نیست جنیبت کش عشق

جان باید جان سپند بر آتش عشق

جز من به جهان نبود کس در خور عشق

زان بر سر من نهاد چرخ افسر عشق

یک بار به طبع خوش شدم چاکر عشق

دارم سر آنکه سر کنم در سر عشق

تحویل کنم نام خود از دفتر عشق

تا باز رهم من از بلا و سر عشق

نه بنگرم و نه بگذرم بر در عشق

عشق آفت دینست که دارد سر عشق

بر سین سریر سر سپاه آمد عشق

بر میم ملوک پادشاه آمد عشق

بر کاف کمال کل، کلاه آمد عشق

با اینهمه یک قدم ز راه آمد عشق

تا دید هوات در دلم غایت عشق

در پیش دلم کشید خوش رایت عشق

گر وحی ز آسمان گسسته نشدی

در شان دل من آمدی آیت عشق

در راه تو ار سود و زیانم فارغ

وز شوق تو از هر دو جهانم فارغ

خود را به تو داده‌ام از آنم بی‌غم

غمهای تو می‌خورم از آنم فارغ

نادیده من از عشق تو یک روز فراغ

بهره نبرد مرا ز وصلت جز داغ

کردی تن من ز تاب هجران چو کناغ

تا خو داری تو دوست کشتن چو چراغ

ای بیماری سرو ترا کرده کناغ

پس دست اجل نهاده بر جان تو داغ

خورشید و چراغ من بدی و پس از این

ناییم بهم پیش چو خورشید و چراغ