خوش آمدید

از بسکه به نزدیک توام من دورم

وز غایت آمیزش تو مهجورم

وز کثرت پیدا شده‌گی مستورم

وز صحت بسیار چنین رنجورم

آواز سرافیل طرب میرسدم

از خاک فنا بر آسمان می‌بردم

کس را خبری نیست که بر من چه رسید

زان با خبری که بی‌خبر می‌رسدم

آواز سرافیل طرب میرسدم

از خاک فنا بر آسمان می‌بردم

کس را خبری نیست که بر من چه رسید

زان با خبری که بی‌خبر می‌رسدم

از باد همه پیام او میشنوم

وز بلبل مست نام او میشنوم

این نقش عجب که دیده‌ام بر در دل

آوازهٔ آن ز بام او میشنوم

آواز تو بشنوم خوش آوازه شوم

چون لطف خدا بیحد و اندازه شوم

صد بار خریده‌ای و من ملک توام

یکبار دگر بخر که تا تازه شوم

آن وقت آمد که ما به تو پردازیم

مرجان ترا خانهٔ آتش سازیم

تو کان زری میان خاکی پنهان

تا صاف شوی در آتشت اندازیم

آنها که به پیش دلستان می‌کردم

چون بد مستان دست فشان می‌کردم

هرچند ز روی لطف او خوش خندید

آخر بچه روی آنچنان می‌کردم

آن کس که ببست خواب ما را بستم

یارب تو ببند خواب او را به کرم

تا باز چشد مرارت بی‌خوابی

و اندیشه کند به عقل ارجم ترحم

آنم که چو غمخوار شوم من شادم

واندم که خراب گشته‌ام آبادم

آن لحظه که ساکن و خموشم چو زمین

چون رعد به چرخ میرسد فریادم

آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم

در دل دارد نهفته این چرخ به خم

یکروز چو باران کند او غمازی

بر روید سر ماز صحن عالم