خوش آمدید

آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم

در دل دارد نهفته این چرخ به خم

یکروز چو باران کند او غمازی

بر روید سر ماز صحن عالم

آنکس که به آب دیده‌اش میجویم

در جستن او روان چو آب جویم

امروز به گاه آمد و گفتا که سماع

نگذاشت که من دست نمازی شویم

آن باده که بر جسم حرامست حرام

بر جان مجرد آن مدامست مدام

در ریز مگو که این تمامست تمام

آغاز و تمام ما کدامست کدام

آمد شد خود به کوی تو می‌بینم

میل دل و دیده سوی تو می‌بینم

گیرم که همه جرم جهان من کردم

آخر نه جهان بروی تو می‌بینم

آمد بت خوش عربدهٔ می‌کشیم

بنشست چو یک تنگ شکر در پیشم

در بر بنهاد بر بط و ابریشم

وین پرده همی زد که خوش و بیخویشم

یا من هوب سیدی و اعلی و اجل

یا من انا عبده و ادنی و اقل

حاشاک تملنی و یوشیک تعل

ان لم یکن الوابل بالوصل فطل

یا من هوب سیدی و اعلی و اجل

یا من انا عبده و ادنی و اقل

حاشاک تملنی و یوشیک تعل

ان لم یکن الوابل بالوصل فطل

کاچی سازی که روز برفست و وحل

دانی که ز بهر چیست این رسم و عمل

یعنی که به صورت او نم و تر، میریست

این در معنی نبات و کاچیست و عسل

هم شاهد دیده‌ای و هم شاهد دل

ای دیده و دل ز نور روی تو خجل

گویند از آن هر دو چه حاصل کردی

جز عشق ز عاشقان چه آید حاصل

ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل

آن به که به سودای تو بسپارم دل

گر من به غم تو نسپارم دل

دل را چکنم بهر چه میدارم دل