خوش آمدید

آنکس که ترا دید و نخندید چو گل

از جان و خرد تهیست مانند دهل

گبر ابدی باشد کو شاد نشد

از دعوت ذوالجلال و دیدار رسل

آنکس که ترا دید و نخندید چو گل

از جان و خرد تهیست مانند دهل

گبر ابدی باشد کو شاد نشد

از دعوت ذوالجلال و دیدار رسل

آن می که گشود مرغ جان را پر و بال

دل را برهانید ز سیری و ملال

ساقی عشق است و عاشقان مالامال

از عشق پذیرفته و بر ماست حلال

یک چند میان خلق کردیم درنگ

ز ایشان بوفا نه بوی دیدیم نه رنگ

آن به که نهان شویم از دیدهٔ خلق

چون آب در آهن و چو آتش در سنگ

چون چنگ خودت بگیرم اندر بر تنگ

وز پردهٔ عشاق برآرم آهنگ

گر زانکه در آبگینه خواهی زد سنگ

در خدمت تو بیایم اینک من و سنگ

می‌گردد این روی جهان رنگ به رنگ

وز پرده همی بیند معشوقهٔ شنگ

این لرزهٔ دلها همه از معشوقیست

کز عشق ویست نه فلک چون مادنگ

برزن به سبوی صحبت نادان سنگ

بر دامن زیرکان عالم زن چنگ

با نااهلان مکن تو یک لحظه درنگ

آیینه چو در آب نهی گیرد زنگ

برزن به سبوی صحبت نادان سنگ

بر دامن زیرکان عالم زن چنگ

با نااهلان مکن تو یک لحظه درنگ

آیینه چو در آب نهی گیرد زنگ

با همت بازباش و با کبر پلنگ

زیبا بگه شکار و پیروز به جنگ

کم کن بر عندلیب و طاوس درنگ

کانجا همه آفتست و اینجا همه رنگ

آنجا که عنایتست چه صلح و چه جنگ

ور کار تو نیکست چه تسبیح و چه جنگ

وانکس که قبولست چه رومی و چه زنگ

تسلیم و رضا باید ورنه سر و سنگ