خوش آمدید

جمعه 20 اسفند 1395 - 10:59 AM

گرشاسپ‌نامه اسدی توسی-درختی که هفت گونه بارش بود

بـــه شــهـــری رســـیـــدنــد خـــرّم دگــر

پُــرآرایــش و زیـــب و خـــوبی و فـــر

ز بــیـــرونـــش بــتــخـــانـــه ای پـــر نــگــار

بــراو بـــی کــران بـــرده گـــوهر بـــه کـــار

نــهــاده در ایــوانــش تــخـــتــی ز عــاج

بـــتـــی در وی از زرّ بـــا طـــوق و تـــاج

درخــتــی گــشــن رســتــه در پــیـش تــخــت

کـــه دادی بـــّر از هــفــت ســان آن درخــت

ز انــگــور و انــجـــیــر و نــارنــج و ســیــب

ز نـــار و تـــرنــج و بِــه دلـــفـــریـــب

نــه بــاری بــدیــنـــسان بــه بــار آمــدی

کـــه هــر ســال بـــارش دو بـــار آمـــدی

هــر آن بــرگ کــز وی شــدی آشــکــار

بـــُدی چــهـــره آن بــت بـــر و بــر نـــگـــار

ز شــهــر آن کــه بــیــمــار بــودی و سُــســت

چـــو خـــوردی از آن مـــیـــوه گـــشـــتـی درست

بــرو چــون مــهِ نـــو یـــکـــی داس بــود

کــــه تــــیـــزیــــش مــــانـــنـــد المـــاس بـــود

کــســـی کــاو شـــدی پـــیـــش آن بـــُت شــمــن

فـــدا کـــردی از بـــهـــر او خـــویـــشـــتـــن

بــن داس در نـــوک شـــاخــی دراز

بــبـــســـتـــی و زی خــــود کـــشــــیــدی فراز

فــکــنــدیــش در حــلــق چــون خــم شــســت

بـــــه یـــــک ره رهــــا کـــــردی آن گـه ز دست

ســرش را چــو گـــویـــی بـــرانـــداخـــتـــی

چـــنـــیـــن خـــویـــشـــتــن را فـــدا ساختی

هــمـــان گــاه بــودی بـــه یـــک زخــــم ســـخـــت

تـــنـــش بــر زمــیـــن و ســـرش بر درخت

ســـپـــهـــدار بــــا ویــــژگــــان ســــپـــاه

بـــه دیــــدار آن خـــانــــه شــد هم ز راه

بـــدیــــد آن درخــــت نـــوآیـــیـــن بـــه بـــار

چـــو بــــاغــی پـــُر از گـــونــه گـــون مــیــوه دار

ســـرش ســـایـــه گـــســـتـــرده بـــر کـــاخ بـــر

بـــر از هـــفــــت گـــونـــه بـــه هـر شاخ بر

هـــم از کـــار آن داس بــــر خـــیـــره مـــانـــد

بـــر آن بـــت بـــنـــفـــریـــد و ز آن جا براند

جمعه 20 اسفند 1395 - 10:59 AM

گرشاسپ‌نامه اسدی توسی-شگفتی دیگر بتخانه ها

دگـــر جـــای خـــارا یـــکـــی کـــوه دیـــد

بــَرکـــوه شـــهـــری پـــُر انـــبـــوه دیـــد

بـــه دروازهٔ شــــهـــر بـــر راه بــــر

نــــشــــانــــده بـــتـــی دیـــد بـــر گـــاه بــر

بـــرو مـــردم شـــهـــر پـــاک انـــجـــمـــن

زده حـــلـــقــــه انـــبـــوه و چـــنـــدی شـمن

بـــدان اَنـــبـــه انـــدر یـــکـــی مـــرد مـــســـت

بـــــه ســــنــــگـــی بـــر از دور تیغی به دست

نــشـــســـتـــی گـــهـــی، گـــاه بـــر خـــاســـتــی

بـــر آن بــــت بـــه مـــهــــر آفـــریــن خــواسـتی

پـــس از نـــا گـــه آن تــیــغ کــش بــُد به مشت

بـــــزد بــــر شـــکـــم، بـــرد بـــیـــرون ز پُـشت

بــد و نــیـــک هــرچ آشـــکـــار و نـــهـــفـــت

در آن ســــال بـــد خـــواســـت یــــکــسر بگفت

ســـرایـــنـــده تـــا گـــاهِ شـــب هـــم چـــنـــیـن

هـــمـــی بـــود ازو خـــون روان بـــر زمـــیـــن

از آن پـــس بـــیـــفــتــاد بــی جــان نـــگــون

بــــرو هـــــر کــــس از دیــــده بــــاریــــد خـــون

هــمــی تـــیــز تــیــز آتـــشـــی ســـاخــتـــنــد

مــــرآن کـــُشــــتـــه در آتـــش انـــداخـــتـــنــد

بــیـــامـــد یـــکی مـــرد از آن انـــجـــمـــن

کـــه ســـوزد ز مـــهـــرش هـــمـــی خویشتن

شـــمـــن هـــر چـــه بـــد گـــرد آتـــش فـــراز

ســــتــــادنـــد بــــا نــــیــــزه هـــای دراز

بــه کــف طـــاس روغـــن کـــهـــان و مـــهـــان

چـــو تـــنـــبـــول و فــوفـــلــش انــدر دهـــان

بـــه پـــای انـــدرون مـــوزه و بـــســـتـــه روی

زده گــــرد آن مـــرد صــف هـــمـــچـو کوی

ز نـــظـــّاره بـــرخــاســـتـــه بـــانـــگ و جـــوش

ز بـــانـــگ دهـــل رفـــتــــه بـــر مـــه خــــروش

بـــســـی پـــنـــد دادنـــد و نـــشـــنـــیـــد پـــنـــد

چــــــو پــــــروانــــــه تـــــن را بــــه آتــــش فکند

بـــس از بـــیـــم آن خـــواســـت کـــآرد گـــریـــز

زدنــــدش بـــــه نــــوک ســــنـــــان هــــای تـــــیـــز

فـــشـــانـــدنـــد روغـــن بـــر او تـــا بـــه جــای

ســــبــــکـــتـربـــرافـــروخـــت ســـر تـــا بــه پای

چــو انـــگـــشـــت گـــشـــت آتـــش و رفـــت دود

بـــبـــردنـــد خـــاکـــســـتـــر هـــر دو زود

بــر گــنـــگ و حـــج گـــاهــشـــان تـــاخـــتـــنــد

بــــــد آن آب گــــنـــــگ انــــدر انـــداخــتند

چــنـــیـــن آمـــد آیـــیـــن شـــان از نـــخـــســت

بـــُد آیـــیـــن و کـــیـــشی بــی اندام و سـُست

بــه یـــزدان بـــه دیـــن و دل افـــروخـــتــن

رســـد مــــرد، نــــز خـــویـــشـــتن سـوختن

خـــردمـــنـــد کـــوشــــد کـــز آتـــش رهـــد

نــه خـــود را بــــســـوزنــــده آتـــش

خـــود ابـــلـــیــس کـــز آتـــش تـــیـــز بـــود

چـــه پــاکـــیـــش بـــُد یــــا چــــه آمــدش سود

گـــر آتـــش نــــمــــودی بــــدارنــــده راه

نـــبـــودی بـــه دوزخ درش جـــایـــگـــاه

بــــه شـــهـــــری دگـــــر دیـــــد بــــتـــــخـــانه ای

شـــمـــن مـــرورا هـــر چـــه فـــرزانـــه ای

بــــدودر بــــُتــــی از خـــــمـــــآهــــنــــش تـــن

ز بـــُســـدش تــــاج، از گـــهر پـــیـــرهـــن

کـــف دســــت هـــا بـــر نـــهـــاده بــــه بـــر

یـــکــــی دســـتــــش از ســــیــــم و دیــگر ز زر

بــــه پــــیـــش انـــدرش حــــوضـــی از زرّ نــاب

روان از دهــــانـــــش در آن حــــوض آب

کـــرا بــــودی از درد بـــیـــمـــار تـــن

بـــشـــســـتـــی بـــدان آب در خـــویـــشـــتـــن

ســـه ره بـــردی از پـــیـــش آن بـــت نـــمــاز

ســــوی دســـت او دســـت بـــردی فـراز

بـــت ار دادی آن دســـت کـــز زرّبـــود

بـــدان درد در مـــُردی آن مـــرد زود

ورآن دســـت دادی کـــه بـــودی ز ســـیـــم

بـــرســــتـــی ز بـــیـــمـــاری و تـرس و بیم

هـــر آن کـــز پـــی مـــزد آن هـــنـــدوان

فـــدا کـــردی از پـــیـــش آن بــــت روان

پـــُرآتـــش یـــکـــی طـــشــــت رخــــشــــان ز زرّ

ز خــــیــــره ســــری بـــر نـــهـــادی بـــه سر

زدی پــــیـــش او زانـــوان بـــر زمـــیـــن

هـــمــــی خـــوانــــدی از دل بــــه مـــهـــرآفـــریــن

چـــنـــیـــن تـــاش دو دیـــده بـــگـــداخـــتــی

ز مـــژگــــان بـــه رخـــســـار بـــر تــاخـــتـــــی

بــــه شــــهــــری دگـــر، بــــا ســـپـــه بــرگـذشت

بـــــه ره گـــنـــبـــدی دیــد بـــر پـــهــن دشـت

دروچــشـــمـــهٔ آب روشــــن چـــو زنـــگ

بــــه نـــزدش بـــتـــی مـــَرد پــیـــکر ز سنگ

بـــدان شـــهــــر در هـــر زنـــی خـــوبـــروی

کـــه تـــخــــمـــش بـــرآورد نـــبـــودی ز شـوی

چـــو هـــم جـــفــت آن بــُت شــدی در نـــهـــفـت

از آن پــس بـــرومــند گـــشـــتـــی ز جــفـت

هر آن کــس کــه کـــردی بـــکـــنـــدنـــش رای

فـــتـــادی هـــمـــانـــگـــاه بـــی جـــان بــجــای

دگـــر دیـــد شـــهـــری چـــو خـــرّم بـــهار

درود نـــغـــز بـــتـــخـــانـــه ای زرنـــگـــار

مـــیـــانـــش درخـــتـــی چـــو ســـرو ســـهـــی

کـــه از بـــار هـــرگــــز نـــگـــشــتــی تــهــی

هـــم از بــــیــــخ او خـــاســـتـــی کـــیـــمـــیــا

بـــُدی بــــرگ او چــــشـــم را تـــوتـیا

چـــو جـــســـتـــنــی کـــسی بــا کسی گفتگوی

بـــه چــــیـــزی کــــه ســـــوگــــند بودی بدوی

ز پـــولاد ســـنــــدانـــی انــــدر شــــتـــاب

بـــبـــردی چــــو تـــفـــســـیـــده اخـــگــر ز تـاب

یـــکـــی بـــرگ تـــَر زآن درخـــت بـــبـــر

نــــهادی ابــــر دســـت و ســـنـــدان ز بــر

کــفـــش ســـوخـــتـــی گـــر بـــُدی آهـــمـــنــد

و گـــر راســــت بـــودی،نـــکردی گـــزنـــد

ز پـــیـــروزه و نـــعل رویـــیـــن دگـــر

نـــبــــد چــــیــــزی آن جا بــــهـــاگـــیــرتـر

کـــزیـــن هـــر دو از بـــهر نـــام بـــلـــنــد

کــــُلا ســــاخــــتــــی مــــردو،زن گـــیـــس بــند

ســـتـــاره پـــرســـتـــان بـــســـی چـــنـــد نـــیـــز

شـــگـــفـــت انـــدر آن کـــیــــش بـــســــیــار چیز

هـــمـــان نـــیــز کـــز پـــیــش گـــاو و خـــروس

شـــــدنــــدی پــــرســـــتــــنـــــده و چـــاپـــلــــوس

جمعه 20 اسفند 1395 - 10:59 AM

گرشاسپ‌نامه اسدی توسی-صفت حلالزاده و حرامزاده و دیگر شگفتی ها

کُـــهـــی دیـــد دیـــگـــر ز ســـنـــگ ســیــاه

بـــرون کــــرده زیـــن ســو بــر آن ســـــوی راه

کــرا کـــسی نـــدانـــســـتـــی از بــــوم هـــنــــد

کــــه او پـــاکــــزادســــت و گـــر هست سند

بـــرفـــتـــی بـــه ســـوراخ آن کـــه فـــراز

گـــرفـــتــی دو دســت از پـــَسِ پـــشـــت بــاز

گـــذشـــتـــی ازو گـــر بـــُدی پــاکــزاد

بــمــانــدی مــیـــانــش ار،بــُدی بــد نـــژاد

بـــه کـــوهـــی دگـــر بـــود کـــانــی فــراخ

فـــرازش کـــمـــر بـــســـت و، بـــن دیـــو لاخ

ز بـــالا دو چـــیـــز از دل ســـنـــگ ســـخـــت

بـــرون تــاخــتـــه چـــون تـــرنـــج از درخــت

یـــکـــی زو بـــنـــفـــش و دگــر هـــمــچــو زر

بـــنــفــشــیــش پــا زهــر و زهــر آن دگـــر

نُــبــد ره بـــدو لـــیـــکـــن از نــاگــزیــر

ز بـــالا فـــکـــنـــدیـــش هـــر کـــس بـــه تــیــر

هـــمــی داشـــتـــنـــدی مـــر آنـــرا نـــگـــاه

نـــبـــردی کـــســـی آن جـــز ســـوی گــنــج شــاه

کُـــهــــی دیـــد دیـــگـــر بـــه مـــه بـــر ســـرش

یـــکــی کـــان آهــن شــگــفــت از بــرش

کـــه بـــی آتـــش آهـــنـــش بـــُد لـــعــلــگـــون

چــنــان بــود کــز آتــش آری بــرون

بـــه شـــب هـــمـــچــون اخــگــر نــمـــودی ز تـاب

گــــرفـــتــــی بـــه روز آتــــش از آفـــتـــاب

چــو الــــمـــاس پـــولاد بـــگـــذاشـــتـــی

وز آب انـــدرون ســـنـــگ بــــرداشــــتـــی

شـــدی دور ازو ســـنـــگ آهـــن ربـــای

وز آتـــش بـــبـــودی ســـیـــه هـــم بــجـــای

از آن تـــیـــغ مـــهـــراج بـــودی و بـــس

نـــدادی از آن تـــیـــغ هـــرگــــز بـــه کـــس

یـــکـــی تـــیـــغ ازو تــا بــبـــردی بــه گــنــج

بـــه کـــف نـــامـــدی جـــز بــه بــســـیــار رنــج

کـــرا ریـــخــتــنــدی بــدان تــیـــغ خـــون

نـــرفـــتـــی ز تــــن خــــون مـــگـــر زانــــدرون

دگـــر دیـــد از ایـــنـــگـــونــه چـــنـــدان شــگــفت

کـــه نـــتـــوان شـــمــــارش بـــه ســـالـــی گــرفـت

هــمـــه کـــام مـــهــراج از بـــُد ز پـــیـــش

کـــه بـــیــنــد هــمـــه پـــادشـــاهـــی خـــویـــش

جــهـــان پـــهـــلــوان را ز هــر سـو که خواست

هـــمـــی گـــشـــت زیـــنـــگــونــه ســه سـال راست

بـــه آزادیـــش نــزد ضــــحـــاک شـــاه

نـــبـــشـــتـــی هـــمـــی نــامـــه هـــر چـــنـــد گــاه

بــه هــر نـــامـــه صــد لابـــه آراســتــی

بـــبـــودنـــش پـــوزش هـــمـــی خـــواســتـــی

جمعه 20 اسفند 1395 - 10:59 AM

گرشاسپ‌نامه اسدی توسی-بیرون شدن گرشاسب

پـــس آن گـــه ز دریــا بــه هـــامـــون شـــدنـــد

بـــه یـــک مـــاه از چــیــن بـه بـیرون شــدنــد

هـــمـــی خـــواســـت مـــهـــراج تـــا پـــهــلــوان

بــبــیــنــد هــمــه کــشــور هــنـــدوان

نــمـــایـــدش جــاه و بـــزرگی خـــویـــش

ز بـــس شـــهــر یــاران کـــش آیـــنـــد پــیــش

ســــوی شـــهـــرهــا شــاد دادنـــد روی

شـــد ایـــن آگـــهـــی نـــزد هـــر نــامــجـوی

شـــهـــان و مـــهـــان کـــارســاز آمـــدنـــد

پـــرســـتــنــده از پــیـــش بـــاز آمــدنـــد

هـــمـــه شــــهـــرهــــا گـــشـــت آراســـتـــه

هـــمــــه راه پـــر نـــزل و پـــر خـــواستــه

زمـــیــن بــاغ فـــردوس دیـــدار شـــد

هــــوا ابـــر بـــارنـــده دیـــنـــار شـــد

ز رامـــش جـــهـــان بـــانـــگ خـــنـــیـــا گـــرفــت

ز بـــس درّ کــشـــور ثـــریـــا گـــرفـــت

بــه دشـــتـــی رســـیـــدنـــد روزی ز راه

بـــی انـــدازه بـــر وی ز طــوطــی سیاه

بــــه تـــن پـــاک هــــمـــواره زنـــگـــار گـــون

بـــــه چــــنــــگـــــــــال و منــقــار گلنار گون

زمـــیــن از بـــس انـــبــوه ایـــشـــان بــه هـم

چـــو پـــاشـــیـــده بـــر ســبز دیــبــا بـقم

چـــو دریـــای اخــضـــر کـــه جـــوشــان بود

درود مـــوج بـــر ســـرخ مـــرجـــان بـــود

درخــتــی در آن دشـــت بــر آب کـــنـــد

گـــشــــن بــرگ و شـــاداب شــاخ و بـلند

کــــبـــودش تـــن و بـــرگ یـــکــســره ســپیده

ســـیـــه تــخــمــش و بــار چــون مـــشـــک بـید

هـــمــه شــاخــســارش پــر از طــوطـــیــان

بـــرو ســاخــتــه صـــدهـــزار آشـــیــان

ز شـــاخ و تــنــش هــر کــه کــرد انــدرون

بـــه آهـــن خـــلـــیــده هــمــی زآزمـــون

هــمـــان گـــه خــروشــیـــدن آراســـتــی

وزو چـــون زرگ خـــــون روان خـــاســـتی

گــرفـــتــنــد از طـــوطـــیــان بــی شـــمـــار

دگـــــر روز کــــــردنــــد از آن جـــــا گــذار

جمعه 20 اسفند 1395 - 10:59 AM

گرشاسپ‌نامه اسدی توسی-صفت بت معلق در هوا

هـــم از ره دگـــر شـــهــری آمـــد بـــه پــیــش

درو نـــغـــز بـــتــخـــانــه ز انــدازه بــیــش

یــکــی بـــتـــکـــده در مـــیـــان ســـاخـــتـــه

ســر گـــنــبــدش بــر مــه افــروخــتـته

هــــمـــه بــــوم و دیـــوار او ســــاده ســـنــگ

تــهــی پــاک از آرایــش و بــوی و رنـــگ

بـــتـــی ســـاخـــتـــه مـــاه پـــیـــکر دروی

بــرهــنــه نــه زرّ و نــه زیــور بــروی

مـــیـــان هـــوا ایـــســـتــاده بـــلـــنــد

نــه زیــرش ســتـــون و نــه زافــزار بــنــد

بـــســـی پـــیـــکـــر مـــردم ومـــرغ و بـــاز

ز گــردش مــیــان هـــوا پــرّ بــاز

گــــروهـــی شـــمـــن گـــرد او انـــجـــمـــن

ســیــه شــان تـــن و دل ســـیــه تــر ز تــن

گـــرفـــتـــه هـــمـــه لــکــهــن و بــســتــه روی

کـــه و مـــه زنـــخ ســـاده کـــرده ز مــوی

چــنــان بــُد مــر آن بـــی رهـــان را گــمـــان

کـــه هـــســـت او خــدای آمــده ز آســمــان

فــرشــتــســت گــردش بـــپـــر هــر کــه هـــســت

بــفــرمــانــش اســتــاده ایـــزد پــرســت

کـــســـی را کـــه بـــودی بـــه چـــیـــزی هـــوا

چـــو زو خـــواســـتـــی کــردی ایـــزد روا

از آهـــن بـــُد آن بـــت مـــعـــلـــق بــه جـــای

هــمــان خـــانــه از ســنـــگ آهــن ربــای

ازآن بـــُد میـــان هـــوا داشـــتــه

کــه ســنــگـــش هــمــی داشـــت افـــراشــتـته

جمعه 20 اسفند 1395 - 10:59 AM

گرشاسپ‌نامه اسدی توسی-شگفتی جزیرۀ رونده

کُـــهـــی بــُد هــمــان جــا بــه دریــا کــنــار

گـــرفـــتــه ز دریــا کـــنـــارش ســنـــار

پــــر انـــبــوه بــیـــشــه یــکــی کـــوه پــیـش

نـــبـــد نـــیـــم فـــرســـنــگ پـــهـــنــاش بــیـش

چـــو مـــوج فـــراوان فـــراز آمـــدی

شـــدی آن کـــُه از جـــای و بـــاز آمـــدی

گــــهـــی راســـت بـــودی دوان پـــیـــلـــوار

گـــهـــی چـــون بـــه نـــاورد گـــردان ســوار

گـــمـــان بــــرد هـــر کـــس کـــه بـُد سنگ پشت

بـــرو رســـتــــه از بــیـــشــه خـــار درشـــت

ســپــهــبــد ز مـــلّاح پــرســـش گــرفــت

کـــزیـــن کــوه تـــازان چـــه دانــی شــگــفت

چـــنـــیــن گـــفــت مـــلاّح دانـــش پـــژوه

کـــزیـــن ســـون دریـــا دگــر هـــســـت کــوه

جــــزیــــریــــســـــت بـــــر دامــــن رنـــگـبـار

پــــر انـــبـــوه شـــهـــری بـــدو اســـتــوار

هـــمــه ســنــگ و خـارســت آن بـوم و مـرز

تـــهـــی یـــکـــســر از مــیــــوه و کـشت ورز

بـــه یـــک روزه راهـــش جـــزیـــریـــســـت نــیز

پـــر از مـــیـــوه و کـــشــت و هـر گونه چــیز

چـــو آیـــد بــهــار خــوش و دلـــگــشـــای

بــجــنــبــد بــه مــوج آن جـــزیــره ز جــای

بـــه کـــردار کـــشـــتــی ز راه دراز

بــیــایــد بــر شــهــر آن گــه فـــراز

هـــمـــه شــهــر بــیــرون پـــذیـــره شـــونـــد

بـــه شـــادی ســوی آن جــزیـــره شــوند

ز نـــخــچــیــر وز هــیــزم و خـــوردنــی

بـــرنــد آنــچـــه شــان بــایـــد از بـــردنـــی

چـــو ســـازنـــد یــکـــســـالــه را کـــار پــیــش

جـــزیـــره شـــود بــاز زی جــای خــویــش

نــه رنــج و نــه پـــیــشـــه نـــشــســتــه بــجای

هــمــه هــر چــه بــایــد دهـــدشـــان خـــدای

چــنــیــن گــفــت گــرشــاســب بــا رهــنــمــون

کــه روزی نــبـــشـــتــه نـــگـــردد فـــزون

از آن بــخــش کـــایــزد بـــکــردســـت پــیــش

نـــه کـــم گـــردد از رنــــج روزی، نـه بیش

دد و مــرغ و نــخــچــیــر چــنــدیــن هــزار

نــگـــه کــن کـــه چـــون روز گـــشـــت آشـــکـار

شـــونـــد از بـــرون گـــرســـنـــه بــا نــیــاز

چــو شـــب شـــد هـــمـــه ســـیـــر گــردند باز

نـــه مـــر طـــمـــع را هــســتــشان پــیــشه ای

نـــه دارنـــد جـــز خـــوردن انــدیــشــــه ای

بــگــشــتـــنـــد دریــا هــمــه ســـر بــه ســـر

بـــدیـــدنــــد چـــنـــدان شـــگـــفــتـــی دگـــر

جمعه 20 اسفند 1395 - 10:59 AM

گرشاسپ‌نامه اسدی توسی-دیدن گرشاسب دخمه سیامک را

ز ملاّح گرشاسب پرسید و گفت

که این حصن را چیست اندر نهفت

چنین گفت کاین حصن جایی نکوست

ستودان فرّخ سیامک در اوست

بُنش بر ز پولاد ارزیز پوش

برآورده دیوارش از هفت جوش

سپه گردش اندر به گشتن شتافت

بجستند چندی درش کس نیافت

چنین گفت ملاّح پسش مِهان

که ناید در این را پدید از نهان

مگر جامه یکسر پرستنده وار

بپوشید و نالید بر کردگار

گوان جامه رزم بنداختند

نیایش کنان دست بفراختند

هم آن گه شد از باره مردی پدید

کزو خوبتر آدمی کس ندید

چنان بد که چشمش سه بد هر سه باز

دو از زیر ابرو یکی از فراز

فسونی به آواز خواندن گرفت

ز دلها تَفِ غم نشاندن گرفت

حصار از خروشش پرآواز شد

ز دیوار هر سو دری باز شد

یکی باغ دیدند خوش چون بهشت

پر از تازه گل های اردیبهشت

نِهادش چو رامش گوارنده نوش

نسیمش چو دانش فزاینده هوش

از آوای رامش خوش انگیزتر

ز دیدار خوبان دلاویزتر

درختی درو سرکشیده به ماه

تنش سر به سر سبز و، شاخش سیاه

هم برگ او چون سپرهای زرد

پدیدار در هر یکی چهر مرد

بسان کدو میوه زو سرنگون

به خوشی چو قند و به سرخی چو خون

سپهبد ز مرد سه چشمه سخن

بپرسید ، کار درخت کهن

چنین گفت کآغاز گیتی درست

نخست این بُد از هر درختی که رُست

همه ساله این میوه باشد بروی

چو شکر به طعم و چو عنبر به بوی

نگردد ز بُن کم بر و برگ و بر

چو کم شد ، یکی باز روید دگر

ور از یک زمانش ببویی فزون

ز خوشی ز بینی گشایدت خون

ازین هر که یک میوه یابد خورش

یکی هفته بس باشدش پرورش

از آن خورد و مر هر کسی را بداد

یکی کاخ را ز آن سپس در گشاد

پدید آمد ایوانی از جزع پاک

چو چرخ شب از گوهر تابناک

همه بوم و دیوار تا کنگره

به دُرّ و زبر جد درون یکسره

بلورینه تختی درو شاهوار

بتی بر وی از زرّ گوهر نگار

ز یاقوت لوحی گرفته به دست

بر آن لوح خفته سر افکنده پست

ز بالاش تابوتی آویخته

هم از زرّ و از گوهر انگیخته

سپهبد دگر ره ز پالیزبان

بپرسید و بگشاد گویا زبان

که این بت چه چیزست تابوت چیست

همیدون نگارنده بر لوح کیست

چنین گفت کاین تخت و ایوان و ساز

بدان کز سیامک بماندست باز

همین بزمگاه دلارای اوست

درین نغز تابوت هم جای اوست

چو رفت او ، بتی همچنان ساختند

برینسانش بر تخت بنشاختند

بدان تا پرستندش از مهر اوی

گسارند با بت غم از چهر اوی

ازین کاخ هر کس که چیزی برد

نیابد برون راه تا بگذرد

ازو یادگارست گفتار چند

نوشته برین لوح بسیار پند

که ای آن که آیی درین خوب جای

ببینی ستودان من و این سرای

سیامک منم شاه والا گهر

که فرخ کیومرث بودم پدر

به فرمان من بود روی زمی

دد و مرغ و دیو و پری و آدمی

شب و روز جز شاد نگذاشتم

ز هر خوشیی بهره برداشتم

بُد اندر جهان سال عمرم هزار

دو صد بر وی افزون کم از سی و چار

چو گفتم جهان شد به فرمان من

بگردید گردون ز پیمان من

پی اسپ عمرم ز تک باز ماند

همه کار شاهیم نا ساز ماند

اگر چه بُدم گنج شاهی بسی

بدانگونه رفتم که کمتر کسی

چنین آمد این گیتی بیدرنگ

نخستین دهد نوش و آن گه شرنگ

بدارد چو فرزند در بر به ناز

کند پس به زیر لگد پست باز

نگر تا نباشی برو استوار

به من بنگر و زو دل ایمن مدار

درو کام دل کس به از من نراند

نماند به کس بر چو بر من نماند

نبد شه ز من نامبردارتر

کنون هم ز من نیست کس خوار تر

سپهبد گشاد از مژه جوی خون

بدو گفت کی نیکدل رهنمون

مرا باش بر پندی آموزگار

که باشد ز گفتار تو یادگار

چنین گفت دانا که باری نخست

ز هستیّ یزدان شو آگه درست

بدان کز خرد آشکار و نهفت

یکی اوست ، دیگر همه چیز جفت

ازو ترس و از بد بدو کن پناه

بتاب از گمان و بترس از گناه

مجوی آن گناهی که گویی نهان

کنم ، تا نبیند کس اندر جهان

که گر کس نبیند همی آشکار

نهان او همی بیندت شرم دار

چرا ز آن که سود اندر او ناپدید

تن پاک را کرد باید پلید

سه بدخواه داری به بد رهنمون

دو پوشیده در تن ، یکی از برون

درونت یکی خشم و دیگر هواست

برون مستیی کز خرد نارواست

چو خواهی به هر درد درمان خویش

بدار این سه را زیر فرمان خویش

خرد مستی و خشم را بند کن

هوا بنده و دل خداوند کن

منه دل بدین گنبد چاپلوس

که گیتی فسانست و باد و فسوس

بود جُستنش کار دشخوارتر

چو آمد به کف ، نیست زو خوارتر

مجوی آز و از دل خردمند باش

به بخش خداوند خرسند باش

شب و روز گیتی اگر چه بسست

ترا نیست یکسر که جز تو کسست

بود خیره دل سال و مه مرد آز

کفش بسته همواره و چشم باز

دهد رشک را چیرگی پر خرد

خورد چیز خود هر کس او غم خورد

سپهدار را ز آن سخن های نغز

بیفزود زور دل و هوش مغز

فراوان گهر دادش و سیم و زر

نپذرفت و گفت ای یل پُرهنر

من آن دادمت کآید از جان پاک

تو آنم دهی کآید از سنگ و خاک

منت راه یزدان نمودم که چون

تو زی دیو باشی مرا رهنمون

گرم رای باشد به زرّ و به دُر

ازین هر دو این کاخ من هست پُر

ولیکن چو با هر دوام کار نیست

چو هرگز نباشدم تیمار نیست

کسی کو جهان را بود خواستار

ورا دانش آید ، نه گوهر به کار

اگر درّ را ارج بودی بسی

به خاک و به سنگش ندادی کسی

چه باید بدان شاد بودن که اوی

کند دوست را دشمن کینه جوی

چو بنهی نگهداشتن بایدت

چو بدهیش درویشی افزایدت

نه اینجات از مرگ دارد نگاه

نه چون شد بوی با تو آید به راه

به شاه سیامک نگر کاین سرای

برآورد و این کاخ شاهانه جای

بدین بیکران گوهر پر بها

هم از چنگ مرگش نیامد رها

به چندین گهرها و زرّش که بود

ندانست یک روز عمرش فزود

مدان به ز دانش یکی خواسته

که ناید هم از دهش کاسته

روان را بود مایه زندگی

رساند به آزادی از بندگی

بدین جایت از بد نگهبان بود

چو زایدر شدی توشه جان بود

ز دانش به اندر جهان هیچ نیست

تن مرده و جان نادان یکیست

برهنه بُدی کآمدی در جهان

نبد با تو چیز آشکار و نهان

چـــنـــان کـــآمـــدی هـــمـــچـــنـــان بـــگـــذری

خـــوروپـــوشـــش افـــزون تـــرا بـــر سری

ازوچـــون خـــور و پـــوشـــش آمـــد بـــه دســـت

دل انـــدر فـــزونـــی نـــبـــایـــدتبـــســـت

مــــن ایـــن هـــر دو دارم کــه ایـــزد ز بـــخـــت

یـــکـــی مـــهـــربــان دایـــه کـــرد ایـــن درخــت

گـــهِ تـــشـــنـــگی بـــخـــشـــد از بـــیـــخــم آب

بـــه گـــرمـــا کـــنـــد ســـایـــه ام ز آفـــتـــاب

خـــورم زیـــن بـــّرِاو و پـــوشـــم ز بــــرگ

مــــرا ایـــن بـــســنــدســت تــا روز مــــرگ

بـــبـــدخـــیـــره دل هـــر کـه زو ایـــن شـــنود

نـــیـــایـــش فـــزودند و پـــوزش نـــمـــود

بــــرون آمـــدنـــد از بـــرش هـــمـــگـــروه

بــــگـــشـــتـنـد چـــنـــدی در آن دشـــت و کـــوه

در آن کـــُه بـــســـی کـــان ســـنـبـاده بــود

هـــم الـــمــاس ویـــاقـــوت بـــیـــجـاده بــود

گـــل و نـــیـــشـــکر بــیــکـــران و انــگــبین

گـــیـــادار و از مــیــوه هـا هــم چـــنــیــن

صــــف ســـنــبــل و بــیــشهٔ زعــفــران

روان لادن و بـــیـــشــهٔ خـــیـــزران

چـــو دیــــد آن چــنـــان جـــای مـــهـــراج شـــاه

دریـــغ آمـــدش کـــآن نــــدارد نـــگـــاه

ز گـــردان ســـری بـا ســـپـــه شـــش هـــزار

بـــدان جـــایـــگـــاه کـــرد فـــرمـــانـــگـــزار

وزآن جــنــگــی اســپــان هــمــه هــر چـه بود

بـــه کـــشـــتی فـــکـــنـــدنـــد و رانـــدنـــد زود

جمعه 20 اسفند 1395 - 10:59 AM

گرشاسپ‌نامه اسدی توسی-شگفتی جزیرۀ بند آب

چــــو رفـــتـــنـــد یـــک مـــاه دیــگر به کــام

یـــکـــی کـــوه دیـــدنـــد بـــنـــدآب نـــام

حـــصـــاری بـــر آن کـــُه ز جـــزع ســـیـــاه

بـــلـــنـــدیـــش بـــگـــرفـــتـــه بـــر مـــاه راه

بـــهزیـــر درش نــــردبـــانـــی ز ســـنـــگ

درازاش ســـی پـــایـــه، پـــهـــنـــاش تـــنــگ

مـــه از پـــیـــل بـــر نـــردبـــان یـــک ســـوار

گـــرفـــتـــه در حـــصـــن را رهـــگـــذر

یـــکـــی دســـت او بـــر عـــنـــان ســـاخـــتـــه

دگــــر زی ســـریـــن ســـتـــور آخـــتـــه

بـــپـــرســـیـــد مـــلاح را پـــهـــلـــوان

کـــه از چــیــســـت ایـــن اســپ و ایـــن نـــردوان

چـــنـــیـــن گـــفـــت کـــایـــن را نـــهــان ز انـدرون

طـــلــســمـــســت کـآن کـــس نـــداد کـــه چـــون

بـــریـــن نـــردبـــان هـــر کـــه بـــنـــهـــاد پــــای

بـــه سنــگ ایــن ســـوارش ربـــایـــد ز جـــای

یـــکی را بـــه خـــفـــتـــانو درع و ســـپر

فـــرســـتـــاد تـــا بـــر شــود بـــر زبـــر

نـــخـــســتــیــن کــه بر پــایــه رفــت ای شــگـفـت

ســـوار از بـــر اســـپ جـــنـــبــش گــرفـــت

بـــزد نـــعـــره و ســـنـــگـی انـــداخـــت زیـــر

کـــه شـــد مـــرد بـــی هـــوش و بـــفـــتـــاد دیـر

دگـــر شـــد یـــکـــی گـــردن افـــراخـــتـــه

یـــکـــی تـــنـــگ پـــنـــبـــه ســـپـــر ســـاخــته

چـــنــان ســنــگی آمـــدش کـــز جـــای خــویش

نـــگـــون از پـــس افـــتــاده ده گـــام پـــیـــش

بـــه هـــر پـــایـــه هـــر ســـنـــگ کـــآمـــد ز بـر

بـــه ده مـــن گـــرانـــتـــر بـــدی زآن دگـــر

چـــنـــیـــن تــا ز یـــک پــایــه بـــر چـــار شـــد

دو تـــن کـــشـــته آمـــد،دوافـــکارشـــد

کـــســـی بـــر نـــشـــد نـــیـــز و پـــس پـــهــلوان

بـــفـــرمـــود کـــنـــدن بـــُن نـــردوان

چـــهـــی ژرف دیـــدنـــد صـــد بـــاز راه

یـــکـــی چـــرخ گـــردنـــده بـــُده در بـــه چـــاه

ز چـــه ســـار زنـــجـــیـــری آویـــخـــتــه

هـــمـــه زرّ و بـــا گــوهـــر آمـــیـــخـــتـــه

ســـر حـــلـــقـــه در خـــمّ چـــرخ اســـتـــوار

دگـــر ســـر کـــمـــربـــر مـــیـــان ســـوار

شـــکســـتـنـد چـــرخ و بـــه چـــه درفـــکـــنـــد

گــــســســتــنــد زنـــجـیـر یـــکـــسر ز بـــنـــد

هـــمـــان گـــه نـــگـــون شـــد ســـوار از فـــراز

درِبـــســـتـــهٔ حـــصـــن شـــد زود بـــاز

ســــپـــهــــدار بـــا ویـــژگـــان ســـپـــاه

درون رفـــت و کـــردنـــد هـــر ســـو نـــگـــاه

ســـرایی بـــُد از رنـــگ هـــمـــچـــون بـــهـــار

زگــــرد وی ایـــوان بـــلـــوریـــن چـــهـــار

ز هـــر پـــیـــکـــری جـــانـــور بـــیـــکـــران

از ایــــوان بـــرآویـــخـــتـــه پـــیـــکـــران

زدیـــو و زمـــردم ز پـــیـــل و نـــهـــنـگ

ز نــخــچـــیـــر و از مـــرغ و شـــیـر وپـلـنـگ

هـــم از خـــمّ آن طـــاق هـــا ســـرنـــگـــون

نـــگـــاریـــده ازگـــوهـــر گـــونـــه گـــون

تـــو گـــفـــتـــی کـــنـــون کـــرده انـد از نـــهـــاد

نـــه نـــم دیـــده زابـــر و، نـــه گـــردی زبـــاد

از آن گـــوهـــران درهـــم افـــتـــاده تـــاب

جـــهـــان کـــرده روشـــنـــتـــر از آفتـــاب

بـــســـی شـــمـــع بـــر هـــر ســـوی از لاژورد

دو یـــاقـــوت بـــر هـــر یـــکـــی ســـرخ و زرد

بـــه روز آن گـــهـــرهـــا چـــو بـــشــگــفته بــاغ

بـه شـــب هـــر یـــکـی هــمچور روشــن چــراغ

ز پـــیـــش هـــر ایـــوان درخـــتــی ز زرّ

زبـــرجـــد بـــرو بـــرگ و یـــاقـــوت بـــر

یـــکـــی تـــخـــت بـــر ســـایـــهٔ هـــر درخـــت

ز گـــوهـــر هـــمـــه پـــایـــه و روی تـــخـــت

زمـــیـــن جـــزع یـــک پـــاره هـــمـــواره بـــود

چـــنـــان کـــانـــدرو چـــهـــره دیـــدار بـــود

یـــکی خـــانـــه دیـــدنـــد از لاژورد

بـــرآورده از شـــفـــشـــفـــهٔ زرّ زرد

چـــو زلـــف بـــتـــان شـــفـــشـــها تـــافـــتـــه

ســـراســـر بـــه یـــاقـــوت و دُر بـــافـــتـــه

یـــکـــی پـــهن تـــابـــوت زریـــن دروی

جــهـــان زو چــو از مـــشــک بـــگـــرفـــته بــوی

بـــفـــرمـــود گـــرشـــاســـب کــــآنــــرا ز جــــای

بـــیـــارنـــد بـــیـــرون مـــیـــان ســـرای

نـــبـــد هـــیـــچــکــس رابـــه تـــابـــوت دســـت

هـــر آن کـــسکـــه شـــد نــزدش افــتــاد پــست

وگـــر زآن گـــهـــرهـــا بـــبـــردی کـــســـی

نـــدیـــدی ره ار چـــنـــد جُـــســـتـــی بـــســـی

بـــه دیـــگـــر یـــکـــی خـــانـــه رفـــتــنــد بـــاز

بـــه زیـــر زمـــیـــن کـــرده راهـــی دراز

هـــمـــه خـــانـــه بـــُد ســـنــگ هــمـــرنـــگ نــیل

درو چـــشـــمـــهٔ آب زرّیـــن دو مـــیـــل

بـــه هـــر مــیــل بـــر مـــهـــره ای از بـــلـــور

بـــرو گـــوهــــری چـــون درفـــشـــنـــده هـــور

گـــهـــرهـــا فـــروزان در آب از فـــراز

وزو نـــور داده هـــمـــه خـــانـــه بـــاز

بـــرِچـــشـــمـــه تـــخـــتـــی و مـــردی بـــروی

بـــمـــرده بـــه چــــادر نـــهـــنـــبـــیـــده روی

یـــکـــی لاژوردیـــنـــش لـــوحـــی زبـــر

بـــر آن لـــوح ســـی خـــط نـــبــشــتـــه بـــه زر

ســپــهــبد بــه مــلّاح گــفــت ایـــن بخـــوان

چــــو بـــر خـــوانـــد گـــشــتــش ز ریــری رخان

نــبــشــتــه چــنــیــن بــُد کــه هــر کــز خــرد

بـــدیـــنــجــای آرام مـــن بـــنـــگـــرد

ســـزد گـــر ز مـــهـــر ســـــرای ســـپـــنـــج

بـــتـــابـــد دل و،تـــن نـــدارد بـــه رنـــج

مـــنـــم پـــور هـــوشـــنـــگ شـــاه بـــلـــنــد

جـــهـــانـــدار طـــهـــمـــورث دیـــو بـــنـــد

حـــصـــار و طـــلـــســـمـــی چـــنــیــن ســـاخـــتـــم

بـــســـی گـــوهـــر و گـــنـــج پـــرداخـــتـــم

اگـــر بـــنـــگـــری کـــمـــتـــریـــن گـــوهـــری

بـــهــــا بـــیـــشـــتـــر دارد از کـــشـــوری

بـــه چـــنـــدیـــن گـــهـــر در ســـپـــنـــجـی سـرای

چــو مــن شـــه نــمـــادم، کـــه مـــانــد بـه جـای

تــو ای پـــهـــلـــوان گـــرد جـــویـــنـــده کـــام

کــه گـــرشــاســب خــوانــدت هـــر کــسی بـه نــام

زمـــا بـــر تـــوبـــاد آفـــریـــن و درود

چـــو آیـــی بـــدیـــن کـــاخ مـــا در فـــرود

طــلـــســمــی کــه بــســتــم تــو دانــی گــشاد

چـــودیـــدی ز کـــردار مـــا دار یـــاد

نـــگــر تـــا نــبــنـــدی دل انـــدر جـــهـــان

نــبـــاشـــی از و ایـــمـــن انـــدر نـــهـــان

کــه گـــیـــتــی یـــکـــی نــغـــز بـــازیــگـــرســـت

کــــه هـــزمـــانـــش نـــو بـــازی دیـــگـــرســـت

بـــهـــر نـــیـــک و هـــر بـــد کـــه دارد پـــسـیچ

نــگـــیـــرد بــه یــک ســان بــر آرام هـــیـــچ

چــو بــر قــسمت از ابــرو چــو آتــش ز ســنــگ

کـــجـــا روشـــنـــیـــش نـــدارد درنـــگ

دهـــد انـــدک انـــدک بـــه روز دراز

پـــس آن گـــه ســـتـــانـــد بـــه یـــک بــار بــاز

ســـر رنـــج هـــر کـــس بـــرد بـــاز بـــُن

کـــنـــد تـــازه امـــیــــد وتــــنـــهـــا کـــهـــن

بـــه تـــدبـــیـــر اویـــی و او هـــمـــچـــنـــیـــن

بـــه تـــدبـــیـــر مـــرگ تـــو انـــدر کـــمـــیـــن

بـــگـــرد از وی و ســـوی یـــزدان گـــران

بـــه هـــر کـــار فـــرمـــان یـــزدان بـــپـــای

اگـــر چـــه شـــهـــی بـــر زمــــیـــن و زمـــان

خـــداونــــد را بـــنـــده ای بـــی گـــمـــان

شـــوی کـــار دیـــو بـــدآیـــیـــن کنـــی

پـــس آنـــگـــاه بــــر دیـــو نـــفـــریـــن کـــنـــی

اگـــر دیـــو راهــــی نــــمـــودی درســـت

نـــبـــردی ز ره خـــویـــشـــتــن را نــخـــســـت

مـــخــور غـــم فـــراوان ز روی خـــرد

کـــه کـــمـــتـــر زیـــد آن کـــه او غــم خـــورد

نـــشــایـــد بـــدانـــدیـــش بـــودن بـــســـی

کـــنـــد زنـــدگـــی تـــلـــخ بــر هـــر کــســی

درازســـت ره بـــاشـــی پـــرداخـــتـــه

هـــمـــه تـــوشـــه یــــکـــبـــارگـــی ســـاخـــتـــه

مـــیـــفـــزای بـــار گـــنـــه کـــز گـــنـــاه

چـــو بـــارت گـــران شـــد بـــمـــانـــی بـــه راه

بـــدان کـــوش کـــایــــزد چـــو خـــوانـــدت پـــیـــش

نــیـــایـــدت شـــرم از گـــنـــاهـــان خـــویـــش

بـــه نـــزدیـــک تـــابـــوت زرّیـــن مـــگـــرد

کــــه دیـــدی در آن خـــانـــهٔ لاژورد

کـــه هـــســــت انـــدرو حـــلـــقـــه و یـــاره چــند

ز حـــوّا بـــمـــانـــدســـت بـــا گـــیـــســـبـــنــد

هـــمـــان جـــامـــه کـــایـــزد بـــه دســـت ســروش

بـــه آدم فـــرســـتـــاد کـــآنـــرا بـــپـــوش

دگـــر گـــوهـــری کـــو دهـــد انـــدر آب

بـــه تـــاریـــکـــی انـــدر چـــو خـــورشـــید تـــاب

کـــزیـــن جـــایـــگـــاه ایـــن ســـه چـــیــز آن بـَرَد

کـــه یـــکـــی پـــیـــمـــبـــر بـــود بـــا خـــرد

زیــد تــا جـــهـــان بـــاشـــد ایـــزدپـــرســـت

نـــهـــان آورد آب حـــیـــوان بـــه دســـت

چـــنـــان گـــردد ایـــن کـــاخ از آن پـــس نـــهـان

کـــه نـــیــزش نـــبـــیـــنـــد کـــس انـــدر جــهـــان

دژم شــــد ســـپــــهـــدار و مـــهـــراج شـــاه

گـــرســتــنـــد یـــکـــســـر ســــران ســـپـــاه

یـــکـــی بـــر گـــنــــاهـــان و کـــردار خـــویـــش

یـــکـــی بـــر غـــریـــبـــّی و تـــیـــمـــار خـــویـش

بـــر آن هـــم نـــشـــان کـــاخ بـــگـــذاشـــتــنــد

بـــه کـــشـــتـــی رَهِ دور بـــرداشـــتـــنـــد

جمعه 20 اسفند 1395 - 10:59 AM

گرشاسپ‌نامه اسدی توسی-شگفتی جزیرۀ تاملی

ســـوی تـــامـــلی شـــاد خـــوار آمـــدنـــد

بـــه نـــزدیـــک دریـــا کــــنـــار آمـــدنـــد

پـــر انـــبـــوه مـــردم یـــکی جـــای بـــود

هـــمـــه بـــومـــشـــان بـــاغ و کـــشـــت و درود

مـــگـــر آب خـــوش کـــان ز بــاران بـدی

بـــدلـــشـــان در انـــدوه و بـــار، آن بـــدی

چـــو بـــر روی چــرخ ابــر دامــن کـشـان

شـــدی چـــون صـــدف هـــای لـــولـــو فـــشـــان

هـــمـــه کـــوزه و مـــشـــک هـــا در شـــتــاب

بـــکـــردنـــدی از قـــطر بـــاران پـــر آب

چـــو بـــاران نـــبـــودی جـــگـــر تـــافـــتـــه

بُـــدنــــدی،لــــب از تـــشـــنـــگــــی کـــافـــتــه

بــــپــــرســـیـــد ازیـــشــــان یـــل نـــامــدار

کـــه بـــاران نـــبـــارد چـــه ســـازیـــد کـــار

بـــتــــی را نـــمـــودنـــد و لـــوحــی بــهم

ز مـــس لــوح و آن بــت ز چـــوب بــقم

بـــر آن لـــوح چـــون خـــط یــویــانــیــان

چـــهـــل حـــرف و شــش هــیــکل اندر میان

بــه بـــاران چـــو داریـــم گـــفــتـــنـــد کـــام

بـــرآریـــم ایـــن لـــوح و بـــت را به بام

پــــس ایــن لـــوح و بـــت را بـــه ســـر بــرنـهیم

نـــیـــایـــش کـــنان دســـت بــر ســر نهیم

بـــرهـــنـــه زن و مـــرد هــر ســو بـسی

ازاری زده بـــر مـــیـــان هـــر کـــســـی

بــگــریــیــم و آریـــم چــنـــدان خــروش

کـــه دریـا و کـــُه گــیــرد از نـــالـه جـوش

هــــمــــان گــــه بـــر آیــــد یــــکــی تـــیـره ابر

کــــند روی گــــردون چـــو پــــشــت هـــژبـر

چـــنـــان زآب دیـــده بــــشــــویـــد زمـــیــن

کـــزو مـــوج خـــیـــزد چـــو دریـــای چـــیــــن

یــــل نــیــو گــفــتــا کــنــون کــایــدریــم

کـــنـــیـــد ایـــن،کـــه بــــی آزمـــون نــــگـــذریم

نـــــگـــیـــرد چــــنــیــن چــاره گــفــتــنــد ســاز

جـــــــز آن گـــــه کـــــه بـــاشـــد به باران نیاز

کـــنـــون کـــآبـــمــان هــســت ده ره بـــهــم

گـــرآیـــیـــم نـــایـــد یـــکــــی قـــطــــره نم

جمعه 20 اسفند 1395 - 10:59 AM