خوش آمدید

آن تاب که من دانم و تو ای دل سوز

ای دوست شب و روز ز دل می‌افروز

نی نی که غلط گفتم ای عشق آموز

عشق تو و سودای تو آنگه شب و روز

آن یار نهان کشید باز دستم امروز

از دست شدم بند گسستم امروز

یک مست نیم هزار مستم امروز

دیوانهٔ دیوانه پرستم امروز

آمد دی دیوانه و شبهای دراز

مائیم و شب تیره و سودای دراز

ما را سر خواب نیست دل یاوه شده است

آنرا که دلیست تا کند پای دراز

آمد بر من دوش نگاری سر تیز

شیرین سخنی شکر لبی شورانگیز

با روی چو آفتاب بیدارم کرد

یعنی که چو آفتاب دیدی برخیز

آمد آمد آنکه نرفت او هرگز

بیرون نبد آن آب از این جو هرگز

او نافهٔ مشک و ما همه بوی وئیم

از نافه شنیده‌ای جدا بو هرگز

در میان جان نشین کامروز جان دیگری

کاین جهان خیره است در تو کز جهان دیگری

خوش خرام ای سرو جان کامروز جان دیگری

خوش بخند ای گلستان کز گلستان دیگری

آب خلقان رفت جمله در هوای آب و نان

یوسفا در قحط عالم آب و نان دیگری

تو جهان زندگی و این جهان بندگی

تو ز شاه شه نشان والله نشان دیگری

هین وقت صبوحست می ناب بیار

زیرا مرگست زندگانی هشیار

یا ناله این رباب بی‌دل بپذیر

یا پاس دل کباب پر داغ بدار

هر دم دل خسته‌ام برنجاند یار

یا سنگدلست یا نمیداند یار

از دیده به خون نبشته‌ام قصهٔ خویش

می‌بیند و هیچ بر نمیخواند یار

هر دم دل جمع را برنجاند یار

مانندهٔ چرخیان بگرداند یار

بکدم همه را براند از پیش و دمی

چون فاتحه‌شان به عشق برخواند یار

من مسخرهٔ تو نیسستم ای فاجر

تا مسخرگی نمایمت بس نادر

ویران کنمت چنانکه باید کردن

عاجز شود از عمارتت هر عامر