خوش آمدید

ای گلبن نابسوده او باش هنوز

وی رنگ تو نامیخته نقاش هنوز

بوی تو نکردست صبا فاش هنوز

تا بر تو وزد باد صبا باش هنوز

شب گشت ز هجران دل فروزم روز

شب تیز شد از آه جهانسوزم روز

شد روشنی و تیرگی از روز و شبم

اکنون نه شبم شبست و نه روزم روز

عقلی که همیشه با روانی دمساز

دهری که به یک دید نهی کام فراز

بختی که نباشیم زمانی هم باز

جانی که چو بگسلی نپیوندی باز

خواهی که ترا روی دهد صرف نیاز

دستار نماز در خرابات بباز

مستی کن و بر نهاد هر مست بناز

مر مستان را چه جای روزه‌ست و نماز

نادیده ترا چو راه را کردم باز

پیوسته شدم با غم و بگسسته ز ناز

دل نزد تو بگذاشتم ای شمع طراز

تا خسته دل از تو عذر من خواهد باز

خوشخو شده بود آن صنم قاعده‌ساز

باز از شوخی بلعجبی کرد آغاز

چون گوز درآگند دگر باز از ناز

از ماست همی بوی پنیر آید باز

از عشق تو ای صنم به شبهای دراز

چون شمع به پای باشم و تن به گداز

تا بر ندمد صبح به شبهای دراز

جان در بر آتشست و دل در دم گاز

اول تو حدیث عشق کردی آغاز

اندر خور خویش کار ما را می‌ساز

ما کی گنجیم در سراپردهٔ راز

لافیست به دست ما و منشور نیاز

هرگز دل من به آشکارا و به راز

با مردم بی خرد نباشد دمساز

من یار عیار خواهم و خاک انداز

کورا نشود ز عالمی دیده فراز

بازی بنگر عشق چه کردست آغاز

می‌ناز ازین حدیث و خود را بنواز

بر درگه این و آن چه گردی به مجاز

ساز ره عشق کن برو با او ساز